Ιτούδης: «Ο θρύλος που χτίσαμε στον Παναθηναϊκό, δεν… αγοράζεται!»

Ο Δημήτρης Ιτούδης μίλησε για την κατάκτηση της Euroleague με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στα τρόπαια που κατέκτησε με τον Παναθηναϊκό ως μέλος του τεχνικού επιτελείου των “πράσινων”.

Αναλυτικά τα όσα είπε:

Για τους τραυματισμούς: «Δυστυχώς, οι τραυματισμοί είναι ένας παράγοντας που μπορεί να αλλάξει το status quo μιας ομάδας. Συνέβη σε εμάς δύο χρόνια πριν και την περασμένη σεζόν, στο Βελιγράδι. Φτάσαμε εκεί χωρίς τον Νάντο (Ντε Κολό) και τον Κάιλ (Χάινς)στα πλέι οφ κόντρα στη Χίμκι.

Χάσαμε και τον Λέο Βέστερμαν στο τελευταίο μας παιχνίδι εναντίον της Χίμκι, μετά από το οποίο περάσαμε στο Final Four. Επίσης, χάσαμε και τον Αντρέι Βοροντσέβιτς στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα του αγώνα. Οπότε είχαμε δύο τεράστιου;ς τραυματισμούς και άλλους δύο παίκτες που επέστρεψαν από τραυματισμούς.

Οι παίκτες δεν είναι ρομπότ. Είναι ένα πολύ απαιτητικό πρωτάθλημα με το υπάρχον σύστημα. Επίσης, οι ομάδες έχουν και τα Εθνικά τους Πρωταθλήματα και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας είναι από τις ομάδες που έχουν πολλά ταξίδια και δίνει αρκετά απαιτητικά τα παιχνίδια, όπως οι ισπανικές και οι τουρκικές ομάδες.

Συνοψίζοντας όλα αυτά πρέπει να δούμε πως οι τραυματισμοί επηρεάζουν τη διοργάνωση. Μπορούμε να πούμε το ίδιο φέτος για τη Φενέρ, η οποία ήταν η πιο σταθερή ομάδα μέσα στην χρονιά, παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ και καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση.

Σχετικά με τα δικά μας προβλήματα τραυματισμών είχαμε τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ τραυματισμένο πριν από το Final Four. Έκανε μία τεράστια προσπάθεια με τον δικό του φυσικοθεραπευτή και με όλο το ιατρικό επιτελείο της ΤΣΣΚΑ για να επιστρέψει.

Ήμασταν κάπως τυχεροί μέσα σε αυτήν την ατυχία μας. Δεν ήταν κάτι μεγάλο, ένας γυρισμένος αστράγαλος και επέστρεψε πίσω στην δράση δυνατός, παίζοντας ακόμα και με πόνους. Αυτό ήταν το Final Four και κανείς δεν ήθελε να το χάσει. Το ίδιο έγινε και με τον Ουίλ Κλάιμπερν».

Για το αν δούλεψε το πλάνο που για το Final Four: «Θα έλεγα πως ναι. Είναι εύκολο να το λέμε τώρα, αφού γνωρίζουμε το αποτέλεσμα. Θα έλεγα επίσης ότι στον ημιτελικό, όταν χάναμε από τη Ρεάλ Μαδρίτης, τα πρώτα δύο μας πλάνα πάνω στο αμυντικό κομμάτι δούλεψαν καλά, αλλά παίζαμε κόντρα σε μία πολύ καλή ομάδα. Ήταν πολύ πιο μαχητικοί από εμάς.

Για τον τελικό νομίζω ότι όλοι είδατε ότι είχαμε τον έλεγχο στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης. Είχαμε μία υπέρ μας διαφορά της τάξεως των 14 πόντων, ωστόσο η Εφές ήταν πάρα πολύ μαχητική και κατάφερε να επιστρέψει.

Ανεβάσαμε ξανά τη διαφορά στο +11 και στο +14 και τη διατηρήσαμε σε αυτά τα επίπεδα. Το πλάνο μας δούλεψε αρκετά καλά. Ξέραμε πού ήταν οι αδυναμίες των αντιπάλων μας και προσπαθήσαμε να χτίσουμε μία στρατηγική βάση αυτών».

Για την παρουσία του Ντάνιελ Χάκετ: «Ήταν μεγάλη, τεράστια. Όταν έφερα τον Ντάνι (Χάκετ) το καλοκαίρι, όλοι μιλούσαμε για το αν ξέρει που έρχεται και για το ποιες είναι οι απαιτήσεις που έχω., γιατί μίλησα με κάθε παίκτη που ήθελα να φέρω στην ομάδα. Ο Ντάνι ήξερε πολύ καλά ότι ερχόταν σε μία ομάδα που ήδη είχε στο ρόστερ της πολύ καλούς χειριστές της μπάλας, όπως ο Νάντο, ο Κόρι, ο Ουίλ ή ο Σέρχιο.

Του είπα ότι αυτό που είδα σε εκείνον ήταν ότι θα μπορούσε να φέρει κάτι ξεχωριστό, ότι θα μπορούσε να συνδυαστεί με τους υπόλοιπους και να παίξει ακόμα και σε διαφορετικές θέσεις, βάση του μεγέθους του, της αθλητικότητάς του και των αμυντικών ικανοτήτων του. “Θα το κάνω κόουτς. Θα το κάνω είτε με ένα λεπτό είτε με 30, οτιδήποτε χρειαστείς”. Πολλές φορές δεν μπορείς να δεις τι κάνει ο Ντάνι, απλά επειδή δεν υπάρχουν στα στατιστικά.

Ο Ντάνι φέρνει ανταγωνισμό στο παρκέ. Δεν του αρέσει καθόλου η ήττα και θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει, θα θυσιάσει το σώμα του, τα φάουλ του, τα λεπτά του μέσα στο παρκέ. Είμαι πολύ χαρούμενος με αυτό».

Για την σκηνή με τον Βατούτιν μετά από το τέλος του τελικού: «Λοιπόν, αυτό είναι ακριβώς αυτό που είδατε με τον πρόεδρό μου. Στην αρχή της σεζόν, όχι μόνο τώρα, αλλά από την αρχή της συνεργασίας μας, το 2014, ήξερα ότι έπαιρνε ρίσκο φέρνοντας εμένα για πρώτο προπονητή. Είμαι εδώ για αρκετά χρόνια. Όταν ο κόσμος λέει ότι έχω δύο τίτλους Euroleague τους λέω:

Γιατί προσπαθείτε να με κλέψετε; Είμαι επτά φορές πρωταθλητής Ευρώπης! Δεν μπορώ να βάλω στην άκρη τους τίτλους που κέρδισα με τον Παναθηναϊκό. Κάναμε εξαιρετική δουλειά εκεί. Ξοδέψαμε πολύ χρόνο δουλεύοντας εκεί και αυτοί οι πέντε τίτλοι έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Το 2014 είπα στον Αντρέι (Βατούτιν) ότι ο μόνος στόχος μου, από αυτήν την στιγμή και έπειτα θα είναι να δουλέψουμε μαζί, όλη την ώρα, να είμαστε κοντά σε κάθε απόφασή μας και να τον κάνω περήφανο.

“Θα προσπαθήσω να σε κάνω περήφανο για την επιλογή σου και για το τι επέλεξες να υποστηρίξεις”. Στην αρχή της σεζόν είχαμε έναν ειλικρινή διάλογο, μία πολύ μεγάλη κουβέντα για να καταλάβουμε την κατάσταση αλλά και ποιόν αντιπροσωπεύουμε. Εκτός από την εξαιρετική δουλειά που κάνουμε και παραδίδουμε με τους βοηθούς μου και τους παίκτες, προφανώς και ήθελαν αποτελέσματα. Ήταν λογικό και το αποδεχθήκαμε.

Ο Αντρέι είχε αυτήν την καταπληκτική ιδέα να κάνουμε αυτό το video, Itoudis’ Fifteen, και υποσχεθήκαμε ότι θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε. Όταν το ολοκληρώσαμε, ήταν συναισθηματική εκείνη η στιγμή, αλλά είπαμε την αλήθεια. Του είπα “σε ευχαριστώ για την υποστήριξη και την εμπιστοσύνη” και εκείνος μου είπε να τον κάνω περήφανο. Σαν άνθρωποι, σπάσαμε σε εκείνη τη φάση και δάκρυα ήρθαν στα μάτια μας. Ήταν μία ειλικρινής στιγμή».

Για το αν είναι διαφορετικοί οι τίτλοι με την ΤΣΣΚΑ σε σχέση με εκείνους στον Παναθηναϊκό: «Είναι διαφορετικό, σίγουρα, αλλά όπως είπα, δεν μπορώ να τους πάρω μακριά και να πω “αυτή η κατάκτηση είναι πιο γλυκιά”.

Ήμουν πολύ σημαντικό μέλος εκείνης της ομάδας και το ξέρετε. Πολλοί άνθρωποι το ξέρουν αυτό και όλα αυτά λόγω του Ζέλικο (Ομπράντοβιτς), ο οποίος μου έδωσε πολύ χώρο να εργαστώ και να αναπτύξω τις ιδέες μου.

Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων για αυτό, αλλά υπάρχει μία διαφορά. Είναι μία διαφορετική πίεση και έχει διαφορετική προσέγγιση και εκτός από την ευθύνη που έχεις, είναι πάνω-κάτω το ίδιο, πιστέψτε το. Ο θρύλος που χτίσαμε στον Παναθηναϊκό, δεν είναι κάτι που μπορείς να το… αγοράσεις εκεί έξω. Ήταν μία τεράστια εμπειρία».