Κανέλλη: «Για δύο ιδέες υπερηφανεύομαι στον Παναθηναϊκό!»

Η Λιάνα Κανέλλη μίλησε για τις αναμνήσεις της από τον Παναθηναϊκό και αποκάλυψε τις δύο ιδέες που είχε, για τις οποίες αισθάνεται υπερήφανη.

Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα

Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «Reader»:

«Ελάχιστοι ξέρουν ότι η αδερφή μου, 3 χρόνια μικρότερη, έχει δουλέψει πρώτη στον Παναθηναϊκό επί Μαυροκουκουλάκη, για τρεις-τέσσερις μήνες. Η Νάνσυ πήγε το ‘79, εγώ πήγα το ‘82.

Είναι μια περίοδος που χρειάζομαι δεύτερη δουλειά, είχα στόματα να θρέψω. Είχε χωρίσει η μάνα μου με τον πατέρα μου, έπρεπε να τελειώσει η Νάνσυ τις σπουδές… Δουλεύω στη Honeywell Bull, γαλλόφωνη εταιρεία με υπολογιστές, μετέπειτα σκέτη Bull. Ήθελαν έναν άνθρωπο στο Γραφείο Τύπου, ήξερα καλά τα γαλλικά κι έτσι είχα μια δεύτερη δουλειά που δεν έμπλεκε καθόλου με τα δημοσιογραφικά μου (δούλευα στις εφημερίδες τότε, είχα φύγει κακήν κακώς από την τηλεόραση).

Με φωνάζει μια μέρα ο διευθυντής μου στη Bull και μου λέει, ‘τα παραδίδεις όλα τώρα και φεύγεις. Θα πας στη Motoroil στο Σύνταγμα, σε θέλει ο Βαρδής Βαρδινογιάννης κάτι για τον Παναθηναϊκό’. Τον Βαρδή τον ήξερα από μια συνέντευξη που είχα κάνει στον αδερφό του τον Παύλο. Επειδή είχα φερθεί πολύ ωραία στον Παύλο για κάτι που πήγαν να του στήσουν τότε, με είχαν φωνάξει θυμάμαι για φαγητό, σε ένα τραπέζωμα που ήταν όλη η οικογένεια Βαρδινογιάννη. Έτσι γνώρισα όλα τα αδέρφια. Τα παιδιά τότε ήταν πολύ μικρά, μερικά ήταν κι αγέννητα. Μιλάμε για τα τέλη δεκαετίας του ‘70.

Πάω λοιπόν στον Βαρδή και μου λέει, ‘πρέπει να δεις τον Γιώργο, θέλει να αναλάβεις το γραφείο Τύπου του Παναθηναϊκού’. Ενθουσιάζομαι και μόνο στην ιδέα ότι θα δουλέψω στον Παναθηναϊκό. Ελάχιστοι ήξεραν ότι είχα πολύ μεγάλη ανάγκη τα λεφτά. Ο μισθός ήταν αξιοπρεπής, όχι τίποτε ογκώδες. Ήταν αυτό που έπρεπε να πάρω.

Έχω ζήσει πολύ ωραίες στιγμές με τον Παναθηναϊκό. Πήγαινα στα ταξίδια, πήγαινα στις προπονήσεις, καθόμουν στις κερκίδες. Έχω πει: έχω βγάλει το πανεπιστήμιο κι έχω βγάλει και το κερκιδοπανεπιστήμιο. Το γήπεδο είναι άλλο πανεπιστήμιο.

Στον Παναθηναϊκό είχα δυο ιδέες για τις οποίες περηφανεύομαι. Από έθιμο, όταν έρχονταν οι ξένες ομάδες τους κάναμε ένα δώρο. Μέχρι τότε δίναμε κάτι σημαιάκια. Πάω στον ‘καπετάνιο’, του λέω ‘άκου να δεις τι θα κάνουμε. Θα πάω στο Βυζαντινό Μουσείο και στο Εθνικό Αρχαιολογικό. Κι ό,τι του ελληνικού πολιτισμού έχουν, κάτι τριήρεις, κάτι υδρίες, ξέρεις, αντίγραφα, θα το παίρνουμε, θα το βάζουμε σε βάση, θα γράφουμε από κάτω εις ανάμνηση του τάδε ματς και θα το δίνουμε’. Οι ξένοι τρελάθηκαν! Δεν το είχαν ξαναδεί στη ζωή τους αυτό.

Μετά λέω, ‘αναμνηστικά δεν έχουμε, δεν έχουμε κάτι με το τριφύλλι’. Πάω πίσω από το Γηροκομείο σε έναν τύπο που έκανε χαλκούς και μας φτιάχνει πρες παπιέ με το τριφύλλι, δίχρωμο, χρυσό και ασημένιο. Πάνω σε αυτό πατάει και σηκώνεται σιγά σιγά η ιδέα του να φτιάξουμε ένα κατάστημα του Παναθηναϊκού, κι έγινε το κατάστημα που ξέρεις σήμερα. Η φαντασία με έχει σώσει. Εγώ είμαι παιδί του Μάη, παιδί μου, η φαντασία στην εξουσία”.

Έχω πάει σε πολλά μέρη του κόσμου, έχω λατρέψει τους Ιρλανδούς. Είναι οι κοντινότεροι σ΄ εμάς, αν με ρωτάς, σαν ψυχοσύνθεση. Απολύτως ίδιοι. Η διαφορά είναι ότι πίνουν πάρα πολύ. Επίσης, έχω σιχαθεί την τσιγκουνιά των Σουηδών.

Πάμε στο Γκέτεμποργκ-Παναθηναϊκός (σ.σ. 6 Μαρτίου 1985, 0-1 με πέναλτι του Σαραβάκου στο 50’). Ψόφος, χιόνι, πού να ξέρω εγώ πού είναι το Γκέτεμποργκ, το ‘ξερα κι από χθες; Φτάνω πρώτη φορά στη Σουηδία, έχω βρει ένα παλτό πολύ μακρύ, καρό, να τυλίγομαι. Τι να μου κάνει το παλτό, εκεί ήθελες δέκα γούνες. Πάμε στο γήπεδο. Έχουν ξεχιονίσει τον αγωνιστικό χώρο, οι παίκτες φοράνε μαύρα καλσόν, κι εμείς έχουμε γίνει αρχαίοι από το κρύο στις κερκίδες. Θυμάμαι ήταν ο Σούρπης, ο Βουτσαράς, ο Γιώργος (σ.σ. Βαρδινογιάννης) κι εγώ.

Γίνεται ημίχρονο. Πίσω από την κερκίδα των επισήμων που είμαστε, υπάρχει μια μικρή αίθουσα. Λέω ‘να μπούμε μέσα, να πιούμε κάτι; Έχει παγώσει ο κώλος μας’. Μπαίνουμε μέσα, οι Σουηδοί, που ήταν σοσιαλιστές, έχουν πέσει όλοι πάνω στο ταμείο, έχουν κάνει σειρά και πληρώνουν για να πάρουν ένα τόσο δα τσαγάκι στο πλαστικό ή έναν καφέ ζεστό. Μερικοί που έβγαζαν περισσότερα λεφτά, έπαιρναν και αλκοόλ. Περιμένουμε, περιμένουμε, τίποτα. Είμαστε φιλοξενούμενοι έ; Εδώ έρχονταν και τους τρατάραμε, τους προσέχαμε σαν τα μάτια μας.

Λέω του Βαρδινογιάννη, ‘πρόεδρε, δεν μας βλέπω να προλαβαίνουμε, θα αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο κι ακόμα εδώ θα ‘μαστε’. Μου λέει ο ‘καπετάνιος’, ‘άκου να δεις, τους βλέπεις όλους αυτούς; Θα σου πω πώς θα πας πρώτη σε όλη τη σειρά. Βγάλε μια φωνή και πες στον μπάρμαν: δύο μπουκάλια ουίσκι, δύο βότκα και ό,τι άλλο θέλουν κερασμένα από τον Παναθηναϊκό’. Τον λάτρεψα εκείνη τη στιγμή. Αισθάνθηκα η σύζυγος του ξενίου Διός. To φωνάζω, και όχι απλά είμαστε οι πρώτοι που πήραμε ποτήρι… Να δεις πώς έλαμψαν αυτές οι κοκκινωπές απ’ το κρύο φάτσες! Δεν το διανοείσαι. Και δώστου ‘σκολ’, και ‘στην υγειά σας’ και ‘ευχαριστούμε’. Πριν τα εξαφανίσουν όλα, προλαβαίνω και παίρνω ένα ποτήρι, το γεμίζω ουίσκι και το τραβάω στην άκρη για να μην ξεπαγιάσουμε στους -12.

Μετά το ματς, μαζεύαμε χτυπημένους τους φιλάθλους μας από το δρόμο. Βγήκαμε έξω και τους είδαμε χαρακωμένους εδώ, χαρακωμένους εκεί. Τι είχαν κάνει οι ‘πολιτισμένοι’ Σουηδοί; Είχαν πάρει πατάτες, είχαν βάλει μέσα ξυράφια και απέξω χιόνι και ντόινγκ, τις πέταγαν στους δικούς μας. Αυτοί οι πολιτισμένοι…

Στον Παναθηναϊκό γνώρισα και τα ακτινίδια. Ήταν το μοναδικό πράσινο που μπορούσα να βάλω σε τούρτα για να αποφύγουμε τα χρώματα και τα χημικά. Αθλητές ήταν, έπρεπε να είναι υγιεινές οι τούρτες. Τα ακτινίδια τα έψαχνα μόνη μου, πήγαινα από μαγαζί σε μαγαζί, μέχρι που ανέλαβε ο σεφ του Μεριντιέν και τα έβρισκε αυτός. Πού να δεις τι ακτινίδιο έχω φάει, και δεν μου αρέσουν και καθόλου.

Ο Παναθηναϊκός από τότε που τον θυμάμαι κάνει κοιλιά Γενάρη-Φλεβάρη. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη ομάδα με πιο καταστροφική επίδραση των διακοπών των Χριστουγέννων. Όχι επειδή οι παίκτες είναι απείθαρχοι ή κάνουν κάτι κακό. Απλά η διακοπή εκείνη την περίοδο δεν ταιριάζει στην ομάδα. Τα έλεγα από την αρχή που κάποιοι πανηγύριζαν ότι πήραμε το πρωτάθλημα. ‘Βρε κάτσε να περάσει ο Φλεβάρης να δούμε πού θα είμαστε’. Πιστεύω πάντως ότι ο Παναθηναϊκός θα πρωταγωνιστήσει μέχρι το τέλος.

Υποστηρίζω Γιοβάνοβιτς με νύχια και με δόντια. Κατάφερε ένα πράγμα που δεν έκαναν οι προηγούμενοι. Αφαίρεσε την αντίληψη ότι ο προπονητής ή θα το παίζει μάγκας στα αποδυτήρια ή θα το παίζει αδιάφορος και κομιλφό. Ξανάφερε πίσω την αξιοπρέπεια και την εμπιστοσύνη των παικτών στον εαυτό τους. Είναι προπονητής που έφτιαξε αυτοπεποίθηση. Κι όταν ο παίκτης έχει αυτοπεποίθηση, το έχω ζήσει από μέσα, η βελτίωση του μπορεί να είναι θεαματική. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις προπονητή που να είναι μούσα, να σου βγάζει τον καλό σου εαυτό. Αυτό βγάζει ο Γιοβάνοβιτς.

Επίσης, είναι ψύχραιμος, τακτικιστής, στρατηγικός και μέγας γνώστης της βαλκανικής ψυχολογίας. Κατάφερε και συνδύασε ανθρώπους από τον βορρά σαν τον Σένκεφελντ με ανθρώπους σαν τον Παλάσιος, τον Μαντσίνι και τον Μπερνάρ. Έχει φτιάξει πολύ καλό Παναθηναϊκό. Και αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια και τις ατυχίες, όπως το να χάσεις έναν κορυφαίο σου παίκτη με τραυματισμό, έναν στιλοβάτη όπως ο Αϊτόρ. Και χωρίς να ξοδεύεις τα δισεκατομμύρια, έ;».

Το «Όλα Πράσινα» … σαρώνει στο YouTube! Πάτα ΕΔΩ, κάνε subscribe στο κανάλι μας και μάθε πρώτος τις μεταγραφές του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

Διαβάστε ακόμη…

• Μεγαλειώδης ευρωπαϊκή νίκη για τον Παναθηναϊκό!
• Βοτανικός: Νέες εκτιμήσεις για τη θεμελίωση – Πότε μπαίνει στο γήπεδο ο Παναθηναϊκός!
• Η… ώρα του Σερέλη στον Παναθηναϊκό!
• Ζαλγκίρις Κάουνας – Παναθηναϊκός: Οι απουσίες των «πράσινων» από τη «μάχη» της Λιθουανίας
• Ζαλγκίρις Κάουνας – Παναθηναϊκός: Ζητείται… Επτάστερο «διπλό»! – Η τηλεοπτική μετάδοση