Αποκλειστικό: Ο Αντωνιάδης μιλά για όλους και για όλα!

Μία από τις μεγαλύτερες δόξες του Παναθηναϊκού διαχρονικά, ο μεγάλος Αντώνης Αντωνιάδης, μιλά αποκλειστικά στο «Όλα Πράσινα» και τον Χρήστο Δημόπουλο, σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί.

Premium quality – Ultras quality – Ultras Streetwear

Ο παλαίμαχος επιθετικός του «τριφυλλιού» μιλά με σκληρά, αλλά ειλικρινή από την οπτική του, λόγια για την πραγματικότητα στον σύγχρονο Παναθηναϊκό.

Προασπίζεται την δημιουργία ενός ελληνικού κορμού ποδοσφαιριστών, μιλάει φυσικά για το μεγάλο ντέρμπι της Κυριακής με τον Ολυμπιακό, ενώ αναφέρεται ειδικά σε δύο νέα παιδιά, προϊόντα των «πράσινων» ακαδημιών, τα οποία δεν στηρίχθηκαν. Τους Σπύρο Ρισβάνη (αγωνίζεται πλέον στον Πανιώνιο) και Χρήστο Δώνη (δανεικός από τον Παναθηναϊκό στον Ηρακλή). Κι αυτά είναι μόνο μερικά, από τα όσα ενδιαφέροντα είχε να πει το πάλαι ποτέ επιθετικό «κανόνι» του Παναθηναϊκού.

Αναλυτικά όλη η συνέντευξη του Αντώνη Αντωνιάδη στον Χρήστο Δημόπουλο:

Το «αιώνιο» ντέρμπι που έρχεται!

Τι ψυχολογική προετοιμασία πρέπει να κάνει ένας ποδοσφαιριστής, πριν από ένα παιχνίδι μεταξύ Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού;

«Κοίτα, αυτά τα ματς είναι τελείως ξεχωριστά κι ανεξάρτητα από τη βαθμολογική θέση των ομάδων, έχουν τελείως δικό τους χαρακτήρα. Ο αγώνας αυτός είναι θέμα πρεστίζ, εγωισμού, καλώς εννοούμενου εγωισμού, και η ομάδα του Παναθηναϊκού πρέπει μέσα στη Λεωφόρο να κερδίσει, για να ξεπεράσει τις τελευταίες αποτυχίες. Γιατί έτσι όπως είναι η βαθμολογία και με τη σειρά των αγώνων που υπάρχει, θα δυσκολευτεί να μπει στην πεντάδα, ώστε να παίξει στα play-offs. Χρειάζεται να προσέξουν πάρα πολύ, τουλάχιστον τους αγώνες μέσα στη Λεωφόρο πρέπει να τους πάρουν, για να πάνε να κυνηγήσουν κάτι εκτός μετά με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ».

Στα ντέρμπι τη νίκη την δίνει πιο πολύ η θέληση, η ικανότητα ή και τα δύο;

«Η ψυχή! Η ικανότητα, όταν παίζεις με σημαντικές ομάδες, πάντα στοιχειωδώς υπάρχει, αλλά από εκεί και πέρα αυτά τα ματς τα παίρνει η νοοτροπία, η ψυχή, η δύναμη, η καρδιά κι η αυτοσυγκέντρωση. Όχι παραπανίσιες κινήσεις, όχι θεατρινίστικες ενέργειες, ουσία και πάλι ουσία. Όποιος θέλει να πάρει περισσότερο τον αγώνα, συνήθως αυτός τον παίρνει».

Θυμάστε κάποιο συγκεκριμένο δικό σας παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό;

«Πολλά ματς θυμάμαι με τον Ολυμπιακό. Ειδικά ένα στη Λεωφόρο, που είχα βάλει τα 2 γκολ και νικήσαμε 3-2. Μια φορά θυμάμαι, που με τον Κελεσίδη μάς κέρδισαν στην έδρα μας, αλλά τους παίζαμε 85 λεπτά μονότερμα και αναδείχθηκε μέσα από αυτό το παιχνίδι, η μορφή του Παναγιώτη Κελεσίδη. Απέκρουσε 8 γκολ τουλάχιστον δικά μου, μονοκόμματα, κεφαλιές, σουτ, πλασέ όλα, δεν πήγε τίποτα μέσα, δεν άφησε να μπει τίποτα. Δεν ήταν τυχερός, ήταν μεγάλος τερματοφύλακας, αλλά από εκεί αναδείχθηκε, του το αναγνωρίζω, είναι και φίλος και πατριώτης μου ο Παναγιώτης.

Θυμάμαι κι όταν χάσαμε 1-0 πάλι στη Λεωφόρο, που σταμάτησα στο πέναλτι και τον έστειλα τον Κελεσίδη από την άλλη. Βέβαια, ο Παναγιώτης έχει να το λέει αυτό. Έπεσε αυτός από τη μία γωνία κι εγώ επειδή τον ήξερα έκοψα λίγο φόρα κι εκτέλεσα από την άλλη. Είχα εξοικειωθεί πολύ με τη μπάλα. Είχαμε και άλλη σχέση τότε οι ποδοσφαιριστές, τώρα είναι όλοι ξένοι. Εμείς ήμασταν αντίπαλοι για μία ώρα και μετά βγαίναμε έξω. Ήμασταν φιλαράκια, ήταν άλλη η κοινωνία τότε, άλλο το ποδόσφαιρο».

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Η παρουσία Ουζουνίδη και η… ανοχή στην ήττα!

Πως κρίνετε την μέχρι τώρα παρουσία του Μαρίνου Ουζουνίδη στον πάγκο της ομάδας;

«Καταρχήν, αρχίζει δειλά-δειλά να αχνοφαίνεται κάποια διαφοροποίηση στην ομάδα, θέλει ακόμη δουλειά όμως. Δηλαδή τον αγώνα με τον Ηρακλή δεν έπρεπε να τον χάσει. Κερδίζεις  1-0 και δεν μπορείς να κρατήσεις ένα γκολ; Οι αμυντικοί του έχουν κακομάθει. Τα παιδιά στον Παναθηναϊκό έχουν μάθει εύκολα να χάνουν και να μη τρέχει τίποτα. Δεν έχει μπει στο πετσί τους, το να καταλάβουν σε ποια ομάδα αγωνίζονται. Θεωρούν την ήττα πολύ φυσιολογική. Δεν παίξαμε, χάσαμε.

Δεν είναι έτσι όμως. Εμείς όταν χάναμε τότε ένα ματς, δεν βγαίναμε από τα σπίτια μας που λέει ο λόγος. Τα δίναμε όλα όμως, ματώναμε. Σαν άτομα εμείς οι ίδιοι δεν θέλαμε να βγούμε έξω, αντιδρούσαμε μόνοι μας, ούτε προπονητής, ούτε πρόεδρος, κανείς δεν έπαιζε ρόλο. Όταν μπαίνει μέσα στο γήπεδο, το αφεντικό είναι ο παίκτης. Τα ξεχνάς όλα όταν μπαίνεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Άρα υπάρχει ένα κακό κλίμα ως προς την αποδοχή της ήττας στην ομάδα, δηλαδή την αποδεχόμαστε με χαρακτηριστική άνεση».

Ένα από τα βασικά ζητήματα λοιπόν, είναι ότι η ήττα έχει γίνει πια εύκολα αποδεκτή στον Παναθηναϊκό;

«Κοίτα, βεβαίως και θα χάσεις, δεν υπάρχει ομάδα που δεν το κάνει, αλλά είναι ο τρόπος που χάνεις κι η αντίδρασή σου όταν έρχεται το κακό αποτέλεσμα. Αυτό ενοχλεί κι εμάς τους παλιούς, το γεγονός πως τώρα δεν ματώνουν. Χάσαμε ένα ματς το 1973, με σκορ 1-0, αλλά ο Κελεσίδης έπιασε 10 γκολ. Χάσαμε μεν, αλλά μας χειροκρότησε όλο το γήπεδο και Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί. Θα έπρεπε το σκορ να είναι 8-1 γιατί ο Παναθηναϊκός, ήταν πολύ καλός τότε. Μονότερμα τους παίζαμε. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν κατέβηκαν στη σέντρα και αμύνονταν συνέχεια. Εκεί άμα χάσεις είναι άλλο πράγμα. Αν χάνεις χωρίς να ματώσεις τη μπλούζα σου, τη φανέλα σου, το σώβρακό σου, αν δεν έχεις γδαρσίματα, δεν έχει νόημα. Αλλά έτσι μάθανε και πολύ τους κανακέψανε κιόλας κι ο κόσμος από την αρχή. Χάνανε και αυτοί χειροκροτούσαν. Τους λέω παιδιά, αυτό δεν είναι καλό. Και δεν είπα ότι δεν θα έρθουν και ήττες. Όταν χάνεις όμως και δεν κάνεις προσπάθειας κι εσύ τον χειροκροτείς, του παίκτη του γεννιέται κακή συνήθεια.

Γι’ αυτό λέμε ότι ο Παναθηναϊκός έχει πέσει σκαλοπάτια κάτω, δεν πρέπει να ανέχεσαι ήττα μέσα στο γήπεδό σου, μόνο αν υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες. Παράδειγμα ο τερματοφύλακας να πιάνει τα άντερά του, να έχεις 5 δοκάρια, να έχεις μία γκαντεμιά από το σέντερ φορ και από τους άλλους παίκτες και να μη μπαίνει η μπάλα μέσα που λέμε. Αυτό όμως συμβαίνει μία φορά το χρόνο. Εδώ ο Παναθηναϊκός έχασε 2 φορές από τη Ξάνθη, τη πατρίδα μου, και αποκλείστηκε πέρσι από το Κύπελλο στη Λεωφόρο. Δεν είναι κατάσταση αυτή. Πάμε στη Βέροια και στο πρώτο ημίχρονο έχουμε κάνει 9 ευκαιρίες τετ-α-τετ. Δεν μπήκανε, αλλά δεν προσπαθήσανε μέχρι να βάλουνε το δεύτερο. Ε, σου λέει κερδίσαμε 1-0, η μπάλα όμως τιμωρεί και τελικά προς το τέλος κατέβηκε η ομάδα της Βέροιας και ισοφάρισαν. Και οι άλλοι μπάλα παίζουν και στο ’81 πιάνει ένα σουτ κάποιος, ο Μπαλάφας νομίζω, και έγινε το 1-1 και μετά τα δώσανε όλα αυτοί για το 2-1. Γιατί κύριε δεν τα έδωσες όλα να κερδίσεις 2-0 εσύ;”

Τι πρέπει να γίνει για να προχωρήσει βήματα εμπρός αγωνιστικά ο σύλλογος;

«Από κάτι τέτοια, τα οποία ανέφερα παραπάνω, πάσχει ο Παναθηναϊκός σήμερα, αλλά αυτά είναι εσωτερικά ζητήματα. Πρέπει να γίνει ένας κορμός από Έλληνες ποδοσφαιριστές, να έρθουν οι ηγέτες και να ξεσηκώσουν και τους ξένους, γιατί τώρα στη πλειοψηφία οι ποδοσφαιριστές είναι ξένοι.

Ο ξένος έχει άλλη κουλτούρα, άλλη υποδομή, άλλο ποδοσφαιρικό πολιτισμό. Δεν ξέρει ντέρμπι τι πάει να πει ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, σου λέει εγώ παίζω μπάλα, είμαι επαγγελματίας. Ενώ εδώ τα βλέπουμε αλλιώς αυτά τα ματς. Πολλές φορές και εμείς πάμε στις υπερβολές, άλλα αυτά τα παιχνίδια έτσι τα μάθαμε, έτσι τα συνηθίσαμε, είναι θέμα ηθικό σου λέει να χάσω το πρωτάθλημα, αλλά να κερδίσω τον Ολυμπιακό. Δεν είναι τόσο καλό αυτό, αλλά έτσι συνεχίζει να είναι. Εγώ στεναχωριόμουν που χάναμε τα τελευταία 3-4 χρόνια με τέτοια άνεση και παρά ταύτα, εισέπρατταν παλαμάκια οι ποδοσφαιριστές.

Βέβαια, να στηρίξεις την ομάδα σου. Αυτό δεν πάει να πει ότι αν χάσει η ομάδα, θα πάμε να κάψουμε όλο το γήπεδο. Είμαστε άνθρωποι της υπερβολής, στα άκρα πάμε. Όχι κύριε, θα βοηθήσω την ομάδα μου αλλά όταν χάνει χαρακτηριστικά, χωρίς να έχει προσπαθήσει και εσύ την χειροκροτείς, χωρίς να έχει ματώσει, αυτό το πράγμα γίνεται συνήθεια. Και τώρα χάνει ο Παναθηναϊκός και δεν τρέχει τίποτα, χάνει εύκολα. Οι παλιές ομάδες δεν χάνανε εύκολα, αντίθετα πολύ πολύ δύσκολα».

Premium quality – Ultras quality – Ultras Streetwear

Το πρόβλημα, η στήριξη σε ελληνικό κορμό και οι Ρισβάνης-Δώνης!

Τι σχεδιασμό, κατά τη γνώμη σας, πρέπει να κάνει η ομάδα από εδώ και πέρα;

«Έχουμε κάνει 27 μεταγραφές σε 1 χρόνο, είναι αδιανόητο αυτό. Δεν γίνεται έτσι. Δεν ξέρω ποιος το αποφάσισε, αλλά ο Παναθηναϊκός, η ομάδα μου, έκανε 27 μεταγραφές. Ποιος υπέδειξε να φύγει ας πούμε ο Ρισβάνης, το παιδί που παίζει σέντερ μπακ; Εγώ πρόπερσι είχα κάνει μία δήλωση για τον Ρισβάνη και για τον γιο του Δώνη, τον Χρήστο. Ήταν παιδιά από τις ακαδημίες, ήταν ταλέντα, αλλά είχανε διαφορετικά μειονεκτήματα και ποδοσφαιρικά κενά ο καθένας. Όμως βελτιώνονται.

Στον Ρισβάνη υπήρχε ανάγκη να βάλει σωματικό όγκο, το παιδί όμως είχε κι έχει τρομερή σκέψη σαν αμυντικός ποδοσφαιριστής. Έπρεπε να κάνει ώμους, να γίνει πιο γεροδεμένος, να αποκτήσει μυϊκό όγκο. Με την επιστήμη πια αυτά γίνονται σε χρόνο ντε-τε. Ο δε Δώνης, ο οποίος είναι πολύ ταλαντούχος και παίζει στον Ηρακλή τώρα, είχε ανάγκη από εκρηκτικότητα. Έπαιζε σαν παλαίμαχος, ενώ ξέρει καλή μπάλα, δεν είχε μάθει να σουτάρει, φοβόταν. Έχει πολύ καλό πόδι, αλλά δεν είχε εκρηκτικότητα. Τώρα νιώθει ελεύθερος και έχει πάρει λίγο τα πάνω του. Καμία σχέση δεν έχει ο Δώνης του Παναθηναϊκού, με τον Δώνη του Ηρακλή. Άρα είναι πολύ καλύτερος τώρα, που παίζει και είναι απελευθερωμένος. Αν τους έκαναν την κατάλληλη για τον καθένα εκγύμναση, μπορούσαν τα δύο αυτά παιδιά (σ.σ. Ρισβάνης-Δώνης), να γίνουν ο κορμός του Παναθηναϊκού, να είναι οι πρωταγωνιστές. Θα πονούσαν και θα σκίζονταν για τη φανέλα και οι δύο, θα παθιάζονταν και θα επεδίωκαν μέχρι το τέλος τη νίκη. Εδώ δεν συμβαίνει αυτό και οι δύο παίκτες φύγανε, δεν ξέρω με ποιανού υπόδειξη.

Τα ταλέντα δεν είναι εύκολο να παίξουν μονομιάς στον Παναθηναϊκό. Θέλει σωστή διαχείριση, σιγά-σιγά, όχι μονομιάς. Ένα ημίχρονο, ένα εικοσάλεπτο, σαρανταπέντε λεπτά και πάει λέγοντας, να αποκτήσει ο παίκτης αυτοπεποίθηση. Για να βρίσκεται στον Παναθηναϊκό έχει κάποιο ταλέντο. Δεν μπορεί να είναι 8 χρόνια στις ακαδημίες και να μην είναι ταλαντούχος. Άρα δεν αξιοποιούμε καλά το ταλέντο που έχουμε στα χέρια μας. Εκεί είναι λοιπόν η δουλειά του προπονητή, της διοίκησης, του σωματείου. Και σιγά-σιγά να κάνουν ένα κορμό από Έλληνες παίκτες, καλά παιδιά, να αγαπάνε τον Παναθηναϊκό και να έρχεται ο ξένος, ο όποιος ξένος και να βλέπει τον Έλληνα ποδοσφαιριστή να σκίζεται και να τον αναγκάζει να σκιστεί κι αυτός, ώστε να παίξει και να βοηθήσει την ομάδα.

Σε λίγο δεν θα έχουμε παλαίμαχους, αφού είναι όλοι ξένοι. Είναι μεγάλο το πρόβλημα. Στην προπόνηση δεν αργούμε, δεν αστειευόμαστε, στους αγώνες δεν παίρνουμε τζάμπα κίτρινη κάρτα. Τι είναι αυτό με τον Ζέκα και τον Γουακάσο όταν ήταν εδώ; Κάθε τρεις και λίγο κάρτα και διαμαρτύρονται. Που πας ρε, είσαι επαγγελματίας. Ο Ζέκα τώρα τελευταία είναι γεμάτος κάρτες. Τι είναι αυτό; Τι νεύρα είναι αυτά; Αρχηγός του Παναθηναϊκού να πάρει κάρτα; Και διαμαρτύρεται και τιμωρείται εξ’ αιτίας αυτού. Τι λες ρε μεγάλε; Εμείς γιατί δεν παίρναμε κάρτα;

Που διακρίνετε το πρόβλημα ειδικά αυτή τη σεζόν;

«Φέτος πολλές ήττες, βρε παιδί μου. Κάναμε κι εμείς ήττες 2-3 τον χρόνο, αλλά όποιος ερχόταν στη Λεωφόρο, για να πάρει αποτέλεσμα, έπρεπε να παίξει μπαλάρα και εμείς να έχουμε γκίνια και να μη πάμε καθόλου καλά. Δεν πέρναγε καμία ομάδα στη Λεωφόρο ευχάριστα, απεναντίας υπήρχαν παιδιά που μας παρακαλούσανε να σταματήσουμε κάποια στιγμή για να μη τους διασύρουμε. Μία φορά με τον Άρη, μας είχαν κάνει διάφορα πράγματα στη Θεσσαλονίκη κι εμείς τους είπαμε ότι θα τους τιμωρήσουμε αγωνιστικά. Κι επειδή παίξαμε σκληρά, στο ’20 ήταν 4-0, εγώ άνοιξα το σκορ, μετά είχαμε 2 αποβολές και είπαμε δεν θα βάλουμε 9 γκολ, δεν θέλουμε. Έγινε 7-1 το σκορ, σταματήσαμε και παίζαμε με 9 και δεν θέλαμε με τόσους παίκτες, να τους βάλουμε 10 γκολ. Άλλες εποχές».

Περαιτέρω για το μεγάλο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό!

Πόσο σημαντικό είναι αυτή τη στιγμή για τον Παναθηναϊκό, η νίκη στο «αιώνιο» ντέρμπι της Κυριακής;

«Ο Παναθηναϊκός πρέπει να κερδίσει για να ανακτήσει το χαμένο έδαφος και να πάρει στη συνέχεια κι ένα εκτός έδρας ματς, για να μπει άνετα στα play-offs».

Πιστεύετε θα κερδίσει το «τριφύλλι» τον Ολυμπιακό;

«Κοίταξε, πρέπει να κερδίσει, δεν έχει περιθώρια να χάσει. Ο Ολυμπιακός έπαιξε με τη Μπεσίκτας τη Πέμπτη, άρα θα είναι κουρασμένος. Ε, θα μας κερδίσει τη Κυριακή το βράδυ; Δηλαδή δεν μπορεί να κερδίσει ο Παναθηναϊκός έναν Ολυμπιακό, που είναι ίσως ο χειρότερος των τελευταίων 12 χρόνων; Δεν είναι ο Ολυμπιακός το φόβητρο, όπως τα παλιά χρόνια που είχε καλούς παίκτες. Παίζανε 10 λεπτά και μπορούσαν να πάρουν το ματς».

Τι θα λέγατε στους παίκτες του Παναθηναϊκού, αν τους είχατε μπροστά σας πριν το μεγάλο ντέρμπι;

«Αυτά τα ματς θέλουν καρδιά και ψυχή. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Ούτως ή άλλως αυτό το παιχνίδι έχει υψηλή τεστοστερόνη. Είσαι στη τσίτα. Μη κοιτάς τώρα, άμα ήμασταν στους 2 βαθμούς από την πρώτη θέση τι θα γινόταν; Για φαντάσου να διεκδικούσαμε το πρωτάθλημα; Αλλά εγώ λέω ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να κερδίσει και τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ εκτός. Μπορεί να κερδίσει με παλιές εποχές και παραδόσεις. Αυτή η ομάδα μπορεί. Αλλά πολλές φορές φέτος δεν το έχει κάνει. Πάει στη Βέροια, 8 ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο, επαναπαύτηκαν. Σου κάνει ένα τσαφ, 1-1, πάνε 2 βαθμοί. Έξι βαθμούς από τη Ξάνθη και δύο από τη Βέροια, μας κάνουν 8 χαμένους πόντους. Πόση διαφορά έχουμε από τον Ολυμπιακό; 12 βαθμούς»!

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!