Scouting Report: «Kill»… patrick, «γεννημένος» να σκοράρει!

Ο Παναθηναϊκός ενισχύει την περιφέρειά του με τον Σον Κιλπάτρικ και ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος σας παρουσιάζει τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του Αμερικανού γκαρντ μέσω ενός πλήρους Scouting Report στο “Όλα Πράσινα”.

Ο Σον Κιλπάτρικ λοιπόν, είναι ο εκλεκτός του coach Πιτίνο για να ενισχύσει την περιφέρεια του Παναθηναϊκού. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό παίκτη, που μπορεί να κάνει την διαφορά στο επίπεδο της Euroleague και αυτό γιατί συνδυάζει το επιθετικό ταλέντο μαζί με κάποια ιδιαίτερα σωματικά χαρακτηριστικά. Αν αποτελεί τώρα την καλύτερη επιλογή αυτήν την περίοδο για την «πράσινη» περιφέρεια, αυτό είναι κάτι που θα σας το απαντήσω στο τέλος του κειμένου. Για την ώρα ας ρίξουμε μία ματιά στο τι μπορεί να προσφέρει ο Αμερικανός στο παιχνίδι της νέας ομάδας του.

Αρχικά, ο Κιλπάτρικ γεννήθηκε στην τέταρτη μεγαλύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης, το Yonkers, και είναι 29 χρονών. Έχει ύψος 1.93 μ. και βάρος κοντά στα 96 κιλά, αγωνιζόμενος κυρίως από τα κολεγιακά του χρόνια στη θέση του SG. Στην προσπάθειά του τον τελευταίο χρόνο να μείνει στο NBA, θέλησε να μάθει να παίζει με αξιώσεις και στη θέση του PG, χωρίς βέβαια σε καμία περίπτωση να θεωρείται κλασικός “άσος”. Στο πρόσωπο του Αμερικανού βλέπω έναν παίκτη που μπορεί να αγωνιστεί υπό συνθήκες και στις τρεις θέσεις της περιφέρειας, σε σχήματα φυσικά με συνύπαρξη τριών guards στο παρκέ.

Στα κολεγιακά του χρόνια ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένος αγωνιζόμενος για το κολέγιο τους Cincinnati Bearcats, όπου συνολικά μέτρησε 15,3 πόντους, 2 ασίστ, 4.3 ριμπάουντ, 1.7 λάθη, 1.2 κλεψίματα με 50.1% δίποντο, 34.7% τρίποντο, 78% βολές σε 140 αγώνες, από τους οποίους τους 104 σαν βασικός, όπου βρισκόταν στο παρκέ για περίπου 31 λεπτά. Το ποσοστό στο τρίποντο μπορεί να φαίνεται μικρό, αλλά το νούμερο τον αδικεί καθώς τη σεζόν 2011-12 κέρδισε τον προσωπικό τίτλο του καλύτερου σουτέρ 3 πόντων της κολεγιακής του περιφέρειας. Στη συνέχεια το πέρασμα του από το NBA ήταν επεισοδιακό, καθώς υπέγραψε πολλά συμβόλαια διάρκειας 10 ημερών σε αρκετές ομάδες, χωρίς όμως να καταφέρνει στο τέλος να πείσει καμία από αυτές, με εξαίρεση τους Nets, ότι αξίζει μία θέση στο ρόστερ τους.

Με την ομάδα από το Brooklyn, ο Σον σημείωνε 13.1 πόντους, 2.2 ασίστ, 4.4 ριμπάουντ, 1.9 λάθη, 0.6 κλεψίματα με 46.8% δίποντο, 34.1% τρίποντο και 84.3% βολές σε 70 αγώνες, από τους οποίους τους 24 σαν βασικός, όπου βρισκόταν στο παρκέ για περίπου 25 λεπτά.

Τι δίνει στο παιχνίδι;

Σκοράρισμα: Ο Αμερικανός διαθέτει μία τεράστια γκάμα επιθετικών αρετών και μπορεί να απειλήσει την αντίπαλη άμυνα με αρκετούς τρόπους. Πρώτο και βασικό που πρέπει να αναφέρουμε είναι η ικανότητα του στο σουτ. Ο Κιλπάτρικ είναι πολύ καλύτερος σουτέρ από ότι δείχνουν τα στατιστικά του και αυτό γιατί παίρνει κάποια σουτ που ξεπερνούν ορισμένες φορές το μέτρο της λογικής με αποτέλεσμα να αστοχεί. Οι πιθανότητες πάντως να αστοχήσει ελεύθερος είναι πραγματικά πολύ λίγες. Εκτός από ένας δεινός σουτέρ θέσης, είναι και εξαιρετικός στην κίνηση μακριά από την μπάλα για να βγει και να σουτάρει σε catch and shot καταστάσεις. Φοβερός ο τρόπος που κινείται πίσω από τα σκριν για να υποδεχθεί την μπάλα και να σουτάρει αμέσως. Ταυτόχρονα, είναι καλός και στη δημιουργία του δικού του σουτ μετά από ντρίπλα και στις βολές. Σουτ μετά από ντρίπλα δοκιμάζει κυρίως όταν είναι να επιτεθεί από την μέση απόσταση.

Πέρα από το σουτ, όμως, ο Κιλπάτρικ είναι ένας γεννημένος aggresive σκόρερ. Του αρέσουν ιδιαίτερα οι καταστάσεις 1 vs 1 και διακρίνεται από εξαιρετικό body controll. Ο έλεγχος του σώματός του, μαζί με την καλή επαφή του με το αντίπαλο καλάθι, τον καθιστούν έναν εξαιρετικό finisher, μέσα στο ζωγραφιστό. Μπορεί να τελειώσει τις φάσεις ακόμα και με επαφή, απόρροια της καλής δύναμης που διαθέτει. Όταν επιλέγει να επιτεθεί προς το αντίπαλο καλάθι, επιλέγει να ολοκληρώσει την προσπάθειά του, είτε με σταμάτημα και σουτ με ταμπλό από τα 4-5 μέτρα, είτε με τελείωμα με το δεξί χέρι, αφήνοντας την μπάλα στο καλάθι. Ταυτόχρονα είναι εξαιρετικός στο να διαβάζει την αντίπαλη άμυνα, διακρίνοντας τις ανισορροπίες της και χτυπώντας πάντα στα αδύνατα σημεία της. Πολύ σημαντικό που πρέπει να αναφερθεί είναι ότι αντιμετωπίζει καλά και τους lockdown defenders, παίρνοντας σωστές αποφάσεις.

Δημιουργία: Στα κομμάτια της οργάνωσης και της άμυνας που θα δείτε παρακάτω, το κλειδί είναι το πόσο θέλει ο ίδιος να συνδράμει πολυδιάστατα στο παιχνίδι της ομάδας του. Σαν πασέρ δεν είναι κακός, σίγουρα σε καμία περίπτωση κλασικός οργανωτής, αλλά σαν δεύτερος και σε κάποιες φάσεις ακόμα και σαν πρώτος θα μπορούσε να «τρέξει» κάποια plays. Το πρώτο που τον διακρίνει είναι ότι μπορεί να διαβάσει το παιχνίδι και να δει την έξτρα πάσα. Το θέμα είναι αν θα προτιμήσει να τη δώσει ή αν θα πάρει ο ίδιος την προσπάθεια. Επιπλέον θα μπορούσε να παίξει pick and roll με κάποιον ψηλό, με πρωταρχικό σκοπό βεβαίως το σκορ. Πάντως έχει την ικανότητα πάσας και in traffic και στο ανοικτό γήπεδο και μετά από ορισμένα απλά plays. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι μιλάμε για έναν γεννημένο σκόρερ, που μπορεί να έχει δουλέψει στη θέση «1» με σκοπό να βρει συμβόλαια στο “μαγικό κόσμο”, αλλά το DNA του είναι τέτοιο που πάντα θα σκέφτεται το σκορ.

Άμυνα: Μπορεί να χρειάζεται κάποιος να τον πείσει να παίξει σπουδαία άμυνα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κακός αμυντικός. Στο NBA είχε προβλήματα απέναντι στα SG, αλλά είχε να αντιμετωπίσει παίκτες όπως ο Tompson ο Harden, ο Oladipo, που επιθετικά βρίσκονται αρκετά επίπεδα πάνω από τους αντίστοιχους παίκτες των ευρωπαϊκών ομάδων. Το βασικό που δίνει ο Αμερικανός είναι ένα δυνατό κορμί στην άμυνα, που μπορεί να σπάσει τα σκριν και να βγει, κυνηγώντας τον εκάστοτε προσωπικό του αντίπαλο. Έχει τα στοιχεία για να παίξει physical άμυνα και με τη δύναμη που έχει μπορεί να δώσει πολλές αμυντικές λύσεις στην πίεση πάνω στην μπάλα. Πάντως σε of ball καταστάσεις, εμφανίζει κάποιες αναλαμπές, διαβάζοντας το παιχνίδι της αντίπαλης ομάδας και βγαίνοντας για να κλέψει τις πάσες. Αυτό που θα πρέπει να κρατήσουμε για να περιγράψουμε τις ικανότητές του στην άμυνα είναι ο συνδυασμός δύναμης, σκληράδας και σωματικής τοποθέτησης, που του επιτρέπουν εφόσον θελήσει να είναι πολύ αξιόπιστος στην πίσω μεριά του παρκέ.

Rebound και transition: Ο Αμερικανός είναι ένας θαυμάσιος ριμπάουντερ για τις θέσεις που αγωνίζεται. Όταν παίζεις κυρίως σαν guard στο επίπεδο του NBA και τη χρονιά που έχεις ουσιαστικό ρόλο μαζεύεις κατά μέσο όρο 4 ριμπάουντ, σημαίνει ότι κάνεις εξαιρετική δουλειά στον τομέα αυτό. Αρχικά, παίρνει καλές θέσεις που του επιτρέπουν να κατεβάζει αρκετά ριμπάουντ ανά αγώνα. Το άλμα του δεν είναι ιδιαίτερα σπουδαίο, αλλά μπορεί μέσω της έξυπνης χρήσης του σώματός του να νικάει στις «μάχες των αιθέρων». Μετά από την συλλογή του αμυντικού ριμπάουντ θα τον δούμε να τρέχει στο ανοικτό γήπεδο με σκοπό να επιτεθεί είτε σε πρωτεύων, είτε σε δευτερεύων αιφνιδιασμό, πριν οργανωθεί η αντίπαλη άμυνα. Επιπλέον μπορεί να δει τις κινήσεις στο ανοικτό γήπεδο και να πασάρει στον παίκτη που έχει τις καλύτερες συνθήκες για να σκοράρει.

Αδυναμίες: Σίγουρα έχει κάποια σημεία που χρειάζονται βελτίωση και αυτά αφορούν όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Επιθετικά, θα πρέπει να κρίνει καλύτερα τις συνθήκες και να μην μονοπωλεί τις επιθέσεις. Είναι σκόρερ, γεγονός που από μόνο του αποδεικνύει την πίστη που έχει στον εαυτό του, αλλά αυτή η αυτοπεποίθηση μπορεί να μετατραπεί σε παγίδα ορισμένες φορές. Σε θέμα χειρισμού μπάλας μπορεί να δουλέψει περισσότερο, καθώς είναι μεν καλός, αλλά όχι σπουδαίος. Οργανωτικά οφείλει να ανεβάσει επίπεδο, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά. Υποκύπτει σε αρκετά λάθη για τις ασίστ που δίνει και κινδυνεύει να χαρακτηριστεί σαν turnover machine. Οι καλύτερες επιλογές αποτελούν μονόδρομο, ειδικά για ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός που πληγώνονται από το κακό αμυντικό transition. Αμυντικά τώρα… Δεν έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αμυντική αντίληψη του παιχνιδιού και σε συνδυασμό με την χαμηλή του ταχύτητα, έχει αρκετά θέματα προς αντιμετώπιση. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να δείχνει περισσότερη θέληση και συγκέντρωση για να μπορέσει να φανεί χρήσιμος.

Γιατί προτιμήθηκε ο Κιλπάτρικ;

Ώρα να αναφέρουμε τους λόγους για τους οποίους προτιμήθηκε να έρθει ο Σον από παίκτες όπως ο Νάναλι, που ακούστηκε έντονα τις τελευταίες ώρες. Ο Κιλπάτρικ είναι πραγματικά ο παίκτης που ήθελε ο Ρικ Πιτίνο για να δέσει την περιφερειακή γραμμή του «Τριφυλλιού». Ο λόγος είναι ότι μπορεί να δώσει ένα all around παιχνίδι στην ομάδα του. Είναι σκόρερ, τόσο από κοντά, όσο και από μακριά. Σε καμία περίπτωση φυσικά δεν αποτελεί “μπόμπερ” επιπέδου Νάναλι, ούτε αμυντικό των ικανοτήτων του πρώην παίκτη της Φενέρ, αλλά την ίδια ώρα δίνει περισσότερα σταθερά ριμπάουντ και πολύ καλύτερη δημιουργία με την μπάλα στα χέρια. Επιπλέον, μην σας προβληματίζει το ποσοστό που είχε στο NBA, που ήταν της τάξης του 33.5%. Αυτό συνέβαινε γιατί οι μπάλες και οι αποστάσεις στα σουτ 3 πόντων διαφέρουν στην αμερικάνικη λίγκα σε σχέση με την ερωπαϊκή.

Ταυτόχρονα, θεωρώ ότι η αξιοποίησή του θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Όταν βρίσκεται με τον Καλάθη στο παρκέ θα κινείται σαν δεύτερος οργανωτής μακριά από την μπάλα για να βγαίνει και να σουτάρει. Σε περιπτώσεις που θα συνυπάρχει με τον “Λέκα”, το πιο πιθανό είναι ότι θα ντύνεται αυτός οργανωτής και έτσι θα εκμεταλλεύεται η ομάδα περισσότερο το καλό στατικό σουτ του Λιθουανού. Τα σχήματα με τα 3 guards  ίσως μετατοπίσουν παροδικά τους Παπαπέτρου και Θανάση περισσότερο στο «4», σαν ένα small ball. Αποκορύφωμα αυτού ίσως να είναι η τοποθέτηση του Μήτογλου σαν strecth-5, γεγονός που θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον, καθώς θα αναγκάζει τους αντίπαλους να ανοίξουν τη ρακέτα.

Τέλος, θέλω να μιλήσω για τα ριμπάουντ και τη βοήθεια που δεν έδιναν οι guards κάνοντας κακά ή και καθόλου block out. Με την έλευση και την παρουσία του Σον αυτό αλλάζει άρδην, καθώς θα βάλει πολύ το σώμα του μέσα στις φάσεις, επιτρέποντας έτσι στην ομάδα του να έχει περισσότερες κατοχές και επιθέσεις στο μισό γήπεδο. Κλείνοντας λοιπόν, ο Κιλπάτρικ αποτελεί έναν παίκτη που έχει πολύ καλά στοιχεία και αποτελεί ένα μεταγραφικό “μπαμ”. Το ερώτημα της προσαρμογής φυσικά είναι ένας αστερίσκος, αλλά όλα αυτά θα φανούν μέσα στο γήπεδο. Σε μεταγραφικό, πάντως, επίπεδο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έκανε μία εξαιρετική προσθήκη, πείθοντας έναν καλό Αμερικανό από το πάνω ράφι να έρθει και να φορέσει τα «πράσινα».