Editorial
Η μεγαλύτερη ντροπή στα 110 χρόνια ιστορίας!
Ο Νικόλας Φλωράτος αφήνει για λίγο στην άκρη τα μπασκετικά και με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, ασκεί έντονη κριτική στον Γιάννη Αλαφούζο, χαρακτηρίζοντάς τον ως την μεγαλύτερη ντροπή στα 110 χρόνια ιστορίας του συλλόγου.
Ο Νικόλας Φλωράτος αφήνει για λίγο στην άκρη τα μπασκετικά και με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, ασκεί έντονη κριτική στον Γιάννη Αλαφούζο, χαρακτηρίζοντάς τον ως την μεγαλύτερη ντροπή στα 110 χρόνια ιστορίας του συλλόγου.
Υπάρχουν φορές που οι σκέψεις σου δεν είναι εύκολο να μπουν σε τάξη και να αποτυπωθούν σ’ ένα κείμενο. Υπάρχουν φορές που θεωρείς καλύτερο να μη σχολιάσεις κάτι, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να χάσεις τον έλεγχο και να προβείς σε χαρακτηρισμούς που δεν αρμόζουν στην ποιότητα και το επίπεδο που προσπαθούν να κρατήσουν οι άνθρωποι στο «Όλα Πράσινα». Για το λόγο αυτό, πολύ καιρό τώρα, απέφευγα συνειδητά να αναφέρω το παραμικρό για τα καμώματα του Γιάννη Αλαφούζου.
Πολλοί γνωρίζουν τι άποψη είχα και έχω για τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Άλλοι επειδή έχει τύχει να μιλήσουμε, κάποιοι επειδή πιθανώς να θυμούνται μια ποδοσφαιρική μου παρέμβαση προ τριετίας, μετά το ντέρμπι «αιωνίων» της Λεωφόρου που δεν ξεκίνησε ποτέ, στο οποίο χαρακτήριζα τον διοικητικό ηγέτη των «πράσινων» επικίνδυνο και τον προέτρεπα να μας αδειάσει τη γωνιά.
Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα
Τρία χρόνια μετά, ποιος να μας έλεγε πως όσα τραγελαφικά ζήσαμε τότε με ευθύνη Αλαφούζου, δε θα ήταν απολύτως τίποτα μπροστά σε όσα βιώνουμε φέτος. Εκτός από ανίκανος, ανεύθυνος κι επικίνδυνος, όπως τον είχα χαρακτηρίσει τότε, ο «Mr ΣΚΑΪ» αποδεικνύεται ποδοσφαιρικός ψεύτης και… «αμφιβόλου ποιότητας» φίλος του Παναθηναϊκού. Αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν οι κινήσεις του απ’ το καλοκαίρι που μας πέρασε…
Όταν πηδάς από ένα καράβι, το οποίο μέχρι λίγες μέρες πριν έδινες το «ΟΚ» για να υπερφορτωθεί, αλλά δεσμεύεσαι να πληρώσεις τις δικές σου «ζημιές» και στο τέλος της ημέρας η ομάδα βρίσκεται αποδεκατισμένη από πωλήσεις, να χρωστάει μέχρι και σε… περιπτεράδες, ενώ εσύ πουλάς “τρελίτσα” αρνούμενος να πληρώσεις έστω το 1/10 (!) όσων δεσμεύτηκες, τι είσαι; Πονάς την ομάδα σου (;) ή λες αλήθεια στον κόσμο;
Όταν αλλάζεις… παρέες για χάρη των επιχειρήσεών σου, μετατρέπεις την ΠΑΕ σε γραφείο Τύπου πολιτικού κόμματος και τις ιστοσελίδες σου σε γραφείο Τύπου της ΠΑΕ Ολυμπιακός, είσαι Παναθηναϊκός; Συγγνώμη, αλλά «μπλε» και «κόκκινοι» Παναθηναϊκοί δεν υπάρχουν…
Αρνούμαι να δεχτώ μέσα μου ότι ο Παναθηναϊκός θα πέσει, όπως δεν ήθελα να φανταστώ ότι θα άλλαζαν κανονισμοί (που γενικά τους θεωρώ σωστούς ως έχουν) για χάρη ενός που κάθε μέρα αμαυρώνει με κάθε τρόπο, έμμεσα ή άμεσα, το όνομα του μεγαλύτερου συλλόγου της χώρας. Κι αυτός ο «ένας» έχει ονοματεπώνυμο.
Οι επόμενες ημέρες θα είναι ιδιαιτέρως κρίσιμες και οι τύχες της ομάδας παραμένουν – δυστυχώς – στα χέρια του Αλαφούζου. Όλα όσα προαναφέρθηκαν, δεν αλλάζουν. Έχουν γράψει και δεν ξεγράφουν. Ό,τι και να γίνει από εδώ και πέρα, ο Γιάννης Αλαφούζος έχει καταφέρει να κερδίσει επάξια τον τίτλο του πιο ντροπιαστικού παράγοντα στα 110 χρόνια ιστορίας του συλλόγου. Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, ακόμα κι αν αύριο πληρώσει όλες τις οφειλές που απαιτούνται, προκειμένου ο Παναθηναϊκός να πάρει άδεια και να μη ζήσει τον εφιάλτη του υποβιβασμού.
ΥΓ: Ευτυχώς που ο κανονισμός δεν άλλαξε για να μπορούμε να κοιταζόμαστε στα μάτια. Την ύστατη ώρα, βάλε στην ομάδα τα λεφτά που είχες δεσμευτεί ή έστω το 1/4 αυτών κι έπειτα έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να λάμψεις ως δεξί χέρι του Κυριάκου και του Βαγγέλη. Πρώτα όμως, για μια φορά έστω, φερ’ σου σαν άντρας…
ΥΓ1: Ντροπή και θλίψη για κάθε Παναθηναϊκό, που οι τύχες του ποδοσφαιρικού τμήματος του μεγαλύτερου συλλόγου της χώρας πέρασαν απ’ τα χέρια ενός τέτοιου ανθρώπου. Μακάρι οι μέρες του στην Παναθηναϊκή καθημερινότητα να είναι μετρημένες.
ΥΓ2: Στο αίσχος που προσπάθησες να περάσεις χθες, είναι ξεφτίλα να έχεις για συμμάχους τον κυρ Σάββα και τον Αλέξη. Πλήρωσε και φύγε.
ΥΓ3: Με συγχωρείτε για το ύφος του κειμένου και για τυχόν παραλείψεις μου, ωστόσο κάποια πράγματα, τη δεδομένη χρονική στιγμή, μου είναι αδύνατο να τα μεταφέρω απ’ το μυαλό στην οθόνη του υπολογιστή με κόσμιο τρόπο.