Θα θέλατε τον Μουρ στον Παναθηναϊκό;

Ο Κωνσταντίνος Πανάς σκιαγραφεί το αγωνιστικό προφίλ του Μακένζι Μουρ, ο οποίος βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των φίλων του Παναθηναϊκού μετά το ματς με το Λαύριο στο ΟΑΚΑ.

Καθημερινά δωρεάν προγνωστικά πριν παίξεις στοίχημα

Αρχικά είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι μέχρι χθες δεν τον γνώριζαν, είτε γιατί δεν έχουν παρακολουθήσει την εκπληκτική πορεία του Λαυρίου, είτε επειδή στο πρώτο του πέρασμα από την Ελλάδα και τον Προμηθέα Πατρών δεν είχε τέτοια καταλυτική παρουσία στο παιχνίδι.

Άρα εδώ σίγουρα δίνουμε τα εύσημα στον κόουτς Σερέλη, που πραγματικά κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά και έχει εμπιστευτεί τον παίκτη, χτίζοντας στην ουσία πάνω του την φιλοσοφία της ομάδας του.

Πολλοί ήταν αυτοί λοιπόν, που από χθες “φώναζαν” για μεταγραφή του παίκτη στον Παναθηναϊκό. Καταρχήν, σίγουρα ο παίκτης έχει Euroleague material και αναμένεται να απασχολήσει τους “αιωνίους” (θεωρώ περισσότερο τον Ολυμπιακό), αλλά υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα που μόνο η πράξη θα δείξει αν και εφόσον ο Μουρ θα μπορέσει να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο.

Θα μπορέσει να αντεπεξέλθει σε μια ομάδα με μικρότερο ρόλο, λιγότερες ευθύνες και να μην έχει τόσο τη μπάλα στα χέρια του; Θα μπορέσει να είναι παραγωγικός με ένα ποσοστό από το τρίποντο της τάξης του 30% και σε μια διοργάνωση που οι άμυνες “δαγκώνουν”; Βλέπετε, οι σκόρερς από τις μικρότερες ομάδες που κάνουν απότομο ξεπέταγμα θα βγάλουν σε ένα, άντε σε δύο παιχνίδια, +20 πόντους. Το scouting όμως έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που στο επόμενο ματς μπορεί να μείνεις στο 0 (βλ. Ντένμον). Το σουτ πλέον είναι απαραίτητο.

Το ζητούμενο για τον εν λόγω παίκτη νομίζω θα είναι να καλουπωθεί σε ένα ρόλο που θα του επιβάλλει ο προπονητής, αλλά και πώς θα αντεπεξέλθει σε αυτόν. Ένας παρόμοιος παίκτης, ο Μπλέικ Σιλμπ, ήταν από τα κορυφαία point forward που έχω δει προσωπικά (από τους πιο ευφυείς παίκτες που είδε η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης, ενώ έφτασε μια ανάσα από τους “πράσινους” ουκ ολίγες φορές). Ο Σιλμπ είχε πάντα ως αδύναμο σημείο το σουτ, γι’ αυτό και ποτέ δεν πλησίασε ακόμη πιο κοντά σε ένα franchise club. Παρόλα αυτά, μιλάμε για ένα παίκτη… “ορχήστρα”. Τα νούμερα του με την Σαλόν Σαονέ το 2012 μιλούν από μόνα τους. 15.5 PPG, 4.6 RPG, 4 APG, 1.3 SPG… 

Κάπως έτσι, ενδεχομένως και πιο παραγωγικό επιθετικά, θα μπορούσα να δω τον Μουρ, ο οποίος είναι δεδομένα καλύτερος πασέρ, ίσως και δυνατότερος αμυντικά. Αυτό που κάνει τον Αμερικανό να ξεχωρίζει είναι το γεγονός ότι συμβάλει τα μέγιστα και στα μετόπισθεν. Αν ρίξουμε μια ματιά στα προηγμένα στατιστικά, θα δούμε ότι ο Μουρ ανά 100 κατοχές προσφέρει επιθετικά 118,9 πόντους και δέχεται μόλις 95,1 (!), τους λιγότερους από κάθε άλλο παίκτη της ομάδας του και (αν δεν κάνω λάθος) από τον κορυφαίο σε αυτή τη κατηγορία στο πρωτάθλημα. Μιλάμε λοιπόν για έναν κοντρολαρισμένο αθλητή, ο οποίος έχει τη μαγική ικανότητα να μετατρέπει την άμυνα σε επίθεση (μεγάλη αρετή του Χάκετ) με ευκολία. Τα παραπάνω, ίσως παίξουν σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή του παίκτη στο επόμενο επίπεδο.

O Μουρ λοιπόν αγωνίζεται περίπου 29 λεπτά, αποδεικνύοντας αυτό που γράψαμε περί φιλοσοφίας του Λαυρίου. Παράλληλα, έχει 31,3 στο PER, την ώρα που ο Καλάθης έχει 28,2, αγωνιζόμενος όμως 7 λεπτά λιγότερα. Έχει 1,59 PPS, πράγμα που δείχνει την επιθετική του παραγωγικότητα ανά σουτ + κερδισμένες βολές. Mαζεύει το 14,6% των διαθέσιμων ριμπάουντ της ομάδας του, στοιχείο που τον καθιστά πρώτο και σε αυτή την κατηγορία. Το PPR βέβαια, που δείχνει στην ουσία την αξία του παίκτη ως “άσσος”, είναι χαμηλό σε σχέση με την παραγωγικότητα των assists που δίνει και αγγίζει το 1,9. Ωστόσο, αυτό είναι υψηλό αν θεωρήσουμε ότι δεν αγωνίζεται κατά κόρον στο “1”, αλλά χαμηλό μπροστά σε αυτό του Γκρέι (2,3). Το 32% των asssist του Λαυρίου περνάνε από τα χέρια του Μουρ, γεγονός εξαιρετικό. Παρόλα αυτά, έχει και usage της τάξης του 28%, περισσότερο από κάθε άλλον, πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα αυτό που γράψαμε… Δηλαδή, πόσο παραγωγικός θα είναι σε μεγαλύτερη ομάδα όταν δεν θα έχει τόσο χρόνο τη μπάλα στα χέρια του (ένα usg, όπως του Ντένμον για παράδειγμα, στο 19,7%).

Για τον παίκτη Μουρ μπορούμε να πούμε δύο πράγματα. Διαθέτει την προσωπική φάση σε τεράστιο βαθμό. Ο Όγκαστ δεν τον έβλεπε, αλλά και ο Γκίστ σίγουρα δυσκολεύτηκε απέναντί του. Αυτό που σώζει τον Αμερικανό είναι η mid range εκτέλεση και η δημιουργία. Από τη στιγμή που είναι μέτριος σουτέρ τριών πόντων της τάξεως του 30% (διαθέτει μόνο την στατική εκτέλεση), είναι σημαντικό να μπορεί να πασάρει και να εκτελεί από μέση απόσταση, πράγμα που κάνει σταθερά καλά. Από εκεί και έπειτα, το κομμάτι δημιουργίας είναι αυτό που μπορεί να του δώσει εισιτήριο για την Euroleague.

Η skip πάσα με το ένα χέρι από το χαμηλό post ήταν μαγική! Επίσης, αν έχετε παρατηρήσει πασάρει σε μισό χρόνο με… “κουτσό” πριν ολοκληρώσει καν το πρώτο του βήμα, κίνηση που είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διαβαστεί από οποιαδήποτε άμυνα με την ταχύτητα που πηγαίνει. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται αρκετά απρόβλεπτος.

Είναι πολύ αθλητικός και αποτελεί “βέλος” στο ανοιχτό γήπεδο, ενώ είναι πολύ δυναμικός finisher. Παρόλα αυτά, το αριστερό του χέρι είναι τρωτό σημείο, όχι μόνο στα τελειώματα που δεν το χρησιμοποιεί σχεδόν καθόλου, αλλά και στον χειρισμό στο κοντρόλ της ντρίμπλας.

Έχουν ήδη ηχήσει σειρήνες από Ιταλία και Τουρκία…