ΘΕΜΑ: Τα «όπλα» του Μπλατ και η ευκαιρία του Πασκουάλ!

Το πρώτο εφετινό ντέρμπι μεταξύ των δύο “αιωνίων” πλησιάζει και ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος εξηγεί τακτικά μέσω του «Όλα Πράσινα» με ποιον τρόπο ο Τσάβι Πασκουάλ θα πρέπει να εξουδετερώσει τα σχέδια και τα πλάνα του Ντέιβιντ Μπλατ. Τα πιθανά ματσαρίσματα στο παρκέ, η ζώνη του τεχνικού των «ερυθρόλευκων», τα τρωτά σημεία και τα πλεονέκτήματα.

Από το μεταγραφικό σχεδιασμό γνωρίζουμε ότι ο Παναθηναϊκός θα αντιμετωπίσει πολύ σοβαρό πρόβλημα με το μακρινό του σουτ και τη συνέπεια των παικτών του να ευστοχούν από τη περίμετρο. Η κατάσταση αυτή έχει παγιωθεί από την αρχή της σεζόν και εκδηλώθηκε περισσότερο κατά το διάστημα απουσίας του Λοτζέσκι εξαιτίας του τραυματισμού του.

Οι «πράσινοι» σε λίγες ώρες θα έρθουν για πρώτη φορά φέτος αντιμέτωποι με τη σύνθετη άμυνα ζώνης του Ντέιβιντ Μπλατ. Ο προπονητής των “ερυθρολεύκων” είναι σίγουρο ότι κόντρα στον Παναθηναϊκό θα χρησιμοποιήσει αρκετή ώρα τέτοιου είδους άμυνα. Ο ίδιος δεν παίζει μία ζώνη στην απλή μορφή της (2-3 η 3-2), αλλά επιλέγει να παίξει τη ζώνη με σχηματισμό 1-1-3 (T-zone defence), και κάποιες φορές τη ζώνη με διάταξη 1-3-1.

Η ζώνη άμυνας, σε οποιαδήποτε μορφή και αν παίζεται, είναι μία άμυνα χώρου. Ξεφεύγει η αμυντική λογική από το ατομικό μαρκάρισμα και δίνεται έμφαση στο μαρκάρισμα σημείων του παρκέ που θεωρεί ο εκάστοτε προπονητής ότι πρέπει να ανακόψει από το παιχνίδι της αντίπαλης ομάδας. Η zone defence διαφέρει πολύ, όπως γίνεται κατανοητό, από μία man to man defence. Δίνει κάποια πλεονεκτήματα στην ομάδα που τη χρησιμοποιεί,  αλλά φυσικά έχει και τις αδυναμίες της.

? Πλεονεκτήματα

• Προστασία από διεισδύσεις στο ζωγραφιστό. Μία αποτελεσματική άμυνα ζώνης δεν επιτρέπει στον αντίπαλο να κάνει drive προς το καλάθι.
• Έλεγχος του ρυθμού. Όταν μία ομάδα παίζει άμυνα ζώνης μπορεί να ελέγξει το τέμπο του αγώνα, να χαμηλώσει την ορμή του αντιπάλου, χωρίς όμως η ίδια να ακολουθεί επιθετικά τον ίδιο χαμηλό ρυθμό.
• Λιγότερα φάουλ. Η άμυνα man to man πολλές φορές πέφτει στη παγίδα των φάουλ λόγω της μεγάλης πίεσης που ασκεί, την ίδια ώρα που η άμυνα ζώνης δεν υποκύπτει σε τόσα φάουλ, λόγω της παθητικής της στάσης.
• Αποτελεσματικότητα κόντρα σ’ επιθέσεις που δεν έχουν την υπομονή να χτυπήσουν στοχευμένα. Δίνοντας τα ελεύθερα σουτ, παίζεις με το μυαλό της αντίπαλης ομάδας,  η οποία αναλώνεται στο να παίρνει αυτά που δίνει η άμυνα, χωρίς να κυκλοφορήσει τη μπάλα.
• Καλύτερο τρέξιμο στον αιφνιδιασμό. Οι παίκτες που παίζουν άμυνα ζώνης έχουν συγκεκριμένες θέσεις στο παρκέ και τρέχουν οργανωμένα στον επίθεση, οπότε ο καθένας έχει επίγνωση που βρίσκεται ο συμπαίκτης του, με αποτέλεσμα να βγαίνουν περισσότεροι αυτοματισμοί.

? Αδυναμίες

• Ευστοχία αντιπάλου. Το δόγμα των προπονητών που χρησιμοποιούν άμυνα ζώνης είναι ότι αν είναι να χάσουν, θα χάσουν από τα σουτ που δίνουν. Αν ο αντίπαλος είναι εύστοχος, η άμυνα ζώνης αντιμετωπίζεται σαν δώρο από για τον επιτιθέμενο.
• Ανισορροπία στα ριμπάουντ. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχουν σαφή και ορισμένα μαρκαρίσματα με αποτέλεσμα ένας κοντός αμυντικός να πρέπει να διεκδικήσει ριμπάουντ από έναν ψηλότερο του επιθετικό.
• Πρόβλημα στα matchups. Η επίθεση μπορεί να διαλέξει τα matchups που επιθυμεί. Αν λόγου χάρη υπάρχει ένας αδύναμος αμυντικά γκαρντ, μπορεί η επιτιθέμενη ομάδα να στείλει πάνω του τον καλύτερο επιθετικό της γκαρντ δημιουργώντας καταστάσεις υπέρ της
• Έλλειψη συγκέντρωσης. Σε περίπτωση που ένας αμυντικός ξεφύγει από το τι πρέπει να κάνει έστω και για ένα δευτερόλεπτο, η άμυνα μπορεί να διασπαστεί με drive πολύ εύκολα.

O coach Μπλατ χρησιμοποιεί δυο εναλλαγές μονής ζώνης, είτε την 1-1-3 είτε την 1-3-1. Στην πρώτη περίπτωση η αμυντική διάταξη των παικτών του είναι η εξής… Έξω από το τρίποντο μαρκάρει ο πρώτος γκαρντ τον οργανωτή της αντίπαλης ομάδας, ο δεύτερος παίκτης βρίσκεται στη γραμμή των βολών και οι τρεις υπόλοιποι είναι στο ζωγραφιστό. Στη δεύτερη περίπτωση ξεκινάμε πάλι από τον πρώτο αμυνόμενο στο τρίποντο, αλλά αυτή τη φορά οι τρεις αμυντικοί θα βρίσκονται στη γραμμή του φάουλ και ένας αμυντικός στο ζωγραφιστό. Ο Μπλατ δεν είναι ο προπονητής που θα αφήσει τους αντιπάλους να διαλέξουν τα matchups που επιθυμούν. Για αυτό το λόγο παίζει μία matchup zone . Σε μία τέτοια άμυνα υπάρχει μαρκάρισμα man to man πάνω στην μπάλα και άμυνα ζώνης μακριά από την μπάλα. Σίγουρα, ένα από τα μαρκαρίσματα που θα δούμε στον αγώνα είναι ο Τουπάν πάνω στον Καλάθη. Αυτός, όμως, δεν θα είναι ο μόνος παίκτης που θα δούμε να μαρκάρει τον αρχηγό του «Τριφυλλιού» . Ο Μπλατ εκτός από το να αποκόψει τον Καλάθη από την δημιουργία, θέλει και να τον κουράσει και αυτό επιτυγχάνεται με συνεχόμενη εναλλαγή στο μαρκάρισμά του. Θα δούμε τον Παπανικολάου και λιγότερο τον Τίμα να τον μαρκάρουν.

Ο Τσάβι Πασκουάλ θα πρέπει να δουλέψει πολύ στο τρόπο με τον οποίο θα χτυπήσει η ομάδα του τη ζώνη. Το βασικό όπλο ενάντια στη ζώνη είναι φυσικά το σουτ τριών πόντων. Σε περίπτωση που οι «πράσινοι» είναι εύστοχοι από την περίμετρο, θα ανοίξουν την αντίπαλη άμυνα και θα κάνουν πολύ δύσκολο το έργο των αντιπάλων τους. Τα σουτ από μακριά, όμως, θα πρέπει να έχουν βγει μέσα από σύστημα. Είδαμε πιο πάνω ότι ένα μεγάλο πλεονέκτημα της άμυνας ζώνης είναι ότι αφήνει τα σουτ απροκάλυπτα. Αυτό πολλές φορές μπλοκάρει το μυαλό της αντίπαλης ομάδας με αποτέλεσμα να σουτάρει χωρίς να έχει γυρίσει πρώτα τη μπάλα. Αυτός ο τρόπος όχι απλά δεν είναι ο ενδεδειγμένος, αλλά προκαλεί προβλήματα και στην πίσω πλευρά του παρκέ, όπως είδαμε και στο ματς με τη Ζάλγκιρις. Θεωρώ αναγκαία την κίνηση των παικτών of ball (μακριά από τη μπάλα). Με τον τρόπο αυτό κάποιο μαρκάρισμα θα χαθεί και θα βρεθεί ένας παίκτης με ευνοϊκές  συνθήκες για να σουτάρει. Επίσης, πολύ σημαντικά κόντρα στη ζώνη είναι τα of ball cuts. Οι παίκτες που βρίσκονται μακριά από τη μπάλα θα πρέπει να κόβουν προς το καλάθι, ώστε να δημιουργήσουν μία ανισορροπία και να σκοράρουν από κοντά με μία backdoor pass.

Οι «πράσινοι» θα πρέπει να στοχεύσουν τους αδύναμους κρίκους της ζώνης, και σε όλα τα miss match που θα δημιουργηθούν. Ένας θεωρητικά παίκτης που μπορεί να χτυπήσει ο Παναθηναϊκός είναι ο Λι Ντέι. Ο Αμερικάνος είναι άπειρος, δεν έχει το μυαλό του στην άμυνα και είναι ο ιδανικός παίκτης με αδυναμία στο διάβασμα του παιχνιδιού. Επιτακτική η ανάγκη να αγωνιστεί πολύ ώρα η ομάδα με δυνατούς σέντερ. Θεωρώ λάθος να δούμε τον Λάσμε να αγωνίζεται αρκετά κόντρα στο σύνολο του Μπλατ και αυτό δεν το στηρίζω στην άσχημη αγωνιστική του κατάσταση, αλλά στην ανάγκη για συνεχές ποστάρισμα και δημιουργία φάσεων στο «1 vs 1» από τη θέση «5». Βουγιούκας και Παπαγιάννης θα πρέπει να παίξουν πλάτη τους αντίπαλους ψηλούς και χρήσιμο γενικότερα θα ήταν και το σουτ μέσης απόστασης.

Η επιλογή του Μπλατ να ρίξει πάνω στον Καλάθη forwards προκαλεί αμέσως καταστάσεις miss match για τον Παναθηναϊκό στη περιφέρεια. Ενδιαφέρον ζευγάρι που θα δούμε θα είναι η μάχη μεταξύ Λάνκφορντ και Γκος. Ο δύο φορές πρώτος σκόρερ της Euroleague είναι πιο δυνατός και ψηλός και θα πρέπει να βάλει τον Αμερικάνο του Ολυμπιακού στην πλάτη του. Θεωρώ ακόμη ότι θα δούμε πολύ και το δίδυμο Λοτζέσκι-Σπανούλη. Στο περσινό δεύτερο τελικό ο Πασκουάλ άλλαξε τη ροή του αγώνα,  όταν χτύπησε σε όλα τα miss match τον αρχηγό των «ερυθρολεύκων» είτε με το Βέλγο, είτε με τον Ρίβερς. Επιπλέον, θα πρέπει σε κάθε ευκαιρία να ποστάρει ο Παπαπέτρου, γιατί δύσκολα μπορεί να τον ματσάρει ο Ολυμπιακός σε δύναμη.

Ένα ακόμα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι ο έλεγχος των ριμπάουντ. Ο «Εξάστερος» οφείλει να κυριαρχήσει στη «μάχη των αιθέρων». Το αμυντικό ριμπάουντ θα του ανοίξει το γήπεδο. Αυτό του παρέχει τη δυνατότητα να χτυπήσει την άμυνα του Ολυμπιακού πριν προλάβει η ζώνη να επιστρέψει και να οργανωθεί. Αυτό το σημείο που είχαμε αναφέρει παλιότερα, ότι ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να τρέξει και μετά από καλάθι που δέχεται, θα είναι ένα ακόμα όπλο στον αγώνα της Παρασκευής. Γενικά, η ζώνη είναι ευάλωτη στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης. Το επιθετικό ριμπάουντ έχει και αυτό μεγάλη αξία, καθώς θα επιτρέψει  στους παίκτες των «πρασίνων» να πετυχαίνουν εύκολα καλάθια δεύτερης ευκαιρίας, προκαλώντας εκνευρισμό στον αντίπαλο τους.

Τέλος, ένα ακόμα σημείο που πιστεύω θα κάνει διαφορά κόντρα στην άμυνα ζώνης, είναι η άμυνα που θα παρατάξει ο Ισπανός προπονητής. Θεωρώ πολύ σημαντική την full court press defence. Ο Παναθηναϊκός παίζοντας άμυνα σε όλο το γήπεδο θα καταφέρει να ανεβάσει το τέμπο του αγώνα, καθώς οι “ερυθρόλευκοι” θα χάσουν χρόνο από την επίθεση τους και θα υποχρεωθούν να κάνουν πιο βιαστικά τελειώματα, άρα και όχι τόσο εύστοχα. Δεύτερο και κύριο κομμάτι της «πράσινης» αμυντικής λογικής είναι τα λάθη που πρέπει να αναγκάσει τον Ολυμπιακό να κάνει. Όταν κλέβει μπάλες ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να τις εκμεταλλευτεί και να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο για να πετύχει εύκολους πόντους

ΥΓ: Ο Τσάβι Πασκουάλ θα πρέπει κατά την άποψη μου να παρατάξει πολύ ψηλά σχήματα στο παρκέ. Ίσως δούμε τον Τόμας να αγωνίζεται σαν SF, έστω και για λίγο.

ΥΓ2: Ευστοχία μέσα από σύστημα και έλεγχος ρυθμού είναι τα δύο βασικότερα όπλα για να πάρει το «Τριφύλλι» το «ροζ» φύλλο αγώνα.