Πόσο σιχαμένοι είστε πια;

Ίσως το παρακάτω άρθρο να αποτελεί μια υπέρ του δέοντος υποκειμενική άποψη, διότι ο Αλέξης Σπυρόπουλος, ο γνωστός αθλητικός δημοσιογράφος και σπίκερ, αποτελεί μια μεγάλη προσωπική αδυναμία. Θυμάμαι τις περιγραφές του από μικρός, μόλις χθες ήταν η επέτειος του διπλού του Παναθηναϊκού στην έδρα της Σάλκε το 2001. Επέτειος που φυσικά πάντα θα αμαυρώνεται από το σοκαριστικό τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης.

Πάντα όταν κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση κι ετοιμάζομαι να παρακολουθήσω έναν αγώνα του Παναθηναϊκού, υπάρχουν τα γνωστά συναισθήματα του φιλάθλου όταν ετοιμάζεται να δει την ομάδα του. Αγωνία, ένταση, προσμονή, λαχτάρα… Όποτε όμως γινόταν η πρώτη σύνδεση με το γήπεδο που θα δινόταν η μάχη και άκουγα πως το παιχνίδι θα περιγραφεί από τον Σπυρόπουλο, μια επιπλέον απόλαυση ερχόταν να προστεθεί σε όλα τα παραπάνω. Ξεχωριστή φωνή, περιγραφή με πάθος για το ποδόσφαιρο πιο πολύ και όχι τόσο για τους εκάστοτε πρωταγωνιστές ή τις φανέλες που παρατάσσονται στο γήπεδο. Ποδοσφαιρικές γνώσεις, πλούσιο λεξιλόγιο και εκλεπτυσμένη φρασεολογία, πέρα από τα δημοσιογραφικά κλισέ. Αρκετά όμως τον επευφήμησα. Είπαμε, αδυναμία… Πάμε όμως στο δια ταύτα.

Οι περισσότεροι θα ακούσατε πως ο Αλέξης Σπυρόπουλος απολύθηκε από τον ΟΤΕ ΤV πριν λίγα 24ωρα. Και θα ξέρετε και τον λόγο… Ποιος είναι ο λόγος; Ότι έγραψε ένα άρθρο που ενόχλησε την ΠΑΕ Ολυμπιακός. Η οποία απαίτησε την απόλυση του. Κι έτσι κι έγινε. Το αν το συγκεκριμένο άρθρο προσέβαλε κάποιον, συκοφάντησε κάποιον ή εμπεριείχε στοιχεία που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αυτό είναι στην κρίση του καθενός. Ιδού και το λινκ για να σας διευκολύνουμε αν δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη σας ( «Μέσες – άκρες ο Σίλντεφελντ απέδωσε την πραγματικότητα»).

Πάμε όμως στα υποκειμενικά. Στα θέσφατα αν θέλετε… Ένας άνθρωπος στη “δημοκρατική” Ελλάδα του 2015 έχασε τη δουλειά του. Γιατί; Επειδή έγραψε την άποψη του! Είναι δημοκρατία αυτό; Όχι! Είναι χούντα, φασισμός, λογοκρισία και κατεύθυνση της κοινής γνώμης… Μάλλον ναι.

Κάποιοι άνθρωποι, αυτοί που διοικούν ένα σωματείο που έχει ισοπεδώσει τον ελληνικό αθλητισμό, απαίτησαν να χάσει τη δουλειά του ένας άνθρωπος, εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που έχει βιώσει ποτέ η πατρίδα μας. Γιατί; Διότι έγραψε κάτι που δεν τους αρέσει… Φρίκη και αίσχος!

Κάποιοι άλλοι άνθρωποι, αυτοί που διοικούν τον ΟΤΕ ΤV, δέχτηκαν να απομακρύνουν τον εργαζόμενο τους για τον συγκεκριμένο λόγο. Διαφέρουν σε κάτι αυτοί από τους παραπάνω; Σαφώς και όχι… Το ίδιο καταδικαστέα είναι και η δική τους στάση.

Εγώ θέλω να σταθώ όμως λίγο παραπάνω στο φαινόμενο “Ολυμπιακός”. Πλέον με τη βοήθεια των social media, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει κανείς πως το συγκεκριμένο σωματείο, το σωματείο της βρωμιάς, όπως είχε αναφέρει πολύ σωστά κάποτε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, δεν απευθύνεται σε ανθρώπους-φιλάθλους, αλλά σε ανθρωποειδή. Καμαρώνουν για τις επιτυχίες της ομάδας τους και βγάζουν τρελό όποιον πάει να φανερώσει την πραγματικότητα. Τρελοί όλοι οι φίλαθλοι πέραν των Ολυμπιακών που νιώθουν ότι αδικούνται οι ομάδες τους συστηματικά. Τρελός και αποτυχημένος ο Σισέ που έφυγε αηδιασμένος από την Ελλάδα. Τρελός ο Γεωργέας που κατήγγειλε το στημένο 3-0 του Ολυμπιακός-Βέροια. Τρελός ο Αλαφούζος, τρελός ο Κωνσταντινέας που του έκαψαν τον φούρνο επειδή έδωσε πέναλτι κατά του “Θρύλου”-τρομάρα του. Τρελός ο Σίλντελφελντ που περιέγραψε όσα έζησε στην Ελλάδα. Τρελός ο ανακριτής Ανδρεάδης που επέβαλε τον αποκλεισμό του Μαρινάκη από το ποδόσφαιρο. Τρελός και “στημένος” τώρα και ο δημοσιογράφος, Αλέξης Σπυρόπουλος που έγραψε την άποψη του.

Γι’ αυτούς κι εγώ σίγουρα τρελός είμαι, που ψάχνω δικαιολογίες για να καλύψω την ανυπαρξία της ομάδας μου. Ίσως μέσα από την τρέλα μου να πηγάζει και το ερώτημα που θέτω στον τίτλο του άρθρου: “Πόσο σιχαμένοι είστε πια;”.