Μαυρίδης: «Μας έδωσε συγχαρητήρια η Γιουβέντους! – Αυτά μας έλεγε ο Βαρδινογιάννης»

Ο Κώστας Μαυρίδης μίλησε για τα όσα έζησε στον Παναθηναϊκό, την αλλαγή της θέσης του, τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, την τεράστια πρόκριση επί της Γιουβέντους και πολλά ακόμα ενδιαφέροντα.

Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα

Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «sportday.gr»:

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν πότε παρουσιάστηκε;

«Την τελευταία μου χρονιά στον Αθηναϊκό είχαμε τερματοφύλακα τον αδελφό του Βασίλη Κωνσταντίνου, τον Γιώργο. Αυτός ήταν που “άνοιξε” και την πόρτα και μίλησε στον αδελφό του για μένα. Έτσι άρχισε να ενδιαφέρεται ο Παναθηναϊκός και είχε έρθει στο Βύρωνα και είδε αρκετά παιχνίδια ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Έτσι με κάλεσε μια μέρα στο γραφείο του και μου έκανε την πρόταση, την οποία φυσικά και δέχτηκα».

Από τα ξερά γήπεδα του ερασιτεχνικού και της Β’ Εθνικής στο χορτάρι της Λεωφόρου.

«Τεράστια αλλαγή, δεν το συζητάμε. Στην πρώτη μας προπόνηση με προπονητή τον Πετρόπουλο, στη Λεωφόρο ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Δεν είχα ξαναζήσει τέτοιες στιγμές. Μπήκα παιδάκι 19 χρονών σε μια ομάδα με 30 παίκτες που οι περισσότεροι ήταν και διεθνείς. Αμέσως κατάλαβα τι απαιτήσεις έχει αυτός ο σύλλογος και νομίζω με τα χρόνια με αγάπησε και ο κόσμος».

Παίξατε αμέσως στον Παναθηναϊκό από την πρώτη σας χρονιά.

«Πραγματικά, παρά το γεγονός ότι μπήκα σε μια ομάδα γεμάτη με παίκτες με ταλέντο και προσωπικότητα δεν φοβήθηκα τον συναγωνισμό, αλλά πίστευα στον εαυτό μου. Ήξερα ότι μέσα από τη δουλειά, θα κατάφερνα τα πάντα και έτσι μπόρεσα και έπαιξα 30 παιχνίδια. Ήταν τεράστια η αλλαγή, από το ξερό στο χορτάρι, όμως παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο έκανα πολύ καλή χρονιά. Με εμπιστεύτηκαν βέβαια και οι συμπαίκτες μου, αλλά κυρίως και οι προπονητές».

Ήσασταν τυχερός που μπήκατε σε μια ομάδα που “κτιζόταν” και γίνατε βασικός της στέλεχος.

«Ο Γιάτσεκ Γκμοχ είχε καταφέρει τότε να φτιάξει την ομάδα. Μάλιστα έλεγε συνεχώς: “Εμείς βάζουμε τις βάσεις για να φτιάξουμε ομάδα”, ακόμα και όταν τελείωνε το Πρωτάθλημα το 1984. Χωρίς να το καταλάβει κανείς λοιπόν, φτάσαμε να πάρουμε το νταμπλ».

Ο Γκμοχ ήταν και αυτός που σας άλλαξε θέση και από επιθετικός γίνατε κεντρικός αμυντικός.

«Ήταν σταθμός για την καριέρα μου και φυσικά το “χρωστάω” στον Γκμοχ, αλλά και στον Γιάννη Κυράστα. Αυτός ήταν που έβαλε την ιδέα στον Γκμοχ και τελικά και ο προπονητής μας πήρε την απόφαση να με γυρίσει στην άμυνα. Έτσι κατάφερα να κάνω την καριέρα που έκανα, παίζοντας πλέον είτε ως στόπερ, είτε ως λίμπερο».

Πως είχε γίνει αυτή η αλλαγή;

«Το 1985 έγινε, πριν το παιχνίδι με την Λίβερπουλ. Θυμάμαι ήταν Μεγάλη Τετάρτη και κάναμε την προπόνηση στο Άνφιλντ πριν το παιχνίδι εκεί. Ήμουν στο δωμάτιό μου στο ξενοδοχείο και χτύπησε η πόρτα. Ήταν ο Γκμοχ, ο οποίος ήρθε να μου πει τις σκέψεις του για μένα. “Θέλω να πιάσεις τον Ρας”, μου είπε και αυτό ήταν. Την επόμενη μέρα με έβαλε στην άμυνα και είχα την τύχη να μαρκάρω τον μεγάλο Ίαν Ρας. Άλλο επίπεδο παίκτη και γενικά άλλο επίπεδο ομάδας η Λίβερπουλ τότε».

Καθιερωθήκατε λοιπόν εκεί.

«Ναι, και την επόμενη χρονιά με προπονητή τον Βασίλη Δανιήλ, ο Κυράστας είχε πλέον σταματήσει και έτσι εγώ έγινα ο βασικός λίμπερο της ομάδας. Ήταν μεγάλη η αλλαγή. Κόντρα στην Φέγενορντ είχε πετύχει ένα εντυπωσιακό γκολ και λίγες μέρες μετά κόντρα στη Λίβερπουλ έγινα κεντρικός αμυντικός και σε αυτή τη θέση συνέχισα και ολοκλήρωσα την καριέρα μου».

Ζήσατε όλες τις μεγάλες στιγμές με τον Παναθηναϊκό. Ποιο ήταν το μεγάλο μυστικό εκείνης της ομάδας;

«Υπήρξε μια φουρνιά σπουδαίων παικτών. Ποιον να πρωτοπώ για να μην ξεχάσω κανέναν; Αυτοί οι παίκτες πλαισιώθηκαν από εξαιρετικούς ξένους, όπως ο Ζάετς, ο Ρότσα και αργότερα ο Βάντσικ και ο Βαζέχα. Παράλληλα είχαμε και το μεγάλο “όπλο” που ήταν η Παιανία. Κάναμε τη δουλειά μας χωρίς να μας προβληματίζει τίποτα. Είχαμε μια διοίκηση που μας έλυνε κάθε πρόβλημα. Περνάγαμε καλά και παίζαμε καλά».

Αυτοί ήταν και οι λόγοι που κάνατε σημαντικές πορείες στην Ευρώπη;

«Ίσως να ήταν και το αντίθετο. Το ότι κάναμε καλές πορείες στην Ευρώπη, μας έδινε και τεράστια αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα να μην φοβόμαστε κανέναν στο ελληνικό Πρωτάθλημα και να κάνουμε μεγάλες νίκες.

Στους τελικούς του κυπέλλου που βρίσκαμε μπροστά μας τον Ολυμπιακό, τόσο στο 2-2, όσο και στο 4-0, αλλά και γενικά φαινόταν ότι στην Ελλάδα ήμασταν πανίσχυροι. Βέβαια είχαμε και τον κόσμο μας. Στο Ολυμπιακό στάδιο το 1987 με τον Πάκερτ προπονητή έρχονταν 50 χιλιάδες φίλαθλοι. Σκεφτείτε πως αν τότε έρχονταν 30 χιλιάδες, νομίζαμε ότι το στάδιο ήταν άδειο».

Από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια ποιο άλλο σας έχει μείνει στη μνήμη;

«Τα ματς με τη Γιουβέντους φυσικά. Ειδικά αυτό στο “Κομουνάλε” θα μου μείνει αξέχαστο για πολλούς λόγους και όχι μόνο γιατί προκριθήκαμε. Ήταν τέτοια η ένταση και το πάθος από τις δύο ομάδες, που πραγματικά δεν το είχα ξαναζήσει».

Τι σας έχει μείνει περισσότερο στη μνήμη από εκείνο το παιχνίδι;

«Θα σας πω κάτι που δείχνει και την ένταση που υπήρχε. Μόλις η Γιουβέντους κατάφερε και έκανε το 3-2, ακούω από τον πάγκο τον κ. Δανιήλ να μου φωνάζει: “Κώστα πήγαινε μπροστά”. Ήταν γύρω στο 80 και από το άγχος και την πίεση, είχε “μπλοκάρει” και νόμιζε ότι με το 3-2 δεν περνάμε. Εγώ τότε του απάντησα: “Τι μπροστά κύριε Βασίλη, πίσω πρέπει να κάτσω και να φέρουμε και το πούλμαν».

Στο τέλος του ματς φαντάζομαι τους πανηγυρισμούς σας.

«Εντάξει ήταν κάτι το απίστευτο για εκείνη την εποχή. Εμένα όμως μου έκανε κάτι άλλο εντύπωση. Κοίταξα προς την φυσούνα και είδα τους παίκτες της Γιουβέντους μαζεμένους εκεί και την φυσούνα να την έχουν τραβήξει. Τότε πίστεψα αρχικά ότι μας περίμεναν για να γίνει κάποια φασαρία, γιατί τους αποκλείσαμε. Έκανα λάθος όμως. Ήταν το εντελώς αντίθετο. Με πρώτο τον Καμπρίνι, είχαν συγκεντρωθεί στη φυσούνα για να μας δώσουν συγχαρητήρια για την πρόκρισή μας. Τέτοιο ήταν το επίπεδό τους και τέτοια ήταν και η νοοτροπία τους».

Μιλήσατε νωρίτερα για τους τελικούς με τον Ολυμπιακό και ειδικά το 2-2 που έγινε την εποχή που είχε μπει ο Κοσκωτάς στον  Ολυμπιακό. Πως βλέπατε εσείς οι παίκτες του Παναθηναϊκού την είσοδο του Κοσκωτά;

«Ουσιαστικά δεν μας τρόμαξε ποτέ. Βέβαια ο ντόρος που γινόταν με τα τρελά λεφτά τότε ήταν μεγάλος. Όμως εμείς κάναμε τη δουλειά μας και προσπαθούσαμε να μείνουμε έξω από αυτό».

Ο Βαρδινογιάννης τι σας έλεγε τότε;

«Μας έλεγε να κλείσουμε τα αυτιά μας και να μην ακούμε τίποτα. Μας έλεγε επίσης πως θα ήταν πάντα “εδώ” για εμάς και δεν πρέπει να μας απασχολεί τίποτα. Φυσικά ούτε εκείνος, αλλά ούτε και εμείς φοβηθήκαμε ποτέ ότι θα χάναμε τα πρωτεία λόγω των χρημάτων του Κοσκωτά».

Στον Παναθηναϊκό μείνατε 13 χρόνια και γνωρίσατε μερικούς από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του.

«Σε αυτά τα χρόνια γνώρισα πάνω από 200 παιδιά στην ομάδα. Τεράστια ονόματα. Θέλω να σταθώ όμως σε δύο ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή ήταν δίπλα μου. Αυτοί ήταν ο Γιάννης Κυράστας και ο Άνθιμος Καψής. Είναι δύο άνθρωποι, παίκτες και κυρίως χαρακτήρες που θα τους έχω για πάντα στη μνήμη μου».

Η συνέχεια μετά τον Παναθηναϊκό ποια ήταν;

«Πήγα στην Κύπρο στην ΑΕΚ Λάρνακας και εκεί είχα για προπονητή τον Σπύρο Λιβαθηνό. Όμως δεν μπόρεσα να παίξω. Ουσιαστικά έπαιξα σε ένα παιχνίδι μόλις για 8 λεπτά και τραυματίστηκα. Γύρισα στην Ελλάδα και έπαιξα στον Απόλλωνα Σμύρνης την περίοδο 1997-97 και μετά σταμάτησα».

Πως θα χαρακτηρίζατε την καριέρα σας;

«Όλα όσα ονειρεύτηκα από παιδί, κατάφερα να τα πραγματοποιήσω. Έπαιξα σε πάνω από 300 παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό, έπαιξα στην Εθνική ομάδα, πήρα τίτλους. Γενικά ήταν μια γεμάτη καριέρα και την απόλαυσα».

Το «Όλα Πράσινα» … σαρώνει στο YouTube! Πάτα ΕΔΩ, κάνε subscribe στο κανάλι μας και μάθε πρώτος τις μεταγραφές του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

---

Διαβάστε ακόμη…

• Μεγαλειώδης ευρωπαϊκή νίκη για τον Παναθηναϊκό!
• Βοτανικός: Νέες εκτιμήσεις για τη θεμελίωση – Πότε μπαίνει στο γήπεδο ο Παναθηναϊκός!
• Η… ώρα του Σερέλη στον Παναθηναϊκό!
• Ζαλγκίρις Κάουνας – Παναθηναϊκός: Οι απουσίες των «πράσινων» από τη «μάχη» της Λιθουανίας
• Ζαλγκίρις Κάουνας – Παναθηναϊκός: Ζητείται… Επτάστερο «διπλό»! – Η τηλεοπτική μετάδοση