Καϊμακόγλου: «Το είχε φτάσει σε… άλλο επίπεδο ο Ομπράντοβιτς – Γι’ αυτό με έδιωξε από προπόνηση!»

Ο Κώστας Καϊμακόγλου μίλησε για την συνύπαρξή του με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και θυμήθηκε την αξέχαστη σειρά με την Μπαρτσελόνα το 2011.

Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα

Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «Gazzetta»:

Από ποιο λάθος σου πήρες το μεγαλύτερο μάθημα;

«Ήταν το σουτ που θα μπορούσε να στείλει το Μαρούσι στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Euroleague. Εκείνο το χαμένο σουτ στο ματς με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, που είχαμε την τελευταία κατοχή. Πήρα το τελευταίο τρίποντο όμως αστόχησα. Είχα την ευκαιρία να το βάλω και να πάμε στην παράταση, να έχουμε την ευκαιρία να κερδίσουμε τον Παναθηναϊκό και να προκριθούμε στην επόμενη φάση. Ήταν το μεγαλύτερο λάθος μου! Το λέω και θα το θυμάμαι για πάντα. Γιατί σε εκείνο το παιχνίδι, για πολλούς λόγους, δεν αισθανόμουν καλά. Ένιωθα τελείως εκτός ρυθμού, ένιωθα πως το παιχνίδι δεν μου πήγαινε… Ήταν κάτι που μας κόστισε την πρόκριση… Εκείνο το βράδυ, λοιπόν πήρα το μεγαλύτερο μάθημα. Ανεξάρτητα, δηλαδή με το τι γίνεται στο παιχνίδι, πρέπει πάντα να έχω πάντα θετική σκέψη, να είμαι πάντα συγκεντρωμένος, να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου και να μην αφήνω τίποτα να πειράζει το μυαλό μου. Δεν ήμουν έτοιμος να κάνω αυτό το σουτ, όπως θα έκανα πάντα και θα το έβαζα, επειδή ήταν “χαλασμένο” το μυαλό μου».

Για ποιον προπονητή σου έπεφτες στη φωτιά; Ποιος πήρε το 100% από εσένα;

«Όταν έβγαλα την ανακοίνωση της αποχώρησής μου, δεν ήθελα να αναφερθώ ονομαστικά σε κάποιον, γιατί πραγματικά πήρα κάτι από όλους. Χωρίς, λοιπόν να θέλω να υποτιμήσω ή να στεναχωρήσω τους υπόλοιπους, μόνο και μόνο το ότι συνεργάστηκα με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν ό,τι καλύτερο στην καριέρα μου! Ήταν το μεγαλύτερο σχολείο που μπορούσα να έχω. Για τον Ομπράντοβιτς θα έπεφτα στη φωτιά, θα πήγαινα στον πόλεμο μαζί του! Νομίζω όμως πως και εκείνος πήρε το μάξιμουμ των δυνατοτήτων μου. Ήξερε ακριβώς πώς να συμπεριφερθεί σε κάθε παίκτη για να πάρει το 100% από αυτόν. Και τα κατάφερε! Με έφερε στο μάξιμουμ, στο top level των δυνατοτήτων μου αυτά τα δυο χρόνια που δούλεψα μαζί του».

Ποιους συμπαίκτες σου αγάπησες;

«Πολλούς! Πολλούς συμπαίκτες μου! Να ξεκινήσω από το Μαρούσι… Τον Φάνη Κουμπούρα, με τον οποίο είμαστε και κουμπάροι. Τον Χριστόφορο Στεφανίδη, που ακόμα έχουμε τρομερές σχέσεις… Νωρίτερα στη Νήαρ Ηστ, τον Βασίλη Ξανθόπουλο, όταν ήμασταν ακόμα έφηβοι. Από τον Παναθηναϊκό, πάρα πολλούς. Ειδικά τον Ίαν (Βουγιούκα), με τον οποίο παίξαμε μαζί 4 χρόνια. Μετά τον Νίκο Ζήση στην Ούνικς. Για λίγο τον Βαγγέλη Μάντζαρη, που ήταν εδώ μαζί μου. Αυτά είναι τα πρώτα ονόματα που έρχονται στο μυαλό μου. Σίγουρα είναι πάρα πολλοί ακόμα που δεν θέλω να τους στεναχωρήσω».

Στον Κρόνο συνυπήρξες με τον Δημήτρη Πρίφτη, όταν εκείνος προπονούσε την ομάδα Γυναικών…

«Δεν βλεπόμασταν τόσο πολύ με τον κόουτς γιατί απ’ ό,τι θυμάμαι, κάναμε προπονήσεις σε διαφορετικά γήπεδα. Είχαμε γνωριστεί μια φορά, όταν ήμουν μαζί με τον Μάκη Ποτόσογλου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως μια μέρα οι δυο τους μιλούσαν 4-5 ώρες έξω από το γήπεδο, μετά από την προπόνηση, ενώ έβρεχε. Κάθονταν 4-5 ώρες έξω στη βροχή και μιλούσαν για μπάσκετ! Όταν τον γνώρισα καλύτερα, κατάλαβα κι εγώ πως ο Δημήτρης έχει πάρα πολύ μεγάλη αγάπη για το άθλημα».

Αναφέρθηκες προηγουμένως στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ποιες στιγμές μαζί του δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

«Η μια ήταν πριν από ένα ματς στη Ρόδο με τον Κολοσσό. Στη συνέχεια κατάλαβα πως ήταν μια από εκείνες τις τεχνητές κρίσεις που συνήθιζε ο κόουτς. Κάναμε, λοιπόν τις τριάδες στο ζέσταμα… Ο Ομπράντοβιτς ζητούσε από όλους τους παίκτες, αντί για λέι-απ, να κάνουν κάρφωμα. Τι έγινε λοιπόν… Σε αυτό το ντριλ, όταν έκανα δεξί λέι απ και πάταγα για να καρφώσω, το αριστερό ήταν το “δυνατό” μου πόδι. Πάντα όμως στην προπόνηση, για να δυναμώσω το δεξί, έκανα αριστερό κάρφωμα. Που σημαίνει πάταγα με το δεξί πόδι για να καρφώσω. Αυτό μου το πάτημα ήταν το αδύναμο. Επειδή, λοιπόν το αριστερό χέρι δεν έχει την ίδια τεχνική με το δεξί, το κάρφωμα δεν ήταν τόσο… καθαρό. Ήταν με τα ακροδάχτυλα, που λέμε. Έκανα πάντα το ίδιο κάρφωμα με το αριστερό χέρι. Όλη τη χρονιά, με τον ίδιο τρόπο! Στο μεταξύ, ο κόουτς ήξερε ποιους ήθελε να πικάρει. Ήμουν εγώ και ο Περπέρογλου. Περισσότερο εγώ… Μας έδωσε άλλη μια ευκαιρία. “Κάρφωμα κανονικό” είπε. Ο Στράτος το έκανε κανονικά όμως εγώ, ασυναίσθητα έκανα το ίδιο. Γιατί πάντα έκανα το ίδιο όλη τη χρονιά. Με έστειλε έξω από την προπόνηση! “Έξω! Φύγε”! Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος προπονητής με έδιωξε από την προπόνηση. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου! Κατ’ ευθείαν πήγα να του ζητήσω συγγνώμη όμως δεν ήθελε να μου μιλήσει. Μίλησα στον Ιτούδη, του είπα να του ζητήσει συγγνώμη εκ μέρους μου, ότι δεν θα το ξανακάνω. Σαν μικρό παιδί! Και μου έλεγε “Όχι! Φύγε! Τελείωσε»!

Πίσω από το γήπεδο, είχε μια αίθουσα με βάρη. Για να μην χάσω τη μέρα, λοιπόν πήγα να κάνω λίγα βάρη. Έπειτα από μισή ώρα, ήλθαν διαδοχικά ο γυμναστής, ο Φραγκίσκος και ο Ιτούδης! Έρχονταν ανά 10 λεπτά και μου μιλούσαν. Το νόημα ήταν το ίδιο. “Κοίταξε να δεις, αυτό που έκανες δεν ήταν σωστό”. Ότι καλό θα ήταν, όταν τελειώσει η προπόνηση, να βγω στο κέντρο και να ζητήσω συγγνώμη. Ότι δεν θα το ξανακάνω κλπ. Τελείωσε λοιπόν η προπόνηση, πήρα τον λόγο και ζήτησα συγγνώμη από όλους. “Τον τελευταίο καιρό δεν παίζω καλά, θα προσπαθήσω να παίξω καλύτερα. Δεν θα αντιδράσω ξανά έτσι. Ζητώ συγγνώμη”. Αμέσως μετά ο Ομπράντοβιτς μου ζήτησε να μιλήσουμε. Δεν μου ανέφερε τίποτα για ό,τι προηγήθηκε. Τίποτα! Σαν να μην έγινε ποτέ. Εκείνη τη στιγμή ήμασταν δυο καλοί φίλοι. Μου είπε, μάλιστα: “Κοίταξε να δεις, εγώ κοιτάω την ομάδα για την επόμενη χρονιά. Θέλω οπωσδήποτε να μείνεις, έχω μιλήσει με τον πρόεδρο, να δούμε τι θα γίνει με το ρόστερ…”. Την επόμενη μέρα με ξεκίνησε πεντάδα και έπαιξα 35 λεπτά! Και έπαιξα και καλά. Ήταν μια κρίση. Όχι μόνο για μένα, αλλά για όλη την ομάδα. Αυτό ίσως μας αφύπνισε, γιατί ήταν το τελευταίο παιχνίδι πριν από το Final 4 της Κωνσταντινούπολης».

Και το δεύτερο;

«Ήταν το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που έχω δεχτεί από προπονητή. Και ειδικά από τον κόουτς Ομπράντοβιτς. Ήταν ο τελικός του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήμουν λίγο εκτός ρυθμού. Κάτι με προβλημάτιζε, δεν ήμουν τόσο μέσα στο παιχνίδι, δεν πίεζα τόσο τον εαυτό μου. Στο timeout κι ενώ η κάμερα ήταν μπροστά, φώναξε δυνατά και μου είπε για να με τονώσει: “Δεν μπορεί να το κάνεις εσύ αυτό! Είσαι ένας από τους πιο έξυπνους παίκτες που είχα ποτέ”! Αυτή η κουβέντα μου έδωσε φτερά εκείνη τη στιγμή και προσπάθησα να κάνω τα πάντα για αυτόν»!

Σε εκείνη τη σειρά με την Μπαρτσελόνα το 2011, ο Παναθηναϊκός έπαιξε μια από τις πιο iconic άμυνες στην ιστορία της EuroLeague, με το “box-and-1” όταν εξουδετερώσατε τον Ναβάρο που είχε 20 πόντους μ.ό. στο Top-16. Πως έζησες εκείνη τη σειρά;

«Εκείνη η σειρά μας έδωσε στην ουσία την πίστη ότι μπορούμε να κερδίσουμε την Euroleague. Γιατί μέχρι τότε, αν θυμάσαι η χρονιά μας ήταν… έτσι κι έτσι. Ο Ομπράντοβιτς, λοιπόν πήγε το πλάνο που είχε στήσει, το “box-and-1” και όλα αυτά σε άλλο επίπεδο. Μιλάμε για ΑΛΛΟ επίπεδο! Τόσο σε επίπεδο τεχνικής, όσο και σε επίπεδο συγκέντρωσης. Με παραλλαγές, ανάλογα με το τι θα γίνει, τι θα κάνουμε σε κάθε περίπτωση… Δεν φαντάζεσαι! Αυτή η σειρά με την Μπαρτσελόνα και η επόμενη με τη Μακάμπι, το 2012 ήταν τα παιχνίδια που είπα πως έπιασα το μάξιμουμ της συγκέντρωσής μου όλες τις μέρες. Ήμουν τόσο συγκεντρωμένος στο τι έπρεπε να κάνω. Αυτά τα ματς θα τα θυμάμαι για πάντα! Είναι τρομερό το επίπεδο συγκέντρωσης! Σαν να ζούσα σε ένα όνειρο! Ένα παράλληλο όνειρο! Δεν είχα ζωή εκείνες τις μέρες!

Το πλάνο λειτούργησε στην εντέλεια. Να δώσουμε, δηλαδή τα σουτ στον Ρούμπιο, τον Γκριμάου και το μπακ-απ πλέι μέικερ, τον Βίκτορ Σάδα. Αφήναμε όλα τα ελεύθερα σουτ σε αυτούς, χωρίς να τρέχουμε πάνω τους για να μας κάνουν διείσδυση. Ρισκάραμε αυτά τα σουτ, αλλά στον Ναβάρο το “box-and-1” ήταν πάντα deny. Και όποτε έπαιρνε σαν σκριν από το “box-and-1”, τότε αυτός που άλλαζε σε αυτόν γινόταν ο παίκτης deny. Ο Ομπράντοβιτς το είχε φτάσει σε τρομερό επίπεδο! Είχε παραλλαγές για όλα τα ενδεχόμενα. Αν ήταν ψηλός αυτός που μάρκαρε τον Ναβάρο, τι θα κάναμε σε αυτή την περίπτωση… Αν ήταν κοντός, αν υπήρχε πικ-εν-ρολ μετά. Μιλάμε για “box-and-1” όχι απλό αλλά με τρομερές παραλλαγές».

Το καλοκαίρι του 2012 ήταν ενδεχομένως το πιο περίεργο στη σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού. Πως το έζησες;

«Από τη στιγμή που πήγα στον Παναθηναϊκό, πίστευα πως δεν θα φύγω ποτέ από αυτή την ομάδα. Ότι θα τελειώσω την καριέρα μου εκεί. Δεν σου κρύβω πως η φυγή του κόουτς ήταν ένα πράγμα που με στεναχώρησε. Με σόκαρε. Δεν το περίμενα… Δεν ήταν αυτός ο λόγος που έφυγα. Φυσικά η αποχώρησή του έπαιξε ρόλο αλλά κυρίως ήταν η αβεβαιότητα που υπήρχε τότε. Είχα κάνει τις δυο καλύτερες χρονιές της καριέρας μου και ήταν η μεγάλη ευκαιρία μου να κάνω κάτι διαφορετικό. Αν, λοιπόν έπρεπε να κάνω την αλλαγή, το timing ήταν εκείνη τη στιγμή».

Το «Όλα Πράσινα» … σαρώνει στο YouTube! Πάτα ΕΔΩ, κάνε subscribe στο κανάλι μας και μάθε πρώτος τις μεταγραφές του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

Διαβάστε ακόμη…

• Μεγαλειώδης ευρωπαϊκή νίκη για τον Παναθηναϊκό!
• Βοτανικός: Νέες εκτιμήσεις για τη θεμελίωση – Πότε μπαίνει στο γήπεδο ο Παναθηναϊκός!
• Η… ώρα του Σερέλη στον Παναθηναϊκό!
• Ζαλγκίρις Κάουνας – Παναθηναϊκός: Οι απουσίες των «πράσινων» από τη «μάχη» της Λιθουανίας
• Ζαλγκίρις Κάουνας – Παναθηναϊκός: Ζητείται… Επτάστερο «διπλό»! – Η τηλεοπτική μετάδοση