Φύσσας: «Είχα δώσει χέρια με την ΑΕΚ – Έγιναν πράγματα που μας στέρησαν καθαρά Πρωταθλήματα!»

Ο Τάκης Φύσσας μίλησε για όλα όσα πέρασε στο «Τριφύλλι» και τόνισε ότι η ομάδα δεν πήρε τους τίτλους που άξιζε.

---

Είμαστε όλοι εδώ, είμαστε όλοι Stoiximan

Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «Sport24»:

«Έκανα μια εκπληκτική πορεία εκείνη τη σεζόν. Έκανα ένα εκπληκτικό παιχνίδι στον τελικό και πήρα μεταγραφή, με 250 εκατομμύρια δραχμές στον Παναθηναϊκό. Και εκεί συνάντησα ξανά τον Κυράστα. Ήταν το έναυσμα για να κάνω την καριέρα μου.

Στον Παναθηναϊκό οι σχέσεις μας ήταν καταπληκτικές. Κατάλαβε ότι δεν με αξιολόγησε σωστά, αλλά δεν παραδέχθηκε ποτέ το λάθος του. Στην αρχή δεν με έβαζε, χρησιμοποιούσε τον Πέρσι Ολιβάρες. Όμως απέδειξα μέσα από τις προπονήσεις ότι αξίζω την ευκαιρία μου. Ο Πέρσι μετατοπίστηκε στα δεξιά και εγώ έπαιζα αριστερά. Έπαιζα μονίμως.

Στο τέλος ήμουν ένας από τους παίκτες που μιλούσε για να περάσει πράγματα. Τώρα που τελείωσε η καριέρα μου πατάω στο YouTube και βλέπω παλιά μου παιχνίδια στον Πανιώνιο. Εκείνα τα ανέμελα ματς στον Πανιώνιο. Ήμουν νέος, είχα τρομερή ορμή. Έπαιζα επιθετικά, έβαλα οκτώ γκολ σε μια χρονιά.

Με συγκινεί που τα βλέπω μετά από τόσα χρόνια. Βέβαια, δεν ήταν όλα ρόδινα στον Πανιώνιο. Τότε δεν υπήρχαν social media ή μάνατζερ.

Πριν πάω στον Παναθηναϊκό, υπήρξε ένα ενδιαφέρον από τη Φίτεσε, η οποία κοιτούσε την ελληνική αγορά λόγω Μαχλά. Εκείνη την περίοδο δεν ήταν εύκολο να πας στο εξωτερικό, οπότε δεν προχώρησαν οι συζητήσεις. Τα τελευταία χρόνια οι προτάσεις ήταν αρκετές.

Η αλήθεια είναι πως είχα κλείσει στην ΑΕΚ. Τότε πρόεδρος ήταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης και είχαμε δώσει τα χέρια.

Ήμουν ένα παιδί που δεν είχα μεγάλο συμβόλαιο στον Πανιώνιο. Με είχε πλησιάσει, τα βρήκαμε, τα βρήκε και με τον Πανιώνιο, απλώς ήρθε την τελευταία στιγμή ο Παναθηναϊκός με καλύτερη προσφορά.

Στον Πανιώνιο φέρθηκα ντόμπρα. Ήμουν εκεί από παιδί. Δεν έχουν να μου προσάψουν τίποτα και δεν το έχουν κάνει. Πάντα με τιμούν και με αγαπούν για όσα προσέφερα. Με αγκάλιασε η οικογένεια του Πανιωνίου και μου μετέδωσε τις αξίες του αθλητισμού.

Χάρηκα που επέστρεψα ένα τεράστιο ποσό, το οποίο βοήθησε την ομάδα να ξεπεράσει κάποια οικονομικά προβλήματα.

Με ήθελε και ο Άρης τότε, ο οποίος είχε πρόεδρο τον Δημήτρη Κοντομηνά. Τον Άρη τον είχα στην καρδιά μου λόγω Νίκου Γκάλη.

Γαλουχηθήκαμε με τον Νίκο Γκάλη και τον είχαμε κάθε Πέμπτη σπίτι μας. Ο Παναθηναϊκός όμως με απέκτησε και ένιωσα από την πρώτη ημέρα το μεγαλείο αυτής της ομάδας.

Στον Παναθηναϊκό πήγα για να παίξω κατευθείαν. Και έπαιξα. Πήγα με προσωπικότητα, πήγα με μέταλλο, δεν πήγα για να αποδείξω ότι αξίζω. Είχα ήδη κληθεί και στην Εθνική. Ο κύριος Ιορντανέσκου με κάλεσε μαζί με τον Σαπουντζή, λόγω της εξαιρετικής πορείας που είχαμε στον Πανιώνιο.

Όταν πήγα στην Παιανία, κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι ποδοσφαιριστής σε μια μεγάλη ομάδα, την κορυφαία της Ελλάδας. Ήθελα να αποδείξω στους ανθρώπους της ομάδας, στον Γιώργο Βαρδινογιάννη που με επέλεξε, ότι δεν είχαν κάνει λάθος που με πήραν. Με εκείνον μιλούσα. Ήθελα να τον δικαιώσω. Μπορώ να πω ότι το κατάφερα.

Ο Παναθηναϊκός τότε ήταν μια ομάδα ευρωπαϊκού επιπέδου. Είχε ήδη κάνει τρομακτικές πορείες. Δε μιλάω για το Γουέμπλεϊ, μιλάω για τον Άγιαξ, την Πόρτο. Τρομερές πορείες. Έπρεπε να το κάνουμε και εμείς. Να μπούμε μέσα στο γκρουπ.

Ο Στράτος Αποστολάκης με βοήθησε πολύ ως ποδοσφαιριστής. Ήθελα να τον συναντήσω μαζί με τον Κριστόφ Βαζέχα. Ήταν ινδάλματα, όχι απλοί ποδοσφαιριστές. Όπως και ο Δημήτρης Σαραβάκος, αλλά είχε φύγει τότε από την ομάδα.

Με τον Αποστολάκη υπήρξαμε συμπαίκτες για μια χρονιά και ως βοηθός του Κυράστα, μου είχε πει: “Μικρέ εδώ πρέπει να ξεχάσεις τι σημαίνει ήττα. Αν έρθει, δεν θα περνάμε καλά”.

Ταρακουνήθηκα. Αν σκέφτεσαι ότι αν χάσεις δεν θα μπορείς να πας σπίτι σου γιατί θα μαζευτούν χιλιάδες κόσμου να παραπονεθούν, κάτι που έγινε αργότερα.

Με έβαλε κατευθείαν στην πραγματικότητα μιας πρωταθλήτριας ομάδας. Δεν κατακτήσαμε πολλά πρωταθλήματα, όσα δικαιούμασταν, να το πω ξεκάθαρα. Αυτό είναι μια ξεκάθαρη κουβέντα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήμασταν όμως πρωταθλητές στην Ευρώπη, σε αυτά που κάναμε. Εκπληκτικό ελληνικό στοιχείο.

Ήμασταν η ραχοκοκαλιά της Εθνικής του 2004. Ποδοσφαιριστές που είχαν γαλουχηθεί αλλού, όμως στον Παναθηναϊκό έδειξαν προσωπικότητα και πέτυχαν. Ακόμα και ο Νίκος Λυμπερόπουλος, που ήταν εκτός της ομάδας του Euro, ήταν ο πιο πλήρης Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχω δει. Είχε τα πάντα.

Δεν συζητάμε για τον Καραγκούνη, τον Μπασινά, τον Σεϊταρίδη. Αναφέρθηκα ξεχωριστά στον Νίκο γιατί αυτός δεν ήταν στην Πορτογαλία. Το αξίζει, είναι κορυφαίος, γι’ αυτό του κάνω αυτή την αναφορά. Είχαμε καλούς ξένους, αλλά είχε φτάσει μια περίοδος που παίζαμε με εννιά Έλληνες. Ήταν καταπληκτικά παιδιά τους είχαμε εντάξει στην ομάδα.

Τι να πει κανείς για τον Βαζέχα, για τον Χένρικσεν, τον Μικαέλσεν, τον Ολιβάρες κι άλλους πολλούς. Παίξαμε τόσα ματς στο Champions League. Έπαιξα τρεις φορές στο Ολντ Τράφορντ με τη Γιουνάιτεντ. Με πολλές μεγάλες ομάδες. Αυτές οι πορείες μας έδωσαν το διαβατήριο για να κάνουμε καριέρα στο εξωτερικό.

Επειδή έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για τον αγώνα με την Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νόου, θα σου πω το εξής. Σε εκείνο το ματς είχαμε δύο πολύ καλές στιγμές, η μια ήταν προφανώς του Βλάοβιτς. Όμως, αυτό το παιχνίδι δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Εκεί έπαθε ρήξη χιαστού ο Καραγκούνης. Προηγηθήκαμε με ένα καταπληκτικό γκολ του Κωνσταντίνου.

Φάγαμε ένα γκολ στο τέλος του πρώτου μέρους και εκεί είχα την ευθύνη και εγώ. Έπρεπε να διώξω την μπάλα, είχα μια ευθύνη. Ακόμα το σκέφτομαι, χωρίς να σημαίνει ότι φταίω μόνο εγώ. Μετά φάγαμε κι άλλα δύο, ούτε εκεί έφταιγε ένας παίκτης. Είναι σημαντικό για τα νέα παιδιά να καταλάβουν ότι μέσα από τα λάθη τους βελτιώνονται, αρκεί να μην τα επαναλάβουν.

Το άλλο παιχνίδι είναι με την Πόρτο στη Λεωφόρο. Ήταν μεγάλη ευκαιρία να πάμε στον τελικό του UEFA. Πιστεύω ότι θα πηγαίναμε στον τελικό. Αποκλειστήκαμε στην παράταση κόντρα στην περίφημη ομάδα του Μουρίνιο. Εγώ μετά του την έφερα του Μουρίνιο, γιατί την επόμενη χρονιά του πήρα το Κύπελλο στην Πορτογαλία (σ.σ. γέλια).

Βέβαια αυτός μετά από μια εβδομάδα πήρε το Champions League. Έτσι είναι αυτά στο ποδόσφαιρο. Αυτά τα ματς ήταν τα πιο σημαντικά. Δεν θα ξεχάσω το ματς στο Χάιμπουρι, το γκολ στην Πολόνια. Ήταν μια αγχωτική περίοδος, γιατί παίζαμε με την υποχρέωση να προκριθούμε. Ήταν αγχωτικό, παίζαμε για 20 εκατομμύρια για την ομάδα.

Είχαμε κληρώσεις κόντρα σε ομάδες που δεν βλέπαμε. Κερδίζαμε την Άρσεναλ και τη Γιουβέντους και κοντράραμε την Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νόου. Αλλά σε αυτά τα ματς δεν καθησυχάζεις. Ήταν τα πιο δύσκολα.

Βέβαια, δεν μας ενδιέφερε μόνο η Ευρώπη. Σε αυτή τη συνέντευξη δεν θα κλαφτώ και δεν θα βγάλω παράπονο.

Στην Ελλάδα έγιναν πράγματα που στέρησαν από την ομάδα καθαρά πρωταθλήματα. Τώρα ήταν ένα, δύο ή τρία, δεν ξέρω.

Πάντως έπρεπε να πάρουμε περισσότερα, τέλος. Δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να τα πάρουμε όλα.

Δεν θέλω να μειώσω τη δυναμική του Ολυμπιακού που τα έπαιρνε. Κάποιες χρονιές δικαιούτο να το πάρει. Αλλά αυτό που συνέβαινε στην Ελλάδα εκείνα τα χρόνια δεν συνέβη σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Να παίρνει μόνο μια ομάδα το πρωτάθλημα και η άλλη να κάνει κατεξοχήν ευρωπαϊκές πορείες.

Περάσαμε δύσκολες στιγμές. Καλοκαίρια κλεισμένοι μέσα. Όταν δεν παίρνεις το πρωτάθλημα δεν έχει φιέστα. Έχει πίεση και πρέπει να προετοιμαστείς για τα προκριματικά του Champions League. Αυτά τα είχαμε. Μπαίναμε με τσαμπουκά, με πίστη, την μαγκιά μας και το ταλέντο μας και τα παίρναμε. Οι ημέρες, όμως, μέχρι να αρχίσει η προετοιμασία ήταν αρκετά δύσκολες.

Είχαμε την γκρίνια των οπαδών μας. Ο κόσμος είχε απαιτήσεις και ήθελε το πρωτάθλημα. Έχω περάσει πολύ μεγάλη κλεισούρα μαζί με τη γυναίκα μου, με την οποία είμαστε μαζί από τα 19 μου. Δεν έχει ξενύχτια, να πας για μπάνιο. Υπήρχε η πίεση, το ανάθεμα. Εμείς μάθαμε από αυτό. Γενικά δεν έχω διασκεδάσει πολύ στη ζωή μου και δεν μου έχει λείψει αυτό.

Έχω ακούσει από οπαδό του Παναθηναϊκού “παίξε ρε Φύσσα που είσαι όλη την ώρα στο Εγκώμιο για καφέ”. Συγγνώμη που πάω για να πιω και εγώ έναν καφέ.

Εκείνος ο οπαδός μου χρέωσε αυτό γιατί δεν είχε να μου πει κάτι άλλο. Δεν είχα δώσει δικαίωμα όπως και οι συμπαίκτες μου. Ήμουν σπίτι μου, με την κοπέλα μου και τους φίλους μου. Κι αν θα πήγαινα θα ήταν είτε θέατρο, είτε σινεμά είτε για ένα καφέ. Όταν η ομάδα δεν πάει καλά, δεν υπάρχουν γλέντια και χαρές.

Αυτό έχει μπει στην ψυχή μας. Γι’ αυτό έχουμε αυτές τις ιδέες και τα ιδανικά και είμαστε Παναθηναϊκός.

Δεν κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου. Είμαι Παναθηναϊκός.

Και εγώ και η οικογένειά μου, γαλουχηθήκαμε με τις αξίες της ομάδας αυτής. Θα με συντροφεύουν για όλη μου τη ζωή.

Τα τελευταία χρόνια το πρωτάθλημα το πήραν κι άλλες ομάδες. Δεν το παίρνει μόνο μια για επτά συνεχόμενα χρόνια. Μόνο από αυτό μπορείς να πεις ότι υπάρχει ένας πλουραλισμός. Σίγουρα δεν ήταν καλά τα πράγματα τότε, σε πολλά καίρια σημεία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σίγουρα ούτε σήμερα είναι όλα ρόδινα.

Από την άλλη, εγώ είμαι σε ένα πόστο που έμαθα ότι τα οπαδικά και αυτά που πρεσβεύεις τα αφήνεις στην άκρη στην Εθνική. Και εμείς το κάναμε αυτό το 2004. Υπήρχαν παιδιά από όλες τις ομάδες. Εγώ τότε ήμουν στην Μπενφίκα. Όλα αυτά τα βάλαμε στην άκρη.

Κι επειδή αναφέρθηκε στην Μπενφίκα, θα σου πω πώς έγινε η μεταγραφή τον Ιανουάριο του 2004. Έξι μήνες νωρίτερα και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2003, μετά από τη Ριζούπολη, έφυγαν ο Καραγκούνης, ο Λυμπερόπουλος, ο Βόκολος. Είχα μείνει εγώ, ο Μπασίνας, ο Σεϊταρίδης, ο Χένρικσεν, ο Μικάελσεν, ο Κυργιάκος.

Υπήρχε μεγαλύτερη απαίτηση για εμάς. Είχαμε κάνει προετοιμασία με τον Γιτζάκ Σουμ και παίζουμε φιλικό με την Μπενφίκα. Με πιάνει ο προπονητής της, Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο και μου λέει ότι θέλει να με πάρει στην Μπενφίκα. Του είπα ότι έχω συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό μέχρι τα Χριστούγεννα.

“Όχι τώρα σε θέλω. Μου λείπει ένα αριστερό μπακ σαν εσένα”, μου απαντά. Τρελαίνομαι.

Τότε είχαμε πρόεδρο τον Αργύρη Μήτσου. Του είπα ότι θα έρθει η Μπενφίκα. Εκείνος μου είπε ότι η ομάδα είχε στείλει ήδη πρόταση ύψους 800.000 ευρώ.

Σε εμένα η Μπενφίκα έδινε έξι φορές τα χρήματα που έπαιρνα στον Παναθηναϊκό. Έπρεπε να κοιτάξω και τον εαυτό μου, την καριέρα μου. Ήμουν 29 χρονών και έφτανα στο τέλος. Παρ’ όλα αυτά είπα στον Μήτσου να μου κάνει μία αντιπρόταση.

Ο Παναθηναϊκός μου προσέφερε συμβόλαιο για 1+1 χρόνια, η Μπενφίκα προσέφερε περισσότερα. Ήρθε ο Σουμ και είπε: “Δεν φεύγει κανένας Φύσσας. Με αυτόν θα παίξω. Αυτόν θέλω”.

Τον ρώτησα αν είναι σίγουρος. Δεν έχανα μόνο εγώ την ευκαιρία να παίξω κάπου αλλού, αλλά και ο Παναθηναϊκός την ευκαιρία να βγάλει χρήματα για παίκτη που είχε συμβόλαιο άλλους έξι μήνες. Ήταν ανένδοτος. Το δέχτηκα.

Κανονικά έπρεπε να ωρύομαι, αλλά τότε επειδή είχα τη στεναχώρια της Ριζούπολης σκεφτόμουν εγωιστικά και ήθελα να μείνω στην ομάδα να πάρουμε ένα πρωτάθλημα.

Ξεκινάω και παίζω έναν γύρο. Τα Χριστούγεννα ο Παναθηναϊκός το ζύγισε, έχασε 800 χιλιάδες ευρώ. Τότε αναπληρωματικός ήταν ο Μινχ. Στην αρχή ήταν βαρύς και δεν έπαιζε όπως στη συνέχεια που έκανε μια αξιόλογη πορεία.

Είχαμε μια εξαιρετική σχέση. Θυμάμαι μου έβγαλε μια ωραία ασίστ και έβαλα γκολ κόντρα στην Καλλιθέα.

Τότε έγραφαν διάφορα για τους παίκτες, μας πετσόκοβαν. Για εμένα έλεγαν ότι σουτάρω με το καλάμι. Το γκολ εκείνο το έβαλα με εξωτερικό φάλτσο.

Βγήκα στη συνέντευξη Τύπου και τους είπα “γράψτε ότι το έβαλα με το καλάμι”. Κανένας δεν έπαιζε με το καλάμι.

Όλοι ήμασταν αξιόλογοι. Μετά πήγαμε και πήραμε το Euro, κανένας δεν ήταν καλαμωτός.

Στα νέα παιδιά λέω να μην ακούν κανέναν. Να μην επιτρέπουν να τους υποτιμάει κανείς. Ο καθένας έχει το ταλέντο του και με τη δουλειά και με την αξία του ανταμείβεται και απολαμβάνει τους καρπούς. Θέλει θυσίες, υπομονή και επιμονή, αλλά και συζήτηση με τους κοντινούς ανθρώπους του.

Επιστρέφω στον Παναθηναϊκό. Μου έκανε πρόταση ανανέωσης, αλλά η Μπενφίκα μού έκανε ένα κλειστό συμβόλαιο 2,5 ετών. Τότε η ομάδα έβλεπε ότι ο Μάρκους Μινχ ανέβαινε και δεν μου έκλεισε την πόρτα. Έφυγα σαν φίλος. Στο τελευταίο ματς με τον ΟΦΗ με τίμησαν. Ο κύριος Μήτσου μου έδωσε πλακέτα και έφυγα όμορφα. Γι’ αυτό και επέστρεψα άλλωστε.

Το καλοκαίρι του 2007 επέστρεψα στον Παναθηναϊκό. Ουσιαστικά, ο Παναθηναϊκός επέλεξε να γυρίσω. Πάντα το ήθελα, αλλά δεν το έβλεπα εφικτό.

Στη Χαρτς μού είχαν προτείνει να μείνω, αλλά έφυγα. Είχε γεννήσει η σύζυγός μου, περασάμε λίγο πιεστικά. Έφυγα γιατί ήθελα να γυρίσω προς τον Νότο. Ήταν λάθος μου.

Ίσως έπρεπε να μείνω ένα χρόνο ακόμα. Ήταν καταπληκτικό να παίζεις στο Εδιμβούργο. Ένα καταπληκτικό και οργανωμένο σωματείο. Οι εγκαταστάσεις της ομάδας ήταν μέσα στα δάση. Το κρύο δεν με ενόχλησε ποτέ, ούτε ότι πιάναμε τα σύννεφα αν πηδούσαμε, ούτε ότι νύχτωνε πιο γρήγορα.

Πήρα την απόφαση να παίξω αλλού. Είχα στόχο να παίξω στην Ιταλία, είχα και κάποιες προτάσεις. Λάθος μου. Θα μπορούσα να μείνω χωρίς ομάδα και να σταματήσω το ποδόσφαιρο.

Πήγε να γίνει αυτό. Είχε φτάσει 11 Αυγούστου και ήμουν χωρίς ομάδα. Αυτό συμβουλεύω τα νέα παιδιά: Μην φύγεις από καμία ομάδα, μην αφήσεις κανένα συμβόλαιο, αν δεν έχεις έτοιμη λύση.

Τότε ήμουν στην αγαπημένη μου Τζια και έκανα ατομικές προπονήσεις χωρίς να υπάρχει λύση στον ορίζοντα. Πίστευα ότι θα βρω ομάδα, αλλά δεν έβρισκα. Χτύπησε, λοιπόν, το τηλέφωνό μου. Ήταν ο τεχνικός διευθυντής του Παναθηναϊκού, Γιάσμικο Βέλιτς, ο οποίος μου είπε ότι με θέλουν στην ομάδα.

Ουσιαστικά ήταν απόφαση της οικογένειας Βαρδινογιάννη να τελειώσω την καριέρα μου στον Παναθηναϊκό. Δεν είχα καμία ανάμειξη, δεν είχα ενοχλήσει καθόλου.

Γύρισα για ένα χρόνο. Προσπάθησα να βοηθήσω την ομάδα όσο μπορούσα, έπαιζα κατά κύριο λόγο στα ευρωπαϊκά παιχνίδια γιατί ο Πεσέιρο έκανε αρκετό ροτέισον. Αυτή ήταν η φιλοσοφία του, αλλά για εμένα έκανε λάθος τότε. Γενικά δεν θεωρώ ότι ήταν καλός προπονητής και το έδειξε η μετέπειτα πορεία του.

Είχαμε μια πολύ καλή ομάδα και θα μπορούσαμε να πάρουμε το πρωτάθλημα. Τα Χριστούγεννα ήρθε ο Νίκος Σπυρόπουλος. Ήταν το επόμενο στοίχημά της ομάδας και καλά έκαναν γιατί μετά ο Σπυρόπουλος ήταν βασικό στέλεχος της Εθνικής. Εγώ κατάλαβα ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.

Είχα προτάσεις να παίξω σε μικρότερες ομάδες στην Ελλάδα ή να συνεχίσω στον Πανιώνιο την καριέρα μου.

Πήρα την απόφαση να σταματήσω την καριέρα μου. Το είχα συζητήσει και με την οικογένειά μου. Δεν έκανα κάποιο post στα social media».

Για τα άλλα πόστα που ανέλαβε στο «Τριφύλλι»:

«Στο μεσοδιάστημα, όμως, υπήρξε και η ωραία εμπειρία με τον Παναθηναϊκό. Ήθελα να κάνω κάτι άμεσα όταν αποχώρησα από την Εθνική το 2014 και προέκυψε το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού. Μου ζητήθηκε από τον Γιάννη Αλαφούζο να αναλάβω τη θέση του Διευθυντή ποδοσφαίρου.

Την πρώτη χρονιά μου, η ομάδα συνέχισε την ανοδική της πορεία, διεκδίκησε τον τίτλο. Έφτασε σε σημείο να κάνει εκπληκτικά playoffs. Κερδίζαμε παντού μέσα-έξω και βγήκαμε τελικά δεύτεροι. Μου θυμίζει κάτι από τη φετινή χρονιά, που εν τέλει η ομάδα κατέληξε δεύτερη.

Την πρώτη χρονιά έγιναν κάποιες προσθήκες και κρατήσαμε, όπως σου προείπα, σε καλό επίπεδο την ομάδα. Τη δεύτερη χρονιά αυτό που μας στοίχισε ήταν τα προκριματικά που ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να μπει στους ομίλους. Μας επηρέασε σε οικονομικό σκέλος και έφερε γκρίνια στην ομάδα.

Αυτή ήταν μια αποτυχία. Δεν τη φοβάμαι, καθώς μέσα από αυτήν γινόμαστε καλύτεροι πάντα. Αλλά όταν Γιάννη Αντετοκούνμπο χάνει ο πρώτος από τον όγδοο, είναι μια αποτυχία.

Ναι, δεν σταματάς να προσπαθείς. Ναι, θα επιστρέψεις του χρόνου δυνατότερος, αλλά φίλε μου είναι αποτυχία.

Όταν προσπαθείς, δουλεύεις σκληρά προφανώς κάνεις και λάθη.

Δεν θυμάμαι πολλούς τεχνικούς διευθυντές στην Ελλάδα που πέτυχαν και πήραν πρωταθλήματα. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει αυτό.

Tότε συζήτησα με τον πρόεδρο και λύθηκε η συνεργασία μας κοινή συναινέσει. Χωρίσαμε έτσι απλά χωρίς κανένα πρόβλημα.

Μετά από δύο χρόνια επέστρεψα, καθώς μου προτάθηκε να γίνω διευθυντής στην Ακαδημία του Παναθηναϊκού. Ήμουν τρία χρόνια εκεί και θεωρώ πως κάναμε πολύ καλή δουλειά.

Αυτό φαίνεται απ’ τα παιδιά που έχουν αναδειχθεί και αγωνίζονται στην πρώτη ομάδα ή έχουν πάρει μεταγραφές, όπως για παράδειγμα ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος.

Επίσης, εννιά από τα έντεκα παιδιά που πήραν πέρυσι το πρωτάθλημα Κ19, τα είχαμε επιλέξει μαζί με τους συνεργάτες μου.

Οι τίτλοι δεν σημαίνουν κάτι στις Ακαδημίες, αλλά η νοοτροπία του νικητή και η δημιουργία ισχυρών χαρακτήρων και προσωπικοτήτων στην οικογένεια του Παναθηναϊκού είναι απαραίτητη.

Και σε αυτό είμαι πεπεισμένος ότι συντελέσαμε αποφασιστικά μαζί τους συνεργάτες μου στο να αλλάξει η φιλοσοφία.

Κάποια παιδιά προχώρησαν και έκαναν καριέρα, γαλουχήθηκαν μαζί με εμένα και με τους προπονητές που εργάζονταν τότε πάνω στις αξίες του Παναθηναϊκού. Για εμένα, αποτελεί τεράστιο παράσημο η δουλειά που έκανα στις Ακαδημίες.

Τα τελευταία δύο χρόνια γίνεται τρομερή δουλειά στην ομάδα. Διοίκηση, παίκτες, αλλά και όλο το τεχνικό επιτελείο έχουν καταφέρει να επαναφέρουν την ομάδα στον δρόμο των επιτυχιών και θεωρώ πως τα επόμενα χρόνια θα είναι ακόμη καλύτερα».

---

Το «Όλα Πράσινα» απέκτησε Viber Channel! Πάτα ΕΔΩ, μπες στην κοινότητα και λάβε πρώτος στο κινητό σου τα νέα του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

---

Διαβάστε ακόμη…

• Ναν: MVP των Game 5 ο Αμερικανός παικταράς!
• ΕΠΟΣ από τη Μονακό: «Στηρίζουμε Παναθηναϊκό στο Final-4!» (vid)
• ΜακΚίσικ: «Θέλω τελικό στο Βερολίνο με τον Παναθηναϊκό!»
• Γιαννακόπουλος για εισιτήρια Final-4: «Δεν έχω καλά-καλά για την οικογένειά μου!» (vid)
• «Εξαφανίστηκαν» τα παράπονα της συντρόφου του Ναν μετά τις υπογραφές!