Ποδόσφαιρο
Κώτσιος: «Κατέρρευσε ο Παναθηναϊκός μόλις έφυγε η οικ. Βαρδινογιάννη – Παρακαλούσαμε να γυρίσουν»
Για όλη του την καριέρα στον Παναθηναϊκό μίλησε ο Ηλίας Κώτσιος στο sport24.gr, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην οικογένεια Βαρδινογιάννη.
Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα
Η μετάβαση στον Παναθηναϊκό ήταν μεγάλη, όχι όμως ιδιαίτερα δύσκολη για τον ίδιο, γιατί είχε τα στοιχεία για να ανταπεξέλθει. “Ως χαρακτήρας αλλά και ποδοσφαιριστής ήμουν δυνατός. Είχα θράσος και εγωϊσμό. Δεν ήθελα να χάνω. Ήταν μεγάλη η μετάβαση, αλλά θεωρώ ότι είχα τα στοιχεία για να ανταπεξέλθω. Με τον Παναθηναϊκό απαγορευόταν ακόμη και η ισοπαλία, πόσο μάλλον η ήττα. Εκεί καταλαβαίνεις τι είναι το ποδόσφαιρο. Παίζεις στην Ευρώπη σε μεγάλα γήπεδα με μεγάλους παίκτες και νιώθεις ποδοσφαιριστής“.
Ο Κώτσιος πρόλαβε έστω και στη δύση της καριέρας του τον Κριστόφ Βαζέχα στον Παναθηναϊκό, έναν killer όπως τον χαρακτηρίζει. Μόνο καλά έχει να θυμάται από τον Πολωνό, βγάζοντας το καπέλο και σε άλλους προπονητές: “Δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο γιατί τον είχα μαρκάρει και ως αντίπαλο. Ήταν ίσως ο πιο δύσκολος παίκτης που αντιμετώπισα στην Ελλάδα. Ήταν πραγματικός killer, αν και η εποχή μου τότε είχε πραγματικά μεγάλους επιθετικούς. Ντέμης, Αλεξανδρής, Κωνσταντίνου, φοβάμαι μην ξεχάσω κανέναν. Πραγματικά οι μονομαχίες με τον Βαζέχα με βοήθησαν πάρα πολύ στο να εξελιχθώ. Γιατί σκεφτόμουν ότι αφού ανταπεξήλθα ως έναν βαθμό με τον Βαζέχα και τον Ντέμη, γιατί να μην μπορώ και παραπάνω“.
Ανεξίτηλη θα του μείνει η χρονιά του νταμπλ, αλλά και η επόμενη (2004/05) που έχασε το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό στο τέλος. “Δύσκολη χρονιά, αλλά φανταστική, πραγματικά θα τη θυμάμαι για πάντα. Ήμασταν οικογένεια. Την επόμενη σεζόν είχαμε εγκλιματίσει που δεν το πήραμε. Παίζαμε με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και ΟΦΗ, θέλαμε επτά βαθμούς και πήραμε πέντε. Χάσαμε το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό και εκεί ήρθε το κύκνειο άσμα. Έγινε ολική ανανέωση από τον κ. Βαρδινογιάννη. Άλλαξε αρκετά το ρόστερ και ο Παναθηναϊκός έχασε την ταυτότητά του, χάνοντας πολλούς έμπειρους παίκτες“.
Στο τριφύλλι εκείνη την περίοδο είχε να αντιμετωπίσει ποδοσφαιριστές πολύ σημαντικούς, για τους οποίους μίλησε με τα καλύτερα λόγια και θεωρεί άθλο που κατάφερε να μπει μέσα σε αυτούς.”Όταν πήγα εκεί, είχα να αντιμετωπίσω για να αγωνιστώ τρομερούς ποδοσφαιριστές. Στην ομάδα είχαμε εκπληκτικούς αμυντικούς. Ο Γιάννης Γκούμας ήταν ηγέτης με τρομερή καριέρα, ο Σωτήρης Κυργιάκος ήταν φοβερά ποιοτικός και έφτασε μέχρι τη Λίβερπουλ, ο Νασίφ Μόρις είχε και αυτός ποιότητα για αμυντικός και τον Ρενέ Χένρικσεν, που ήταν πολεμική μηχανή.
Ήθελε πολλή δουλειά, ίσως έναν άθλο. Όλοι τους ένας και ένας ήταν τέρατα. Δεν φοβόμουν, προσπαθούσα με τη δουλειά μου και πήρα πολλά πράγματα από αυτούς. Όταν έχεις καλούς συμπαίκτες γίνεσαι καλύτερος“.
Ο αμυντικός που βοήθησε τον Κώτσιο περισσότερο στο τριφύλλι ήταν ο Ρενέ Χένρικσεν, αν και ήταν δύσκολο να βρει την ίδια βοήθεια που βρήκε στον ΟΦΗ. “Όταν πας σε μια μεγάλη ομάδα υπάρχει διαφορά. Δεν είναι τόσο οικογενειακό κλίμα, ήμασταν προσηλωμένοι στους στόχους μας και λόγω του ανταγωνισμού δίνεις αγώνα κάθε μέρα. Δεν μπορώ να μη μιλήσω για τον Ρενέ.
Ήταν συνεργάσιμος, μια πολεμική μηχανή και πήρα πολλά μαζί του, με καθοδηγούσε αρκετά, ήταν άλλο επίπεδο. Έπαιζε πολύ ωραία τη θέση, παρά το γεγονός ότι τον κατηγορούσαν για την ταχύτητά του. Ο Γκούμας ήταν αμυντικός και σκόρερ, προσπάθησα να πάρω και από αυτόν εκείνο το στοιχείο. Χαιρόμουν που έκανα μαζί τους προπονήσεις και έζησα ωραίες στιγμές“.
Ο ίδιος την περίοδό του στον Παναθηναϊκό πρόλαβε τις τελευταίες σεζόν με την οικογένεια Βαρδινογιάννη στο τιμόνι της ομάδας. Έχοντας ζήσει τα πράγματα εκ των έσω, θεωρεί άδικη την κριτική που τους ασκήθηκε.”Η οικογένεια Βαρδινογιάννη είναι σημαντική για τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν έφυγε, ο σύλλογος κατέρρευσε. Είναι συνυφασμένη με τον Παναθηναϊκό. Δεν συμφωνώ ότι η ομάδα κατέρρευσε εξαιτίας τους, πολλοί από εμάς θα παρακαλούσαμε να ξαναγυρίσει η οικογένεια και να είναι μεγάλη η ομάδα ξανά“.
Πολύ καλά λόγια είχε να πει και για τον Αλμπέρτο Μαλεζάνι, έναν προπονητή τον οποίο θυμούνται πολλές γενιές φίλων του τριφυλλιού, μάλλον όμως για λάθος λόγους “Πολύ καλή σχέση. Ο Μαλεζάνι με σχημάτισε σε τακτική μορφή, πώς πρέπει να παίζει ένας αμυντικός. Όταν μιλάμε για Μαλεζάνι μιλάμε για Ιταλία, για τακτική. Τού οφείλω και τού είμαι ευγνώμων σε πολλά. Χάρη στις συμβουλές του ανέβηκα τακτικά και βελτίωσα το παιχνίδι μου”.
Το ξέσπασμα του Μαλεζάνι τού απέδωσε αρκετούς χαρακτηρισμούς, αλλά ο Κώτσιος θεωρεί ότι ήταν απλά αποτέλεσμα πίεσης που υπήρχε στην ομάδα, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα που ποτέ δεν ήρθαν.”Μας αρέσει να βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους. Υπήρχε πίεση, η σεζόν δεν κυλούσε πολύ καλά. Όλοι οι άνθρωποι ξεσπάμε, αυτό συνέβη και με εκείνον. Άκουσε πολλά από τα Μέσα, αισθάνθηκε πίεση και είχε αυτό το ξέσπασμα.
Ήταν ένας άνθρωπος που δούλευε πολύ. Έτυχε και ήταν πάνω στην ανανέωση. Σίγουρα δεν ήταν ο κύριος υπαίτιος που δεν πήγαμε καλά, αλλά δυστυχώς αυτός την πλήρωσε. Έτσι είναι στο ποδόσφαιρο. Είναι ένας άνθρωπος με καριέρα στην Ιταλία. Ήταν εκρηκτικός χαρακτήρας, αλλά καλός προπονητής”.
Η κουβέντα επέστρεψε στις εμπειρίες του ίδιου από τον Παναθηναϊκό. Παίζοντας σε μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα, κατάφερε και εκπλήρωσε κάποια από τα όνειρα του “Αρχικά πήρα τίτλους. Είχα ως συμπαίκτες σπουδαίους ανθρώπους που έχουν κατακτήσει το EURO 2004 και πήρα πολλά από εκείνους. Μέσω του Παναθηναϊκού έπαιξα κόντρα σε αντιπάλους, που διαφορετικά θα τους έβλεπα μόνο στην τηλεόραση. Με έκαναν να αισθανθώ ποδοσφαιριστής και αναγνωρίσιμος“.
Με τον Παναθηναϊκό αντιμετώπισε παίκτες που έβλεπε μόνο από την τηλεόραση, όπως ο Ρονάλντινιο, ενώ έπαιξε συμπαίκτης με τον Βαζέχα, για τον οποίο είχε αγοράσει κασέτα με όλα τα γκολ που είχε πετύχει:”Ως αντίπαλο που έβλεπα στην τηλεόραση, έπαιξα με τον Ροναλντίνιο. Τις στιγμές που τον αντιμετώπισα δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Θυμάμαι πριν από το ματς ότι ήθελα να πάρω τη φανέλα του, αλλά τελικά πήρα του Μέσι, εντελώς συμπτωματικά.
Τότε το νο1 ήταν ο Ροναλντίνιο. Δεν έχω το ’10’, αλλά με το 19 από τον Μέσι. Ως προς συμπαίκτη, δίχως αμφιβολία είναι ο Βαζέχα. Είχα αγοράσει μια βιντεοκασέτα με όλα τα γκολ που είχε βάλει, γιατί ήταν από τους παίκτες που θαύμαζα. Αυτά τα βιώνεις μόνο σε μεγάλες ομάδες“.
Το βαρύ σκορ στο Καμπ Νου (5-0) δεν του αφήνει άσχημη αίσθηση, αντίθετα θυμάται πολύ καλά τις μονομαχίες με τον Ετό και τον Ροναλντίνιο. “Όχι βέβαια, αν και ήταν βαρύ το σκορ. Μιλάμε για μια απίστευτη ομάδα, πολύ γρήγορη και τεχνική. Ευτυχώς δεν ξέφυγε παραπάνω. Εγώ μάρκαρα τον Ετό, πραγματικά το σκέφτομαι και λέω Παναγία μου. Απίστευτος παίκτης. Με τον Ροναλντίνιο δεν χρειάζεται να πω πολλά, παρά μόνο ότι έχω πολλές φωτογραφίες από ντρίπλες του που με έριξε κάτω (γέλια)“.
Οι μπλαουγκράνα τού άφησαν τρομερή εντύπωση, αλλά κυρίως η ευγένεια που είχαν οι παίκτες του Φρανκ Ράικαρντ, αλλά και ο ίδιος ο Ολλανδός τεχνικός. “Ήταν τρομερή ομάδα, είχαν απίστευτη ταχύτητα. Δεν πήγαμε για να κλειστούμε και να κρατήσουμε το μηδέν. Είμαστε ο Παναθηναϊκός, δεν έπρεπε να μείνουμε πίσω. Στο εντός έδρας ματς στο ΟΑΚΑ είχε έρθει 0-0.
Αυτή η ομάδα έπρεπε να παίξει ανοικτά. Ήμασταν μεγάλη ομάδα και το βλέπαμε από τον τρόπο που μας συμπεριφερόντουσαν έξω, σε κάθε ομάδα. Θυμάμαι ο Ράικαρντ (σ.σ. προπονητής της Μπαρτσελόνα) ήρθε και μας έδωσε το χέρι σε όλους ξεχωριστά. Τα αποτελέσματα που είχε φέρει ο Παναθηναϊκός, τον έκαναν να τον σέβονται στην Ευρώπη“.
Όταν αντάλλαξε τη φανέλα με τον Μέσι, ο ίδιος έλεγε ότι βρήκε μπροστά του ένα “παιδάκι”, το οποίο μόλις ξεκινούσε να κάνει τα πρώτα του βήματα. Ο πολύπειρος πρώην αμυντικός και νυν ποδοσφαιριστής δείχνει να έχει εκτίμηση προς τον Ροναλντίνιο. “Βρήκα μπροστά μου ένα παιδάκι. Του ζήτησα να ανταλλάξουμε φανέλες μετά το ματς και το δέχθηκε με ευγένεια. Ιδανικά θα ήθελα του Ροναλντίνιο, Και σήμερα αν είχα τη δυνατότητα επιλογής, πάλι αυτόν θα διάλεγα. Μου άρεσε πολύ ως παίκτης, ήταν φαντεζί. Προφανώς και ο Μέσι είναι μεγαλείο, αλλά οι αδυναμίες είναι αδυναμίες“.
Σημαντικό παιχνίδι για την καριέρα του στο τριφύλλι ήταν ο αγώνας με την Άρσεναλ, απέναντι σε Ανρί και Μπέργκαμπ, ένα ματς που τον βοήθησε να πάρει αρκετά παιχνίδιαστον Παναθηναϊκό. “Τρομερή επίθεση και τρομερή ομάδα εκείνη η Άρσεναλ, αυτό το ματς το θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Στην επίθεση έπαιξαν ο Ανρί με τον Μπέργκαμπ και ο Φαν Πέρσι μπήκε αλλαγή.
Είχα τρομερό άγχος στην αρχή, γιατί δεν ήξερα ότι θα παίξω. Περίμενα την ευκαιρία μου, αλλά όχι τόσο γρήγορα και ειδικά στο Χάιμπουρι. Είχα μιλήσει με τη γυναίκα μου μια μέρα πριν, της είχα πει ότι αυτό το παιχνίδι ή θα με καθιερώσει ή θα με τελειώσει. Τα έδωσα όλα και πήγα καλά“.
Φυσικά πλην της καλής του εμφάνισης δεν θα ξεχάσει το τελευταίο δεκάλεπτο, στο οποίο ο Παναθηναϊκός κλείστηκε κυριολεκτικά μέσα στην περιοχή. “Ήταν τρομερό παιχνίδι από όλους μας. Το τελευταίο δεκάλεπτο ήταν εφιαλτικό, κλειστήκαμε όλοι μέσα στην περιοχή. Με αυτό το ματς κατάφερα να καθιερωθώ και να κάνω και άλλα παιχνίδια στον Παναθηναϊκό“.
Μας εξιστόρησε από εκείνο το παιχνίδιμια φάση με τον Ανρί, τον παίκτη που είχε υπό τη φύλαξή του η οποία μάλιστα προκάλεσε και την έκπληξη του Κώστα Χαλκιά, που υπερασπιζόταν τότε την εστία του τριφυλλιού.”Ήταν τρομερά γρήγορος. Δεν μπορούσες να τον φτάσεις. Θυμάμαι ήταν στο κέντρο η γραμμή της άμυνας και φεύγει στην αντεπίθεση. Τρέξαμε μαζί για να διεκδικήσουμε την μπάλα. Δεν κατάφερε να περάσει, τον έκοψα και έστειλα την μπάλα κόρνερ.
Έρχεται σε εκείνο το σημείο ο Χαλκιάς και μου λέει: «Τι έχεις κάνει ρε Ηλία, πώς το έκανες αυτό;». Κάποια πράγματα σου βγαίνουν εκείνη τη στιγμή, σε κάνουν να ξεπερνάς τον εαυτό σου. Είναι μια από τις φάσεις που μου έμειναν“.
Με τον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε σε μεγάλα γήπεδα, αποκτώντας παραστάσεις που ήταν χρήσιμες για τη συνέχεια όπως εξήγησε. “Είχα την τύχη να παίξω σε πολλά μεγάλα γήπεδα με τον Παναθηναϊκό. Το Χάιμπουρι ήταν πιο ποδοσφαιρικό, το Καμπ Νου απίστευτα μεγάλο, σε βαθμό που χάνεσαι, άνετα το χαρακτηρίζεις ποδοσφαιρικό ναό. Στη Σεβίλλη νιώθαμε ότι παίζαμε σε αρένα με ταυρομάχους. Είχα παίξει και στο γήπεδο του Άγιαξ, σε τουρνουά προετοιμασίας και μου άφησε θετική εικόνα, αν και σήμερα είναι λίγο διαφορετικό από τότε. Αυτά τα ματς δεν τα ξεχνάς ποτέ, είναι εφόδια που σου μένουν“.
Στο γήπεδο του Άγιαξ έπαιξε σε ένα τουρνουά προετοιμασίας, στο οποίο είχε την τύχη να αντιμετωπίσει τον νεανία (τότε) Ιμπραχίμοβιτς, έναν παίκτη που δυσκολευόταν μέχρι και ο Κυργιάκος να τον κάνει καλά. “Σε ένα τουρνουά είχαμε πάει εκεί, για την προετοιμασία. Είχα την τύχη να μαρκάρω και τον Ιμπραχίμοβιτς, όπως και τον Μάξι Λόπες με την Μπόκα Τζούνιορς. Ο Ζλάταν είναι ένας τρομακτικός ποδοσφαιριστής.
Εκείνη την περίοδο ήταν πιο μαζεμένος, δεν είχε την αυτοπεποίθηση που απέκτησε στη συνέχεια. Ψηλός, τρομερά δυνατός και γρήγορος για τα σωματικά του χαρακτηριστικά. Ακόμα και ο Κυργιάκος δεν μπορούσε να τον κάνει καλά“.
Δεν θα μπορούσαμε να μην το ρωτήσουμε και για το γκολ με την πολωνική Βίσλα, ένα γκολ καριέρας όπως τόνισε ο ίδιος. “Με τη Βίσλα πήγαμε πολύ καλά έξω, αλλά πάθαμε black out και χάσαμε στο τέλος με 3-1. Το πιστεύαμε ότι θα γυρίσει, γιατί ήμασταν ο Παναθηναϊκός.
Δύσκολο σκορ, εκείνο το παιχνίδι όταν το φέρνω στο μυαλό μου, θυμάμαι την εναλλαγή των συναισθημάτων να αλλάζει πολύ συχνά. Από τις ευκαιρίες που έχαναν, τα γκολ που βάζαμε, αλλά και το παιχνίδι ότι πήγε στην παράταση. Στο τέλος ευτυχώς δικαιωθήκαμε. Ένιωθα ότι ήμουν στα ουράνια, δεν κατάλαβα πώς μπήκε, το συνειδητοποίησα μετά, όπως και τη σημασία του γκολ. Δίχως αμφιβολία πρόκειται για γκολ καριέρας.
Ένιωθα κούραση, ψυχολογική, λόγω της πίεσης που υπήρχε. Περιμέναν 60 χιλιάδες κόσμος να περάσουμε στους ομίλους, ένιωθα ότι έπρεπε να τους ικανοποιήσουμε. Ευτυχώς πήγαν όλα καλά“.
Αν και το γκολ αυτό θα τον βοηθούσε να ανεβεί μαζί με την ομάδα, ο Παναθηναϊκός, αλλά και ο ίδιος ο Κώτσιος χάρηκαν παραπάνω από όσο θα έπρεπε την πρόκριση και το πλήρωσαν με την ήττα από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ (2005/06), ένα ντέρμπι στο οποίο ο ίδιος αποβλήθηκε. “Δυστυχώς χάρηκα πολύ για δύο μέρες και αυτό το πλήρωσα. Ακολούθησε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, που έφαγα την κόκκινη και χάσαμε 2-0. Ο κόσμος ακόμα με σταματάει και μου λέει για εκείνο το γκολ. Οι μεγαλύτεροι προφανώς, είναι αυτό που έμεινε. Η αλήθεια είναι ότι ήταν μεγάλη πρόκριση λόγω του σκορ του πρώτου αγώνα. Νιώθω ότι αν με θυμούνται για κάτι από τον Παναθηναϊκό, ήταν αυτό το γκολ.
Η ήττα όμως από τον Ολυμπιακό πονάει πολύ και για εμάς, αλλά και για μένα που δέχθηκα την κόκκινη. Η ομάδα είχε αρκετά προβλήματα μετά. Φάγαμε μια μεγάλη σφαλιάρα. Από τη μεγάλη χαρά που είχαμε, πήραν τα μυαλά μας αέρα και μετά προσγειωθήκαμε απότομα με το 2-0“.
Ως παίκτης του Παναθηναϊκού είχε ζήσει αρκετά τα ντέρμπι αιωνίων, για τα οποία τόνισε ότι όλοι οι παίκτες ζουν, ενώ διηγήθηκε μια ιστορία του πριν από ντέρμπι αιωνίων, με τον ίδιο να δίνει μάχη για να παίξει. “Ζεις γι’ αυτό. Το έζησα και από την κακή και από την καλή. Κερδίσαμε το Κύπελλο το 2004, πήραμε αρκετά ντέρμπι στην κανονική διάρκεια. Είναι τέτοια η θέληση που σκέφτεσαι πώς θα παίξεις. Θυμάμαι πριν από ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, είχα οξεία αμυγδαλίτιδα και είχα πάει στο νοσοκομείο με 39 πυρετό.
Μέχρι την Κυριακή σκεφτόμουν πώς θα παίξω. Πέμπτη βγήκα από το νοσοκομείο και μια προπόνηση έπαιξα. Είναι απλό, είναι τρομερή η θέληση. Δεν χρειάζεται να σου πει κανείς τίποτα για να παίξεις ένα ντέρμπι αιωνίων. Το απολαμβάνεις όσο μπορείς, μιας και πρέπει να είσαι 100% συγκεντρωμένος για να κερδίσεις.
Η κακή ανάμνηση είναι το ντέρμπι που αποβλήθηκα, ήταν από τις χειρότερες στιγμές της καριέρας μου. Όλη η Ελλάδα ζούσε γι’ αυτό το ντέρμπι. Από τη Δευτέρα μέχρι την Κυριακή όλοι είχαν στο μυαλό τους αυτό το ματς. Ο κόσμος ζητάει τις νίκες σε ντέρμπι. Οι στιγμές είναι απίστευτες, από τον κόσμο. Θυμάμαι τα πάντα, ακόμα και τον αστυνομικό κλοιό που μας προστάτευε ως φιλοξενούμενους. Είναι πραγματικά μοναδικές στιγμές“.
Ο Κώτσιος δεν ήθελε να σταθεί στην απόφαση. Άλλωστε το έδειξε και η διαμαρτυρία του προς τον διαιτητή στη συγκεκριμένη φάση, η οποία ήταν χλιαρή: “Ήταν ή όχι άδικη, τη δέχθηκα. Δεν θα πω αν ήταν ή όχι θα το αφήσω να το κρίνει ο κόσμος. Διαμαρτυρήθηκα λίγο, γενικά δεν διαμαρτύρομαι, δεν έχω να πω παραπάνω γι’ αυτή τη φάση“.
Παράλληλα τόνισε ότι για το ντέρμπι και την παρουσία του σε αυτά, αυτό που μένει πάντα είναι το αποτέλεσμα, επομένως δεν έχει κριτική απέναντί τους. “Δεν θυμούνται την κόκκινη τόσο όσο την ήττα από τον Ολυμπιακό. Προφανώς όταν έρχεται αυτό το ντέρμπι στο μυαλό των φίλων, έρχονται και οι κόκκινες του Μορίς και η δική μου. Το άσχημο είναι ότι προήλθε μετά από μια χαρά, κάτι που μείωσε την πρόκριση με τη Βίσλα“.
Με τον κόσμο του Παναθηναϊκού είχε πολύ καλές σχέσεις, αν και δεν απέφυγε την κριτική τους, ακόμα και στον δρόμο. “Είχα καλή σχέση με τον κόσμο, αναγνώριζαν ότι έδινα το 100%. Βέβαια δεν ήταν πάντα καλά, στα άσχημα αποτελέσματα είχαμε τις αποδοκιμασίες, στο γήπεδο, το προπονητικό κέντρο ακόμα και το αεροδρόμιο.
Ακόμα και στο δρόμο μπορούν να σου πουν «παίξε καλύτερα», έχω δει και κάποια άσχημα περιστατικά που δεν λέγονται. Βέβαια δεν ήταν μόνο στον Παναθηναϊκό. Και στον ΟΦΗ και στα Ιωάννινα το είχα. Ο ποδοσφαιριστής βέβαια οφείλει να είναι ήρεμος. Στην Ελλάδα βράζει το αίμα των φιλάθλων, πρέπει να είναι ήρεμοι οι ποδοσφαιριστές“.
Η πορεία του στον Παναθηναϊκό διήρκησε τρία χρόνια, αν και είχε συμβόλαιο για άλλο ένα. Ο 44χρονος τεχνικός φεύγει με την πεποίθηση ότι τα έδωσε όλα για την ομάδα. “Σίγουρα θα μπορούσα να συνεχίσω. Είχα έναν τραυματισμό στους κοιλιακούς-προσαγωγούς και δεν το διαχειρίστηκα σωστά πρώτος εγώ και στη συνέχεια οι γιατροί. Έμεινα καιρό έξω, τότε είχε έρθει τεχνικός διευθυντής, ο Βέλιτς και μου είπε να φύγω. Θα μπορούσα να μείνω και ίσως άλλαζαν τα πράγματα, αλλά εκεί που δεν σε θέλουν δεν μένεις. Έφυγα σαν φίλος, δεν κρατάω κακία“
Ο ίδιος πάντως θεωρεί ότι στον Παναθηναϊκό δεν έκανε κάποιο κραυγαλέο λάθος, μιας και έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε. “Δεν θεωρώ ότι έκανα πολλά λάθη, έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα. Τώρα αν ήμουν χειρότερος σε σχέση με κάποιους άλλους δεν είναι δική μου κρίση. Συμβαίνει, αλλά δεν θα μπορούσα να αλλάξω κάτι“.
Διαβάστε ακόμη…
- Αντράζ Σπόραρ: Ενοχλημένος στον Παναθηναϊκό, σύντομα οι εξελίξεις
- Παναθηναϊκός: Η αλήθεια γύρω από τα σενάρια με Μπρουκς
- Αναστασίου: «Λάθος σχεδιασμός στον Παναθηναϊκό – Οι επιλογές ήταν του προπονητή ή της διοίκησης;» (vid)
- Παναθηναϊκός: Ξεκαθάρισε του Πάλμερ-Μπράουν!
- Παναθηναϊκός: Νέος «μνηστήρας» για Σπόραρ!