Λαπροβίτολα με τρέλα, μόνο με Χάμιλτον… «κορδέλα»

Ο Νίκολας Λαπροβίτολα είναι ένας ιδιαίτερα χαρισματικός παίκτης. Όμως, επειδή οι αρετές αλλά και οι αδυναμίες του ως παίκτη μοιάζουν αρκετά με το προφίλ του Νέιτ Ουόλτερς, ενδεχομένως να υποχρεώσουν τον Παναθηναϊκό να ασχοληθεί με άλλες περιπτώσεις οργανωτών, αν ολοκληρωθεί η συμφωνία με τον Αργεντινό. Γράφει ο Νικόλας Φλωράτος. 

Η περίπτωση του Νίκολας Λαπροβίτολα είναι ιδιαίτερη. Αρχικά, αποτελεί επιτυχία για τον Παναθηναϊκό ότι μετά το «ναυάγιο» με τον Λορένζο Μπράουν, η διοίκησή του υπέδειξε γρήγορα αντανακλαστικά και μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα κατάφερε να έρθει σε συμφωνία με μία εξίσου δύσκολη περίπτωση παίκτη. Ανεξάρτητα από το αν ο Λαπροβίτολα είναι καλός ή κακός, κάνει ή δεν κάνει, αρέσει ή όχι, η θέληση και η πίεση απέχουν πολύ από τη συμφωνία. Πολλώ δε μάλλον, όταν στην άλλη πλευρά του τραπεζιού βρίσκεται ένας αθλητής που δεδομένα θα απασχολούσε ομάδες από το κορυφαίο επίπεδο, τη στιγμή που ο «Εξάστερος» βιώνει μία νέα οικονομική πραγματικότητα. Όμως, ας επιστρέψουμε από εκεί που αρχίσαμε.

Ο Αργεντινός αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση. Για πολλούς, είναι το κλασικό παράδειγμα παίκτη που μεγαλούργησε με μια ομάδα κατώτερης δυναμικότητας, κέρδισε μια μεγάλη μεταγραφή και στο τέλος απέτυχε να αποδείξει ότι η θέση του βρίσκεται ανάμεσα στους κορυφαίους. Για άλλους, αποτελεί κλασική περίπτωση αθλητή που είχε να δώσει, ωστόσο σε μια υπερπλήρη ομάδα (με Γιουλ, Καμπάτσο, Κοζέρ και Κάρολ στα γκαρντ), δεν κατόρθωσε να βρει χώρο και χρόνο. Άτυχος ή ακατάλληλος; Συνήθως, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και εάν όλα πάνε καλά, ο Λαπροβίτολα θα έχει την ευκαιρία να διαψεύσει όσους τον αμφισβήτησαν, έχοντας αναβαθμισμένο ρόλο στην πιο πετυχημένη ομάδα της σύγχρονης ιστορίας του ευρωπαϊκού μπάσκετ. 

Ως παίκτης, ο Λαπροβίτολα είναι ένας οργανωτής «παλαιάς κοπής». Ένα γκαρντ που βλέπει γήπεδο, καλός δημιουργός, που πολλές φορές του αρέσει να αποφασίζει πού θα πασάρει ενώ βρίσκεται στον αέρα, συνεπής σε βολές και δίποντα – τρίποντα. Τέλος, είναι εξίσου καλός στην οργάνωση καταστάσεων «πικ εν ρολ». Από την άλλη, η άμυνα δεν αποτελεί… αδυναμία του, ενώ όσοι τον έχουν παρακολουθήσει, γνωρίζουν ότι δεν είναι ιδιαίτερα αθλητικός. 

Για τους παραπάνω λόγους, κατά την άποψή μου, ο Νίκολας Λαπροβίτολα μοιάζει σε πολλά με τον Νέιτ Ουόλτερς, ο οποίος «παίζει» στο «πράσινο» ρεπορτάζ. Από τη στιγμή, όμως, που ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να προχωρήσει την υπόθεση του Αργεντινού, στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον, θεωρώ ότι «κάηκε» η περίπτωση του Αμερικανού. Άλλωστε, εκτιμώ ότι ο Γιώργος Βόβορας δε θα ήθελε δύο παρεμφερείς παίκτες για μία θέση, αλλά δύο οργανωτές (στην προκειμένη περίπτωση) που να αλληλοσυμπληρώνονται. Μία τέτοια περίπτωση, στα όρια που επιτάσσει η νέα πραγματικότητα, είναι ο Άλεξ Χάμιλτον. 

Ο 26χρονος πρώην «μαέστρος» της Μακάμπι Ρισόν έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές ομάδες του ανώτατου (ευρωπαϊκού) επιπέδου, αλλά για λόγους που δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ουδέποτε πήρε το εισιτήριο για την Euroleague. Παρακολουθώντας τον λίγο και ρωτώντας γι’ αυτόν, αυτό που διαπίστωσα και επιβεβαιώθηκε από ανθρώπους που τον γνωρίζουν καλύτερα είναι πως πρόκειται για έναν ιδιαίτερα χαρισματικό παίκτη. Πολύ καλό αμυντικό, με τρομερά αθλητικά προσόντα που ώρες – ώρες μοιάζει σαν να έχει… ελατήρια στο πόδια. Με έφεση στο ριμπάουντ και στο κλέψιμο, ο – εξίσου χαρισματικός σε σκοράρισμα και δημιουργία, τουλάχιστον σε κατώτερο επίπεδο – Χάμιλτον αδιαμφισβήτητα αξίζει την ευκαιρία του στην Euroleague και οι αρετές που τον χαρακτηρίζουν και παρουσιάστηκαν επιγραμματικά παραπάνω μοιάζουν να «κουμπώνουν» άψογα με τις αδυναμίες του Λαπροβίτολα. 

Για να τεθεί όσο πιο απλά γίνεται, αν στον Παναθηναϊκό είναι ειλημμένη η απόφαση να αποκτηθεί ο Νέιτ Ουόλτερς, η διαφαινόμενη έλευση του Νίκολας Λαπροβίτολα με προβληματίζει. Για την ακρίβεια, με ξενίζει και θεωρώ καλύτερο για τον «Εξάστερο» να κοιτάξει άλλων χαρακτηριστικών παίκτες που θα μπορούσαν να σταθούν δίπλα στον πρώην γκαρντ της Μακάμπι. Από την άλλη, λόγω (και) της… αδυναμίας μου, τόσο στον Αργεντινό, όσο και στον Χάμιλτον, ενδεχόμενη απόκτηση και των δύο, με… εξιτάρει αφάνταστα. 

Συμπερασματικά, Λαπροβίτολα… όχι, αν πλαισιωθεί από τον Ουόλτερς. Λαπροβίτολα… με τρέλα, μόνο με Χάμιλτον (ή κάποιον με παρόμοια χαρακτηριστικά) «κορδέλα». 

ΥΓ: Δόξα και τιμή στον Δημήτρη Ανδρεόπουλο και στους μάγκες του. 

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Γιατί δεν «χωράει» στο πρόγραμμα το παιχνίδι Παναθηναϊκός – ΟΦΗ
• Παναθηναϊκός: Το αμυντικό στατιστικό που ξεχώρισε με τον Ατρόμητο
• Τζούριτσιτς: «Νιώθω άσχημα όταν μιλάω για αυτό – Αυτά πρέπει να δουλέψουμε»
• Τουμπά: «Δεν είχαμε χρόνο να δουλέψουμε – Τότε δεν θα χάσουμε»
• Τα highlights της αναμέτρησης Παναθηναϊκός – Ατρόμητος (vid)