Χρειάζεται χαφ κλάσης και όχι… “βαφτίσια”!

Ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε τρεις μεταγραφές οι οποίες μπορούν να αποδειχθούν πολύ σημαντικές για τη συνέχεια, ωστόσο τον αρχικό ενθουσιασμό για τις συγκεκριμένες κινήσεις, ακολούθησε το ερωτηματικό για το τι έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι του “Τριφυλλιού” για τον χώρο του κέντρου.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα, θυμάμαι τον προβληματισμό που είχα κατά την περσινή μεταγραφική περίοδο και αφορούσε στο κατά πόσον είναι ικανός ένας εκ των Νίνη και Λουντ να σηκώσει το δημιουργικό βάρος του κέντρου του Παναθηναϊκού. Βλέπετε, ο Νίνης προερχόταν από ένα εξαιρετικό φινάλε της περασμένης σεζόν, ενώ ο Φινλανδός ήρθε με συστάσεις τις οποίες… μάλλον δεν επιβεβαίωσε ποτέ. Ή τουλάχιστον δεν έχει επιβεβαιώσει ακόμα.

Τότε λοιπόν, παρά τον άκρατο ενθουσιαμό που επικρατούσε από την μεγάλη μεταγραφή του Μικαέλ Εσιέν, δεν μπορούσα να σκεφτώ ποιος άλλος παίχτης του ρόστερ θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του δημιουργικού μέσου, σε περίπτωση που ο φερόμενος ως “θησαυρός” Λουντ αποδεικνυόταν… άνθρακες, την ώρα που ο Νίνης δεν θα αποχωριζόταν την ετικέτα της “αστάθειας”, η οποία τον χαρακτηρίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του.

Τελικά έτσι κι έγινε, με τους δύο παίχτες να παρουσιάζονται κατώτεροι των περιστάσεων, ενώ παράλληλα ο Μεντί Αμπέντ εμφανιζόταν μεταλλαγμένος προς το χειρότερο σε σχέση με την πρώτη του σεζόν στον Παναθηναϊκό. Αποτέλεσμα: Οι “πράσινοι” δεν είχαν ούτε έναν παίχτη που να μπορεί να προσφέρει στον τομέα της δημιουργίας στον χώρο του κέντρου, γεγονός το οποίο είχε καταστροφικές συνέπειες, τόσο στην πορεία της ομάδας, όσο και στο-ανύπαρκτο-θέαμα το οποίο παρουσίασε στο γήπεδο.

Παρατηρώ με αγωνία και σχετική απογοήτευση, πως και φέτος οι ιθύνοντες του “Τριφυλλιού” κινούνται προς λανθασμένη κατεύθυνση όσον αφορά στην ενίσχυση του “πράσινου” κέντρου. Ή αν προτιμάτε, δεν φαίνεται να υπάρχει “Plan B” μετά το επικείμενο “ναυάγιο” με τον Παναγιώτη Κονέ, ο οποίος πράγματι είναι ένας παίχτης ο οποίος θα μπορούσε να δώσει πολλά στη δημιουργία και την ανάπτυξη της ομάδας του Αντρέα Στραματσόνι.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Τέτοιος παίχτης, δυστυχώς δεν είναι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, για τον οποίο αδυνατώ να κατανοήσω την προσπάθεια που γίνεται τις τελευταίες ώρες να “βαφτιστεί” ως εσωτερικός μέσος ή αν θέλετε ως  “8άρι”. Ομολογώ πως τον τελευταίο χρόνο δεν παρακολούθησα με ιδιαίτερη θέρμη τις 10 συμμετοχές του Έλληνα διεθνούς με την Σαμπντόρια, ωστόσο δεν μπορώ να πειστώ εύκολα πως μέσα από αυτές ο τελευταίος μετατράπηκε από εξτρέμ σε έναν δημιουργικό μέσο που μπορεί να ανεβάσει επίπεδο το κέντρο του Παναθηναϊκού.

Ο Λάζαρος, κατά την 8ετή του παρουσία στα ελληνικά γήπεδα με τις φανέλες των ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού, αγωνίστηκε είτε ως εξτρέμ, είτε ως “ψεύτικο 9άρι”, είτε-σπανιότερα- πίσω από τους επιθετικός ως επιτελικός μέσος. Πάντοτε ήταν καθαρά παίχτης της επιθετικής γραμμής και ακόμα και στο Μουντιάλ της Βραζιλίας ξεχώρισε για τις επιθετικές του αρετές και πιο συγκεκριμένα για την ικανότητα του να δημιουργεί ρήγματα στις αντίπαλες άμυνας από τα άκρα.

Δεν γίνεται λοιπόν ο συγκεκριμένος παίχτης να παρουσιάζεται σήμερα ως εσωτερικός μέσος και ως ο παίχτης που θα λύσει το δημιουργικό πρόβλημα του “Τριφυλλιού”. Και για να μην παρεξηγηθούμε, δεν υποστηρίζω πως ο Λάζαρος είναι κακός παίχτης και πως δεν θα χωρούσε στον σημερινό Παναθηναϊκό. Ωστόσο αν έρθει, αυτό θα πρέπει να γίνει για να καλύψει μια θέση στην οποία αποδεδειγμένα μπορεί να προσφέρει.

Προσωπικά πιστεύω πως ο παίχτης που θα έρθει για να αγωνιστεί ως “8άρι” φέτος στους “πράσινους” θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και την πορεία του συλλόγου. Γι’ αυτόν τον λόγο έχω επισημάνει και κατά το παρελθόν πως εκεί πρέπει να πέσει το βάρος και όχι στη θέση του αμυντικού χαφ, την οποία μπορεί να καλύψει με επιτυχία και ο Κάρλος Ζέκα. Αν λοιπόν δεν αποκτηθεί ένας μέσος “βαρόμετρο” για την επιθετική λειτουργία της ομάδας, αλλά αντίθετα πάμε σε λύσεις τύπου Χριστοδουλόπουλου, “βαφτίζοντας” τον Έλληνα διεθνή σε κάτι που δεν είναι, τότε δεν θα πρέπει να δημιουργούνται ιδιαίτερες αγωνιστικές προσδοκίες για το άμεσο μέλλον…