Αμέριστη στήριξη, με σεβασμό στο μέγεθος του Παναθηναϊκού!

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη και πρωτόγνωρη κατάσταση για τον Σύλλογο, στην οποία χρειάζεται αμέριστη στήριξη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει όλο αυτό να τον επηρεάσει. Γράφει ο Στέλιος Μπιτσώρης.

Ήδη από την ημέρα που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ανακοίνωσε πως διακόπτει τη χρηματοδότηση στο τμήμα μπάσκετ και ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της ΚΑΕ για τους υποψήφιους αγοραστές της, άπαντες στο κλαμπ ξεκίνησαν να σκέπτονται την επόμενη μέρα. Σαφώς, αυτή η μεταβατική περίοδος πρόκειται να είναι δύσκολη. Θα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα και αρκετές «γκέλες». Όπου «γκέλες», βάλτε ήττες που σε παλαιότερα χρόνια θα… πονούσαν και θα ήταν αιτία για ανακατατάξεις σε πολλά επίπεδα. Ο Παναθηναϊκός βρισκόταν για πολλά χρόνια σε κορυφαίο επίπεδο επί των ημερών των τεράστιων Παύλου και Θανάση. Ήρθε λοιπόν η ώρα, αυτή η τεράστια αυτοκρατορία, η μεγαλύτερη που γνώρισε ποτέ το ευρωπαϊκό μπάσκετ, να γνωρίσει και την παρακμή. Σε αυτή τη… ρημάδα τη ζωή, ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει. Αυτό γίνεται τώρα και στο «Τριφύλλι». Δεν είναι κακό. Είναι φυσικό επακόλουθο. 

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για τους δικούς του λόγους έκρινε πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τον ίδιο και την οικογένειά του. Κατανοητό. Έγινε, δεν αλλάζει και η ζωή συνεχίζεται. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να ζήσει με αυτή τη δύσκολη κατάσταση, να εγκλιματιστεί στις νέες συνθήκες και να πορευτεί έτσι. Σαφώς με τη στήριξη όλων ανεξαιρέτως. Κόσμος, διοίκηση, μα υπό προϋποθέσεις και ο Τύπος, οφείλει να χαμηλώσει τον πήχη και να μάθει να ζει έτσι. Ειδικά για τον κόσμο, ο οποίος έχει μάθει εντελώς διαφορετικά το Σύλλογο, θα πρέπει να στηρίξει με όλες του δυνάμεις. Κάποτε κρατούσε ο «Εξάστερος». Τώρα οφείλουν να τον κρατήσουν. 

Υπάρχει, ωστόσο, μια πολύ λεπτή γραμμή που δεν πρέπει ΠΟΤΕ, ΜΑ ΠΟΤΕ να την περάσουμε. Η στήριξη από την αλλοίωση του DNA απέχει πολύ λιγότερο απ’ όσο νομίζουμε. Τον Παναθηναϊκό πρέπει να τον «πονάει» κάθε ήττα. Να τον πεισμώνει και να τον θυμώνει. Κάποτε στη Λεωφόρο οι «πράσινοι» γνώριζαν ταπεινωτική ήττα από τον Πανθρακικό και το γήπεδο χειροκροτούσε. Αυτό ήταν η αρχή της κατρακύλας του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού. Η αρχή της απαξίωσης και της σμίκρυνσης του «Τριφυλλιού». Για το Θεό, αυτό δεν πρέπει ποτέ να γίνει και στο μπάσκετ. Ποτέ, όμως, και για κανέναν λόγο. Δύσκολες περιόδους περνούν όλες οι ομάδες ανά τον κόσμο και κανείς δεν υπογράφει συμβόλαιο εφ’ όρου ζωής με τις επιτυχίες. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται δύο φορές περισσότερη στήριξη. Δύο φορές περισσότερη αγάπη. Δύο φορές περισσότερο τον κόσμο δίπλα του. 

Υπό έναν όρο, όμως. Όλα αυτά απαιτούν και μια ασφαλή μετάβαση στην επόμενη ημέρα. Πρέπει να αλλάξει χέρια η ΚΑΕ και να βρει και πάλι την χαμένη της αίγλη. Η κατάσταση ανάγκης που βρέθηκε το «Τριφύλλι» δεν πρέπει να εξελιχθεί όπως και στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Η «ποδοσφαιροποίηση» δεν πρέπει να βρει πρόσφορο έδαφος για να γιγαντωθεί και να εδραιωθεί. Δυστυχώς αυτό θα είναι και η αρχή του τέλους για τον Παναθηναϊκό συνολικά ως υπόσταση.  

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Οριστικό: Τέλος ο Γιούρι Λοντίγκιν από τον Παναθηναϊκό!
• Χολμς: «Πρώτη φορά στη ζωή μου το αντικρίζω αυτό!» – Τι είπε για Ναν – Αταμάν
• Παναθηναϊκός: Στην Αθήνα ο Ρισόν Χολμς!
• Παναθηναϊκός: Κάλυψε το κενό κι έκλεισε» τον παικταρά Γιάντσουκ!
• Παναθηναϊκός: Η «πράσινη» ιεραρχία – Το νέο depth chart με Χολμς και τι αλλάζει στο ροτέισον