Λαγός: «Έτσι μας αντιμετώπιζε ο Αλαφούζος, θέλω να γυρίσω, αλλά…»

Πώς ήρθε και πώς έφυγε από τον Παναθηναϊκό; Με ποιον τρόπο διαπραγματεύεται ο Νταμπίζας, πώς λειτουργούσε ο Αναστασίου και τι άλλαξε με Στραματσόνι στην ομάδα; Ποια ήταν η συμπεριφορά του Αλαφούζου προς τους παίκτες; Ήταν επαγγελματίας ο Εσιέν ή τα λόγια του κόσμου δικαιώνονται; Ο Τάσος Λαγός μιλά αποκλειστικά στο “Όλα Πράσινα” για πρώτη φορά μετά την αποχώρησή του από το “Τριφύλλι” και αποκαλύπτει γνωστές και άγνωστες “πράσινες” ιστορίες, σε μια συνέντευξη από την οποία δεν έλειψε τίποτα!

Αναδείχθηκε από τις Ακαδημίες του Παναθηναϊκού, πέρασε στην πρώτη ομάδα και καθιερώθηκε, φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, κατέκτησε έναν τίτλο με το “Τριφύλλι” και κατέγραψε 120 συμμετοχές με την πράσινη φανέλα.

Ο λόγος για τον Τάσο Λαγό, που μέσα σε λίγα χρόνια έκανε σχεδόν… τα πάντα με τον Παναθηναϊκό, βίωσε εκ των έσω την αλλαγή σελίδας του συλλόγου με τον Γιάννη Αλαφούζο στο τιμόνι και εν τέλει αποχώρησε από την ομάδα μετά την έλευση του Αντρέα Στραματσόνι στον πάγκο.

Σε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη στο “Όλα Πράσινα” και στον Άρη Αντωνόπουλο, ο πάντοτε ευδιάθετος και χαμογελαστός 26χρονος αμυντικός μέσος διηγήθηκε αρκετές άγνωστες ιστορίες, έτσι όπως ο ίδιος τις έζησε μέσα στην ομάδα, μίλησε για τον εαυτό του κι όχι μόνο και παράλληλα έλυσε απορίες και απάντησε σε καίρια ερωτήματα, που μέχρι σήμερα δεν είχαν απαντηθεί από κανέναν!

«Σήμερα» – «Θα συνεχίσω κάπου, όπου θα θεωρήσω εγώ ότι είναι καλά»

Τι κάνεις αυτήν την περίοδο;

“Αυτήν την περίοδο κάνω προπονήσεις κανονικά, προετοιμάζομαι και δεν σταματάω καθόλου. Νομίζω ότι είμαι σε ένα καλό επίπεδο, αν και έχω μείνει καιρό εκτός ομάδας, καθώς οι προπονήσεις δεν έχουν σταματήσει. Είναι αυτές που πρέπει, με γυμναστή που δουλεύουμε καθημερινά και με ομάδες. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και τις ομάδες με τις οποίες προπονούμαι, αφού με το που τους είπα κάποια πράγματα αμέσως με δέχθηκαν. Ευχαριστώ τους ανθρώπους του Ηλυσιακού και όλο το τιμ, όπως και την ομάδα μου στον Αλμυρό, που με δέχονται όταν πηγαίνω κάποιες φορές στο χωριό, και πλέον περιμένω. Είμαστε σε συζητήσεις για να συνεχίσω την καριέρα μου κάπου, όπου θα θεωρήσω εγώ ότι είναι καλά. Θα δούμε”.

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο τα πράγματα έχουν αλλάξει και πλέον το να μείνει ένας παίκτης χωρίς ομάδα για κάποιο διάστημα δεν έχει την ίδια σημασία που είχε παλαιότερα. Άλλωστε, κι ένας πρώην συμπαίκτης σου, ο Χάρης Μαυρίας, είχε μείνει για καιρό χωρίς ομάδα, αλλά τελικά πήγε στη Σκωτία…

“Όντως, μπορεί να είναι κι έτσι. Πολλές φορές δεν ξέρεις πως θα έρθουν τα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Έχουν αλλάξει ίσως οι εποχές, αλλά σίγουρα δεν είναι καλό να μένεις έξω για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα. Όμως, εφόσον γίνει αυτό, θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις, να είσαι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος μπορείς και ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να σου κάτσει μια καλή ομάδα, μια καλή πρόταση και να βρεις ξανά τον εαυτό σου. Μπορεί να βρεις την ομάδα που ίσως δεν είχες βρει μέχρι τώρα και να βελτιωθεί ξανά η καριέρα σου”.

Είναι αλήθεια ότι το προηγούμενο καλοκαίρι έφτασες πολύ κοντά στον Άρη, όπως αποκάλυψαν ορισμένα δημοσιεύματα;

“Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν κάποιες συζητήσεις, αλλά όχι δεν έφτασα κοντά στον Άρη. Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα δημοσιεύματα δεν ξέρω πως βγήκαν. Είχαν βγάλει προς τα έξω ότι εγώ είμαι πολύ κοντά, αλλά όχι ποτέ δεν ήμουν τόσο κοντά. Ναι, έγιναν κάποιες συζητήσεις όπως είπα, αλλά δεν έγινε κάτι με την ομάδα για το οποίο να μπορείς να πεις ‘ήταν να κλείσει κι έγινε κάτι και δεν έκλεισε'”.

Θεωρείς ότι βάσει της πορείας σου μέχρι στιγμής, θα δικαιούσουν κάποια εμφάνιση με την Εθνική Ελλάδος;

“Όταν ήμουν στον Παναθηναϊκό και έπαιζα, κλήθηκα στην Εθνική, αλλά δεν έτυχε να κάνω κάποια εμφάνιση. Έγινε ό,τι έγινε στον Παναθηναϊκό, ήρθε η αλλαγή προπονητή, δεν έπαιζα πια τόσα παιχνίδια, έμεινα λίγο έξω από την ομάδα, μετά έφυγα και δεν έπαιζα, οπότε θεωρώ ότι σωστά δεν βρισκόμουν στην Εθνική. Κάθε παίκτης πρέπει να δείξει κάποια πράγματα και στην ομάδα του να έχει χρόνο συμμετοχής. Όπως και γω, όταν κλήθηκα στην Εθνική είχα παιχνίδια με την ομάδα μου, έπαιζα συνεχόμενα ματς, η ομάδα πήγαινε καλά και με βοήθησε και πήγα στην Εθνική. 

Αυτή τη στιγμή, όμως, νομίζω πως δεν γίνεται να υπάρξει Εθνική. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Πάντα δουλεύεις, βάζεις στόχους, αλλά τώρα έχω στόχο να βρω μια ομάδα και να δουλέψω εκεί και μαζί να πάμε όσο πιο ψηλά μπορούμε και από εκεί και πέρα όλα έρχονται”.

Ο φετινός Παναθηναϊκός – «Έκπληξη ο Μπουζούκης, δεν περίμενα τον Μαυρομμάτη»

Από τον φετινό Παναθηναϊκό ποιους παίκτες έχεις ξεχωρίσει;

“Είναι αρκετοί οι παίκτες, αν και τους ήξερα. Δεν είχα δει τα παιδιά να παίζουν σε τέτοιο επίπεδο και στην πρώτη ομάδα, αλλά τα ήξερα όλα. Σίγουρα, για τον Τάσο Χατζηγιοβάνη που ήταν στην ομάδα και πιο πριν, η χρονιά είναι πολύ καλύτερη από πέρυσι, γιατί παίρνει παιχνίδια, παίρνει την εμπιστοσύνη που πρέπει από τον προπονητή και έχει δείξει ότι μπορεί να σταθεί τόσο στον Παναθηναϊκό, όσο και σε υψηλό επίπεδο. 

Πάντως, η μεγάλη έκπληξη πιστεύω πως είναι ο Γιάννης Μπουζούκης. Φαινόταν ότι θα μπορέσει να παίξει κι ότι έχει στοιχεία για να κάνει μεγάλη καριέρα. Κι εγώ το πίστευα και του το έλεγα συνέχεια, ακόμη κι όταν ήταν στους μικρούς να φανταστείς, γιατί τον είχα κοντά μου κάθε μέρα και τον έβλεπα. 

Επίσης, ένα ακόμη παιδί που μου έκανε εντύπωση και φαίνεται ότι βαδίζει σωστά και πάει καλά είναι Φάνης Μαυρομμάτης. Νομίζω πως το παιδί δεν είχε κάποια συμμετοχή με την πρώτη ομάδα. Είχε κάνει κάποιες ελάχιστες προπονήσεις. Τελικά έπαιξε και έχει πάρει φανέλα βασικού. Τον εμπιστεύεται ο προπονητής κι αυτό φαίνεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο και είναι πολύ βασικό. Κάνει πολύ καλά παιχνίδια, είναι σταθερός και παιχνίδι με το παιχνίδι γίνεται ολοένα και καλύτερα”.

Συνεπώς, εσύ δεν περίμενες από τον Μαυρομάτη να κάνει αυτό το ξαφνικό “ξεπέταγμα”…

“Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα και δεν τον είχα δει και πολύ. Τον είχα δει με τους μικρούς, αλλά δεν έκανε τόσο “μπαμ”, όπως θα μπορούσες να ξεχωρίσεις για παράδειγμα τον Μπουζούκη. Βέβαια, ίσως παίζει ρόλο κι η θέση, γιατί αλλιώς βλέπεις ένα δεκάρι κι αλλιώς έναν κεντρικό αμυντικό. Αλλά το παιδί έχει δουλέψει πολύ και φαίνεται ότι μπορεί να έχει μια θέση βασικού στον Παναθηναϊκό, την οποία πιστεύω πως αξίζει”.

Στο παρελθόν συνήθιζες να επισκέπτεσαι το κλειστό του ΟΑΚΑ, ειδικά με τον Ζέκα και τον Πέτριτς, επομένως εκτιμώ πως το μπάσκετ σ’ αρέσει σαν άθλημα. Πώς βλέπεις τον φετινό Παναθηναϊκό;

“Η αλήθεια είναι ότι έχω πάει. Μ’ αρέσει πολύ το μπάσκετ. Βέβαια, δεν ξέρω αν είμαι εγώ ο καταλληλότερος να κρίνω τη φετινή ομάδα του Παναθηναϊκού. Από εκεί και πέρα ξέρουμε ότι ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ έχει μια ιστορία που είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη, διεκδικεί πάντα τα τρόπαια και αυτό κάνει συνέχεια. Μπορεί φέτος η χρονιά να μην έχει ξεκινήσει με τον καλύτερο τρόπο, ειδικά στην Ευρώπη, αλλά στο μπάσκετ μπορεί αυτή τη στιγμή να μην είσαι καλός, όμως στη συνέχεια μπορεί οι παίκτες να φορμαριστούν και να δεις άλλον Παναθηναϊκό μετά. Θεωρώ όμως, όπως και πριν, ότι δεν είμαι ο κατάλληλος για να κρίνω εγώ το μπάσκετ του Παναθηναϊκού”.

Το ξεκίνημα – «Έτσι με πήρε ο Παναθηναϊκός»

Πώς κατέληξες στις Ακαδημίες του Παναθηναϊκού;

“Όταν έπαιζα στον Γυμναστικό Σύλλογο Αλμυρού στο Βόλο, είχε έρθει ένας άνθρωπος να δει συγκεκριμένα δυο παιδιά σε ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό Βόλου και έτυχε να παίξω καλά. Εκείνος μάζεψε κοντά του τους δυο παίκτες και μου είπε ‘κοίταξε να δεις, αυτά τα δύο παιδιά θα πάνε στην Αθήνα. Μου άρεσες και συ και θέλω να έρθεις μαζί τους για να σας δουν’. 

Έτσι κι έγινε. Πήγαμε κι οι τρεις στην Αθήνα, δοκιμαστήκαμε και εμένα με ξανακάλεσαν. Ξαναπήγα τα Χριστούγεννα και έκανα κάποιες προπονήσεις, μετά για ακόμη μια φορά με κάλεσαν το Πάσχα σε ένα camp στο Λουτράκι και εκεί παίξαμε ένα φιλικό. Μετά το τέλος του φιλικού που ανακοίνωσαν πως το καλοκαίρι θα πάω να μείνω κανονικά στην Παιανία και ότι θα είμαι μαζί τους”.

Θυμάσαι ακόμη τα συναισθήματά σου πριν μάθεις ότι σε πήραν στην ομάδα;

«Σίγουρα είχα αγωνία, αλλά η αλήθεια είναι ότι πίστευα πολύ στον εαυτό μου. Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμαστώ ήξερα ότι τώρα έχω μια μεγάλη ευκαιρία μπροστά μου και θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό, όπως κι έγινε. Δηλαδή, πίστευα ότι υπάρχουν πιθανότητες να με πάρουν. Ανυπομονούσα για την απάντηση, μέχρι που ήρθε και χάρηκα πάρα πολύ”.

Σεζόν 2011/12 – «Λέτο – Κλέιτον έκαναν… όργια, μόνο καλά λόγια για Φερέιρα»

Όταν πραγματοποιούσες το ντεμπούτο σου τη σεζόν 2011/12, περίμενες ότι στη συνέχεια θα ακολουθούσαν… 119 συμμετοχές με τη φανέλα του Παναθηναϊκού;

“Όχι, δεν το περίμενα, αλλά αυτό έρχεται σιγά-σιγά. Ξεκίνησα εκείνη τη σεζόν, την επόμενη χρονιά έπαιξα 9 ματς και μετά ήρθε η σεζόν με τον Αναστασίου, όταν και μπήκα κανονικά στην ομάδα. Εκείνη τη στιγμή πάντως δεν το σκέφτεσαι. Σταδιακά όμως όταν βλέπεις τι γίνεται στις προπονήσεις, να νοιάζονται για σένα, να βλέπεις ενδιαφέρον, βλέπεις ότι κάτι γίνεται και λες ότι πρέπει να προσέξω περισσότερο σ’ αυτά που μου λένε, να βελτιωθώ εκεί που πρέπει. Οπότε εκεί σκέφτεσαι ότι με πιστεύουν και οφείλω να προσπαθήσω περισσότερο, να τους ανταποδώσω αυτό που βλέπουν σε μένα”.

Ξεκίνησες να παίρνεις αρχικά χρόνο συμμετοχής σε μια σεζόν που ο Παναθηναϊκός λίγο έλειψε να κατακτήσει το πρωτάθλημα, όμως ένα κενό διάστημα στα τρία σερί ντέρμπι με ΑΕΚ, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ τον Μάρτιο του 2012 στοίχισε. Τι θυμάσαι από εκείνη τη σεζόν; Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνησή σου;

“Θυμάμαι ότι παίζαμε φοβερά. Η ομάδα πήγαινε… τρένο, δεν έχανε και πιστεύαμε όλοι ότι δεν φοβόμαστε κανέναν. Φαινόταν αυτό μέσα στα αποδυτήρια. Το κλίμα ήταν φοβερό με όλους τους παίκτες στα αποδυτήρια και στην προπόνηση το ίδιο. Ακόμη κι εμείς οι μικροί, νιώθαμε ότι οι υπόλοιποι μας θέλουν στην ομάδα. Μας έλεγαν ότι ‘είστε εδώ μαζί μας’, ποτέ δεν μας έκαναν να νιώσουμε άσχημα.

Από αυτή τη χρονιά θυμάμαι χαρακτηριστικά Λέτο και Κλέιτον, που εκείνη την εποχή έκαναν… όργια. Βέβαια, όλη η ομάδα ήταν καλή, αλλά τότε αυτοί οι δύο παίκτες ήταν “φωτιά” μπροστά. Επίσης, ξεχωριστός ήταν κι ο πανηγυρισμός στην Τούμπα με το χορευτικό που έγινε, σε ένα παιχνίδι που παίξαμε φοβερά και κερδίσαμε”.

Η γνώμη σου για τον Ζεσουάλδο Φερέιρα;

“Δούλευε πολύ με τους παίκτες και οι προπονήσεις ήταν πολύ καλές. Εμάς τους μικρούς μας είχε πάντα από κοντά στις προπονήσεις, μας βοηθούσε. Εμένα μου έδωσε ευκαιρίες, δεν μπορώ να πω, με έβαλε και έπαιξα κι αν δεν κάνω λάθος σε ένα παιχνίδι με τον Λεβαδειακό με έβαλε να παίξω αριστερό μπακ. Κερδίσαμε και το παιχνίδι και αυτό που θέλω να πω είναι πως με εμπιστεύτηκε σε μια αρχή πρωταθλήματος με δύσκολες συνθήκες, γιατί είχαμε δεχθεί και το -3 από την προηγούμενη σεζόν.  Μόνο καλά λόγια έχω να πω για τον Φερέιρα. Και για τις προπονήσεις, αλλά και για μένα προσωπικά, που με εμπιστεύθηκε”.

Σεζόν 2013/14 – «Ευθύς ο Αναστασίου, σκληρός ο Νταμπίζας, κοντά μας πάντα ο Αλαφούζος»

Φτάνουμε στη σεζόν 2013/14. Μια χρονιά με πολλές αλλαγές, αγωνιστικές και μη, με ένα πλάνο που θυμίζει αρκετά αυτό του “σήμερα” (22.3 μ.ο. ηλικίας). Εσύ καθιερώνεσαι για πρώτη φορά ως βασικός και πετυχαίνεις τα πρώτα σου γκολ. Πόσο σημαντική ήταν αυτή η χρονιά για σένα και πόσο διαφορετικά ήταν όλα μέσα στην ομάδα σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια που ήσουν μέλος της πρώτης ομάδας;

“Αρχικά, άλλαξαν πολλοί παίκτες. Έφυγαν πολλοί από την ομάδα και η αλήθεια είναι ότι… δεν είχαμε παίκτες στην αρχή. Ήμασταν μόνο εμείς που προερχόμασταν από τις Ακαδημίες, συν τον Ζέκα και τον Καρνέζη αν δεν κάνω λάθος. 

Ήρθε ένας Έλληνας προπονητής που τον είχαμε και παλιότερα και γνώριζε την Ελλάδα, το ελληνικό ποδόσφαιρο και τα πάντα στην ομάδα. Επίσης, είχαμε και τον πρόεδρο, ο οποίος μας βοηθούσε και μας πίστευε, ενώ είχε δώσει το ποδοσφαιρικό τμήμα στον προπονητή και στο επιτελείο του. Θεωρώ ότι υπήρξε ένα πλάνο, το οποίο για τα οικονομικά δεδομένα της εποχής ήρθε εις πέρας από προπονητή και τεχνικό διευθυντή στο 100%. Ακόμη, ήρθαν κάποιοι παίκτες που ήρθαν για να παίξουν ποδόσφαιρο κι όχι απλά για να… έρθουν και νομίζω πως κάναμε μια ομάδα πάλευε για τον κόσμο, για τον προπονητή, για τον πρόεδρο και για τον ίδιο τον Παναθηναϊκό. Δηλαδή, οι παίκτες θέλαμε να κερδίζουμε για όλους, όχι μόνο για την πάρτη μας. 

Νομίζω πως αυτό είναι σημαντικό σε μια ομάδα, να θες να κερδίζεις και να μάχεσαι για όλους γύρω σου. Γιατί αυτό είναι που φτιάχνει και το κλίμα, ενώ και ο κόσμος ήταν δίπλα μας, ήμασταν μια οικογένεια”.

Η γνώμη σου για τον Γιάννη Αναστασίου;

“Εγώ προσωπικά σαν άνθρωπο τον θεωρώ σωστό, ευθύ στο 100%. Ό,τι έχει να σου πει, θα στο πει. Επίσης, είναι δίκαιος, όσο μπορεί βέβαια να είναι δίκαιος ένας προπονητής. Για κάποιον ήταν δίκαιος, για κάποιον άλλο δεν ήταν. Ξέρεις πως είναι το ποδόσφαιρο. Αλλά θεωρώ πως ό,τι έκανε, δεν το έκανε με δόλο. Μπορεί κάποιος ας πούμε να αδικούταν, αλλά δεν το έκανε για να τον αδικήσει. Παντού υπάρχουν αυτά. 

Επίσης, είχε και τους βοηθούς του κοντά του. Εκείνοι τον βοήθησαν πάρα πολύ τόσο σε θέματα τακτικής, όσο και σε θέματα φυσικής κατάστασης. Γενικά, η προπόνηση ήταν μια χαρά. Σαν άνθρωπος μπορούσε να πάρει το μέγιστο από έναν ποδοσφαιριστή, όχι απαραίτητα μέσα από την προπόνηση, αλλά κι από τη συζήτηση. Η σχέση μεταξύ προπονητή και παίκτη εκείνη την περίοδο ήταν πολύ καλή.

Κατείχε την ομιλία στα αποδυτήρια, είχε και τη συνομιλία σε τετ-α-τετ με παίκτες, κάτι που έκανε αρκετά συχνά. Σε ό,τι ήθελε να σε διορθώσει, σε έπαιρνε και σου έδειχνε βίντεο. Σου έλεγε ακριβώς τι θέλει να διορθώσεις, τι κάνεις σωστά για να συνεχίσεις να το κάνεις και έκανε γενικά μια ολόκληρη ανάλυση πάνω σε πολλά πράγματα σε σένα, η οποία μετά φαινόταν στο γήπεδο, αφού κάθε παίκτης γινόταν ολοένα και καλύτερος”.

Ποιος ήταν ο λόγος ή το μυστικό, που οι ομάδες του Αναστασίου πραγματοποιούσαν εξαιρετικό Β’ γύρο στο πρωτάθλημα, αλλά νωθρό ξεκίνημα;

«Την πρώτη χρονιά η ομάδα ίσως δεν είχε δέσει. Ήρθαν καινούργιοι παίκτες, θέλαμε χρόνο για να βρούμε λίγο ο ένας τον άλλον. Ξεκινήσαμε λίγο νωθρά, όχι όπως πρέπει. Αλλά η ομάδα το καλοκαίρι ξεκίνησε με πολύ λίγους παίκτες, αν θυμάμαι καλά. Στην προετοιμασία ούτε… εντεκάδα δεν κάναμε. Μέχρι να μαζευτούμε και να μάθουμε ο ένας το παιχνίδι του άλλου, θέλαμε χρόνο. Μετά σιγά-σιγά έβρισκε ο καθένας από εμάς τα πατήματά του, γνώριζε ο καθένας τον συμπαίκτη του και τελικά μπορέσαμε και κάναμε αυτή τη χρονιά που κάναμε.

Τώρα, τη δεύτερη σεζόν, δεν ξέρω… Ίσως η Ευρώπη; Ίσως ότι είχαμε κάποια παιχνίδια εκεί; Μπορεί να συμβεί αυτό, βλέπεις πολλές ομάδες που το παθαίνουν και πολλές φορές δεν μπορείς να εξηγήσεις κάποια πράγματα. Ενώ θες, ενώ τα δίνεις όλα, δεν σου βγαίνουν τα αποτελέσματα. Όμως, δεν μπορώ να πω πως υπήρχε κάτι συγκεκριμένο”.

Ο Παναθηναϊκός, όμως, με τον Γιάννη Αναστασίου πάντοτε έκανε εκπληκτικά Play-Offs…

“Η αλήθεια είναι ότι γυμναζόμασταν σωστά, οπότε δεν είχαμε πρόβλημα στο θέμα της διάρκειας. Μπορεί η διακοπή για έναν μήνα, μέχρι να μαζευτούμε ξανά όλοι μαζί από τη μια σεζόν στην άλλη, εκεί να το χάναμε. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει. Γίνεται σε πολλές ομάδες. Δεν μπορώ όμως να βρω κάτι συγκεκριμένο για να στο πω”.

Το πιστεύατε από το καλοκαίρι ότι στο τέλος της σεζόν θα κατακτούσατε το Κύπελλο νικώντας κατά κράτος τον ΠΑΟΚ και ότι θα τερματίζατε πρώτοι στα Play-Offs;

“Θεωρώ ότι όχι μόνο δεν το πιστεύαμε, αλλά πως ούτε… το είχαμε καν στο μυαλό μας. Αυτό άρχισε σιγά-σιγά να δημιουργείται. Με τα αποτελέσματα, που παίζαμε ωραία, σταδιακά βοήθησε κι ο κόσμος, μέχρι που φτάσαμε να έχουμε μια πολύ καλή απόδοση και να είμαστε ο Παναθηναϊκός που πρέπει να είμαστε. 

Όσο για το Κύπελλο, η αλήθεια είναι ότι όταν προκριθήκαμε από το πρώτο παιχνίδι με τον Εργοτέλη σιγά-σιγά το πιστεύαμε, μετά είχαμε μια εύκολη κλήρωση που μας βοήθησε και από εκείνο το σημείο και μετά το είχαμε στο μυαλό μας όλοι οι παίκτες ότι μπορούμε να πάμε μακριά και να κάνουμε κάτι”.

Ο Γιάννης Αλαφούζος ήταν κοντά στην ομάδα, στην καθημερινότητά της κατά τη διάρκεια της σεζόν;

“Ο πρόεδρος ήταν τότε πολύ κοντά στην ομάδα. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος νοιαζόταν για την ομάδα και για τους παίκτες και πάντα βοηθούσε. Αν ένας παίκτης είχε κάποιο πρόβλημα το συζητούσαμε και κατευθείαν μιλούσαμε με τον πρόεδρο για να βρει μια λύση. Πάντα προσπαθούσε να βρει μια λύση. Είχαμε πολύ άμεση και καλή επαφή κι ήταν ένας πρόεδρος που βοηθούσε πολύ τους παίκτες και την ομάδα. Ερχόταν και στις προπονήσεις, αλλά και σε ταξίδια. Πάντα μιλούσε με όλους τους παίκτες όταν ερχόταν στο προπονητικό. Θεωρώ ότι ήταν ένας πρόεδρος που εκείνη τη χρονική περίοδο βοήθησε πάρα πολύ την ομάδα.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι είχε κοντά του προπονητή και τεχνικό διευθυντή, που τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει την ομάδα. Γιατί γεγονός είναι πως χρειάζεσαι δίπλα σου και ανθρώπους που να ξέρουν το ποδόσφαιρο, που να έχουν παίξει ποδόσφαιρο και που να ξέρουν από μέσα τι γίνεται. Οπότε, ήταν όλο το κλίμα κι όλοι οι άνθρωποι της ομάδας τότε βοηθούσαν πολύ την ομάδα. Έτσι έβγαινε αυτό το ωραίο αποτέλεσμα, καθώς ήμασταν όλοι μαζί και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα”.

Η συμπεριφορά και η στάση του Γιάννη Αλαφούζου που περιγράφεις, συνεχίστηκε και στην πορεία τα επόμενα χρόνια μέχρι να αποχωρήσεις από την ομάδα ή άλλαξε;

«Συνεχίστηκε το ίδιο πράγμα. Ο πρόεδρος πάντα ήταν κοντά στην ομάδα και στους παίκτες. Πάντα βοηθούσε όταν είχαμε κάποιο πρόβλημα και όπως είπα προσπαθούσε πάντα να βρει μια λύση για να αισθάνονται κι οι παίκτες καλά. Ήταν όπως έπρεπε κι όπως ήταν από την αρχή. Είτε η ομάδα πήγαινε καλά, είτε δεν πήγαινε, η στάση δεν άλλαζε».

Από την πλευρά σου, όμως, αντιλαμβανόσουν ως ποδοσφαιριστής ότι υπήρξαν κάποιες οφειλές προς κάποιους παίκτες (π.χ. Βέμερ), με τους οποίους μάλιστα συνυπήρξες στον Παναθηναϊκό;

«Όσο ήμουν εγώ στην ομάδα, δε νομίζω ότι υπήρχε οφειλή προς κάποιον παίκτη. Όλοι νομίζω πως ήμασταν πληρωμένοι και ακόμη κι αν υπήρξαν κάποιες φορές ορισμένες καθυστερήσεις, μετά ο πρόεδρος πλήρωνε κατευθείαν. Ήταν συνεπής. Τώρα, αν υπήρχαν οφειλές από πιο παλιά χρόνια, που νομίζω πως υπήρχαν, εμάς δεν μας επηρέαζαν και δεν ασχολούμασταν κιόλας. Νομίζω πως τότε η ομάδα δεν είχε τέτοια θέματα προσφυγών ή να ακούγονται όλα αυτά που ακούγονται, γιατί πιστεύω πως ο πρόεδρος προσπαθούσε να τα τακτοποιήσει όλα. Και τα παλιά. Θεωρώ ότι είχε μπει σε μια σειρά η ομάδα.

Παραδείγματα (όπως του Βέμερ) υπήρξαν, αλλά ποτέ δε φάνηκε κάτι τέτοιο μέσα στην ομάδα. Ούτε έχω δει ποτέ να υπήρξε πρόβλημα στην ομάδα μεταξύ παίκτη και προέδρου για οφειλές και οτιδήποτε άλλο. Ίσως ήταν κάποιες ειδικές μεμονωμένες περιπτώσεις, οι οποίες όμως προέκυψαν… αργότερα».

Έχοντας υπογράψει 3ετές συμβόλαιο με τεχνικό διευθυντή τον Νίκο Νταμπίζα, μπορείς να δώσεις μια εικόνα για το πώς λειτουργεί ο ίδιος πάνω στη διαπραγμάτευση;

«Είναι ευθύς. Θα σου πει κάποια πράγματα και θα σου πει την πρόταση, η οποία είναι βασισμένη στα οικονομικά δεδομένα της ομάδας (αυτό ήταν πολύ σημαντικό τότε). Εμένα μου είχε πει… ‘Τάσο, είναι αυτή η πρόταση, αυτά τα χρήματα θα πάρεις. Θα έχεις κάποια μπόνους και και κάποιους έξτρα στόχους. Αυτή είναι η πρόταση που μπορούμε να σου κάνουμε. Αυτά είναι τα οικονομικά δεδομένα της ομάδας και στο λέω ξεκάθαρα’.

Υπήρχε διάλογος, αλλά ήταν ξεκάθαρος, πως δεν γίνεται να σου δώσει για παράδειγμα 300.000 ευρώ συμβόλαιο ενώ είσαι για 200.000 ευρώ. ‘Όχι Τάσο, είσαι εκεί και θα πάρεις αυτά. Κι αν δείξεις κάποια πράγματα – κι αυτό είναι πολύ σημαντικό – ναι, εδώ είμαι εγώ να σου κάνω ανανέωση. Υπάρχουν κάποιοι παίκτες που οικονομικά είναι ψηλότερα από κάποιους άλλους, αλλά τα δεδομένα είναι αυτά’. Τότε, με τα οικονομικά δεδομένα της ομάδας ήταν δύσκολο να διαπραγματευτεί με τους παίκτες, αλλά τουλάχιστον ήταν ειλικρινής.

Ήταν σκληρός στις διαπραγματεύσεις, αλλά αυτό έκανε καλό και στην ομάδα. Πάνω από όλα όπως είπα ήταν ειλικρινής. Μπορεί εμένα να μη μου άρεσε, αλλά αυτό ήταν.

Από την πλευρά μου εννοείται πως υπέγραψα και μου βγήκε σε καλό και όλα πήγαν καλά».

Το αξέχαστο «διπλό» στο Φάληρο – Το πλάνο του Αναστασίου, η νίκη της Γιουνάιτεντ και το «στοπ» του Νταμπίζα

Πώς είναι το συναίσθημα να φεύγεις από το Φάληρο νικητής με 0-3;

“Μετά από εκείνο το παιχνίδι νομίζω πως απογειωθήκαμε. Ίσως δεν το είχαμε καταλάβει εκείνη τη στιγμή. Εντάξει, νικήσαμε, χαρήκαμε, πανηγυρίσαμε στα αποδυτήρια, αλλά το καταλάβαμε τελικά όταν ήρθαμε στο προπονητικό κέντρο στο Κορωπί.

Αρχικά, ήθελαν να μας πάνε στη Λεωφόρο για να έρθει ο κόσμος. Εννοείται πως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν σωστό θεωρώ, όπως θεώρησε κι ο Νταμπίζας και το… έκοψε κατευθείαν λέγοντας ότι… ‘Τι λέτε ρε παιδιά; Κάναμε μια πολύ σημαντική νίκη, αλλά δε γίνεται να πάμε τώρα σε ένα γήπεδο, δεν υπάρχει αυτό. Θα πάμε στο Κορωπί’.

Τελικά, πήγαμε εκεί και κάναμε πάρα πολλή ώρα να φτάσουμε μέχρι επάνω. Πραγματικά δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο εκεί. Τα αυτοκίνητα είχαν κάνει ουρές μέχρι κάτω, το λεωφορείο δεν μπορούσε να περάσει, ούτε να στρίψει, γιατί πολλοί είχαν διπλοπαρκάρει και ο κόσμος δεν άφηνε, γιατί πανηγύριζε. Έτσι, κατεβήκαμε αρκετά πριν το προπονητικό και περάσαμε μέσα από τον κόσμο για να μπούμε μέσα. Εκεί έγινε χαμός! Κι έτσι μετά σταδιακά καταλαβαίναμε τι είχε γίνει. Μέρα με τη μέρα.

 Ακόμη και τώρα πολλοί το συζητούν και έρχονται και μου λένε για το 0-3. Είναι ένα σκορ, είναι ένα παιχνίδι που λες ότι μένει και ότι θα το θυμούνται για πολλά χρόνια”.

Πριν το ματς, πιστεύατε ότι θα μπείτε μέσα και θα νικήσετε ή είχατε στο μυαλό σας να αποφύγετε την ήττα;

“Πάντα πιστεύαμε ότι μπορούμε να νικήσουμε όπου κι αν πάμε. Αυτό μας το είχε περάσει κι ο προπονητής. Αν με ρώταγες πριν το παιχνίδι, όχι, δεν θα σου έλεγα πως περίμενα να κερδίσουμε 3-0. Μάλιστα, αν δεις και το παιχνίδι, μπορούμε να πούμε ότι έγινε και λίγο… εύκολα. Δηλαδή δεν δεχθήκαμε τρελή πίεση για να πεις ‘ω, τι ευκαιρίες έκανε ο Ολυμπιακός’. 

Είχαμε ένα σχέδιο και είχαμε δουλέψει πολύ την προηγούμενη εβδομάδα στην προπόνηση. Θεωρώ ότι μας έκανε καλό ότι πριν το ματς ο Ολυμπιακός είχε νικήσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 2-0. Οπότε όλοι οι παίκτες ήμασταν στην τσίτα. Είπαμε… ‘ τι γίνεται, κέρδισαν την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πρέπει να είμαστε στο 100%, σε εγρήγορση’. Συν ότι ο προπονητής είχε δουλέψει πολύ στην τακτική και συν ότι όλοι παίκτες ήμασταν απόλυτα προσηλωμένοι εκεί. Ακούγαμε το καθετί που θα μας έλεγε ο προπονητής. Παραδείγματος χάρη, ότι αυτόν τον παίκτη θα τον μαρκάρεις έτσι ή πάνω στον αντίπαλο αυτό θα παίξεις με αυτόν τον τρόπο.

Τελικά, εκτελέσαμε άψογα το πλάνο αυτό και μας βγήκε το αποτέλεσμα”.

Μεγαλύτερη αποθέωση από τον κόσμο υπήρξε μετά τον τελικό Κυπέλλου ή μετά το 0-3 με τον Ολυμπιακό;

«Για να πω την αλήθεια, πιο πολύ το ένιωσα αυτό μετά τον Ολυμπιακό, όταν γυρίσαμε στο Κορωπί. Ήταν εκεί όλος ο κόσμος, πέρασα από μέσα και γινόταν χαμός.

Με το Κύπελλο φυσικά κι έγινε χαμός, αλλά ο κόσμος ήταν στις κερκίδες, μπήκαν μόνο λίγα άτομα μέσα. Πανηγυρίσαμε με τη ψυχή μας και το χαρήκαμε πολύ, αλλά πιο παθιασμένα νομίζω πως πανηγυρίσαμε τη νίκη σε αυτό το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, ειδικά όταν γυρίσαμε στο προπονητικό με τους οπαδούς.

Ίσως έπαιξε και ρόλο πως το επόμενο ματς ήταν στη Λεωφόρο με τον Άρη, όπου ήρθε όλος ο κόσμος και ήταν τρομερά ζεστός».

Σεζόν 2014/15 – «Αδειάσαμε με το -3, αυτά μας είπε ο Αλαφούζος»

Βάσει μπάτζετ και δυσκολιών, καταφέρνατε την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως πάντα στα σημεία η ομάδα λύγιζε, ενώ στο Γιουρόπα Λιγκ στη φάση των ομίλων η ομάδα δε στάθηκε καλά. Τι άλλαζες στον Παναθηναϊκό μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης;

«Πρώτα από όλα είναι διαφορετικό το επίπεδο. Δεύτερον, μπορώ να πω πως ήμασταν και λίγο άτυχοι. Δηλαδή, ενώ με τη Σταντάρ Λιέγης ήρθαμε 0-0 στο πρώτο παιχνίδι εκτός έδρας στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, ήρθαμε στην Αθήνα και δεχθήκαμε κάποια… κρύα γκολ. Είναι και το ποδόσφαιρο πώς θα σου κάτσει. Αποκλειστήκαμε από μια ομάδα που θεωρώ πως μπορούσαμε να την περάσουμε.

Από εκεί και πέρα, τουλάχιστον μπήκαμε στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, αλλά δεν τα πήγαμε τόσο καλά. Ίσως να έφταιξε ότι κάποιοι παίκτες έπαιζαν για πρώτη φορά στην Ευρώπη, άρα μπορεί κι η έλλειψη εμπειρίας να έπαιξε το ρόλο της.

Το σίγουρο είναι ότι κανένας δεν το ήθελε αυτό κι όλοι παίζαμε για να κερδίζει ο Παναθηναϊκός όλα τα παιχνίδια.

Ψυχολογικά δε θεωρώ ότι άλλαζε κάτι. Δεν το είδα αυτό ούτε σε μένα, ούτε στους συμπαίκτες μου. Απλά… συνέβη. Κάποια παιχνίδια τα χάσαμε λόγω απειρίας ή συγκυρίων και μετά ενδεχομένως να μας πήρε λίγο από κάτω».

Τη σεζόν 2014/15, η ομάδα νίκησε στη Λεωφόρο τον Ολυμπιακό και έκανε κούρσα πρωταθλητισμού, ωστόσο μετά αφαιρέθηκαν 3 βαθμοί κι ο Παναθηναϊκός έμεινε πίσω. Θεωρείς ότι σας έκλεψαν τον ιδρώτα εξωαγωνιστικά;

“Αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση… Έγινε ότι έγινε με τους οπαδούς και με τον προπονητή του Ολυμπιακού και την πληρώσαμε εμείς στο τέλος. Αν με ρωτάς, είναι αδικαιολόγητο να έχουμε παλέψει όλη τη χρονιά, πήραμε τους 3 βαθμούς και στο τέλος αυτοί αφαιρέθηκαν από εμάς. Αν θέλεις να κάνεις κάτι, μπορείς να το κάνεις διαφορετικά. Δεν μπορείς να τιμωρείς τους παίκτες. Αν θες να τιμωρήσεις πραγματικά κάποιον, πιάνεις αυτόν που μπαίνει μέσα, που τσακώνεται, πιάνεις τον προπονητή του Ολυμπιακού που πάει και κάνει αυτά τα πράγματα και τους τιμωρείς εξίσου. Ίσως πρέπει να μπουν άλλες ποινές γι’ αυτό το θέμα, δεν ξέρω. 

Μετά από αυτό το παιχνίδι αδειάσαμε. Αδειάσαμε γιατί το πιστεύαμε πολύ. Εγώ προσωπικά για το ματς με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο πίστευα 100% ότι δεν πρόκειται να μη νικήσουμε. Πήγαινε στο παιχνίδι με αυτή την ψυχολογία όλη η ομάδα και αυτό φάνηκε στο γήπεδο. Μετά μας πήραν τους βαθμούς με άλλους τρόπους. 

Στο μεταξύ, παίξαμε ακόμη 2-3 παιχνίδια και μετά βγήκε η απόφαση. Όταν πρόκειται για μια απόφαση για -3 βαθμούς, ανακοίνωσέ τη την επόμενη μέρα. Μην αφήνεις να περάσει τόσο διάστημα. Εμείς ήμασταν σε αναμονή για 2 με 3 βδομάδες, περιμέναμε και λέγαμε… ‘Θα το φάμε το -3; Δεν θα το φάμε; Όλοι λένε πως θα το φάμε’.

Παρόλα αυτά, συνεχίσαμε, νικήσαμε κάποια παιχνίδια, αλλά μετά χάσαμε μέσα στο Περιστέρι, βγήκε κι η απόφαση και εκεί τελείωσαν όλα”.

Σε εκείνο το χρονικό σημείο, ο πρόεδρος ήταν κοντά σας ή είχε “αδειάσει” κι ο ίδιος;

“Το αν είχε αδειάσει δεν μπορώ να το ξέρω προσωπικά. Εγώ ξέρω ότι ήταν κοντά μας κι ότι πάντα προσπαθούσε να μας εμψυχώσει. Τότε μας είχε πει… ‘Εγώ είμαι εδώ παιδιά. Πάμε, συνεχίζουμε. Είδαμε όλοι τι έχει γίνει. Εσείς κάνατε το καλύτερο δυνατό και πάμε παρακάτω και αφήστε όλα τα άλλα σε μένα'”.

Αν δεν υπήρχε το -3 ίσως να πηγαίναμε διαφορετικά σε κάθε παιχνίδι. Πίστευα πολύ σε αυτή την ομάδα, γιατί είχαμε χτίσει σερί και δεν χάναμε με τίποτα. Όμως, όταν ήρθε το 3-3, τη στιγμή που ήρθε, ήταν ό,τι χειρότερο. Οι περισσότεροι παίκτες φάνηκε να άδειασαν. Εκεί φάνηκε καλύτερα αυτό που λες, ότι μας έκλεψαν τον ιδρώτα μας και ότι αυτό που έγινε δεν ήταν σωστό. Γιατί παλεύαμε μέσα στο γήπεδο και τελικά χάναμε διαφορετικά”.

Κεφάλαιο “Εσιέν” – Το κλάμα του «βίσωνα» και η αλήθεια

Το καλοκαίρι του 2015 η ομάδα αποφασίσει να αποκτήσει στη θέση που αγωνίζεσαι τον Μίκαελ Εσιέν. Πώς επηρέασε την ομάδα το γεγονός ότι δημιουργήθηκε μια ανισορροπία στις αμοιβές;

“Όταν σε κάποια ομάδα ακούγεται ότι θα πάει ο Εσιέν, όλοι ενθουσιάζονται και λένε ‘τι ωραία, που θα παίξω με τον Εσιέν, θα τον γνωρίσω’. Μόνο καλό μπορεί να σου κάνει. Και όντως, σαν χαρακτήρας ο Μάικ ήταν φοβερός. Πάντα βοηθούσε τους πάντες και πάντα προσπαθούσε.

Τώρα, για το οικονομικό δεν ήξερα. Φανταζόμουν ότι θα πάρει σίγουρα κάποια παραπάνω χρήματα, αλλά εμένα προσωπικά δεν με ένοιαζε. Δεν επηρεαζόμουν από το οικονομικό κομμάτι ή να πω ότι ‘ήρθε κάποιος παίκτης και για να δω πόσα λεφτά παίρνει’. Εμένα με ενδιέφερε να παίζω, να κάνω την προπόνησή μου, να είμαι σωστός και να δίνω το 100% για να παίζω και στα παιχνίδια. Να γίνομαι καλύτερος.

Ειδικά άμα έχεις και τον Εσιέν δίπλα σου, μπορείς να μάθεις πολλά πράγματα”.

Πως ένιωσες που μετά από δυο χρόνια προσπάθειας και κατά γενική ομολογία καλών αποτελεσμάτων, έγινε μια τέτοια κίνηση στη θέση σου;

“Δεν είχα κανένα πρόβλημα, ούτε το είδα σαν κάτι κακό. Η αλήθεια είναι ότι με είχε πιάσει κι ο Αναστασίου εκείνη την περίοδο και μου είχε πει… ‘Κοίτα, μπορεί να έρθει ο Μάικ, αλλά ξέρεις ότι αν είσαι αυτός που πρέπει θα παίξεις. Θα παίξει αυτός που πρέπει. Μπορεί να παίξετε και μαζί, σκέφτομαι διάφορα πράγματα. Δεν σημαίνει ότι επειδή θα έρθει ο Μάικ δεν θα παίξεις εσύ’. Αλλά προσωπικά εγώ δεν είχα κανένα θέμα, ΟΚ, εγώ έπαιζα αμυντικό χαφ, αλλά δεν γίνεται, με ένα αμυντικό χαφ θα βγάλεις όλη τη χρονιά; Εννοείται πως θα πάρεις παίκτη ή θα έχεις κι άλλους παίκτες. Εκείνη την περίοδο έτυχε να έρθει ο Μάικ και δεν είχα κανένα πρόβλημα”. 

Ο Γκανέζος ήταν επαγγελματίας και προσπαθούσε ή ήρθε για… “τουρισμό”; Αρκετός κόσμος του Παναθηναϊκού αναρωτιέται, καθώς η κίνηση αυτή ήταν και η αρχή του τέλους της ομάδας του Αναστασίου.

“Πολλές φορές ο κόσμος κρίνει χωρίς να ξέρει και χωρίς να βλέπει κάποια πράγματα που βλέπουν άλλοι. Για μένα, αν με ρωτάς, ήταν 100% επαγγελματίας. Από εκεί και πέρα, το τι φαινόταν στο γήπεδο ή το τι νόμιζε ο κόσμος, μπορεί να το κρίνει ο καθένας. Εγώ έβλεπα ότι ο Μάικ ερχόταν στην προπόνηση, έκανε την προπόνηση όπως έπρεπε να την κάνει, άκουγε τον προπονητή, ήταν σωστός σε όλες τις υποχρεώσεις της ομάδας. Επομένως δεν μπορώ να πω πως ήρθε για τουρισμό. Εμένα δεν μου έβγαλε κάτι τέτοιο, ούτε είδα κάτι τέτοιο από τη συνεργασία που είχαμε στο γήπεδο. Στα αποδυτήρια, στις θεραπείες, παντού ήταν προσηλωμένος στο 100%. 

Ίσως ο κόσμος να είχε τις απαιτήσεις από τον Μάικ να παίξει όπως έπαιζε στην Τσέλσι. Ίσως να περίμενε να δει κάτι τέτοιο και δεν το είδε. Η αλήθεια είναι όμως ότι είχε κάποιους τραυματισμούς που τον πήγαν ακόμη πιο πίσω και ήταν και λίγο άτυχος… Πάνω που πήγαινε να μπει και να ξεκινήσει και πάλι, θυμάμαι ότι είχε πάθει δύο φορές, μπορεί και τρεις, υποτροπή αν δεν κάνω λάθος. Κι έτσι πάλι πήγαινε πίσω, πάλι έμενε έξω. Ο κόσμος όμως αυτά δεν τα βλέπει. Δεν είναι στην προπόνηση για να δει ότι αυτά όντως γίνονται κι ότι τα πράγματα ήταν έτσι και όχι αλλιώς, όπως τα νομίζουν.

Ειδικά, την τελευταία φορά που το έπαθε (σ.σ. Εσιέν), ήταν στα αποδυτήρια και είχε λυγίσει πραγματικά. Ήταν ράκος. Είχε βάλει και τα κλάματα, γιατί ήθελε πολύ να μπει μαζί με την υπόλοιπη ομάδα, αλλά ο τραυματισμός δεν τον άφηνε. Πήγαινε να επανέλθει και τραυματιζόταν ξανά. Μετά ήταν πολύ χαλιά, ειδικά ύστερα από την τελευταία φορά που υποτροπίασε”.

Σεζόν 2015/16 – Ο αποκλεισμός από τη Γκαμπάλα, η αποχώρηση Αναστασίου και η λάθος επιλογή Στραματσόνι

Θεωρείς ότι ορθά απομακρύνθηκε ο Γιάννης Αναστασίου μετά τον αποκλεισμό από τη Γκαμπάλα;

“Μετά τον αποκλεισμό δεν τον σήκωνε το κλίμα για να μπορέσει να μείνει. Διότι το να κάθεσαι στην ομάδα και να σε βρίζει ο κόσμος και να δημιουργείται ένα ολόκληρο κλίμα γύρω από όλους, δεν ήταν όμορφο. Επομένως, το να αποχωρήσει από τον Παναθηναϊκό καλό θα έκανε στον προπονητή. Ήρθε η ώρα της αλλαγής. Επομένως, μπορείς να πεις ότι σωστά έγινε. Δεν γινόταν να μείνεις στην ομάδα μετά από αυτά που γίνονταν ύστερα από τον αποκλεισμό. Ειδικά ο κόσμος πήρε τον αποκλεισμό πολύ βαριά για την ιστορία του συλλόγου και πολύ καλά έκανε, δικαιολογημένα. Οπότε μάλλον έπρεπε να γίνει μια αλλαγή στην ομάδα. Το θέμα βέβαια ήταν να γίνει η… σωστή αλλαγή, αυτή που έπρεπε εκείνη την περίοδο.

Η ομάδα του Αναστασίου μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω. Τη δεύτερη χρονιά διεκδικήσαμε το πρωτάθλημα στα ίσια, αλλά έγινε ό,τι έγινε και μείναμε πίσω στο τέλος, όμως την τρίτη χρονιά ο αποκλεισμός από τη Γκαμπάλα ήταν ό,τι χειρότερο, έκοψε τα πάντα στην ομάδα. Δημιουργήθηκαν και οικονομικά προβλήματα, γιατί μένεις έξω από την Ευρώπη, ενώ δεν το είχες υπολογίσει και η σχέση με τον κόσμο δεν ήταν η ίδια όπως παλιότερα. Κι έτσι αντί η ομάδα την τρίτη χρονιά να πάει προς τα πάνω, πήγε εντελώς προς τα κάτω, υπήρξε τριβή από αυτόν τον αποκλεισμό».

Στη συνέχεια ήρθε ο Στραματσόνι. Κρίνεις ορθή αυτήν την επιλογή της ομάδας; Εσύ είδες τον αγωνιστικό σου χρόνο να μειώνεται δραματικά.

“Εκείνη τη στιγμή που γίνεται η αλλαγή, δεν ξέρεις αν αυτή θα είναι καλή ή κακή. Τελικά, φάνηκε από τα αποτελέσματα κι από πολλά άλλα πράγματα ότι ήταν λάθος επιλογή να έρθει ο Στραματσόνι. Φάνηκε αυτό μέσα στη χρονιά. Κάναμε άσχημα αποτελέσματα και θυμάμαι κιόλας πως είχαμε πολλές συγκεντρώσεις με τους οπαδούς, κάτι που δεν υπήρχε παλιότερα. Οι οπαδοί ήταν πλήρως απογοητευμένοι. Στο τέλος λοιπόν αποδείχθηκε πως δεν ήταν σωστή απόφαση”.

Η ομάδα τότε είχε κάνει και ρεκόρ χειμερινών μεταγραφών…

“Εντάξει, κάθε προπονητής θέλει να φέρει τους παίκτες τους δικούς του ή να φέρει άλλους καινούργιους. Αλλά όταν μια ομάδα αλλάζει τόσους πολλούς παίκτες κατευθείαν, δεν είναι ό,τι το καλύτερο. Νομίζω πως τότε η διοίκηση ή ο Παναθηναϊκός σαν Παναθηναϊκός θα έπρεπε να πιέσουν και να πουν ότι θα γίνουν κάποιες μεταγραφές, αλλά δεν θα αλλάξουμε κι όλους τους παίκτες. Γιατί στο τέλος η ομάδα είναι πάνω από όλα, ο Παναθηναϊκός είναι πάνω από τα πρόσωπα”.

Η γνώμη σου για τον Στραματσόνι;

“Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη. Με άφησε χωρίς αγωνιστικό χρόνο, ενώ θεωρώ ότι θα μπορούσα να έχω περισσότερο με τον συγκεκριμένο προπονητή. Όπως αποδείχθηκε μέσα στη χρονιά δεν με έβαζε για λόγους που ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω. Ίσως δεν του άρεσα σαν παίκτης.

Το μόνο θετικό που μπορώ να πω για εκείνον είναι ότι στο τέλος της χρονιάς ήρθε και μου είπε ότι… ‘Δεν σε υπολογίζω. Υπάρχει μια συζήτηση με την ομάδα άμα θες να μείνεις, αλλά δεν θα σε υπολογίζω σαν βασικό, γιατί θα είσαι η πέμπτη επιλογή μου’. Τότε ήταν ευθύς μαζί μου και μου το είπε ξεκάθαρα. Ήταν σημαντικό αυτό. Μπορεί να μη με ήθελε, αλλά να μου έλεγε ότι θα είμαι στην ομάδα και μετά να μη με έβαζε και τα πράγματα να ήταν ακόμη χειρότερα για μένα. Τουλάχιστον ήρθε και μου ξεκαθάρισε κάποια πράγματα και αυτό του το καταλογίζω στα θετικά”.

Πιστεύεις ότι ο Ιταλός αδίκησε τους Έλληνες παίκτες;

“Απ’ ότι φάνηκε, κάποιοι ίσως να αδικήθηκαν. Ενδεχομένως, επειδή ήμασταν και περισσότεροι Έλληνες να φάνηκε έτσι. Αλλά ναι, κάποιοι παίκτες μάλλον αδικήθηκαν. Τότε ο Στραματσόνι πολλούς παίκτες τους έκοψε ή δεν τους υπολόγιζε. Δεν ξέρω τι σκεφτόταν ή τι ήθελε να κάνει. Ένας προπονητής τα έχει αυτά”.

Στο τέλος της σεζόν αποχωρείς από τον Παναθηναϊκό. Θεωρείς τον εαυτό σου αδικημένο από τον σύλλογο συνολικά; Εσύ, ήθελες να μείνεις ή να αποχωρήσεις από την ομάδα;

“Εγώ ήθελα να μείνω στην ομάδα, έστω κι αν δεν με υπολόγιζε ο προπονητής. Μου έγινε μια συζήτηση για το πώς θα μπορούσα να μείνω. Μάλιστα, θυμάμαι χαρηκτηριστικά πως ο Στραματσόνι μου είχε πει… ‘ΟΚ, εγώ μπορεί να μη σε υπολογίζω, αλλά ο Παναθηναϊκός σε θέλει’. Κι εγώ αναρωτήθηκα… Ναι, ΟΚ, με θέλει, αλλά πώς; Τι θα κάνω, δηλαδή, δεν θα παίζω; Θα κάθομαι; 

Τέλος πάντων, τους είχα κάνει μια πρόταση να μείνω και να φύγω ως δανεικός. Μου είχε πει κι ο ίδιος αν είναι να ανανεώσω και ίσως βρούμε μια ομάδα στην Ιταλία για να πάω να παίξω εκεί. Εγώ του είπα ότι έχω βρει μια ομάδα κι ότι αν τα βρούμε στο οικονομικό για να πληρωθώ από αυτούς και να διατηρήσει και ένα μικρό ποσοστό αμοιβής κι ο Παναθηναϊκός. Τελικά, ούτε αυτό συνέβη, καθώς ο Στραματσόνι θεώρησε πως ορισμένα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν με αυτόν τον τρόπο. Ουσιαστικά, θεώρησε ότι ο Παναθηναϊκός θα πλήρωνε πολλά λεφτά για έναν παίκτη που δεν θα έπαιζε και θα έφευγε ως δανεικός για έναν χρόνο.

Κι έτσι, με αυτόν τον τρόπο αποχώρησα”.

Η ώρα του εξωτερικού – «Ζητούσε τρελά πράγματα ο προπονητής, επεισόδια με Κούγια»

Πώς αποφάσισες να υπογράψεις στη Γερμανία;

“Υπήρχε ένας προπονητής που με ήθελε. Συζητήσαμε μαζί, πήγα εκεί και μου ανέλυσε το πλάνο του. Μου άρεσαν τα όσα άκουσα, αλλά και η πρόταση που είχε καταθέσει η ομάδα σε μένα προσωπικά ήταν καλή. Κι έτσι αποφάσισα να πάω στη Γερμανία, σε ένα πρωτάθλημα που θεωρούσα ότι είναι καλό. Έστω και η Β’ Γερμανίας ίσως ήταν καλή για να ανέβεις ακόμη παραπάνω.  Σκέφτηκα ότι είναι καλό να πάω γιατί με ήθελε κι ο προπονητής, μου το είχε πει”. 

Μετάνιωσες για την επιλογή σου να μεταγραφείς στην Βίρτσμπουργκερ; Τι πήγε λάθος εκεί;

“Ναι, τώρα έχω μετανιώσει. Ίσως δεν ήταν η πιο σωστή επιλογή να πάω εκεί. Αλλά αυτό δεν το λέω λόγω πρωταθλήματος ή λόγω ομάδος. Τελικά, αποδείχθηκε ότι δεν ταίριαζα στο στυλ του προπονητή. Αν και αυτός ήταν που με πήρε, τελικά δεν ταίριαξα καθόλου στο στυλ του. Ζητούσε ΄άλλα πράγματα, που δεν τα έχω ξαναδεί πουθενά και δεν τα έχω ξαναζήσει. Γενικά, εκείνη η χρονιά για μένα ήταν δύσκολη και περίεργη. 

Γενικά, ήταν θέμα προπονητή. Τελικά, όπως φάνηκε δεν ήμουν αυτό που έψαχνε εκείνος, γιατί οι απαιτήσεις του σε θέματα φυσικής κατάστασης και δύναμης ήταν… τεράστιες. Όχι μόνο για μένα, αλλά και για άλλους παίκτες. Είχε άλλη θεώρηση των πραγμάτων. Αν δεν έκανες κάτι που ο ίδιος περίμενε στην προπόνηση που αφορούσε την αντοχή, το τρέξιμο ή τη δύναμη, πίστευε πως δεν ήσουν έτοιμος να παίξεις. Είχε κι άλλα θέματα, είχε κολλήματα. Για παράδειγμα, δεν ήθελε να μας βλέπει στην πόλη για καφέ. ‘Θέλω να είστε συγκεντρωμένοι, στο σπίτι και να κοιμάστε. Δεν θέλω να είστε έξω για βόλτες’, είχε πει. 

Ξαναλέω όμως, κάποια πράγματα που ζητούσε στους συγκεκριμένους τομείς στην προπόνηση ήταν… τρελά και δεν τα είχα ξαναδεί. Εκεί φάνηκε ότι δεν ήταν η σωστή επιλογή για μένα να πάω σε αυτή την ομάδα”.

Είχες προτάσεις από ελληνικές ομάδες; Σου έκανε ποτέ κρούση ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ ή ο Ολυμπιακός;

“Πριν φύγω για τη Γερμανία, ο Αστέρας Τρίπολης είχε δείξει ενδιαφέρον, αλλά τους είχα πει ότι επέλεξα να πάω στο εξωτερικό. Μετά, όταν γύρισα στην Ελλάδα μίλησα με αρκετές ομάδες, αλλά δεν είχα κάτι από τους συλλόγους που αναφέρεις. Η προηγούμενη χρονιά δε με βοήθησε και πολύ, οπότε… Προσπάθησα, μιλήσαμε με ομάδες, αλλά η Λάρισα ήταν αυτή που έδειξε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, με τον πρόεδρό της, που μου είχε πει κατευθείαν ‘ναι, σε θέλω’. Τα βρήκαμε κι έτσι συνέχισα εκεί”.

Πώς αποφάσισες να πας στη Λάρισα;

“Με πήρε ο πρόεδρος, μιλήσαμε και μου έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Η Λάρισα είναι μια τεράστια ομάδα, με το γήπεδό της, με τον κόσμο της. Η Λάρισα είναι μόνο Λάρισα. Αν πας στην πόλη θα το καταλάβεις κατευθείαν. Τα γνώριζα αυτά και ήθελα να παίξω εκεί. Αν ρωτήσεις κάποιον παίκτη τώρα, νομίζω όλοι θα ήθελαν να παίξουν σε μια ομάδα σαν τη Λάρισα. Καταλαβαίνεις ότι είναι μεγάλη ομάδα με το που πατάς το πόδι σου εκεί, από την πρώτη στιγμή”.

Τι έχεις να πεις για τον τρόπο με τον οποίο αποχώρησες από την ΑΕΛ; Οι άνθρωποι της ομάδας είχαν εξαπολύσει δριμύτατες κατηγορίες σε βάρος σου.

“Ο λόγος που έφυγα από την ΑΕΛ ήταν ένα επεισόδιο που έγινε μεταξύ του προέδρου κι εμένα. Δεν θέλω να αναφερθώ στο τι ακριβώς έγινε, αλλά μπορώ να πω πως έγινε κάποιο επεισόδιο… βαρύ, που είχε να κάνει μόνο με μένα και τον πρόεδρο. Τώρα, οι άνθρωποι της ομάδας, όσοι είναι εκεί, δεν με ενδιαφέρει τι λένε. Όσοι γνωρίζουν και ξέρουν, έχουν να λένε ότι ήμουν σωστός, δεν έκανα κάτι τραγικό όπως θέλησαν αυτοί να βγάλουν προς τα έξω και δε με αφορά. Αλλά ο πραγματικός λόγος που έφυγα ήταν αυτό που είπα, το επεισόδιο. Αυτή ήταν η αφορμή.

Στην ομάδα δεν κρατώ καμία κακία, ίσα-ίσα με βοήθησε, έπαιξα σε έναν μεγάλο σύλλογο. Όμως, οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί πέρα δεν είναι οι καλύτερες. Με τον κόσμο δεν έχω κάποιο πρόβλημα και ούτε είχα ποτέ. Ο καθένας κρίνει”.

«Δεδομένο ότι θέλω να επιστρέψω στον Παναθηναϊκό, το θέμα είναι το να θέλουν κι οι δύο πλευρές»

Ο Παναθηναϊκός αυτή την περίοδο δείχνει να στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε δικά του παιδιά. Εσύ που είσαι ένα παιδί που προέρχεται από τις Ακαδημίες του συλλόγου, τι έχεις να πεις για τη δουλειά που γίνεται εκεί;

“Από τη στιγμή που ήμουν εγώ στον Παναθηναϊκό, υπήρξε ένα συγκεκριμένο πλάνο που κάποιοι άνθρωποι το στήριξαν, αλλά μετά το άφησαν. Αποδείχθηκε πως όταν το άφησαν, η ομάδα δεν έκανε και τα καλύτερα αποτελέσματα και σίγουρα δεν βρέθηκε στην καλύτερή της περίοδο. 

Φέτος βλέπουμε ότι υπάρχει πάλι πλάνο στην ομάδα. Έχουν μπει κάποιοι άνθρωποι που ξέρουν ποδόσφαιρο, ξέρουν την πραγματικότητα και βλέπει ο καθένας ότι αυτό λειτουργεί σωστά. Αν έχεις πλάνο, αν έχεις μια λογική κι αν έχεις μια σωστή καθοδήγηση σε αυτά τα παιδιά, ειδικά στους μικρούς, βλέπεις ότι μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Τα παιδιά έχουν δείξει ένα πρόσωπο που κανένας δεν περίμενε κι όλα αυτά γίνονται μέσω δουλειάς και μέσω ενός σχεδίου που τηρείται κατά γράμμα”.

Ποιος είναι ο άνθρωπος που θεωρείς πως σε βοήθησε περισσότερο να εξελιχθείς κατά την παραμονή σου στα μικρά ηλικιακά κλιμάκια του Παναθηναϊκού;

“Συνεργάστηκα με πολλούς προπονητές. Όλοι με βοήθησαν εξίσου τα μέγιστα. Όλοι μα όλοι. Δεν θα πω ονόματα ξεχωριστά, γιατί… εντάξει, είχα προπονητές, αλλά είχα και γυμναστή, είχα και φροντιστή, είχα τον άνθρωπο που έκανα ατομικό. Όλοι οι τότε προπονητές, ο καθένας από την πλευρά του, βοήθησαν τα μέγιστα όχι μόνο εμένα, αλλά όλα τα παιδιά”.

Ο καλύτερος προπονητής που είχες ποτέ;

“Δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιον συγκεκριμένα. Είχα πολλούς καλούς προπονητές. Σίγουρα, ο Αναστασίου είναι ένας από τους προπονητές που με σημάδεψαν και με εμπιστεύτηκαν στο 100%. Ο Γεωργιάδης στην Εθνική ήταν ένας προπονητής που με πίστεψε, με καλούσε συνέχεια και με εμπιστεύτηκε πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι κι ο Φερέιρα εκείνη την εποχή όταν είχε έρθει στον Παναθηναϊκό με είχε ανεβάσει κατευθείαν στην πρώτη ομάδα για να κάνω κάποιες προπονήσεις κι έδειξε κάποιο ενδιαφέρον”.

Αγαπημένος συμπαίκτης;

«Αχ… Μου βάζεις δύσκολα τώρα. Δεν μπορώ να σου πω μόνο έναν. Θα σου πω τρεις. Ζέκα, Πέτριτς και Κοτρουμπής. Ήμασταν με αυτούς τους τρεις μαζί και με τον Κουτρουμπά πάντα στο ίδιο δωμάτιο και στην Εθνική, πριν έρθει στον Παναθηναϊκό. Με τον Ζέκα… “τρελοκομείο”, μαζί και με εκείνον και τα άλλα παιδιά κάνουμε ακόμη παρέα”.

Συμφωνείς με τη διαπίστωση πως «ο Παναθηναϊκός τρώει τα παιδιά του»;

«Προσωπικά πιστεύω πως όχι, δεν συμφωνώ. Μπορεί να συμβεί κάτι και κάποιος παίκτης που προέρχεται από την Ακαδημία να φύγει ή να συμβούν κάποια πράγματα για τα οποία μπορεί να μη φταίει ο Παναθηναϊκός. Μπορεί να έχουν γίνει άλλα πράγματα, μπορεί να φταίει ο προπονητής. Εκεί ο κόσμος μπορεί να πει ‘Ωπ! Ο Παναθηναϊκός τρώει τα παιδιά του’, αλλά άμα το δεις πιο σφαιρικά, δεν ξέρεις τι γίνεται σε κάθε περίπτωση.

Ειδικά οι παίκτες που έχουν μεγαλώσει με τον σύλλογο και είναι Έλληνες, παίζουν κι έχουν ανδρωθεί με την ομάδα, δεν κρατούν κακία στην ομάδα. Αυτό θεωρώ κι εγώ πως είναι το σωστό, γιατί χάρη στην ομάδα είναι εκεί που είναι».

Πέρυσι τέτοια εποχή με δήλωσή του στο “Όλα Πράσινα”, ο Τζιμπρίλ Σισέ αποκάλυψε την επιθυμία του να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό για να κλείσει την καριέρα του. Χωρίς να ζητά πρωταγωνιστικό ρόλο, εάν ο προπονητής έκρινε ότι δεν είναι σε καλή κατάσταση. Θεωρείς ότι αν τότε ο Τζιμπρίλ επέστρεφε θα βοηθούσε την ομάδα αγωνιστικά και μη;

“Έχω παίξει με τον Τζιμπρίλ. Όταν ήμουν στην ομάδα, εκείνος ήταν ένας φοβερός επιθετικός , έκανε τα πάντα και αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος από τον κόσμο. Ήταν σε top επίπεδο εκείνη την περίοδο.

Ο προπονητής μετά έκρινε ότι δεν ήταν έτοιμος. Εγώ αγωνιστικά δεν μπορώ να ξέρω αν ήταν ή δεν ήταν. Τώρα, το αν θα βοηθούσε είναι άλλη ιστορία. Σίγουρα θα βοηθούσε στην ψυχολογία, με τον κόσμο και τους παίκτες. Ίσως θα έπρεπε να είχε υπάρξει ένα παράθυρο να επιστρέψει, αν όχι για καθαρά αγωνιστικούς λόγους, τότε για λόγους άλλους που θα βοηθούσαν την ομάδα”.

Δεδομένου ότι γνωρίζεις τον Νίκο Νταμπίζα, έχει υπάρξει επαφή μεταξύ σας για να επιστρέψεις στον Παναθηναϊκό; Από πλευράς σου, θα ξαναέβλεπες τον εαυτό σου στην ομάδα;

«Όχι, δεν έχει υπάρξει επαφή να επιστρέψω στον Παναθηναϊκό. Είναι δεδομένο από πλευράς μου ότι θα ήθελα να γυρίσω στην ομάδα. Αυτό θα το κρίνει ο προπονητής και ο τεχνικός διευθυντής. Δεν έχει γίνει κάποια συνάντηση, ούτε κάποια πρόταση. Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός τώρα έχει παίκτες, έχει την ομάδα του και τους περιορισμούς στις μεταγραφές, που σίγουρα επηρεάζουν. Αν είναι να πάρουν παίκτη άνω των 23 ετών, ίσως πάρουν κάποιον που να τον έχουν πραγματικά μεγάλη ανάγκη, εκεί που έχει ανάγκη η ομάδα.

Φυσικά και θα το ξανάβλεπα να είμαι στον Παναθηναϊκό. Δεν το συζητώ. Το θέμα είναι να το θέλουν κι οι δύο πλευρές και να υπάρξει η κατάλληλη συγκυρία για να επιστρέψω ξανά στην ομάδα».