Αφιέρωμα: Το Power Ranking της Euroleague! #1

Ο Κωνσταντίνος Πανάς και το “Όλα Πράσινα” δίνουν την δική τους οπτική για τις ομάδες της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, που δεν είναι άλλη από την Euroleague, κατατάσσοντας και αξιολογώντας καθεμία εξ’ αυτών.

Το… απόλυτο πανόραμα, ο αναλυτικότερος οδηγός της Euroleague που βρίσκεται προ των πυλών, στο πιάτο σας.

Ο Κωνσταντίνος Πανάς σκιαγραφεί το προφίλ των 15 ομάδων που θα αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός στη Regular Season, όπως φυσικά και του ίδιου του “Εξάστερου”, προβλέποντας παράλληλα την τελική κατάταξη στο νέο σύστημα που θα παρουσιάσει φέτος η διοργάνωση.

Οι φθηνότερες διακοπές γίνονται… Σεπτέμβριο! Δες τις καλύτερες τιμές από όλη την Ελλάδα

Το Euroleague Power Ranking του “Όλα Πράσινα” θα χωριστεί σε 4 τμήματα, εκ των οποίων το καθένα θα δημοσιεύεται κάθε Παρασκευή μέχρι και την έναρξη της διοργάνωσης, περιλαμβάνοντας κάθε φορά από 4 ομάδες. Θα ξεκινήσουμε με τις ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Φενέρμπαχτσε, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα, με βάση τις προβλέψεις των θέσεών τους από τον Κωνσταντίνο Πανά.

ΤΣΣΚΑ Μόσχας – Για να υπερασπιστεί τον θρόνο της

Πρόβλεψη: Θέση 1η

Key Player – Τζέιμς Ογκάστιν

Ο Δημήτρης Ιτούδης ακολουθεί το μοτίβο που διδάχθηκε τόσα χρόνια δίπλα στον Ομπράντοβιτς. Μικρές προσθαφαιρέσεις, ώστε να διατηρηθεί η ομοιογένεια και να καλυφθούν οι όποιες αδυναμίες είχαν πέρυσι οι πρωταθλητές Ευρώπης.

Το… “πάρε-δώσε”

Ήρθαν: Σεμέν Αντόνοφ, Τζέιμς Ογκάστιν, Σάσα Γκαβρίλοφ
Έφυγαν: Ντεμέτρις Νίκολς
Ανανέωσαν: Βιτάλι Φριντζόν, Κόρι Χίγκινς, Νάντο Ντε Κολό, Βίκτορ Χριάπα, Ιβάν Λαζάρεφ, Δημήτρης Ιτούδης (C)

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά της ΤΣΣΚΑ, η οποία άλλαξε άρδην την περασμένη σεζόν και μείωσε και το μπάτζετ, αφού κατάλαβε ότι δεν χρειάζεσαι υψηλό μπάτζετ για να κατακτήσεις την κορυφή. Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη τα… παγερά συμβόλαια μετατράπηκε σε πιο role based ομάδα, που θα βασίζεται στην δυναμική του συνόλου. Το γεγονός ότι κομβικό ρόλο στην κατάκτηση της κορυφής έπαιξαν παίκτες όπως ο Κορόμπκοβ και ο Κουρμπάνοβ, κάτι πρέπει να λέει. Ο Ιτούδης είναι εξαιρετικός, ώστε να στηρίζεται στο σύνολο και να παίρνει τα πάντα κάθε παίκτη ξεχωριστά. Είναι προπονητής που θα στηριχθεί στον 12^ο παίκτη, αν έχει συγκεκριμένο ρόλο ειδικών καταστάσεων. Σε αντίθεση με προπονητές όπως ο Περάσοβιτς ή ο Ομπράντοβιτς, που στηρίζονται καθαρά σε 7-8 παίκτες. 

Οι Ρώσοι παραμένουν μια guard based ομάδα, ωστόσο οι προσθήκες των Ογκάστιν και Αντόνοβ δίνουν ακόμη μεγαλύτερο βάθος και περισσότερες επιλογές. Ο Ιτούδης δεν πήγε τυχαία στην επιλογή του Τζέιμς Ογκάστιν και τον θεωρώ κλειδί από την άποψη, ότι πλέον και η φροντκόρτ της ΤΣΣΚΑ ενεργοποιείται εγκεφαλικά.

Η ΤΣΣΚΑ θα βασιστεί και φέτος στον εξαιρετικό Μίλος Τεόντοσιτς, ο οποίος είναι ο μοναδικός ο οποίος κολλάει κάτω από κάθε σχήμα που επιλέγει ο Ιτούδης. Ειδικά σε κλειστές άμυνες, όταν επιθυμεί ένα καθαρά Pick ‘n Roll σκεπτόμενο παίκτη. Πλέον το κλειδί της ΤΣΣΚΑ είναι ότι θα μπορεί να έχει και playmaker ρακέτας με τον Ογκάστιν σε σχήματα, όπου δεν θα είναι απαραίτητο να βρίσκεται και ο Τεόντοσιτς μέσα. Η ΤΣΣΚΑ συνήθως επιλέγει τον Τεόντοσιτς δίπλα σε ένα defensive stopper στην μπάκορτ, ένα στην φρόντκορτ και από εκεί και πέρα δύο 3&D floor spacers. Συνήθως, ο αμυντικός στη θέση «5» είναι ο Κάιλ Χάινς, ώστε να εκμεταλλευτεί την ικανότητα του Σέρβου στο PnR. Ο δεύτερος αμυντικός της περιφέρειας ήταν συνήθως ο Άαρον Τζάκσον, αποφορτίζοντας και τον Τεόντοσιτς στο κατέβασμα σε περίπτωση που υπήρχε κάποιος να τον παίζει overplay. Στη θέση «3» και «4» υπήρχαν (και θεωρητικά θα υπάρχουν) δύο παίκτες με χαρακτηριστικά άμυνας και τριπόντου, όπως Φριτζόν, Αντόνοβ και Κουρμπάνοβ. Αν σε αυτές τις δύο θέσεις υπάρχουν και παίκτες που επιτίθενται αποτελεσματικά απέναντι στην close out, τότε βλέπουμε χονδρικά πως κινείται η ΤΣΣΚΑ, η οποία είναι μια ομάδα που τα τελευταία δύο χρόνια τουλάχιστον βασίζεται στο καλό spacing και στην weak side.

Από εκεί και πέρα, υπάρχει ο Νάντο Ντε Κολό, ο παίκτης από τον οποίο ο Ιτούδης περιμένει να σπρώξει την ομάδα κάτω από κάθε συνθήκη (go to player). Αυτό που με προβληματίζει στον παίκτη είναι το leadership που δεν διαθέτει, όταν το παιχνίδι γίνεται κλειστό και η πίεση αφόρητη. Και φυσικά μιλάω για συνθήκες αγώνα που κρίνεται τίτλος ή είσοδος σε τελικό. Σε όσες περιπτώσεις θυμάμαι τον Γάλλο να χρειάστηκε να κουβαλήσει την ΤΣΣΚΑ, σε δύσκολες συνθήκες ο Ντε Κολό είχε την μαγική ικανότητα να εξαφανίζεται (βλ. τελικό Βερολίνου) και γι’ αυτό ο Ιτούδης είναι τυχερός που διαθέτει και τον Μίλος Τεόντοσιτς, αλλά και τον Κόρι Χίγκινς.

Οι φθηνότερες διακοπές γίνονται… Σεπτέμβριο! Δες τις καλύτερες τιμές από όλη την Ελλάδα

Ο δεύτερος ήταν το μεγάλο κερδισμένο στοίχημα για το τεχνικό τιμ της «αρκούδας», αφενός γιατί μπόρεσε να αντεπεξέλθει γρήγορα όσον αφορά το leveling, από μηδαμινή εμπειρία σε τοπ επίπεδο διοργανώσεων (ακόμη και Eurocup), σε σημαντικό χρόνο συμμετοχής στη Euroleague. Αφετέρου, επειδή έναν καθαρό σκόρερ κατάφεραν να τον μετατρέψουν σε facilitator και παίκτη ρόλων. Ορισμένες φορές είχε καθήκοντα καταστροφής αντιπάλων ως defensive stopper, άλλες ρόλο initiator και άλλες να αγωνίζεται ως το τρίτο γκαρντ λόγω υψηλού frame. Γενικότερα, ο Ιτούδης μπορεί να κερδίζει παίκτες και το έδειξε σε πλήρη βαθμό φέτος.

Εν κατακλείδι, η ΤΣΣΚΑ και φέτος θα βασιστεί στους κοντούς επιθετικά και οργανωτικά. Από την μια… Τεόντοσιτς, αυτή την ήρεμη «τρέλα» που τον χαρακτηρίζει και συγκεκριμένα το σετ παιχνίδι με σωστό spacing και παιχνίδι αδύναμης. Πλέον, έχοντας και τον Ογκάστιν είναι δεδομένο ότι θα δούμε πολύ περισσότερο Pick ‘n Roll, έχοντας ήδη τον εξαιρετικό στο είδος Κάιλ Χάινς. Αυτό που προβλέπεται να δούμε από την φετινή ΤΣΣΚΑ είναι κάτι σαν την Λερναία Ύδρα. Όταν νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες με το Pick ‘n Roll θα σκάει μύτη από την γωνία ο Κουρμπάνοβ και θα σε ρίχνει στα πατώματα. Από την άλλη, ο Νάντο Ντε Κολό να τραβάει το κουπί στο σκοράρισμα, έχοντας από κοντά τον Χίγκινς. Και έπειτα το μυαλό που θα προσφέρει πλέον ο Ογκάστιν στους ψηλούς, από το γεγονός ότι και από εκεί θα υπάρχει πλέον πληθώρα επιθετικών αρετών και οργάνωσης. Αν οι Χάινς και Φρίλαντ δεν βλέπουν τόσο γήπεδο, οι Ογκάστιν και Χριάπα είναι… μανούλες. Μην ξεχνάτε ότι πλέον με τον ψηλό από τον Χίμκι υπάρχει άλλος ένας εξαιρετικός αμυντικός ψηλά.

Φενέρμπαχτσε – Πόδια, πόδια, πόδια

Πρόβλεψη: Θέση 2η

Key player – Κώστας Σλούκας

Από άποψη στελέχωσης, η Φενέρμπαχτσε έμεινε ίδια ως προς την ραχοκοκαλιά της και πρόσθεσε απλός βάθος στο rotation, αποκτώντας τον γνωστό μας από τα ελληνικά παρκέ, Τζέιμς Νούνελι, και τον Ντουβεριόγλου, πρώην παίκτης της Εφές.

Το… “πάρε-δώσε”

Ήρθαν: Τζέιμς Νούναλι, Αχμέτ Ντουβερίογλου
Έφυγαν: Κέναν Σιπάχι
Ανανέωσαν: Γιαν Βέσελι, Έκπε Ούντο, Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς

Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να φανταστώ τι περισσότερο θα παρουσιάσει η φετινή Φενέρμπαχτσε και πιστεύω πως θα αποκτήσει ένα ή δύο παίκτες στις θέσεις «1» και «5». Παρόλα αυτά, μια υγιής ομάδα Ομπράντοβιτς μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος. Θεωρώ ότι φέτος η Φενέρ θα στηριχτεί περισσότερο στον Κώστα Σλούκα, σε ένα αναβαθμισμένο ρόλο από αυτόν του sixth man που είχε πέρυσι. Τον ρόλο που θαρρώ πως κολλάει περισσότερο στον Μπόμπι Ντίξον, έναν παίκτη που μπορεί να αλλάξει άρδην τον PnR ελεγχόμενο ρυθμό των Μπογκντάνοβιτς και Σλούκα.

Από εκεί και πέρα, ρόλο αναμένεται να έχει και ο νεαρός Ουκουρλού, ωστόσο αυτό που με προβληματίζει είναι το απότομο ξεπέταγμα. Ο Ουκουρλού είναι pass first, αλλά χάνει αρκετά σε μέγεθος και athleticism. Κακό πρώτο βήμα, αλλά εξαιρετικά γρήγορος και βλέπει αρκετά καλά γήπεδο. Πιστεύω πως θα αποτελέσει βασικό πυλώνα της Εθνικής Τουρκίας τα επόμενα χρόνια. Για την ώρα όμως, δεν ξέρω πως θα μπορέσει και βάσει αδύναμου κορμού να σπρώξει έστω και ελαφρώς τα σύγχρονα γκαρντ. Επίσης, αναλαμβάνει τον facilitator ρόλο που είχε πέρυσι ο Χίκμαν, κάτι που σημαίνει πως πρέπει να είναι και συνεπής στα αμυντικά καθήκοντα, θα ήθελα πολύ να το δω αυτό προσωπικά. Είπαμε, δεν υστερεί σε πόδια, αλλά σε εκρηκτικότητα και δύναμη. Αντιθέτως, εκεί αναμένεται να στηριχτεί και φέτος η τουρκική ομάδα. Παίρνοντας τον φτεροπόδαρο Τζέιμς Νούναλι είναι δεδομένο ότι αυτό που θέλει ο “Ζοτς”, είναι να ανεβάσει την ταχύτητα της ομάδας ένα κλικ παραπάνω.

Η βασική οχτάδα του “Ζοτς” κατ’ εμέ θα είναι η εξής… Σλούκας, Μπογκντάνοβιτς, Ντίξον, Ντατόμε, Νούνελι, Άντιτς, Βέσελι και Ούντοχ. Από εκεί και πέρα θα μπορέσει να μπει σε αυτό το κλαμπ και ο Νίκολα Κάλινιτς υπό προϋποθέσεις. Η Φενέρμπαχτσε δεν είναι Ερυθρός Αστέρας και οι απαιτήσεις είναι ακόμη περισσότερες. Ο Κάλινιτς εμφάνισε θέμα νοοτροπίας απ’ όσο γνωρίζω, αλλά παράλληλα αδυνατούσε να φέρει εις πέρας τους αυτοματισμούς του “Ζοτς” στα κρίσιμα, κάτι που του στέρησε ενεργό ρόλο πέρυσι. Θεωρώ πως είναι στο χέρι του να μπει σε αυτό τον κλειστό κύκλο. Από εκεί και πέρα οι Τούρκοι παίκτες θα είναι καθαρά παίκτες ρόλων. Ντουβεριόγλου βοήθειες στο «5» κυρίως, με τον Χερσέκ επίσης να εναλλάσσεται στο «4» και στο «5». Σίγουρα τους υψηλότερους ρόλους θα απολαμβάνουν οι Μαχμούτογλου και Ουκουρλού.

Σλούκας-Μπογκντάνοβιτς πιστεύω πως ήρθε η ώρα να αποτελέσουν τον βασικό πυλώνα στην περιφέρεια. Από την μια, θαρρώ πως το αγαπημένο του PnR παιχνίδι θα στηριχτεί πάνω στον Έλληνα παίκτη από πολλές απόψεις. Από την άλλη, ο Μπογκντάνοβιτς, ένα από τα καλύτερο σύγχρονα γκαρντ (μέγεθος + athleticism + scoring instincts), θα αποτελέσει για μια ακόμη χρονιά τον go to player του “Ζοτς”. Κάθε χρόνο και πιο έμπειρος, θέλω να δω πως θα διαχειριστεί και αυτός καταστάσεις με κλειστές άμυνες σε ειδικές συνθήκες (κάτι παρόμοιο με τον Ντε Κολό). Έπειτα ο Μπόμπι Ντίξον, ένα χρόνο μεγαλύτερος και σιγά – σιγά θα χάνει σε ταχύτητα, είναι δεδομένο. Πιστεύω πως θα πάρει τον ρόλο του pace changer από την άποψη ότι πλέον έχει τα κατάλληλα εφόδια (εμπειρία, shot on&off the dribble, fastbreak κλπ).

Οι φθηνότερες διακοπές γίνονται… Σεπτέμβριο! Δες τις καλύτερες τιμές από όλη την Ελλάδα

Από εκεί και έπειτα το «3», «4» και «5» θα επανδρωθεί από πέντε παίκτες. Τον Νούνελι, ο οποίος αποκτήθηκε για μπαλαντέρ στο «3» σε big και στο «4» σε small ball lineup. Με αυτό τον τρόπο ο “Ζοτς” απέκτησε ένα παίκτη με 3&D χαρακτηριστικά, ο οποίος δένει εξαιρετικά με τον Βέσελι, αφού είναι καλύτερος σουτέρ και με τον Ντατόμε επειδή μπορεί να παίξει τον ρόλο του καθαρά defensive stopper. Έτσι ελευθερώνεται και ο Πέρο Άντιτς, ο οποίος πέρυσι είχε το ρόλο του συνδετικού κρίκου με τον Τσέχο φόργουορντ/σέντερ. Το ρόλο που φέτος θα έχει ο Νούνελι, μόνο που θα έχει την δυνατότητα να αντικαταστήσει και τον Ιταλό. Ο παίκτης έχει πάρει αρκετά κιλά από την εποχή που τον θυμάστε στην Καβάλα. Εξαιρετικός και στο τρανζίσιον. Άρα, για να το δείτε πιο σφαιρικά, κάπως έτσι θα καλυφθούν τα φόργουορντ σέντερ φέτος.

3 – Ντατόμε , Νούνελι, Κάλινιτς

4 – Βέσελι , Άντιτς, Χέρσεκ (Ντατόμε, Νούνελι, Κάλινιτς)

5 – Ούντοχ , Ντουβεριόγλου (Βέσελι, Άντιτς)

Παρότι εικονικά φαίνεται να είναι αρκετά καλά, δεν μπορώ να λογίσω τους Χερσέκ και Ντουβεριόγλου ως παίκτες που μπορούν να ανταγωνιστούν αθλητές αυτού του επιπέδου και να αντικαταστήσουν επάξια τους βασικούς. Αυτό που προσπαθεί να κάνει ο “Ζοτς” και φέτος είναι να καμουφλάρει τις αδυναμίες εναλλάσσοντας τις θέσεις των παικτών. Βέβαια, ένας τραυματισμός στην φροντκόρτ της Φενέρ θα κοστίσει πολύ περισσότερο, απ’ ότι στην ΤΣΣΚΑ φερ’ ειπείν. Ένας παίκτης που θεωρώ ότι θα ταίριαζε, ήταν ένας παίκτης που οραματιζόμουν και για τον Παναθηναϊκό και έμαθα ότι έμεινε και στο τουρκικό πρωτάθλημα.

Θεωρώ πως η Φενέρ θα στηριχτεί φέτος πολύ περισσότερο στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά και στην άμυνα στα 4/4 έχοντας και με την προσθήκη Νούνελι, αθλητές που μπορούν κάλλιστα να πιέζουν για μεγάλο διάστημα. Δύο παίκτες ήταν αυτοί που δεν μου επέτρεψαν να τοποθετήσω τους Τούρκους στην θέση «1».

Ρεάλ Μαδρίτης – Να γίνει ξανά «Βασιλίσσα»

Πρόβλεψη: Θέση 3η

Key Player –  Άντονι Ράντολφ

Αν διατηρούσε στο ρόστερ της τον Σέρχι, θα την είχαν σίγουρα ένα σκαλί πιο πάνω. Για την ώρα απολαμβάνει την θέση “νούμερο 3” στα δικά μου μάτια, επιτέλους βάζοντας ισχυρό mobility στην φρόντκορτ.

Το… “πάρε-δώσε”

Ήρθαν: Οθέλο Χάντερ, Άντονι Ράντολφ, Ντοντέι Ντρέιπερ
Έφυγαν: Σέρχιο Ροντρίγκεθ, Ουίλι Ερνανγκόμεθ, Μορίς Εν’Ντουρ, Κέι Σι Ρίβερς, Αουγκούστο Λίμα (δανεικός)
Ανανέωσαν: Αντρές Νοτσιόνι, Γιόνας Ματσιούλις, Γκουστάβο Αγιόν, Τζέισι Κάρολ, Τζέφρεϊ Τέιλορ, Τρέι Τόμπκινς

Υπήρχε εξ’αρχής πλάνο, το wonderboy που ακούει στο όνομα Λούκα Ντόνσιτς, να αναλάβει μεγαλύτερα καθήκοντα, όταν ο Ροντρίγκεζ κούνησε μαντίλι για τις ΗΠΑ. Ωστόσο, παρότι ο νεαρός αναμένεται να έχει ρόλο στην νέα Ρεάλ, θεώρησαν ότι είναι σημαντικό να έρθει ένα γκαρντ με εμπειρία, ώστε να τον πλαισιώσει και να τον κάνει τον τελευταίο γκαρντ στο ροτέισον. Οι Μαδριλένοι αυτή τη στιγμή έχουν δηλωμένους 14 παίκτες, οπότε αν υποθέσουμε ότι ο πρώτος που θα μείνει έξω είναι ο 23χρονος Άλεξ Σουάρεζ (ο οποίος ίσως πάει ξανά δανεικός), ο δεύτερος θα είναι πάλι από την φρόντκορτ, αφού εκεί υπάρχουν 6 παίκτες.

Η Ρεάλ θα στηριχτεί και φέτος στον φτεροπόδαρο υπαρχηγό της, Σέρχιο Λιούλ, με τα καθήκοντα να είναι αυξημένα ελέω της απουσίας Ροντρίγκεζ. Έχουμε δει ότι χάρη στα γρήγορα πόδια και την ασφυκτική άμυνα που έπαιζε, ο Λιούλ έπαιρνε ορισμένες φορές το ρόλο του defensive stopper, ώστε να δώσει το ελεύθερο στον Ροντρίγκεζ να έχει πιο εκτελεστικά καθήκοντα. Με την έλευση Ντρέιπερ, το δίδυμο παραμένει το ίδιο, μόνο που πλέον γίνεται λιγότερο δημιουργικό, αλλά αρκετά πιο αμυντικό και πλέον οι ρόλοι αλλάζουν, με τον Λιούλ να παίρνει τη θέση του Ροντρίγκεζ, και του Λιούλ ο Ντρέιπερ.

Η απουσία του Ροντρίγκεζ δεν δίνει μόνο στο Λιούλ αυξημένα καθήκοντα, αλλά και στον Ρούντι, από τον οποίο οι άνθρωποι της Ρεάλ περιμένουν να ανακτήσει το χαμένο leadership mentality των πρώτων ετών. Ο Ρούντι είναι μεγάλο κεφάλαιο για τους Μαδριλένους και θεωρώ ότι εν τη απουσία Ροντρίγκεζ θα επιχειρήσει να κάνει το step up ή καλύτερα το… step back. Τα νούμερα του στους Ολυμπιακούς ήταν αρκετά καλά πάντως. Από εκεί και πέρα, καθήκοντα facilitator θα αναλάβει ο Ντόνσιτς, ένα σύγχρονο γκαρντ που συνδυάζει μέγεθος, slashing abilities, εξαιρετικό για την ώρα court vision και αυτή την «αναισθησία» ενός 16χρονου που ζει το όνειρο του. Πρέπει να σταθεροποιήσει το σουτ του και φυσικά δουλειά σε πόδια/κορμό. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα παιδί ακόμη…

Ύστερα, τον κλασσικό ρόλο του sniper θα αναλάβει και φέτος ο Τζέισι Κάρολ (για εμένα ο όρος αυτός είναι συνυφασμένος με κλασσικούς σουτέρ που δεν έχουν τόσο την ιδιότητα του Defense, ώστε να τους αποδοθεί ο ρόλος του 3&D, όπως του Μασιούλις, ας πούμε. Επίσης, με τον όρο αυτό χαρακτηρίζονται οι σουτέρ που δεν χρειάζονται λεπτό για να συνδεθούν με το τρίποντο).

Από εκεί και πέρα, ο ρόλος στη θέση «3» θα δοθεί, αφενός στον Ρούντι, και αφετέρου σε δύο παίκτες με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά. Από την μια ο Τζέφρι Τέιλορ, αρκετά αθλητικός, εξαιρετικός χωρίς την μπάλα, αναμένεται να αποτελέσει το weak side threat του Λάσο, και από την άλλη ο Γιόνας Μασιούλις πιο δυνατός, αρκετά πιο αργός, αλλά με τα 3&D χαρακτηριστικά που λέγαμε πιο πριν. Είναι δεδομένο ότι ο Τέιλορ μετά τον τραυματισμό του δεν επανήλθε πια ο ίδιος. Δεν είναι πλέον τόσο αθλητικός και φοβάται να πιέσει την μπάλα, όπως κάποτε (σας θυμίζω, κάποτε είχε αναγνωριστεί ως ο καλύτερος πλάγιος αμυντικός στα κολεγιακά χρόνια). Από την άλλη, ο Μασιούλις αποτελεί εδώ και δύο χρόνια το war machine που συνέθετε με τους Ρίβερς και Νοτσιόνι στα μετόπισθεν. Κάτι που αναμένεται να κάνει φέτος με τον Ντρέιπερ.

Η φρόντκορτ είναι αρκετά πιο αινιγματική, αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν 7 παίκτες, 6 αν αφαιρέσουμε από τώρα τον Σουάρεζ. Άρα, δεδομένου ότι η θέση θα παιχτεί ανάμεσα σε Χάντερ, Τόμπκινς και τον φυσικό αρχηγό της Ρέαλ, θαρρώ πως ο Ρέγιες θα μείνει έξω. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω αλλιώς την ανανέωση στον Τόμπκινς.

Οι Μαδριλένοι θεωρώ πως θα δώσουν το ελεύθερο στον Άντονι Ράντολφ να κάνει το παιχνίδι του. Την ίδια ελευθερία που είχαν δώσει κάποτε στον Μίροτιτς και παλαιότερα στον Ρούντι. Είναι γνωστό τι μπορεί να κάνει ο φόργουορντ/σέντερ από την Καλιφόρνια και είμαι πεπεισμένος ότι θα αποτελέσει τον go to guy του Πάμπλο Λάσο από την ερχόμενη σεζόν. Μακρινό σουτ, mobility, ποστ παιχνίδι, αλλά και άμυνα είναι μερικά από τα πράγματα που αναμένεται να δώσει στο παιχνίδι της Ρεάλ φέτος. Από την άλλη, έχει ένα πολύ δυναμικό supporting cast. Το ρόλο του stretch-4 αναλαμβάνει ο Τόμπκινς δικαιωματικά, ενώ ο Οθέλο Χάντερ θα πάρει λογικά τον defensive stopper ρόλο που είχε κάποτε ο Σλότερ, χωρίς ωστόσο να έχει τόσο υψηλό impact στο αμυντικό κομμάτι, όσο στο κομμάτι above the rim/ενέργειας/επιθετικού ριμπάουντ και PnR offense.

Ο Νοτσιόνι έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην διαμόρφωση του κλαμπ της Ρεάλ Μαδρίτης όπως την γνωρίζουμε σήμερα και θεωρώ πως η λατινοαμερικάνικη σκληράδα και το mental toughness που… πότισε στην Μαδρίτη από την μέρα που πάτησε το πόδι του, είναι αξιοσημείωτη. Δεν έχει ανάλυση ή ρόλο, είναι η ψυχή της Ρεάλ, no doubt.

Ο Γκουστάβο Αγιόν θα παίξει και φέτος τον πυλώνα στην θέση «5» για τους Μαδριλένους. Τα hustle plays, η δυναμική, η agressiveness στα επιθετικά ριμπάουντ και η ικανότητα finisher που διαθέτει, τον καθιστούν ίσως τον κορυφαίο bruiser (ζει για την επαφή) της Ευρώπης. Πέρυσι οδήγησε μόνος του, μαζί με την firepower δυάδα των Ροντρίγκεζ-Λιούλ, την Ρεάλ στους «8», πλέον έχοντας ικανούς παίκτες για να τον στηρίξουν θα νιώθει ακόμη πιο άνετα. Μιλάμε αποδεδειγμένα για την πιο πλήρη φρόντκορτ της Ευρώπης… αυτή της Ρεάλ Μαδρίτης.

Αυτό που με φοβίζει στην ισπανική ομάδα δεν είναι τίποτα παραπάνω από την μαγική ικανότητα του “Παμπλίτο” να καταστρέφει παίκτες και την ανικανότητα να μπορέσει να διαχειριστεί ένα σύνολο. Μου βγάζει τα ίδια θέματα που εμφάνισε και ο Πασκούαλ με τα χρόνια, θέματα νοοτροπίας και τακτικής.

Οι φθηνότερες διακοπές γίνονται… Σεπτέμβριο! Δες τις καλύτερες τιμές από όλη την Ελλάδα

Η Ρεάλ θεωρώ πως θα δώσει περισσότερη βάση πλέον στο αμυντικό κομμάτι και στο να απλώσει την άμυνα της σε όλο το γήπεδο. Το επιθετικό της όπλο, που είναι οι πολλές κατοχές και το παιχνίδι στο τρανζίσιον, θα αποτελέσει σήμα κατατεθέν ή θα οδηγηθεί σε ελεγχόμενο τέμπο, δεδομένου ότι υπάρχουν πλέον τα εργαλεία για να απειλήσουν αποτελεσματικά σε σετ παιχνίδι;

Η Ρεάλ πρόσθεσε intangibles στη ήδη υπάρχοντα και μένει να δούμε την συνολική εικόνα να αποτυπώνεται στο παρκέ. Έχοντας πλέον αρκετό versatility/physical toughness, θα επιχειρήσει να αλλάξει την αμυντική της νοοτροπία. Όχι τόσο σε παιχνίδι καταστροφής που παρουσίασε πέρυσι, αλλά περισσότερο σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο. “Παμπλίτο”, θα τα πούμε ξανά την 15^η αγωνιστική… το νου σου.

Μπαρτσελόνα Λάσα – Να φέρει το διαφορετικό

Πρόβλεψη: Θέση 4η

Key Player – Τάιρις Ράις

Νέα εποχή για τους «Μπλαουγκράνα», με τον ανερχόμενο Γιώργο Μπαρτζώκα να αναλαμβάνει δράση, ευελπιστώντας να επαναφέρει την Μπαρτσελόνα στους top-5 οργανισμούς. Για την ώρα ανήκουν στο δικό μου #4 και θα ήταν πολύ ψηλότερα αν οι φημολογούμενες κλεισμένες μεταγραφές των Βιβές και Χάνγκα είχαν πιάσει τόπο.

Το… “πάρε-δώσε”

Ήρθαν: Γιώργος Μπαρτζώκας (C), Ροντρίγκο Ντε Λα Φουέντε (αθλητικός διευθυντής), Βίκτορ Κλαβέρ, Τάιρις Ράις, Πέτερι Κόπονεν
Έφυγαν: Τσάβι Πασκουάλ (C), Τζουάν Κρέους (αθλητικός διευθυντής), Τόμας Σατοράνσκι, Σαμάρντο Σάμουελς, Άλεξ Αμπρίνες, Κάρλος Αρόγιο
Ανανέωσαν: Τζάστιν Ντόλμαν, Τζόι Ντόρσεϊ

Προσωπικά, θεωρώ τον Έλληνα τεχνικό από τους πιο ικανούς recruiters (στελέχωση βάσει του μπάσκετ που θέλει να παρουσιάσει) σε ευρωπαϊκό επίπεδο και δεν τα πήγε άσχημα, δεδομένου ότι δεν ολοκλήρωσε όλες του τις κινήσεις που επιθυμούσε. Θέλοντας να αποκτήσει τους Βιβές και Χάνγκα έπρεπε να σπαταλήσει αρκετά χρήματα στα ήδη πολλά συμβόλαια που “έσπασαν” φέτος.

Το μπάσκετ που αναμένουμε να δούμε από τους Καταλανούς πάνω-κάτω το γνωρίζουμε, εξάλλου το έχει αποκαλύψει ο ίδιος ο κόουτς Μπαρτζώκας. Πόδια και μακρινό σουτ, αφού αυτό είναι που απαιτείται στο σύγχρονο μπάσκετ.

Και κάπως έτσι, το dynamic duo των Ντιλέινι-Ντρέιπερ στην Κουμπάν μεταμορφώθηκε σε Ράις-Κόπονεν στην Μπαρτσελόνα πλέον. Ο Ράις ανήκει εδώ και μια τριετία στα πιο αξιόπιστα «καθαρά» playmaker του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ένα βραχύσωμο γκαρντ με τρομερό work ethic. Δούλεψε τον δρόμο του από τις κατώτερες κατηγορίες μέχρι την απόλυτη καταξίωση. Με τον Ράις, ο Μπαρτζώκας έδειξε τον δρόμο που τον θέλει να επιλέγει scoring guards που θα επωμιστούν τον ρόλο του go to guy (του παίκτη που θα τραβήξει το σκορ, για τους Αμερικάνους… ο ηγέτης) των «Μπλαουγκράνα» διαθέτοντας τα απαραίτητα intangibles/fundamentals για να το πετύχει. Ο Ράις είναι ο γκαρντ με leadership manner που αναμένεται να ηγηθεί αυτής της ομάδας, κυρίως για την ικανότητα του να ελέγχει τον ρυθμό.

Από εκεί και πέρα, perfect fit γι’ αυτόν ήταν ο Πέτερι Κόπονεν, για εμένα από τους πιο underestimated παίκτες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, και επιτέλους γι’ αυτόν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου σε ένα TOP οργανισμό, από άποψη οργάνωσης τουλάχιστον. Σύγχρονο γκαρντ, με γρήγορα πόδια, μέγεθος για την θέση, ικανότητα να εκτελέσει ιδανικά μετά από πάσα λειτουργώντας και σαν floor spacer, ενώ το γεγονός ότι δουλεύει άψογα και με δεύτερο χειριστή δίπλα του (βλ. Ράις), τον κάνουν πολύ καλό συμπλήρωμα του πρώτου. Βάλτε και το γεγονός ότι διαθέτει μεστό court vision της τάξεως των 3 ασσίστ μ.ο. Αυτό που μου αρέσει στον Κόπονεν είναι η σκανδιναβική νοοτροπία που διαθέτει. Προσηλωμένος, μαχητικός, συγκεντρωμένος και «κρύο» αίμα, λίγα χαρακτηριστικά εκτός μπάσκετ (intangibles αν θέλετε), κάτι που καθιστούν τον «ψυχρό» Πέτερι ως ιδανικό, δίπλα στον «καυτό» από άποψη ταχυδύναμης, Ράις.

Ρόλος sniper αναμένεται να δοθεί στον Μπραντ Όλεσον, καθώς δεν διαθέτει πλέον τα πόδια για να μείνει κοντά στον αμυντικό του. Ο Μπαρτζώκας γοητεύεται από γκαρντ με το μυαλό του Αμερικανού πάντως…

Έπειτα, υπάρχει και ο Ναβάρο, ο οποίος θεωρώ θα έχει ένα πιο ελεύθερο ρόλο, κάτι σαν dressing room leader, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, αν και θεωρώ ότι θα βγαίνει μπροστά στα δύσκολα.

Τέλος, τον ρόλο του facilitator παίρνει δικαιωματικά ο Ρίμπας, ο οποίος θεωρώ ότι κολλάει περισσότερο με Ράις, ώστε να υπερκαλύπτει τις αμυντικές του αδυναμίες.

Τον ρόλο του 3&D που είχε ο Μπρόκχοφ, θαρρώ πως θα τον διεκδικήσει επάξια ο Έριξον, ο οποίος νομίζω ότι ήρθε η ώρα για το μεγάλο βήμα. Έχει μέγεθος και πόδια για τις θέσεις «2» και «3».

*Πιστεύω ότι ο Μπαρτζώκας θα φέρει παίκτη στην περιφέρεια στα μέσα της χρονιάς αν όχι νωρίτερα, κάτι παρόμοιο με τον Τζάνινγκ.

Το γεγονός ότι βάζω τον Έριξον ως back up του Περπέργολου, είναι επειδή πιστεύω πως η απουσία ενός καλού αμυντικού στη θέση «4», θα οδηγήσει τον Κλαβέρ αποκλειστικά και μόνο εκεί, ώστε να καλύψει τα πόδια των Βεζένκοφ και Ντέλμαν. Δύο stretch-4 με αμυντικό θέμα, ειδικά ο Αμερικανός στις αλλαγές, αλλά το επιθετικό ταλέντο αδιαμφισβήτητο.

Ο Κλαβέρ είναι καθαρά παίκτης ομάδας και δεν είναι τυχαίο ότι δουλεύει καλά μόνο με Έλληνες προπονητές. Όπως και με Κατσικάρη κάποτε..

Οι φθηνότερες διακοπές γίνονται… Σεπτέμβριο! Δες τις καλύτερες τιμές από όλη την Ελλάδα

Είναι παίκτης ωστόσο, ο οποίος πάσχει από αυτοπεποίθηση και αυτός ήταν ο λόγος που δεν έκανε κάτι αξιοσημείωτο γενικά. Έχει φοβερά φυσικά προσόντα, αλλά περισσότερο δρα για τους συμπαίκτες του παρά για τον ίδιο. Παίκτης που κάνει το σύνολο καλύτερο, αλλά ποτέ δεν διακρίνεται μέσα από αυτό (το είδαμε και στους Ολυμπιακούς). Παρόλα αυτά, ο Μπαρτζώκας έχει βρει το μυστικό του και τον διατηρεί σε υψηλή επιθετική φόρμα. Προσωπικά, νομίζω πως είναι από τους καλύτερους φόργουορντ –αν όχι ο καλύτερος –  στο επιθετικό ριμπάουντ. Αυτή η ικανότητά του να πηγαίνει πάντα aggressive είναι που τον κάνει θελκτικό, όπως επίσης η ενέργεια, η άμυνα και το μακρινό σουτ. Αν ο Έλληνας τεχνικός καταφέρει να διατηρήσει τον Ισπανό σε μια φόρμα αντάξια του GM4 απέναντι στην Μπαρτσελόνα, τότε αυτομάτως θα ανέβει επίπεδο.

Από την άλλη, αν μείνει στο blue collar skillset που διαθέτει, τότε οι Καταλανοί θα έχουν θέμα. Θεωρώ ότι ο Κλαβέρ θα μπορέσει να αποτελέσει τον weak side threat σε big σχήματα, ενώ και ένα mobile «5», κάτι που είδαμε και φέτος.

Τόμιτς, Ντόρσεϊ και Λαουάλ είναι η τριάδα στην θέση «5». Είμαι σίγουρος πως θα δούμε πολύ καλύτερο τον Κροάτη με την έλευση του Μπαρτζώκα και πως θα ενεργοποιηθεί ξανά το post playmaking που διαθέτει, έχοντας πλάι του και τον Ράις. Αυτά θα είναι τα καθαρά playmaker της Μπαρτσελόνα με την έλευση του Γιώργου Μπαρτζώκα. Από εκεί και πέρα δύο defensive stopper, ο καθένας με διαφορετικά επιθετικά χαρακτηριστικά. Ο Ντόρσεϊ επηρεάζει πολύ περισσότερο την αμυντική λειτουργία των «Μπλαουγκράνα» σε σετ παιχνίδι, ενώ ο Λαουάλ αναγνωρίζεται για το above the rim/PnR defense που διαθέτει.

Γενικότερα, πιστεύω ότι η Μπαρτσελόνα θα στηριχτεί αρκετά στην άμυνα της φέτος, ακόμη και από παίκτες που δεν έχουν τα απαραίτητα fundamentals για να το πετύχουν. Αν θυμάστε, η Λόκο είχε παίκτες που μπορούσαν να ασκούν πίεση πάνω στη μπάλα και δυσκόλευαν την κυκλοφορία, κάτι παρόμοιο θεωρώ ότι θα επιχειρήσει και ο Μπαρτζώκας στην Μπαρτσελόνα. Μια ομάδα που θα έχει τρεις βασικές αρχές: άμυνα, πόδια, μακρινό σουτ.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!