Αφιέρωμα: Το Power Ranking της Euroleague! #4

Ο Κωνσταντίνος Πανάς και το «Όλα Πράσινα» δίνουν την δική τους οπτική για τις ομάδες της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, που δεν είναι άλλη από την Euroleague, κατατάσσοντας και αξιολογώντας καθεμία εξ’ αυτών.

Για τέταρτη συνεχόμενη εβδομάδα (και τελευταία), ο Κωνσταντίνος Πανάς παρουσιάζει το προφίλ των αντιπάλων του Παναθηναϊκού στη νέα και απαιτητική Euroleague, με τις Γαλατασαράι, Ζαλγκίρις Κάουνας, Ερυθρό Αστέρα και Ούνιξ Καζάν να παίρνουν σειρά. Με το παρόν Power Ranking των θέσεων 13-16, ολοκληρώνεται το τετράτομο Αφιέρωμα του “Όλα Πράσινα”, ενώ ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την 15η αγωνιστική της διοργάνωσης, αξιολογώντας τα αποτελέσματα και τις προβλέψεις του Κωνσταντίνου Πανά.

Αναλυτικά το Αφιέρωμα

– Θέσεις 1-4
– Θέσεις 5-8
– Θέσεις 9-12
– Θέσεις 13-16

Γαλατασαράι – Θα δέσει το γλυκό;

Πρόβλεψη: Θέση 13η

Key Player – Ρας Σμιθ

To “πάρε-δώσε”

Ήρθαν: Νέναντ Κρστιτς, Όστιν Ντέι, Τζον Ντίμπλερ, Άλεξ Τάιους, Ντιόν Τόμπσον, Τζάστιν Ντέντμον, Ορχάν Χατσίγιεβα, Ρας Σμιθ, Καν Κορκμάζ
Έφυγαν: Έρικ ΜακΚόλουμ, Στεφάν Λάσμε, Ντούσαν Τσαντεκίν, Ντόγκουκαν Σάνλι, Κάλεμπ Γκριν, Κέρτις Τζέρελς, Τσακ Ντέιβις
Ανανέωσαν: Σινάν Γκιουλέρ, Μπλέικ Σιλμπ, Γκοκσενίν Κοκσάλ

Η Τουρκική ομάδα μάζεψε πολύ ταλέντο φέτος, με ένα ρόστερ που μπορεί να κάνει ζημιές. Μεγαλύτερο ερωτηματικό αποτελεί για το πώς θα μπορέσει να δέσει αυτό το σύνολο.

Η ομάδα από την Κωνσταντινούπολη επένδυσε πολλά φέτος στο ατομικό ταλέντο. Ο Αταμάν ψάχτηκε πολύ και έφερε ότι πιο ποιοτικό και προσιτό μπορούσε, κυρίως με παίκτες που επέστρεψαν ή ήρθαν πρώτη φορά από Αμερική. Η Τουρκική ομάδα διαθέτει πλήρες ρόστερ, στο επιθετικό κομμάτι τουλάχιστον. Θέλεις scoring guards; Sniper shooter; 3&D; Above the rim; Διαθέτει τα πάντα. Αυτό που φοβάμαι ότι θα συμβεί σε αυτή την ομάδα, είναι αυτό που παθαίνουν οι Τουρκικές ομάδες γεμίζοντας παίκτης χωρίς ξεκάθαρο ρόλο και γι’ αυτό μπερδεύονται (βλ. περσινή Νταρουσάφακα). Αυτές οι ομάδες λοιπόν, είναι ικανές για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο. Δυστυχώς η Γαλατασαράι γέμισε πολλούς παίκτες που δύσκολα θα επωμιστούν τον ρόλο του role player και αυτό μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Ενώ έχει πάρα πολλές λύσεις επιθετικά, δεν ξέρω ποιος θα θελήσει να χαλάσει τα νούμερά του για να λερώσει τα χέρια του στην άμυνα. Τα intangibles και το blue collar λείπουν από αυτή την ομάδα, που παρόλα αυτά διαθέτει πάρα πολύ το versatile στοιχείο, από το «1», μέχρι το «5».

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Ο Ρας Σμιθ είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει την διαφορά και θεωρώ ότι πάνω στο δίδυμο Ντέντμον και Σμιθ θα στηριχτεί η περιφέρεια της Γαλατά. Δύο scoring guards, πολύ πιο versatile και εκρηκτικός ball handler ο Σμιθ, καλύτερος σουτέρ ο Ντέντμον. Το θέμα είναι να μπορέσουν να συνυπάρξουν και ποιος θα παίξει τον ρόλο του off guard. Ο Σμιθ ήταν ανέκαθεν ασταθής σουτέρ, άρα θεωρώ ότι τον ρόλο του spacer σε αυτή τη δυάδα, θα μπορούσε να παίξει ο έτερος Αμερικανός υπό συνθήκες. Ο Κορκμάζ μπορεί να παίξει τον ρόλο facilitator, αλλά… “κόβω” αρκετά δύσκολο με τους δύο Αμερικανούς σκόρερ μπροστά του να βρει χρόνο. Κάτι παρόμοιο με τον Κοξάλ, αρκετά καλός σουτέρ θέσης.

Από εκεί και έπειτα η έλευση Ντίμπλερ και η υπερφόρτωση στην θέση «3», δίνει στον Αμερικανό τα κλειδιά της θέσης «2», δίπλα στον βετεράνο Σινάν Γκιουλέρ, τον κορυφαίο περιφερειακό αμυντικό αυτής της ομάδας. Ο τελευταίος θα μπορούσε να επωμιστεί τον ρόλο του defensive stopper, αλλά μην ξεχνάμε ότι τα χρόνια πέρασαν και δεν διαθέτει πλέον τα πόδια. Πιο πολύ, αυτό το veteran leadership που κουβαλάει με τα χρόνια. Ο Ντίμπλερ είναι ένας εκ των δύο sniper που διαθέτει αυτή η ομάδα και θεωρώ ότι θα χτιστεί τόσο σε αυτόν, όσο και στον έτερο σουτέρ-διαβήτη, Όστιν Ντέι, αναφορικά με το spacing που επιθυμεί να εισαγάγει ο Αταμάν. Μίτσοβ και Σιλμπ, θεωρώ ότι θα πάρουν την μερίδα του λέοντος από την θέση «3», με τον δεύτερο να κατεβαίνει αρκετά και στο «1», έχοντας ρόλο initiator. Μην ξεχνάμε ότι είναι εκ των καλυτέρων point forward στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Ο Πρέλτζιτς θα επιχειρήσει να κουμπώσει ανάμεσα σε αυτή τη δυάδα και να έχει υψηλότερο ρόλο, από αυτόν που είχε στην Νταρουσάφακα. Δυστυχώς πρόκειται για αρκετά «τεμπέλη» παίκτη, ποτέ δεν δικαίωσε την εμπιστοσύνη του Ζοτς. Το «4» μου αρέσει αρκετά, καθώς υπάρχει αυτή η two way νοοτροπία. Αφενός ο καθαρά faceup versatile stretch-4 στο πρόσωπο του Όστιν Ντέι και από την άλλη ο back to basket λιγότερο mobile, αλλά πιο σκληροτράχηλος, Ντιόν Τόμπσον. Η ίδια λογική οδηγείται και στην θέση «5» για την Γαλατά, με τον seven footer, Τίμπορ Πλάις, και τον mobile undersized C, Άλεξ Τάιους. Γενικότερα, η Γαλατά φαίνεται ότι επιχειρεί να στηριχθεί στο two way, ώστε να γίνει πιο flexible κάτω από οποιαδήποτε κατάσταση. Το ζήτημα είναι ότι παρότι διαθέτει δύο leading point guards, πόσο θα καταφέρουν να διατηρήσουν το μυαλό καθαρό, αφού και οι δύο στηρίζονται στο ένστικτο. Ίσως εκεί ποντάρει στην νοοτροπία των Μίτσοβ και Σίλμπ, όπως και στον ατσάλινο χαρακτήρα του Σινάν Γκιουλέρ. Γενικότερα, πιστεύω ότι υπάρχουν τα όπλα, υπάρχει η θέληση, το σημαντικό είναι να γίνει ομάδα. Η άμυνα είναι ένα καίριο ζήτημα. Αφενός έχει κάνει εξαιρετική δουλειά για να υποστηρίξει big lineups κοντά σε 6ft point guards, αφετέρου η προσήλωση που έδωσε σε παίκτες μόνο με επιθετικό ταλέντο, ίσως στερήσει το κάτι παραπάνω.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Ζάλγκιρις Κάουνας– Πιστεύοντας στο όνειρο

Πρόβλεψη: Θέση 14η

Key Player  – Μπροκ Μότουμ

To “πάρε-δώσε”

Ήρθαν: Λέο Βέστερμαν, Κέβιν Πάνγκος. Αρτούρας Μιλάκνις, Αουγκούστο Λίμα (δανεικός)
Έφυγαν: Κάσπαρς Βετσβάγκαρας, Όλιβιε Χάνλαν, Τζερόμ Ραντλ, Ίαν Βουγιούκας, Βένε Σιμ Σάντερ, Μαρτίνας Πότσιους, Μαρτίνας Σάιους
Ανανέωσαν: Ρενάλντας Σεϊμπούτις, Ρομπέρτας Γιαβτόκας, Εντγκάρας Ουλανόβας, Μπροκ Μότουμ

Αν ψάχνετε μια από τις πιο καυτές έδρες που επανδρώνεται κυρίως από γηγενείς παίκτες, τότε θα αναζητήσετε μια στην Σερβία και μια στην Λιθουανία. Ο «Σάρας» έχει μια ομάδα μόνο δικιά του και το παρκέ θα είναι καθρέπτης.

Ο Γιασικεβίτσιους επένδυσε πολλά φέτος στην περιφέρεια και συγκεκριμένα στην τριάδα των άσσων που επανδρώνεται από τους Πάνγκος, Λεκαβίτσιους και Βέστερμαν. Ο «Σάρας» αρέσκεται η ομάδα του να μπορεί να ελέγχει τον ρυθμό και συγκεκριμένα σε γκαρντ που μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες απειλής με την μπάλα στα χέρια. Ο Βέστερμαν είναι το ψηλό γκαρντ εξαιρετικός στο PnR, σίγουρα παίκτης με πλήρες πακέτο, αν καταφέρει να σταθεροποιήσει και το σουτ, θα έχει θέση σε καλύτερη ομάδα. Όσο μπόι λείπει στον Λεκαβίτσιους, άλλο τόσο γρήγορος είναι. Αρκετά καλός σουτερ, σίγουρα το τρανζίσιον αποτελεί σήμα κατατεθέν. Ο Κέβιν Πάνγκος, είναι σίγουρα ο καλύτερος οργανωτής μισού γηπέδου αυτής της ομάδας και ο καλύτερος σουτέρ. Άρα βλέποντας τους 3 ball handlers αυτής της ομάδας, βλέπουμε ότι συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο και μπορούν να αγωνιστούν μαζί, ακόμη και σε σχήμα με 3 γκαρντ, δεδομένου ότι υπάρχει λειψανδρία στην θέση «3», μετά τον Ουλανόβας.

Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η Ζάλγκιρις υπέγραψε δύο διεθνείς Λιθουανούς και κάπως έτσι να στηριχθεί στους γηγενείς παίκτες της. Θεωρώ τον Μιλάκνις από τους κορυφαίους σουτέρ θέσης στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το  timing, η εκτέλεση και η ψυχρότητα είναι κάτι απίστευτο για ένα παίκτη που θα μπορούσε να αποτελεί παίκτη ρόλων σε top ομάδα, άρα καταλαβαίνουμε ότι ο ρόλος του στην Λιθουανία θα είναι αρκετά πιο αναβαθμισμένος. Ο Σειμπούτις είναι ο παίκτης στον οποίο μπορεί να στηριχθεί ο Γιασικεβίτσιους, όντας ένα έμπειρο γκαρντ, που παραμένει ακόμη εξαιρετικός σκόρερ. Θεωρώ ότι αν υπάρχει ένας παίκτης που μπορεί να αποτελέσει τον 4^th quarter go to guy, αυτός είναι ο Λιθουανός γκαρντ.

Θεωρώ ότι ο Μιλάκνις δίνει αρκετή βοήθεια στον Ουλανόβας και είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που έκανε ο Ρίβερς στον Παναθηναϊκό. Ο Μιλάκνις ήρθε να συμπληρώσει τον Ουλανόβας και όχι το αντίθετο. Από εκεί και πέρα, είναι στο χέρι του αγαπημένου παιδιού του «Σάρας» για το αν θα καταφέρει να ανοίξει τα φτερά του και να γίνει σταθερός. Το θετικό είναι ότι ο Μιλάκνις δεν είναι ο παίκτης που χρειάζεται ρυθμό και δεν πρόκειται να “κάψει” τον Ουλανόβας, αντιθέτως θα του προσφέρει ηρεμία να αναπτυχθεί. Πιστεύω ότι θα κάνει το step up πάντως…

Το κλειδί για την φετινή Ζαλγκίρις, εκτός από την firepower περιφέρεια που έστησε ο Γιασικεβίτσιους, θαρρώ πως βρίσκεται στο πρόσωπο του Μπροκ Μότουμ. Έναν παίκτη από τον οποίο περιμένει πολλά ο κόουτς της Ζάλγκιρις και φυσικά από την απόδοσ;h του θα κριθούν αγώνες. Το θέμα είναι ότι ο Γιανκούνας του προσφέρει την ίδια ηρεμία που προσφέρει και ο Μιλάκνις στον Ουλανόβας. Στα ψυχικά χαρακτηριστικά πιστεύω ότι θα χτιστεί η φετινή Ζαλγκίρις. Μental toughness, agressiveness… Αυτές οι δύο λέξεις που ανήκουν στον χαρακτήρα του Μότουμ, εκεί πιστεύω ποντάρει ο Γιασικεβίτσιους. Ο Μότουμ είναι σε ένα οργανισμό που μπορεί να αναπτύξει το παιχνίδι, τόσο σε σωματικό, όσο και πνευματικό επίπεδο. Από τα 25λεπτα, στα 15λεπτα… Είναι κάτι που θα βιώσει και φέτος, μέχρι να σταθεροποιηθεί ή να δείξει ότι μπορεί να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Φέτος πραγματικά θα δείξει αν είναι ένα leading PF ή απλά ένας παίκτης ρόλων.

Για το πολεμικό mentality του Μότουμ, όπου πάνω σε αυτό συνοψίζεται η φετινή Ζαλγκίρις… Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στη θέση «5» και συγκεκριμένα στους Λίμα και Καβαλιάουσκας. Ο δεύτερος αφενός προσφέρει τον διεθνή Λιθουανό που έψαχναν στην Ζάλγκιρις, αφετέρου είναι ένα δυνατό παιδί, παίρνει πολύ καλές θέσεις, βάζει δυναμικά το σώμα του στο ποστ και είναι μαχητής. Ο πιο versatile/αθλητικός τύπος σε αυτή την ομάδα ακούει στο όνομα του Αογκούστο Λίμα. Ένα παιδί που φτάνει πολύ ψηλά αναφορικά με την άμυνα. Πολύ καλό timing στα μπλοκ και φέρνει στην «κρύα» Λιθουανία μια φλογερή Λατινοαμερικάνικη «μαγκιά». Από αυτά τα intangibles θα ζήσει φέτος η ομάδα του «Σάρας». Είναι δεδομένο ότι στερείται ταχύτητας. Αρκετά δυνατή σε physical επίπεδο, αλλά στειρείται τα πόδια που είναι απαραίτητα σήμερα.

Ερυθρός Αστέρας – Στο ίδιο μοτίβο

Πρόβλεψη: Θέση 15η

Key Player – Μάρκο Σιμόνοβιτς

To “πάρε-δώσε”

Ήρθαν: Τσαρλς Τζένκινς, Όγκνιεν Κούζμιτς
Έφυγαν: Μάικ Τσίρμπες, Κουίνσι Μίλερ, Τάρενς Κίνσεϊ
Ανανέωσαν: Ντέγιαν Ράντονιτς (C), Μάρκο Σιμόνοβιτς, Νέμανια Ντάνγκουμπιτς

Αρκετές απώλειες, μηδαμινές προσθήκες, ένα σύνολο που και φέτος θα στηριχτεί αρκετά στον παράγοντα έδρα.

Το έχει δείξει και στα φιλικά, είναι ο παίκτης που θα πάρει τα μεγάλα σουτ και θα βγει μπροστά. O λόγος για τον Μάρκο Σιμόνοβιτς. Δυστυχώς, ο Ερυθρός Αστέρας δεν προτίμησε το Αμερικάνικο στοιχείο και πέρα από τον επαναπατρισμό του Τζένκινς δεν έκανε κάτι αξιόλογο από άποψη recruiting. Αυτό που μου βγάζει ο Ερυθρός Αστέρας είναι μια αντίστοιχη Παρτίζαν, όταν επέλεξε να στηριχθεί στο εγχώριο υλικό. Όταν όμως μιλάμε για επίπεδο Euroleague, τότε τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μου θυμίζει μια αντίστοιχη Ζαλγκίρις, ωστόσο οι Λιθουανοί είναι αρκετά πιο ξεκάθαροι στους ρόλους και το μπάσκετ που θα παρουσιάσουν. Ομάδα που θα βασιστεί σε παράγοντες όπως η έδρα και τα intangibles καθαρά. Δεν έχει τα εργαλεία να στηρίξει το παιχνίδι του PnR που λατρεύει ο Ράντονιτς και ούτε υπάρχει ο καθαρός post player για να κάνει ότι έκανε πέρυσι με τον Ζίρμπες. Αν ο PnR C βρέθηκε στο πρόσωπο του, τότε έκαναν ένα τεράστιο λάθος.

Είναι δεδομένο ότι αποκτήθηκε για starter C και ότι θα έχει πολύ μεγαλύτερο impact στο παιχνίδι του Ερυθρού Αστέρα, δεδομένου ότι ήρθε σε οργανισμό της πατρίδας του και τον πιστεύουν πάρα πολύ. Φέτος θα δείξει αν πραγματικά μπορεί να επωμιστεί υψηλότερο ρόλο από αυτόν του blue collar C. Ο Γιόβιτς χρειάζεται ένα καθαρό PnR C για να στηρίξει το αγαπημένο του παιχνίδι και δεδομένου ότι δεν υπάρχουν πολλοί spacers σε αυτή την ομάδα του Ευρθρού Αστέρα (πλην Σιμόνοβιτς), ενδεχομένως θα βλάψει το χρυσό πόιντ γκαρντ του Βελιγραδίου. Νομίζω ότι ο Ράντονιτς περιμένει αρκετά από τους Ντάνγκουμπιτς, Γκούντουριτς σαν weak side threats και θα στηριχτεί πολύ στο παιχνίδι αδύναμης, δεδομένου και της ικανότητας του Γιόβιτς. Νομίζω ότι ο Ντάνγκουμπιτς είναι πιο έτοιμος σαν αθλητής, αρκετά πιο έξυπνος ο Γκούντουριτς. Πρέπει να σταθεροποιήσουν το τρίποντο κοντά στο 40% για να μπορέσει να γίνει πιο απειλητικός ο Ερυθρός Αστέρας.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Από εκεί και έπειτα, στηρίζει αρκετά στο prospect που ακούει στο όνομα Λούκα Μίτροβιτς και αν είναι υγιής μπορεί να προσφέρει, ειδικά αν θυμηθούμε την προπερασμένη σεζόν, όπου ήταν από τις εκπλήξεις. Νομίζω ότι η άμυνα θα είναι το κλειδί για την ομάδα του Ράντονιτς. Νέα παιδιά, πόδια, πίεση σε όλο το γήπεδο και με την δύναμη της έδρας, κάπως έτσι θα χτυπάει φέτος ο Ερυθρός Αστέρας. Έχασε σημαντικούς παίκτες που έβγαιναν μπροστά στα δύσκολα όπως οι Μίλερ και κυρίως ο Κίνσεϊ. Το να μην τους αντικαταστήσει θα κάνει κακό από την άποψη, ότι… καλοί οι γηγενείς νεαροί παίκτες που θα παίζουν με πάθος, αλλά όταν σφίξουν τα λουριά θα χρειαστεί από τους veteran leaders Μπιέλιτσα και Σιμόνοβιτς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Μπορούν;

Ούνιξ Καζάν – Θα αντέξει στην πίεση της Euroleague;

Πρόβλεψη: Θέση 16η

Key Player – Κιθ Λάνγκφορντ

To “πάρε-δώσε”

Ήρθαν: Κότι Κλαρκ, Πάβελ Αντίποφ, Αλεκσάντρ Καρπούκιν, Εβγκένι Βορόνοφ, Βλάντισλαβ Γεβστάφε
Έφυγαν: Βαλερί Λικχοντέι, Πετρ Γκουμπάνοφ, Αρτούρας Μιλάκνις
Ανανέωσαν: Λατάβιους Ουίλιαμς, Κιθ Λάνγκφορντ, Κίνο Κόλομ, Εβγκένι Πασούτιν (C), Κώστας Καϊμακόγλου, Βλάντιμιρ Πάνιν

Ιδού η απορία. Ομάδα χτισμένη πάνω στον βετεράνο πλέον, Κιθ Λάνγκφορντ. Τι άλλαξε ο Πασούτιν από πέρυσι; Λίγα πράγματα. Εδώ είναι Euroleague και μπορεί να διαθέτει δυνατότερα ονόματα από Ζαλγκίρις και Ερυθρό Αστέρα, αλλά στερείται σε μεγάλο βαθμό την σκληράδα και την ενέργεια που παίρνουν από τις καυτές έδρες τους.

Κιθ Λάνγκφορντ. Ο μοναδικός franchise player αυτού του σωματείου, το leading guard που θα σώσει μερικές βραδιές της Ρωσικής ομάδας. Ας ξεκινήσουμε από αυτό που θυμάμαι από το φιλικό με τον Παναθηναϊκό. Ομάδα αρκετά άναρχη, παίζει πολύ Pick ‘n Roll τόσο με Πονκρασόβ, όσο και με Κολόμ και μετά από επιθετικό ριμπάουντ βιάζεται. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μετά από αρκετά ριμπάουντ του Παραχούσκι να γίνεται τρίποντο αμέσως μετά την πρώτη πάσα. Σαν ομάδα δεν διαθέτει κανένα κλασσικό σουτέρ και γι’ αυτό αρέσκεται να περνάει την μπάλα μέσα όπου υπάρχει ο Παραχούσκι, ο πλέον καλός bruiser που διαθέτει αυτή η ομάδα. Από τα πιο δυνατά κορμιά που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια, νομίζω ταμάμ για Ελληνική ομάδα.

Έπειτα υπάρχει αυτός ο μικρός δαίμονας, ο Κολόμ που είναι από τους πιο συμπαθείς πασέρ στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πολύ καλός σε καταστάσεις PnR, διαβάζει αρκετά καλά τις άμυνες, αλλά μέτριος επιθετικά και επιρρεπής στα λάθη. Μου θυμίζει πάρα πολύ την περίπτωση Ξανθόπουλου. Όταν λοιπόν στην θέση «1», υπάρχουν δύο facilitator με κακό σουτ, τότε το πράγμα μπερδεύεται. Δεν ήταν τυχαίο το under και στους δύο αυτούς παίκτες. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υπάρχει σύγκριση του Κολόμ με τον γκαρντ του Άρη, απλά μιλάμε για επίπεδο Euroleague εδώ. Ταλέντο έχει, για βασικό playmaker δεν είναι. Η ανορθογραφία στην θέση «1», διορθώνεται αρκετά στην θέση «2», όπου ο καθαρός σκόρερ Λάνγκφορντ, έρχεται να συναντήσει τον Βορόνοβ, τον παίκτη για όλες τις δουλειές και που ενδεδειγμένα θα αποτελέσει τον defensive stopper στα γκαρντ. Ένας παίκτης ειδικών αποστολών. Ενέργεια, μεγάλα άκρα. Πάει πολύ για το κλέψιμο.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Στο «3» υπάρχει ο Κλαρκ, ένα παιδί πολύ αθλητικό που συνθέτει 3&D στοιχεία πάνω του. Εξαιρετικός αμυντικός, πολύ ενέργεια τον είχα “βλεφαριάσει” από το Ισραήλ πριν χρόνια. Αν μπορέσει να μείνει σταθερός στο τρίποντο και βγάλει την κλασσική ενέργεια σε άμυνα και ριμπάουντ, τότε θα μπορέσει να αποτελέσει από τις αναμενόμενες εκπλήξεις. Είναι από τους παίκτες, που πιστεύω μπορούν να βγουν μπροστά από αυτό το σύνολο. Η φρόντκορτ μου αρέσει αρκετά για τον πολυδιάστατο χαρακτήρα της. Μάρκο Μπάνιτς για σκορ και ριμπάουντ μέσα, Καϊμακόγλου για ριμπάουντ και σκορ από την περιφέρεια. Ουίλιαμς, ένας παίκτης πολύ γρήγορος, τρομερό μέγεθος, έχει βάλει πολλά κιλά για να είναι στη θέση «5». Εξαιρετικός στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη γι’ αυτό και κολλάει ιδανικά με τον Κολόμ. Το ιδανικό ταίριασμα στο PnR.

Γενικά, αυτό που περιμένω από την Ούνιξ είναι μικρά ξεσπάσματα από συγκεκριμένους παίκτες. Ομάδα χωρίς αντίκτυπο, χάνει εύκολα την επαφή με το σκορ και δεν διατηρεί τις διαφορές της. Πρόβλημα στην νοοτροπία; Εγώ βλέπω αμυδρά intangibles, αν και οι ρόλοι είναι αρκετά πιο σαφή από της Γαλατά για παράδειγμα.