Πεδουλάκης: «Μπροστά στον Παύλο, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι… ήρεμος!»

Ύστερα από αρκετό καιρό, ο Αργύρης Πεδουλάκης… έσπασε τη σιωπή του και μίλησε για τον Παναθηναϊκό, τις τρεις θητείες του στον «πράσινο» πάγκο, τους Τζέιμς Γκιστ και Μάικς Τζέιμς, αλλά και φυσικά για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.

Είμαστε όλοι εδώ, είμαστε όλοι Stoiximan

Αναλυτικά ένα μέρος των όσων είπε στο contra.gr:

Το 2012, ύστερα απ’ τη διετή επάνοδό σου στο Περιστέρι, δέχεσαι την πρόκληση του Παναθηναϊκού. Να διαδεχθείς τον Ομπράντοβιτς. Τι σε έσπρωξε να πεις το “ναι”;

“Πολλά πράγματα. Ο Παναθηναϊκός είναι ένα κομμάτι της ζωής μου. Όπως και το Περιστέρι, στο οποίο είχα επιστρέψει γιατί κινδύνευε να πάει φυλακή ένας φίλος μου, συμμαθητής από το σχολείο (σ.σ. Στέφανος Κυριτζόγλου, τότε πρόεδρος του τμήματος). Κάναμε ένα πρόγραμμα, ώστε μένοντας στην κατηγορία, να ξεπληρώνουμε τις οφειλές στο Δημόσιο. Γι’ αυτό, αν θυμάσαι, παίζαμε με έφηβους, ανάμεσά τους και τον τότε 15χρονο Γιώργο Παπαγιάννη”.

Λειτούργησε δηλαδή και το συναίσθημα στον Παναθηναϊκό;

“Σίγουρα. Εγώ τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο τον γνωρίζω από 10 ετών, όταν ερχόταν με τον πατέρα του στον τάφο του Ινδού. Προφανώς μέτρησε κι η εμπιστοσύνη που έχω στις δυνάμεις μου, ότι θα μπορούσα να φτιάξω μια ομάδα η οποία θα στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων. Η ζωή, άλλωστε, με έχει κάνει να μη φοβάμαι. Η πρώτη φορά που ένιωσα φόβο ήταν όταν γεννήθηκε το πρώτο παιδί μου, όταν κατάλαβα ότι έχω και κάποιον άλλο πίσω μου”.

Εντάξει, δεν ήταν κι η πιο εύκολη δουλειά του κόσμου…

“Το έχω ξαναπεί. Δύσκολο είναι να μην έχεις χρήματα να πληρώσεις μια επιταγή που λήγει αύριο ή να έχεις 3 παιδιά και να είσαι άνεργος. Αν βγεις έξω από το σύστημά μας, από τον μικρόκοσμο του μπάσκετ, θα το συνειδητοποιήσεις”.

Ξαφνικά, όμως, βρέθηκες στο επίκεντρο όλων. Περνούσε από υψηλή κριτική κάθε λέξη σου, κάθε πράξη σου.

“Δεν περίμενα ότι θα γίνονταν και τόσα ευτράπελα, είναι αλήθεια. Από την άλλη, για να διευκολύνω την ομάδα να προχωρήσει, από μια στιγμή και μετά το επιδίωκα. Εμένα δεν με πείραζε, γιατί είχα την υποδομή να το αντέξω. Είμαι σκληρόπετσος”.

Ο “μπούφος” Γκιστ και το ταβάνι του 2013

Ήταν ατυχία το ότι χάσατε την πρόκριση για το Final Four του Λονδίνου, ενώ είχατε σπάσει την έδρα της Μπαρτσελόνα στα πλέι-οφ;

“Όχι, γιατί η ομάδα τότε τρύπησε το ταβάνι της. Έκανε μεγάλες υπερβάσεις, ειδικά στον 2ο γύρο, δηλαδή όταν άρχισε να αποδίδει το πρόγραμμα κι η ομάδα λειτουργούσε σαν ένας. Όταν αποκλειστήκαμε στον 5ο αγώνα, ήμασταν στο αεροδρόμιο της Βαρκελώνης. Σε μια στιγμή έρχεται ο Μάνος Παπαδόπουλος και μου λέει ‘κόουτς μη στενοχωριέσαι, εμείς φταίμε γιατί πιστέψαμε ότι ήταν μια μεταβατική χρονιά’. Αν θυμάσαι, εκείνος ο Παναθηναϊκός είχε δυο μεγάλα κενά. Στον 3ο γκαρντ, που ήταν ο Βασίλης Ξανθόπουλος, πολύ μαχητικός, μας βοήθησε όχι όμως στο επίπεδο να πας στο Final Four και ακόμη ένα 4άρι με καλό σουτ. Άλλωστε, για να αντιμετωπίσουμε τον Ολυμπιακό, που τότε ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη με δυο συνεχόμενες Ευρωλίγκες, τη 2η ‘αέρα’, πήραμε δυο παίκτες, τον Ραμέλ Κάρι και τον Ρίτσαρντ Γκουίν. Αν δείτε τα πλέι-οφ, είχαν δομικό ρόλο. Ο Κάρι ξεκούραζε τους Διαμαντίδη-Ρόκο Λένι Ούκιτς, ενώ ο Γκουίν έδωσε βοήθειες στο ‘4’ είτε αντί του Τσαρτσαρή είτε αντί του Τζέιμς Γκιστ. Έτσι πήραμε το πρωτάθλημα”.

Άλλαξαν πολλά στην ανταλλαγή Γκιστ-Πάνκο;

“Τον Τζέιμς τον θέλαμε από την αρχή, αλλά ο ατζέντης του τον πήγε στη Μάλαγα, λόγω των καλών σχέσεων του με την ισπανική ομάδα. Εκεί, όμως, είχαν μαζευτεί πολλά 4ρια, οπότε η ανταλλαγή ήρθε την κατάλληλη στιγμή, γιατί εμείς θέλαμε έναν παίκτη να πηγαίνει προς το 5 κι η Μάλαγα έναν προς το 3”.

Λίγοι πίστευαν όμως ότι ο Γκιστ, με έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, θα είχε τόσο καταλυτική παρουσία.

“Εμείς τον πείσαμε ότι είναι ο καλύτερος αμυντικός στην Ευρώπη. Κι ήταν! Στην προπόνηση τον έβαζα να κυνηγάει τον Ξανθόπουλο. Του άρεσε να ακούει πως είναι κορυφαίος. Κολακεύτηκε”.

Ναι, άλλα τον είχες βγάλει και… μπούφο!

“(σ.σ. γέλια) Ήταν ένα τρικ. Πάει στα αποδυτήρια, ρωτάει τους συμπαίκτες του τι σημαίνει, του λένε ‘βλάκας’. Τον βλέπω στενοχωρημένο και του απαντάω ‘δες στη Wikipedia τι είναι το πουλί μπούφος. Το πιο έξυπνο απ’ όλα’. Ψήλωσε αμέσως. Ήταν πίσω σε θέματα τακτικής. Στο ματς με τον Ολυμπιακό γίνονταν αλλαγές στην άμυνα, δεν περνούσε την μπάλα μέσα στον Στεφάν Λάσμε που είχε αντίπαλο τον Σπανούλη, αλλά σούταρε τρίποντα. Ο Διαμαντίδης έγινε έξαλλος. Πήρα τάιμ-άουτ και είπα στον Δημήτρη να ηρεμήσει. ‘Άστον, μη του φωνάζεις άλλο, γιατί θα τον χάσουμε. Ακόμη δεν μπορεί να το καταλάβει, οπότε ας πάρουμε ό,τι μπορούμε’. Σιγά-σιγά βελτιώθηκε, έμαθε. Και μετά έλεγε στην προπόνηση ‘κοίτα κόουτς, δεν το καταλαβαίνουν, είναι μπούφοι!'”

“Θέλαμε 2-3 μεγάλες μεταγραφές”

Θα περίμενε κανείς, παίρνοντας το πρωτάθλημα κόντρα στον πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό, με μειονέκτημα έδρας μάλιστα, θα είχες μεγαλύτερη άνεση να χτίσεις την ομάδα που ήθελες. Δεν συνέβη.

“Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός σε συνολικό επίπεδο αδίκησε αυτήν την ομάδα του 2012-2014, που πήρε δυο νταμπλ και έφτασε δυο φορές στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας. Αποδομήθηκε και μπήκε σε ένα άλλο μοντέλο, της ανανέωσης. Ήρθαν νέα παιδιά, μπήκαν στα βαθιά, ενώ θα έπρεπε να περιμένουμε λίγο, να πάνε κάπου οι μικροί να παίξουν και να επιστρέψουν πιο έτοιμοι. Με 17χρονους δεν μπορείς να σταθείς στην Ευρωλίγκα. Θα συμβεί μια φορά στις εκατό ή αν έχεις ομαδάρα, οπότε τον νεαρό μπορείς να τον κρύψεις. Λέω, λοιπόν, ότι η ομάδα που είχαμε φτιάξει με 2-3 προσθήκες θα γινόταν καλύτερη. Κρίθηκε, όμως, πολύ αυστηρά εξαιτίας ίσως του ένδοξου παρελθόντος και χάθηκε η ευκαιρία”.

Τι δεν είχε ο Παναθηναϊκός; Την υπομονή; Να αντέξει ακόμη και την αποτυχία;

” Είναι όπως το Μνημόνιο. Θυμάσαι τι γινόταν το 2011, το 2012 και το 2013; Της κακομοίρας. Τώρα, 10 χρόνια μετά, μας φαίνονται φυσιολογικά γιατί έχει περάσει η εποχή της βίαιης ανατροπής. Στον Παναθηναϊκό είχαν συνηθίσει αλλιώς. Μεγαλεία. Έβλεπαν τον Ζοτς στον πάγκο και ησύχαζαν. Μετά, όλα φαίνονταν διαφορετικά και έπρεπε να φταίει και κάποιος”.

Ειπώθηκαν διάφορα, όμως. Και σε προσωπικό επίπεδο.

“Δεν με αγγίζουν. Εκ του πονηρού ήταν και προέρχονταν από συγκεκριμένο πρόσωπο, συνάδελφό σου”.

Παρόλα αυτά, δέχθηκες όχι μία, αλλά δυο φορές να επιστρέψεις.

“Η μία ήταν το 2015, όταν σχεδόν είχε διαλύσει. Καταφέραμε να μαζέψουμε τα πράγματα. Πήγαμε στον τελικό με τον Ολυμπιακό κι αν είχαμε ακόμη έναν ψηλό, πίσω από Γκιστ-Αντώνη Φώτση, που θα μπορούσε να βάλει την μπάλα μέσα ώστε να εκμεταλλευτούμε τα μις-ματς με τον Σπανούλη, θα παίρναμε και αυτό το πρωτάθλημα”.

“Δεν τσακώθηκα με τον Μάικ Τζέιμς”

Ωραία, να το δεχθώ. Την 3η φορά δεν καταλαβαίνω…

“Ίσως γιατί για μένα δεν υπήρξε δεύτερη ποτέ. Δηλαδή άρχισε, αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αφού ύστερα από το ματς με τον Ολυμπιακό είχα μια άσχημη στιγμή με τον Δημήτρη και αποχώρησα. Θυμηθείτε την ομάδα πόσο καλά ήταν στελεχωμένη. Λένε ‘τσακώθηκε με τον Τζέιμς, δεν τον καταλάβαινε’ και λοιπά”.

Ε, δεν τσακώθηκες;

“Όχι. Τη μια μέρα κάναμε στην προπόνηση εφαρμογή τι γίνεται με τις αλλαγές παίζοντας με τους γκαρντ και την άλλη με επιλογή να βάλουμε την μπάλα μέσα. Ο Μάικ, που δεν είχε προσαρμοστεί ακόμη, μπουμπούναγε σουτ. Αργότερα, μετά από 2-3 χρόνια, είπε ‘είχε δίκιο ο κόουτς’. Τότε δεν ήξερε. ‘Θα κάνω ό,τι θέλω’, μου ‘πε και τον έστειλα στα αποδυτήρια. Δεν έφταιγε αυτός, έτσι είχε μάθει, δεν ήταν ποτέ σε ένα πρόγραμμα που είχε κανόνες και ρόλους, όμως στον Παναθηναϊκό και στην Ευρωλίγκα δεν γίνεται να κάνεις του κεφαλιού σου. Τώρα, που έχει ωριμάσει και όλα αυτά τα αποδέχεται, βλέπετε ότι γίνεται άλλος παίκτης”.

Υποθέτω ότι αν δεν υπήρχαν αυτά τα πήγαινε-έλα, είχες κάποια πράγματα στο μυαλό σου.

“Ναι, αλλά δεν ξέρεις τι θα γινόταν. Παρόλα αυτά, επιμένω ότι η ομάδα του 2013 με 2-3 καλές μεταγραφές θα μπορούσε να φτάσει στο Final Four. Ήθελα επίσης ο Παναθηναϊκός να μείνει ψηλά, ώστε να μη γίνει συνήθεια να παίρνει το πρωτάθλημα ο μεγάλος αντίπαλός του, εν προκειμένω ο Ολυμπιακός. Δεν θα έλεγα ‘όχι’ στην ανανέωση. Πολλοί δεν θυμούνται ότι ο Παναθηναϊκός έφτασε στο ‘Γουέμπλεϊ’ με μια ριζικά ανανεωμένη ομάδα”.

“Ο φετινός Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ έχει σπουδαίο κλίμα”

Οπότε, γιατί είπες πριν ότι οι νεαροί μπήκαν απότομα;

” Όλα θέλουν ένα μέτρο. Ο νέος παίκτης βρίσκεται σε ένα άλφα επίπεδο, χαμηλώνεις λίγο και τον παίρνεις μαζί σου. Όπως έκανε ο Ολυμπιακός με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Βρήκε έναν καπετάνιο, τον Σπανούλη, τον πλαισίωσε με νέα παιδιά και πορεύτηκε μέχρι την κορυφή. Δεν χαμήλωσε τον πήχη ξαφνικά. Πήγε ένα βήμα πίσω, να πάρει φόρα και να περάσει από πάνω. Και εκτός των άλλων, είχε καταπληκτικό κλίμα που φαινόταν προς τα έξω. Όπως έχει κι ο φετινός Παναθηναϊκός”.

Πώς το ξέρεις;

“(σ.σ. γέλια) Ε, το ξέρω. Γνωρίζω και τα παιδιά, ένα προς ένα. Είναι πολύ θετικοί άνθρωποι, βγάζουν ενέργεια, δουλεύουν και στο τέλος πιστεύω ότι θα πάνε και πολύ καλά”.

Με τον Γιώργο Βόβορα στον πάγκο. Ύστερα από παίκτες, ανέδειξες και προπονητή.

“Από πέρσι είχα πει ότι ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ πρέπει να πάρει έναν προπονητή που θα τον κρίνει τον Δεκέμβριο της μεθεπόμενης χρονιάς. Όχι της επόμενης. Να τον αφήσουν να δουλέψει, να κριθεί από το έργο του. Δεν είναι σωστό ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ να αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι προπονητή, όπως κάνει στο ποδόσφαιρο και κάνει μια τρύπα στο νερό. Πρέπει να τον αφήσει τον Γιώργο να δουλέψει”.

Αυτά τα έχεις πει στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο;

“Έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις. Πρώτα απ’ όλα, αντιμετώπιζε κι αυτός μεγάλη πίεση. Η διαδοχή της οικογένειας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά πόσα πρωταθλήματα έχει πάρει, για σκεφτείτε. Έξι. Δεν είναι και λίγα”.

Ναι, άλλα ο Παναθηναϊκός μετράει 8 χρόνια μακριά από το Final Four.

“Δεν είναι πλέον εύκολο κάτι τέτοιο. Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Δες και τον Ολυμπιακό, που βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο. Οι δυο πιο έμπειροι παίκτες του έχουν μεγαλώσει, αργά ή γρήγορα θα σταματήσουν το μπάσκετ, πρέπει να γίνει μια ομαλή διαδοχή. Για μένα, κομβικός παίκτης είναι ο Κώστας Παπανικολάου. Όταν δεν παίζει καλά, δεν παίζει όλη η ομάδα. Κι αυτό γίνεται χρόνια τώρα. Έχει πολύμορφη δραστηριότητα, η οποία δεν φαίνεται. Γι’ αυτό σε αυτήν τη μεταβατική περίοδο, έχει έναν ιδιαίτερο ρόλο. Πιστεύω ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα βρει την άκρη, αλλά θέλει υπομονή. Θέλω να πω ότι κάθε ομάδα αντιμετωπίζει τα δικά της προβλήματα, είτε μεγαλύτερα είτε μικρότερα. Σίγουρα, όμως, δεν βρισκόμαστε στην εποχή που κερδίζαμε την Ευρωλίγκα ή πηγαίναμε κάθε χρόνο στο Final Four”.

“Ο Δημήτρης έχει εκρήξεις, αλλά κρατάει τον λόγο του”

Περίμενες ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα έλεγε “πάω στην άκρη, πουλάω την ομάδα” κλπ;

“Υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία κανείς πρέπει να λάβει υπόψη του. Πρώτα απ’ όλα, το να έχει μια ομάδα έναν τέτοιο ιδιοκτήτη μοιάζει, πλέον, με πολυτέλεια. Από την άλλη, υπάρχει από πίσω μια εταιρεία στην οποία έπρεπε να επικεντρωθεί και νομίζω ότι τελικά ο λόγος που τον έκανε να πάρει τις συγκεκριμένες αποφάσεις ήταν αυτός. Να αφιερωθεί στην επιχείρησή του”.

Επειδή, λοιπόν, τον ξέρεις από μικρό παιδί όπως είπες, ποιος είναι στα αλήθεια ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος;

“Αν βγει μαζί του κάποιος, θα δει έναν άνθρωπο απλό, που του αρέσει να σε περιποιείται, σε σερβίρει. Εντάξει, έχει εκρήξεις στον χαρακτήρα του, από την άλλη όμως είναι λογοτιμίτης. Κρατάει τον λόγο του. Θα πεθάνει για να τον τηρήσει. Μην ξεχνάμε ότι είναι και Λάκωνας”.

Μοιάζει στον Παύλο, τελικά;

“Όσοι θυμούνται το ξεκίνημα του Παύλου Γιαννακόπουλου, θα συμφωνήσουν ότι ο Δημήτρης μπροστά του είναι ήρεμος. Απλά τότε δεν υπήρχαν τα σόσιαλ μίντια, για να διογκωθεί η παραμικρή ενέργειά του. Ναι, μοιάζουν. Ο αείμνηστος κύριος Παύλος μέσα στο γήπεδο γινόταν άλλος άνθρωπος. Το έλεγε και ο ίδιος. ‘Δεν έχω κανένα άλλο πάθος, πλην του Παναθηναϊκού’. Γι’ αυτό τρελαινόταν και συμπεριφερόταν όχι σαν πρόεδρος, επενδυτής και λοιπά, αλλά ως οπαδός”.

Ο Θανάσης;

“Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήταν βαριά άρρωστος Παναθηναϊκός. Τον έχω δει να κλαίει επειδή έχασε από το Μαρούσι”.

Το «Όλα Πράσινα» απέκτησε Viber Channel! Πάτα ΕΔΩ, μπες στην κοινότητα και λάβε πρώτος στο κινητό σου τα νέα του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

---

Διαβάστε ακόμη…

• Παναθηναϊκός: Τα δεδομένα για τις αλλαγές και τους τραυματισμούς
• Παναθηναϊκός: Τα δεδομένα για ευρωπαϊκή έξοδο
• Παναθηναϊκός: Αποθεώθηκε ο Μπερνάρ στην τελευταία του εμφάνιση στην Λεωφόρο! (vid)
• Η κριτική των παικτών του Παναθηναϊκού με Ολυμπιακό
• Το σχόλιο του Κόντη μετά την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό