Editorial
The show must go on…
Ο Νικόλας Φλωράτος γράφει για τη νέα αποκαρδιωτική εμφάνιση του Παναθηναϊκού μακριά από το ΟΑΚΑ, στέκεται στο βασικότερο πρόβλημα του «Τριφυλλιού», που δεν είναι αγωνιστικό, και αναλύει τα νέα δεδομένα.
Ο Νικόλας Φλωράτος γράφει για τη νέα αποκαρδιωτική εμφάνιση του Παναθηναϊκού μακριά από το ΟΑΚΑ, στέκεται στο βασικότερο πρόβλημα του «Τριφυλλιού», που δεν είναι αγωνιστικό, και αναλύει τα νέα δεδομένα.
Καθημερινά δωρεάν προγνωστικά πριν παίξεις στοίχημα
Από που ν’ αρχίσεις και που να τελειώσεις; Σε έναν ακόμα «τελικό», απ’ τους πάμπολους που έχει παίξει ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια και τους αρκετούς φέτος, οι «πράσινοι» εμφανίστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και μοιραία ηττήθηκαν με κάτω τα χέρια απ’ την… λειψή Ρεάλ.
Για ακόμη ένα ματς, η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ μπήκε νωθρά στο ξεκίνημα, έπειτα, στην επιστροφή απ’ τα αποδυτήρια στο δεύτερο μέρος, χειρότερη και στην τελευταία περίοδο… αποκαρδιωτική. Στο μεσοδιάστημα και για περίπου μιάμιση περίοδο, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να μείνει στο κόλπο, ακόμα και να περάσει και να διατηρηθεί μπροστά, κυρίως λόγω των πολλών επιθετικών ριμπάουντ που μάζεψε και ορισμένων μεγάλων σουτ των Ρίβερς και Ντένμον.
Για να πάρεις «διπλό», όμως, στο γήπεδο της Ρεάλ, όταν μάλιστα η αναμέτρηση έχει χαρακτήρα «τελικού» και για την ίδια, δεν αρκούν μόνο ορισμένες ατομικές προσπάθειες, ούτε φυσικά μπάσκετ… 15 λεπτών. Ο Παναθηναϊκός ξέχασε και πάλι να κάνει τα βασικά, οι παίκτες του δεν έβγαλαν τον απαιτούμενο εγωισμό, για την ακρίβεια ήταν κυριολεκτικά… εκτός τόπου και χρόνου (ενδεικτικό της κατάστασης ένα τρίποντο στον Καμπάτσο δίπλα στο… «άγαλμα» του Σίνγκλετον) και η μαγική εμφάνιση του Τζέιμς, ειδικότερα με τον τρόπο που ήρθε (μπάσκετ αλάνας), ήταν αδύνατον να σώσει την παρτίδα.
Αν μη τι άλλο, μετά από δύο σερί ήττες σε Μόσχα και με Ολυμπιακό, αυτό που περιμέναμε όλοι μας ήταν κάποια αντίδραση. Όταν δε, ο αντίπαλος είναι στα σκοινιά προερχόμενος από δύο σερί ήττες στην έδρα του (Ολυμπιακός και Φενέρ), αγωνίζεται χωρίς Ντόνσιτς-Γιουλ, Ράντολφ και Αγιόν είναι εμφανώς ανέτοιμοι κι εσύ από την άλλη, θες να κυνηγήσεις το πλεονέκτημα έδρας και να αποδείξεις ότι έφτασε επιτέλους η ώρα για να πας Final 4, οφείλεις να φύγεις νικητής. Ούτε να χάσεις, ούτε να… διασυρθείς.
Έχοντας να πάρει ένα πραγματικά σπουδαίο «διπλό» από τις 11 Απριλίου του 2013 και το 65-66 στη Βαρκελώνη με το τρίποντο του Διαμαντίδη μπροστά στον Τζαουάι, φαίνεται πως το πρόβλημα του «Εξάστερου» είναι πολύ βαθύτερο απ’ τον Πασκουάλ (και τον κάθε Πασκουάλ) ή κάποιον-ους παίκτη-ες. Το πρόβλημα έγκειται στη νοοτροπία που έχει χτιστεί εδώ και μια πενταετία όταν η ομάδα περνά τα σύνορα και μετατρέπει τους «πράσινους» από «Warriors» σε «losers», αναλόγως έδρας. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι τα πράγματα είναι αρκετά σοβαρά και οι ρίζες του «κακού» πολύ πιο βαθιές από κάποια προπονητική ή αγωνιστική δυσλειτουργία.
Πλέον, ο Παναθηναϊκός καλείται να σώσει ό,τι σώζεται και να μοχθήσει για το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα εν όψει play-offs. Βέβαια, για να συμβεί αυτό, απαιτούνται «διπλά» και το πρόγραμμα μέχρι το φινάλε της regular season έχει ακόμη τρεις εκτός έδρας αποστολές. Αν οι «πράσινοι» δεν αλλάξουν ρότα και δεν ξεκινήσουν να παίρνουν εκτός έδρας νίκες, ενδεχομένως να μπουν σε μεγάλους μπελάδες.
Πέραν τούτου, αν θέλουν ακόμα να κοιτάζουν μακριά στη διοργάνωση, οφείλουν να ξεκινήσουν από τα «απλά» (που λέει ο λόγος) και να μάθουν να νικάνε ομάδες όπως η Μάλαγα, η Μακάμπι και η Αρμάνι και ύστερα να πάνε στα δύσκολα που έρχονται στα play-offs.
Η κανονική περίοδος μπήκε στην τελική ευθεία, ο χρόνος τρέχει και το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού τις επόμενες δύο εβδομάδες πολύ βαρύ. Παρά τους προβληματισμούς και τις όποιες ενστάσεις υφίστανται με πρόσωπα και καταστάσεις, «the show must go on»…
ΥΓ: Οι δηλώσεις του Τζέιμς Γκιστ τα λένε όλα…