«Ξέρασε» κόμπλεξ και ανθελληνισμό επειδή το Final Four έρχεται στο ΟΑΚΑ!

Όταν ο ελιτισμός ντύνεται με το μανδύα της «κριτικής» και καταλήγει σε κακέκτυπο ανθελληνισμού. Γράφει ο «Πράσινος Δικαστής».

Επιχειρώντας να ξεκινήσει κανείς μια σοβαρή συζήτηση για την αξία του να διοργανώσει η Ελλάδα ένα Final Four της Euroleague, σύντομα διαπιστώνει πως η ευκαιρία μετατρέπεται σε ορμητήριο για μια παλαιάς κοπής μικρονοϊκή μιζέρια. Ένα από τα άρθρα που διαβάσαμε τελευταία, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τάσης. Ο συντάκτης του δεν φιλοδοξεί να κάνει κριτική. Φιλοδοξεί να εξευτελίσει. Και το κάνει με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, γενικεύσεις, ειρωνείες και μια στερεοτυπική απώθηση προς οτιδήποτε ελληνικό.

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το ότι μια αμιγώς μπασκετική υπόθεση όπως το Final Four, γίνεται πεδίο σκόπιμης πολιτισμικής αυτοταπείνωσης;

Αντί να αναγνωρίσει κανείς ότι η Ελλάδα, μια χώρα με τεράστια συνεισφορά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, με χιλιάδες φίλους του αθλήματος, με δύο ιστορικούς συλλόγους που κουβαλούν τη Euroleague στις πλάτες τους, δικαιούται να φιλοξενήσει μια τέτοια διοργάνωση, γίνεται λόγος για «σκοπιές», για «φανατικούς Ισραηλινούς», για «μανούλες που πηδιούνται στα ρουμάνια». Κι όλα αυτά γραμμένα με την ψευδολογοτεχνική λογική ενός κουρασμένου ηθικισμού που, υποτίθεται, βλέπει καθαρότερα από τον απλό λαό.

Η εμμονή με το να μειώνεται διαρκώς η χώρα, ακόμα και μέσα από αθλητικά συμφραζόμενα, εκτός από ξεκάθαρη υπερβολή, είναι και ευκαιριακός ανθελληνισμός ντυμένος με τη στολή του δήθεν ρεαλισμού. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το «βρώμικο, αφιλόξενο και ψωριάρικο», που έγραψε μια ψυχή, για μια πρωτεύουσα που φιλοξενεί κάθε χρόνο εκατομμύρια τουρίστες; Πώς αλλιώς να κατανοήσει κανείς την απέχθεια προς το ίδιο της το κοινό, όταν παρουσιάζεται περίπου ως επικίνδυνος όχλος που μόνο προβλήματα δημιουργεί και καμία προστιθέμενη αξία δεν φέρει;

Αντί να χαιρόμαστε που το ΟΑΚΑ έχει τη δυναμική να γεμίσει από Έλληνες και ξένους φιλάθλους, μας καλούν να απολογηθούμε γιατί το γεμίζουν «οι οπαδοί των αιωνίων», λες και δεν είναι αυτός ο λόγος που η Euroleague θέλει απεγνωσμένα τις ελληνικές ομάδες μέσα. Μάλιστα, ο άνθρωπος στον οποίο κάνουμε αναφορά, προχωρά ακόμη παραπέρα… Καταδικάζει συλλήβδην τους Έλληνες ως ενοχλητικό στοιχείο για την ευρωπαϊκή μπασκετική σκηνή, επικαλούμενος «sportswashing» και «ξεδιάλεγμα από τα ακριβά εισιτήρια του Άμπου Ντάμπι».

Πρόκειται περί ιδεοληψίας. Γιατί άλλο να αναρωτηθεί κανείς αν η Πολιτεία ορθά δίνει πόρους σε μια διοργάνωση, και τελείως άλλο να μιλά για «κερατιάτικα» και «αρπαχτές» γενικεύοντας τους πάντες. Άλλο να θέτει ζήτημα ασφάλειας, κι άλλο να επικαλείται τους Ισραηλινούς ή τους Τούρκους για να προεξοφλήσει μια «πυριτιδαποθήκη». Άλλο να εκφράζεις ανησυχία για τη διοργάνωση, κι άλλο να καταλήγεις με ειρωνείες για φαντάρους στα πάνω διαζώματα του 1982.

Η Ελλάδα, σύμφωνα με τον… κύριο αυτόν, δεν δικαιούται τίποτα. Ούτε μπασκετικά, ούτε κοινωνικά, ούτε πολιτισμικά. Και το πιο θλιβερό; Όχι επειδή υστερεί, αλλά επειδή… είναι Ελλάδα. Δεν έχει σημασία ότι διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες μπασκετικές παραδόσεις στην Ευρώπη. Δεν έχει σημασία ότι γεμίζει κάθε γήπεδο στο οποίο συμμετέχουν οι ομάδες της. Δεν έχει σημασία ότι το 2007 έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα Final Four όλων των εποχών. Το μόνο που φαίνεται να έχει σημασία είναι η βαθιά ριζωμένη ενοχή που κουβαλά αυτός ο «λόγος», απέναντι στον ίδιο του τον τόπο.

Αυτή δεν είναι ούτε μπασκετική ούτε κοινωνική κριτική. Είναι κόμπλεξ. Και το κόμπλεξ, όταν ντύνεται με λέξεις, κάνει περισσότερο θόρυβο απ’ όσο αξίζει.

📌 Διαβάστε ακόμη…

• «Σε προχωρημένες επαφές για Ματίας Παλάσιος ο Παναθηναϊκός»
• Νέο φαβορί για Γκέιμπριελ!
• Μπετσίροβιτς: «Ευχαριστώ τον Γιαννακόπουλο – Ένα κομμάτι μου θα ανήκει στον Παναθηναϊκό»
• «Ο Παναθηναϊκός ανέβασε την προσφορά του για Ουναΐ»!
• «Ξέρασε» κόμπλεξ και ανθελληνισμό επειδή το Final Four έρχεται στο ΟΑΚΑ!