Πετρόπουλος: «Αυτά μου είχε πει ο Βαρδινογιάννης – Ήθελαν να διώξουν τους Έλληνες»

Ο Αντώνης Πετρόπουλος μίλησε αποκλειστικά στο “Όλα Πράσινα” και στον Άρη Αντωνόπουλο εφ’ όλης της ύλης και περιέγραψε με λεπτομέρειες όλα όσα συνέβησαν στον Παναθηναϊκό κατά τη διάρκεια της παραμονής του στον σύλλογο. Το κλίμα μεταξύ των παικτών στην ομάδα, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, η πολυμετοχικότητα και το πλάνο… αφελληνοποίησης του “Τριφυλλιού”.

Αποτέλεσε ένα από τα περιζήτητα ταλέντα της προηγούμενης δεκαετίας όντας ποδοσφαιριστής του Αιγάλεω, βίωσε την αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος στον Παναθηναϊκό δύο φορές (από το καθεστώς Βαρδινογιάννη στην πολυμετοχικότητα και στη συνέχεια στην εποχή Αλαφούζου), πανηγύρισε το τελευταίο νταμπλ του “Τριφυλλιού” και υπήρξε συμπαίκτης με ποδοσφαιριστές που κοσμούσαν τόσο το ελληνικό ποδόσφαιρο, όσο και τους “πράσινους”.

Ο λόγος για τον Αντώνη Πετρόπουλο των 66 γκολ, των 17 ασίστ και των 273 συμμετοχών σε Superleague, Football League, Κύπελλο Ελλάδος, Serie B, Champions και Europa League, ο οποίος μίλησε αποκλειστικά στον Άρη Αντωνόπουλο για όλα όσα βίωσε όντας παίκτης του Παναθηναϊκού, δίχως φυσικά να κρύψει για μια ακόμη φορά τα “πράσινα” συναισθήματα που τον διακατέχουν.

Αναλυτικά τα όσα είπε στο “Όλα Πράσινα”:

Για το γεγονός πως είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής που έχει κατακτήσει τα πρωταθλήματα σε Superleague, Football League και Γ’ Εθνική: “Όταν είσαι ο πρώτος που πετυχαίνει κάτι τέτοιο είναι ωραίο το συναίσθημα. Τώρα είμαι σε μια ομάδα νοικοκυρεμένη, στον Ασπρόπυργο. Εκεί πήγα τα Χριστούγεννα και πέρασα τρεις γεμάτους μήνες. Ήταν όμορφο που έπαιξα ξανά στη Γ’ Εθνική μετά από πολλά χρόνια. Η ομάδα όταν πήγα εγώ ήταν τρίτη και τελικά βγήκαμε πρώτοι.

Στο μέλλον δεν γνωρίζω τι θα κάνω. Ο πρώτος είναι πάντα πρώτος. Όταν κατακτάς τίτλους σε όποια κατηγορία κι αν συμβαίνει αυτό έχει τη χάρη του”.

Για τους προσωπικούς του στόχους στο μέλλον: “Κοιτάξτε, βρίσκομαι τώρα στα 33 και θέλω για ακόμη 2-3 χρόνια να αγωνιστώ σε ένα καλό επίπεδο. Στόχος μου είναι να πάω σε ομάδες που είναι νοικοκυρεμένες, σε ομάδες που να πρωταγωνιστούν και εγώ από την πλευρά μου να πετυχαίνω γκολ και να βοηθάω όπως μπορώ. 

Από εκεί και πέρα, στο μέλλον θα ασχοληθώ σίγουρα με το ποδόσφαιρο. Θέλω να είμαι στο χώρο του ποδοσφαίρου και σιγά – σιγά στο μέλλον θα ετοιμάσω κάποια πράγματα, ώστε να είμαι έτοιμος όταν τελειώσω την καριέρα μου να συνεχίσω”.

Για το ποια περίοδο θα χαρακτήριζε την καλύτερη της καριέρας του: “Πιστεύω ότι αυτή η περίοδος ήταν όταν ήμουν στον Παναθηναϊκό. Έμεινα 5 χρόνια στην ομάδα και έχω δεθεί συναισθηματικά μαζί του. Φυσικά το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου και το σημαντικότερο είναι ότι με τους συμπαίκτες μου από τότε μιλάμε ακόμη και με μερικούς μάλιστα είμαστε και φίλοι. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Γενικά, γνώρισα αρκετό κόσμο μέσα στον Παναθηναϊκό. Όλα μου τα χρόνια στην ομάδα ήταν όμορφα, αλλά θεωρώ ότι η διετία 2008-2010 ήταν τρομερή”.

Για το πώς βίωσε το τελευταίο νταμπλ του Παναθηναϊκού μέχρι και σήμερα: “Ήμουν από τους τυχερούς. Νιώθω πραγματικά ευλογημένος, διότι είμαι ένας άνθρωπος που αγωνίστηκε με τα χρώματα της ομάδας υποστηρίζει. Οπότε είμαι πολύ τυχερός, γιατί από μικρό παιδάκι υποστήριζα τον Παναθηναϊκό και έτυχε να βρίσκομαι στην ομάδα και να σηκώνω το πρωτάθλημα. Πιστεύω ότι αυτό δεν το κάνουν πολλοί, δηλαδή να υποστηρίζουν μια ομάδα και μετά να σηκώνουν πρωτάθλημα ως ποδοσφαιριστές μαζί της και να ζουν με αυτή 5 χρόνια. 

Από εκεί και πέρα, τα χρόνια αυτά μπορεί να ήταν όμορφα, αλλά ήταν και δύσκολα. Δεν ήταν το ποδόσφαιρο έτσι όπως είναι τώρα. Τότε υπήρχε πάρα πολλή πίεση με τους παίκτες με τους οποίους αγωνιζόμασταν. Αν ξεκινήσω να λέω ονόματα… Από τους Έλληνες ήταν ο Γκούμας, ο Καραγκούνης, ο Κατσουράνης, ο Σεϊταρίδης, ο Τζόρβας, στην αρχή πρόλαβα και τον Τάκη Φύσσα όταν είχα πρωτοπάει στον Παναθηναϊκό. Όλοι αυτοί οι παίκτες ήταν στην Εθνική – ο Παναθηναϊκός είχε πάντοτε παίκτες εκεί –  ενώ και οι ξένοι της ομάδας ήταν σε άλλο επίπεδο. Τρομεροί επαγγελματίες υψηλού επιπέδου. Τα ονόματα όπως αυτά του Σισέ, του Ζιλμπέρτο Σίλβα, του Λουίς Γκαρσία, του Μπουμσόνγκ, του Σαριέγκι μιλούν από μόνα τους. Ήταν κάποιοι παίκτες για τους οποίους η ιστορία μιλά από μόνης της.

Ήταν δύσκολο να αγωνιστείς με ένα τέτοιο σύνολο και να μείνεις εκεί πολλά χρόνια. Πλέον μετά από τόσα χρόνια είναι πιο εύκολο για τα νέα παιδιά να μπουν σε μια μεγάλη ομάδα και να παίξουν. Βέβαια, θεωρώ ότι κάθε εποχή έχει και τη δική της αίγλη και εγώ από τη μεριά μου όπως είπα νιώθω τυχερός, γιατί ήμουν σε μια ομάδα όπου είχα συμπαίκτες πολύ υψηλού επιπέδου”.

Για το γεγονός πως είναι σπάνιο κάποιος ποδοσφαιριστής να εκφράζει τόσο ανοιχτά τα συναισθήματά του για μια ομάδα: “Βλέπετε τι άνθρωπος είμαι. Έχω παίξει σε μεγάλες ομάδες, έχω παίξει στο εξωτερικό, πήγα στην ΑΕΚ να βοηθήσω σε μια δύσκολη περίοδο και ο κόσμος της ξέρει και έχει αναγνωρίσει πως έκανα ό,τι μπορούσα ώστε η ομάδα να μείνει στην κατηγορία.

Θα σας πω μια χαρακτηριστική στιγμή. Όταν είχα πάει στην ΑΕΚ, ήταν υπό κατάληψη τα Σπάτα. Εκεί ήταν κάποια παιδιά από την Original και μου έλεγαν “ξέρουμε ότι είσαι Παναθηναϊκός”. Με είχαν ρωτήσει και τους είχα πει “ναι, είμαι Παναθηναϊκός” κι εκείνοι μου είπαν “σε ευχαριστούμε που ήρθες να βοηθήσεις, μακάρι να γίνεις ο νέος Λυμπερόπουλος”. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι γνώριζαν την ομάδα που υποστηρίζω, όπως το γνωρίζει κι ο κόσμος, όμως δεν έχω προκαλέσει ποτέ, ούτε στον αγωνιστικό χώρο.

Δημοκρατία έχουμε, ο κάθε ποδοσφαιριστής μπορεί να λέει ό,τι θέλει, ωστόσο νομίζω πως όλα θέλουν μέτρο και θεωρώ ότι αυτό το πέτυχα στην καριέρα μου”.

Για το αν είχε δεχθεί κρούσεις κι από άλλες ομάδες εκτός του Παναθηναϊκού όταν αγωνιζόταν στο Αιγάλεω: “Όταν ήμουν στο Αιγάλεω είχα κάνει καλές εμφανίσεις με την Εθνική Ελλάδος στα μικρά ηλικιακά κλιμάκια και από εκεί μπορούσαν να με προσέξουν αρκετές ομάδες. Τότε ήταν πρόεδρος ο Θωμάς Μητρόπουλος και υπήρχε κρούση από τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και τον Πανιώνιο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ δεν έδιναν πολλά χρήματα για μένα, όμως ο Πανιώνιος με τον κ. Τσακίρη έδινε τότε 550.000 ευρώ, δηλαδή ένα αρκετά μεγάλο ποσό.

Από την πλευρά μου, όταν είχα μάθει γι’ αυτές τις προτάσεις ήθελα να παίξω στον Παναθηναϊκό και πίστευα πως θα έρθει πρόταση. Είχαν γίνει τότε κάποια ραντεβού στο γραφείο του προέδρου, αλλά το πίστευα και είχα το feeling ότι κάποια στιγμή ο Παναθηναϊκός θα έρθει για μένα. Και πράγματι, στα γενέθλιά μου στις 28 Ιανουαρίου του 2007 ήρθε ο Παναθηναϊκός και έδωσε στο Αιγάλεω 600.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίζουμε την εφορία, καθώς μαζί με τους φόρους το ποσό ανερχόταν περίπου στα 800.000 ευρώ.

Την ίδια ημέρα πήγα στα γραφεία – ακόμη τότε ήταν στη διοίκηση η οικογένεια Βαρδινογιάννη – και γι’ αυτό διάλεξα και τον αριθμό «28» στη φανέλα μου».

«Αυτά μου είχε πει ο Βαρδινογιάννης, θα έρθουν ξανά κοντά στον Παναθηναϊκό οι εύποροι»

Για τη γνώμη του για τον Γιάννη Βαρδινογιάννη και για τον τρόπο που διοίκησε τον Παναθηναϊκό: “Η μόνη επαφή που είχα ήταν όταν υπέγραψα. Μου είχε πει τότε ότι “έχουμε μάθει ότι είσαι ένας καλός παίκτης, αλλά κυρίως ότι είσαι καλό παιδί και εμείς ζητάμε από τους ποδοσφαιριστές να είναι καλά παιδιά”. Από τότε δεν τον είχα δει πολλές φορές, μόνο σε 2-3 περιπτώσεις στην Παιανία.

Τόσα χρόνια με την παρουσία του κύριου Γιάννη Βαρδινογιάννη ο Παναθηναϊκός μπορεί να είχε πάρει τον τίτλο μόνο το 2004, αλλά αυτό που μπορώ να πω εγώ που έζησα την ομάδα και πριν την πολυμετοχικότητα είναι ότι δεν υπήρχαν οικονομικά προβλήματα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Πολλοί μπορεί να πουν ότι δεν ήταν καλός πρόεδρος, αλλά δεν είμαι εγώ αυτός που θα το κρίνει. Ο κόσμος έχει μια γνώμη, οι ποδοσφαιριστές έχουν μια γνώμη… Η οικογένεια αυτή είχε την ομάδα για περίπου 35 χρόνια και δεν υπήρχε κανένα οικονομικό πρόβλημα.

Από εκεί και πέρα έγινε η πολυμετοχικότητα, μπήκαν πάρα πολλά χρήματα από τον κ. Πατέρα, τον κ. Βγενόπουλο, τον κ. Βαρδινογιάννη και τον κ. Γιαννακόπουλο και θεωρώ ότι δημιουργήθηκε μια ομάδα – πρότυπο σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν μας έλειπε τίποτα. Πήραμε το νταμπλ και μετά προέκυψαν τα προβλήματα που ξέρουν όλοι. Σταμάτησαν οι συνεργασίες, η ομάδα χρεωνόταν και τότε βγήκε μπροστά ο κ. Αλαφούζος. Το τι έχει φταίξει στον Παναθηναϊκό είναι άλλοι οι αρμόδιοι για να το κρίνουν. Εγώ μπορώ να μιλήσω μόνο για αγωνιστικά θέματα”.

Για το αν ήταν κοντά στην ομάδα ο Γιάννης Βαρδινογιάννης: «Εγώ πιο πολύ έζησα τον κ. Πατέρα, στην πολυμετοχικότητα, ο οποίος ερχόταν κάθε Σάββατο αν δεν κάνω λάθος στην Παιανία, όπου κοιμόμασταν πριν τα παιχνίδια. Ήταν κοντά στην ομάδα, δεν το συζητάμε. Ήμασταν όλοι μια οικογένεια, όλοι οι παίκτες μαζί με τα μεγάλα ονόματα και είχαμε φτιάξει ένα πολύ καλό γκρουπ. Το ίδιο ισχύει και για τους προπονητές, που έκαναν πολύ καλή δουλειά, βοήθησε πολύ ο Τεν Κάτε αλλά και ο Νιόπλιας που ήρθε μετά και που τελείωσε το έργο για να πάρουμε το νταμπλ. Και ο Αντωνίου που εκείνη την εποχή ήταν τεχνικός διευθυντής και είχε κάνει όλες αυτές τις επιλογές για το ρόστερ και για να πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα, ενώ στη συνέχεια βοήθησε και ο Γόντικας. Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι που έδωσαν πράγματα στον Παναθηναϊκό.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ο κ. Πατέρας ήταν συνέχεια πάνω από την ομάδα. Όταν είσαι Παναθηναϊκός, όλοι αυτοί οι εύποροι άνθρωποι πρέπει να είναι κοντά στην ομάδα και τότε ήταν όντως κοντά και θεωρώ ότι θα είναι και στο μέλλον κοντά”.

Για το πώς βίωσε η ομάδα τη μετάβαση από τη διοίκηση Βαρδινογιάννη στην πολυμετοχικότητα: “Όταν πήγα στον Παναθηναϊκό δεν υπήρχε κάποιο οικονομικό πρόβλημα, ενώ το ίδιο ισχύει και για την περίοδο της πολυμετοχικότητας. Τα προβλήματα προέκυψαν μετά όταν αυτή κατέρρεε.

Βλέπαμε ότι έφευγαν πολλοί παίκτες, ότι μειώνονταν κάποια πράγματα στην Παιανία και πλέον δεν υπήρχε αυτή η ροή που υπήρχε πριν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μου είχε κάνει εντύπωση ο κουμπάρος μου, ο Αλέξης Τζόρβας που με έχει παντρέψει. Όταν είχαμε πάρει το νταμπλ εκείνος είχε πρόταση από ομάδα της Ιταλίας και του λέω “Ρε Αλέξη, που πας; Πήρα το νταμπλ, να κάτσουμε εδώ να συνεχίσουμε, είσαι παιδί του Παναθηναϊκού”, αλλά εκείνος μου λέει… “Αντώνη, βλέπεις ότι τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν, κάτι γίνεται. Είναι ευκαιρία τώρα να πάω να αγωνιστώ στο εξωτερικό”. Και πράγματι το παιδί πήγε και αγωνίστηκε στην Ιταλία για δύο χρόνια και έκανε την καριέρα του.

Κάτι… αιωρούταν, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι η κατάσταση θα φτάσει στα επίπεδα που έφτασε. Υπάρχει πλέον οικονομικό πρόβλημα, υπήρξαν προβλήματα με τις αδειοδοτήσεις, όλα αυτά τα διαβάζουμε. Να πούμε όμως ότι κι ο κ. Αλαφούζος εκείνη τη χρονική περίοδο ήταν αυτός που κράτησε την ομάδα, ώστε ο Παναθηναϊκός να μην έχει πρόβλημα. Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να είχε πέσει όπως η ΑΕΚ και εκείνος κράτησε την ομάδα σε ένα καλό επίπεδο. Από εκεί και πέρα, μπορεί κι αυτός να έχει κάνει κάποια λάθη που δεν είμαι εγώ ο υπεύθυνος για να τα πω, γιατί ξέρουν οι ίδιοι τι έχουν κάνει”.

«Ήθελαν να διώξουν τους Έλληνες από τον Παναθηναϊκό, απίστευτος ο Σεϊταρίδης»

Για την πιο περίεργη και πιο ιδιαίτερη ιστορία που έχει να αφηγηθεί από τη θητεία του στον Παναθηναϊκό και που δεν έχει δημοσιευτεί ποτέ: “Όπως είπα ήμασταν ένα πολύ καλό γκρουπ με Έλληνες και ξένους. Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ο επαγγελματισμός του Ζιλμπέρτο Σίλβα, τρομερός επαγγελματίας και άνθρωπος. Όταν είσαι μαζί με τέτοιους παίκτες, περιμένουν κι αυτοί από σένα πάρα πολλά γιατί έχουν συνηθίσει να παίζουν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Δηλαδή, αν ο Πετρόπουλος ήταν στο 7, έπρεπε να δουλέψει για να είναι στο 8 και στο 9, όπως ήταν αυτά τα παιδιά. Όλα λειτουργούσαν στο κόκκινο, αλλά και τα γέλια τα οποία κάναμε ήταν αξέχαστα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά τις μάχες που δίναμε στην Παιανία στο ποδοσφαιράκι με τον Τζόρβα, τον Σπυρόπουλο και τον Βύντρα, που παίζαμε δυάδες. Εγώ μάλιστα δεν ήξερα τόσο καλό και… με γλεντάγανε (γέλια)! Αλλά και γενικά και με τους ξένους ήμασταν πολύ καλά.

Ευτράπελα δεν είχαν γίνει ποτέ. Αν θυμάστε δεν είχαν υπάρξει τσακωμοί μεταξύ παικτών εκείνη την περίοδο. Πάντως, όταν ήσουν μέρος μιας τέτοιας ομάδας κάθε μέρα κέρδιζες

Προσωπικά, βέβαια, παίκτη σαν τον Γιούρκα Σεϊταρίδη δεν έχω ξαναδεί. Ήταν πάντοτε πάρα πολύ γυμνασμένος, σε άριστη φυσική κατάσταση. Θυμάμαι κάναμε κάποτε μια προπόνηση στην Παιανία και ο Γιούρκας ξεκίνησε από την άμυνα, τους πέρασε όλους και έβαλε γκολ. Όταν έπαιζε ήταν… βουνό, από τους καλύτερους παίκτες που έχω δει ποτέ. Το έδειξε και η πορεία του άλλωστε, δε χρειάζεται να το πω εγώ.

Μάλιστα, υπάρχει και ένα σκηνικό, όταν σε μια άλλη προπόνηση στην Παιανία γίνεται μια διεκδικούμενη μπαλιά και πάω να τον τζαρτζάρω. Σου μιλώ ειλικρινά, βάζω όλη μου τη δύναμη και πέφτουμε κι οι δύο κάτω. Σηκώνεται ο Γιούρκας με γέλια, ενώ εγώ έκανα θεραπεία στον ώμο μου για τις επόμενες τέσσερις ημέρες. Μου είχε κάνει αιμάτωμα! Μετά έρχεται και μου λέει “Ρε Πετρογκόλ, εσύ κι ο Μαϊκόν είστε οι μόνοι που με έχετε ρίξει κάτω”, αλλά ουσιαστικά δεν τον έριξα, γιατί έπεσα κι εγώ. Πολύ γέλιο. Όμως, δεν συζητάμε για τη δύναμη, για τα προσόντα του και για τις τοποθετήσεις του”.

Για το πώς τέλειωσε από τον Παναθηναϊκό με απότομο τρόπο ο Γιάννης Γκούμας κι αν ισχύει ότι ο Τεν Κάτε τον έθεσε ουσιαστικά εκτός ομάδας έπειτα από μια δήλωση που είχε κάνει μετά το Παναθηναϊκός – Ίντερ για το μαρκάρισμα του Σιμάο Μάτε πάνω στον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς: “Όπως είπα, ήμουν τυχερός που βρέθηκε εκείνη την εποχή στην ομάδα και που παίκτες όπως ο Γκούμας, ο Κατσουράνης κι ο Καραγκούνης μας είχαν από κοντά. Παίκτες μεγάλης αξίας. 

Τώρα, το συγκεκριμένο σκηνικό που αναφέρθηκε δεν θεωρώ ότι ήταν ο λόγος που ο Γκούμας αποχώρησε. Ο Γιάννης ήταν χρόνια μέσα στην ομάδα, την αξία του την ξέραμε όλοι και μέσα στα αποδυτήρια ήταν καταπληκτικός. Βοηθούσε κι εμάς τους μικρότερους. Άλλος ήταν ο λόγος και όχι επειδή είχε κατακρίνει μια επιλογή του Τεν Κάτε όσον αφορά τον Σιμάο. Κι εγώ αργότερα μπορεί να έβαζα κάποιο γκολ κι ο κόσμος να έβριζε, εγώ να αφιέρωνα γκολ στον κόσμο και να μου έλεγαν “καλά, αφιερώνεις γκολ που μας βρίζουν;”. Έχουν γίνει πολλά γεγονότα, αλλά θεωρώ ότι αυτό με τον Σιμάο δεν προκάλεσε κάτι. Δεν ξέρω πως είχε βγει. Πρέπει να ήταν άλλοι οι λόγοι που ο Γιάννης έφυγε από τον Παναθηναϊκό. Ήταν αρχηγός, φυσικά και μπορούσε να πει την άποψή του, ήταν όλη του τη ζωή στον Παναθηναϊκό. Μπορεί να υπήρξε κάποιο άλλο θέμα που να αφορούσε τη διοίκηση”.

Για το πώς ήταν να παίζει μαζί με τον Σισέ και να προσπαθήσει να τον ανταγωνιστεί υγιώς: “Ήμουν πολύ τυχερός. Παρόλο που ο Τζιμπρίλ είχε έρθει τότε σε εισαγωγικά τραυματισμένος, δεν είχε παιχνίδια στα πόδια του, αλλά ήταν μια μεταγραφή αεροδρομίου, καθώς πρόκειται για παίκτη που έχει και Τσάμπιονς Λιγκ. Από αυτόν τον άνθρωπο είχες μόνο να κερδίσεις. Ας θυμηθούμε μάλιστα στην αρχή, εδώ στην Ελλάδα που τα διαλύουμε όλα, όλοι έλεγαν ότι δεν κάνει ο Σισέ και πήρε τελικά μπρος στη συνέχεια, έβαζε συνέχεια γκολ και βγήκε πρώτος σκόρερ. Όπως κι ο Μπερμπάτοφ. Ήρθε ο Μπερμπάτοφ στον ΠΑΟΚ και λέγαμε ότι δεν κάνει. Γενικά εμείς οι Έλληνες, αλλά και το σύστημα των ποδοσφαιριστών, τα διαλύουμε όλα. Μιλάμε για τεράστιους παίκτες. Ναι μεν μπορεί σε κάποια ομάδα να μην έπιασαν, όμως έχουν ένα βιογραφικό για το οποίο πρέπει να τους πούμε “respect”.

Θυμάμαι τότε πως οι προπονήσεις ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Μάλιστα, μπορεί να έκανα κάποιο λάθος κοντρόλ και να ζητούσαν οι Έλληνες κι οι ξένοι παίκτες το καλύτερο. Όταν προπονείσαι μαζί με τέτοιους παίκτες, θέλοντας και μη θα γίνεις καλύτερος. Δουλεύεις σε πιο γρήγορους ρυθμούς και έχεις άλλη αντίληψη.

Με μερικά παιδιά από τότε έχω κρατήσει επαφές, όπως με τον Σισέ και τον Καραγκούνη που πήγαμε μαζί στο ΟΑΚΑ για να δούμε το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Αυτά πρέπει να κρατάς από το ποδόσφαιρο. Είναι δύσκολο επάγγελμα. Μπορεί να λέμε ότι ο Πετρόπουλος κι ο κάθε Πετρόπουλος παίζει στην ΑΕΚ και βγάζει εκατομμύρια, όμως είναι πολύ δύσκολο ψυχολογικά, αλλά και σωματικά με τους τραυματισμούς. Επίσης, είναι δύσκολη και η κριτική του κόσμου. Κάναμε το χόμπι μας επάγγελμα, αλλά δεν είναι όλα τόσο ρόδινα”.

Για το αν τρόμαξαν όταν έγιναν τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ: “Εντάξει, δεν το περιμέναμε. Ο Τζιμπρίλ είχε έρθει για να βραβευθεί κι ο Καραγκούνης είχε αφήσει κάποια ταξίδια για να δει το ματς, ενώ είχαν έρθει και πιο παλιοί παλαίμαχοι και ήμασταν όλοι εκεί για να παρακολουθήσουμε τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι ωραία τα επεισόδια, τα κατακρίνουμε τόσο εμείς οι ποδοσφαιριστές, όσο και η Πολιτεία. Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουν όλα αυτά. Βλέπουμε ανθρώπους να μαχαιρώνονται, γυναίκες να τραυματίζονται… Αυτά δεν μπορούν να τα βλέπουν μικρά παιδιά.

Στο ντέρμπι έπεσαν καπνογόνα και δακρυγόνα, η κατάσταση άρχισε να γίνεται περίεργη. Δεν ήταν ωραία η εικόνα και για την ομάδα, θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να ισοφαρίσει γιατί άρχιζε και πίεζε. Θεωρώ ότι κάποια στιγμή, βρισκόμαστε στο 2019, ότι όλα αυτά πρέπει να σταματήσουν. Όλοι πρέπει να βοηθήσουμε για να γίνει το ποδόσφαιρο καλύτερο. Έχουμε πάρει το 2004 ένα ευρωπαϊκό και μετά από 15 χρόνια δεν έχουμε κάνει βήματα μπροστά. Όλοι οι φορείς πρέπει να βοηθήσουν”.

Για το αν νιώθει πικρία για τον τρόπο που αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό: “Πικρία… Ήμουν τυχερός. Για να ήμουν 5 χρόνια στον Παναθηναϊκό, σημαίνει ότι κάτι έκανα καλά. Φυσικά όταν φεύγεις από μια ομάδα με την οποία έχεις δεθεί συναισθηματικά έχεις μια πικρία. Έγιναν κάποια γεγονότα τότε, υπήρχε μια περίεργη κατάσταση. Θυμάμαι τότε ήταν στην ομάδα ο Ζεσουάλδο Φερέιρα με τον κ. Αλαφούζο, ενώ ο κ. Ελευθεράκης ήταν τεχνικός διευθυντής και τότε ο Παναθηναϊκός μήνα με το μήνα άλλαζε συνεχώς. Έβγαιναν δημοσιεύματα που ανέφεραν πως πρέπει να φύγουν όλοι οι Έλληνες που ήταν στην ομάδα και η τότε διοίκηση αποφάσισε πως δεν πρέπει να υπάρχει κανένας Έλληνας ποδοσφαιριστής εκτός από τα πιτσιρίκια.

Όλα καλά, όμως, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν γίνεται να κάνεις σε όλους τους προπονητές, ούτε σε όλες τις ομάδες. Δεν γίνεται να κάνουμε όλοι σε όλους. Βλέπουμε και περιπτώσεις παικτών όπως είπαμε και πριν που δεν πιάνουν σε ομάδες ή που ο κόσμος τους βρίζει από το πρώτο παιχνίδι. 

Προσωπικά σε όλες τις ομάδες που πήγα πάλεψα και έκανα αυτό που ξέρω να κάνω”.

Για τον αγαπημένο του προπονητή στον Παναθηναϊκό, αλλά και γι’ αυτόν με τον οποίο δεν ταίριαξε: “Όλοι οι προπονητές πρέπει να παίρνουν το 100% από τους παίκτες του και οι παίκτες πρέπει πάντα να παίρνουν κάτι από τους προπονητές τους. Θεωρώ ότι το σύστημα που είχαμε υιοθετήσει με τον Τεν Κάτε, τον Αναστασίου και το τεχνικό τιμ, δηλαδή το ολλανδικό πλάνο που είχαμε, μας βοήθησε πάρα πολύ και το έδειξαν και τα αποτελέσματα. Η ομάδα είχε έναν καταπληκτικό γυμναστή που τον θυμάμαι, γιατί επί τρία χρόνια δεν είχε πάθει απολύτως τίποτα κανένας παίκτης. Θεωρώ ότι τότε είχαν γίνει καλά πράγματα. 

Τον κ. Νιόπλια τον γνώριζα από τις εθνικές ομάδες και με γνώριζε κι ο ίδιος, αλλά και μετά από τον κ. Φερέιρα πήρα πράγματα. Ο Φερέιρα μας έβαλε να παίξουμε μαζί με τον Σισέ. Μετά κάτι είχε ο ίδιος στο μυαλό του με τη διοίκηση, ώστε να φύγουν οι Έλληνες παίκτες, ωστόσο εγώ έμαθα από όλους τους προπονητές μου. Όλοι οι προπονητές ήταν σε υψηλό επίπεδο, ακόμη κι ο Γκμοχ που είχε έρθει για ένα μόλις παιχνίδι με τον Ηρακλή”.

«Ωραίο να ξαναβλέπαμε τον Σισέ στον Παναθηναϊκό»

Για τον παίκτη με τον οποίο είχε το μεγαλύτερο δέσιμο: “Με τον Τζόρβα, που είμαστε φίλοι και κουμπάροι εδώ και χρόνια. Είχαμε ένα πολύ καλό γκρουπ. Ο Σαλπιγγίδης ήταν από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ, όμως δεν μπορώ να εξαιρέσω κανέναν. Μπορεί να γίνω γραφικός, αλλά δεν μπορώ να εξαιρέσω κάποιον. Ο Βύντρα που όσο σοβαρός κι αν φαινόταν έξω, ήταν πολύ πειραχτήρι, ο Σπυρόπουλος… Κάναμε όλοι παρέα, με τον Μαρίνο και τον Σεϊταρίδη”.

Για το αν έχει ξεχωρίσει κάποια από τα νέα παιδιά του Παναθηναϊκού: “Μπορεί να έχει μείνει στη συνείδηση του κόσμου ότι ο Πετρόπουλος αδικήθηκε και θα μπορούσε να κάτσει πιο πολύ στον Παναθηναϊκό, όμως δεν θέλω να αδικήσω κανένα παιδί. Ο Παναθηναϊκός πάντοτε έβγαζε παιδιά. Παλαιότερα έχουμε τα παραδείγματα μεταξύ άλλων του Καραγκούνη και του Γκούμα, μετά έχουμε τους Νίνη, Μαυρία και Καπίνο, είναι το DNA της ομάδας αυτό.

Θεωρώ ότι αυτά τα παιδιά έχουν να κερδίσουν αλλά πράγματα, όμως δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιο και να αδικήσω κάποιο άλλο. Υπάρχει ταλέντο, αλλά το ποδόσφαιρο θέλει και τύχη, να μην έχεις τραυματισμούς. Οι Νταμπίζας και Δώνης είναι έμπειροι και γνωρίζουν καλά τι πρέπει να κάνουν για να τους βοηθούν καλύτερα. Οι παίκτες αυτοί τώρα παίρνουν εμπειρίες, γιατί είδαμε και μια κοιλιά μέσα στη σεζόν, αλλά έχουν όλα τα φόντα να προχωρήσουν. Όταν είσαι 20 ή 21 και παίζεις ντέρμπι είναι λίγο περίεργα”.

Για το αν ο Σισέ του έχει εκφράσει το παράπονό του που δεν επιστρέφει στον Παναθηναϊκό: “Δεν έχουμε μπει σε αυτό το κομμάτι. Μονάχα ό,τι βλέπω από τα social media. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα πω κάτι γι’ αυτό. Αυτό που μπορώ να πω εγώ είναι ότι τα τελευταία χρόνια είναι πιο εύκολο να μπουν στην ομάδα νέα παιδιά. Δεν υπάρχουν τόσα χρήματα, δεν υπάρχουν τόσο καλοί παίκτες, επομένως δίνονται ευκαιρίες σε νέα παιδιά. Συνεπώς, παίκτες που αγωνίζονταν παλιά σε πολύ υψηλότερο επίπεδο, ίσως τώρα με τα δεδομένα αυτά να μπορούν ακόμη στη Superleague και στις μεγάλες ομάδες. Από εκεί και πέρα εγώ δεν μπορώ να κρίνω ούτε τον Τζιμπρίλ, ούτε τη διοίκηση του Παναθηναϊκού. Αυτοί ξέρουν. Όμως, θα ήταν ωραίο να τον ξαναβλέπαμε και να τον χειροκροτήσουμε”.