Η «μπερδεμένη» ομάδα και η… «παγίδα» της Παρασκευής

Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος εξηγεί μέσω του “Όλα Πράσινα” το “μπέρδεμα” που αποτυπώνεται στο παρκέ από το παιχνίδι του Παναθηναϊκού και αναφέρεται στο παιχνίδι με τη Νταρουσάφακα, που μόνο εύκολο δεν θα είναι για την ομάδα.

Ο Παναθηναϊκός πήρε το «ροζ φύλλο» αγώνα κόντρα στο μαχητικό Περιστέρι, αλλά συνεχίζει να δείχνει άσχημη εικόνα στο παρκέ. Αναρωτήθηκα πολλές φορές προχθές καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα… Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν απέναντι στο «Τριφύλλι» βρισκόταν μία ομάδα επιπέδου Euroleague; Πραγματικά, η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη έβαλε πολύ δύσκολα στους «πράσινους» και έδειξε για ακόμη μία φορά όλες αυτές τις αδυναμίες για τις οποίες μιλάμε από την αρχή της σεζόν. Εάν μάλιστα δεν βρισκόταν σε καλό βράδυ Καλάθης και Παππάς, οι οποίοι σκόραραν πάνω από το 50% των συνολικών πόντων της ομάδας, θα ήταν πολύ πιθανό το Περιστέρι να έπαιρνε μεγάλο διπλό.

Ας ξεκινήσουμε από το ένα και μόνο θετικό του προχθεσινού αγώνα, που ήταν η εμφάνιση του ηγετικού διδύμου του Παναθηναϊκού. Ίσως τελικά να πρέπει να βλέπουμε περισσότερο τους δυο μαζί στο παρκέ. Ο μεν Παππάς δεν είναι σουτέρ σε καμία περίπτωση, αλλά μπορεί να σκοράρει από μακριά με σχετική συνέπεια, και ο δε Νικ μπορεί να τον αξιοποιήσει με χίλιους τρόπους. Ουκ ολίγες φορές έχουμε δει τη συνεργασία με την πάσα του Καλάθη στην καρδιά της ρακέτας όπου βρίσκεται ο Παππάς και πετυχαίνει εύκολους πόντους. Ο Καλάθης τώρα, μετά από το καλό – σε σύγκριση με τα υπόλοιπα – δεύτερο ημίχρονο κόντρα στην Φενέρ, δείχνει να βρίσκει τον εαυτό του. Φυσικά, το Περιστέρι είναι ομάδα χαμηλότερης δυναμικότητας και δεν μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί, αλλά και πάλι έκανε ένα θετικό βήμα.

Θέλω να σταθώ λίγο στις ηγετικές δηλώσεις του Νίκου Παππά, που λίγο – πολύ είπε ότι “ο κόσμος πλήρωσε και εμείς πρέπει να δουλέψουμε για να τον κάνουμε χαρούμενο”. Τέτοιου είδους δηλώσεις δεν τις κάνουν όλοι και ο Παππάς αν μη τι άλλο έχει τα “κότσια” να βγει και να πει την αλήθεια.

Τώρα ας μιλήσουμε για τα αρνητικά, τα οποία είναι σαφώς περισσότερα. Πρώτο και βασικό, που φαίνεται όλο και περισσότερο όσο περνάνε οι εβδομάδες, είναι ότι η ομάδα είναι μπερδεμένη. Μπαίνει μέσα στο παρκέ χωρίς να ξέρει τι στυλ μπάσκετ πρέπει να παίξει. Στα… χαρτιά και αυτό που υποτίθεται πως θέλει ο Καταλανός από την ομάδα του, είναι να παίζει πολύ καλή άμυνα για να μπορεί να τρέξει στο ανοικτό γήπεδο και έτσι να κουκουλώνει κάπως τις επιθετικές αδυναμίες στο 5 vs 5. Σε αυτό γεννιούνται κάποια βασικά ερωτήματα. Το ένα από αυτά είναι αν οι παίκτες ταιριάζουν σε ένα τέτοιο στυλ μπάσκετ. Δυστυχώς, Λάσμε και Γκιστ μεγάλωσαν, βάρυναν τα πόδια τους και δεν βρίσκονται στο επίπεδο που θέλουμε. Πως γίνεται λοιπόν μία ομάδα να παίξει άμυνα, όταν όλοι οι αντίπαλοι ψηλοί κάνουν… πάρτι απέναντι στη δική της frontline και ο μοναδικός αξιόπιστος ψηλός είναι ο Ίαν; Σαν προέκταση του πρώτου ερωτήματος προκύπτει αν μπορούν οι παίκτες που είναι μεγάλη σε ηλικία να ακολουθήσουν το πλάνο και αν ναι, για πόση ώρα και για πόσο μέσα στη σεζόν. Ακόμη μία απορία; Αν υπάρχει “plan B” για ομάδες που θα κόψουν από τον Παναθηναϊκό το τρέξιμο.

Αυτές είναι φυσικά ερωτήσεις που καλείται άμεσα να τις απαντήσει ο Ισπανός τεχνικός. Θεωρητικά, αυτό που θέλει να παίζει ο Πασκουάλ δεν είναι λάθος, αλλά πρακτικά δείχνει ότι δεν έχει βρει το σωστό μοτίβο. Αυτό το διάστημα υπάρχει τεράστια πίεση και αυτό φαίνεται από τις αντιδράσεις, από τον εκνευρισμό, από την γκρίνια. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την συνεχόμενα στατική επίθεση κόντρα στο Περιστέρι. Παρατήρησα όταν βρισκόταν ο Βουγιούκας στο παρκέ και η μπάλα ακούμπησε στα δικά του χέρια, ενώ η υπόλοιπη ομάδα τον περίμενε στάσιμη. Ο Βουγιούκας λοιπόν, πήγαινε μόνος του να επιτεθεί σε iso καταστάσεις στο low post όπου ερχόταν βοήθεια, γεγονός που σημαίνει ότι κάποιος παίκτης ήταν ελεύθερος, αλλά κανένας δεν έκανε κόψιμο στο αντίπαλο καλάθι. Έτσι αχρηστεύεις τον παίκτη και την προσπάθειά του και κάνεις πολύ εύκολο το έργο της άμυνας. Σημάδι ποιότητας, το γεγονός ότι Έλληνας ψηλός κατάφερε και πήρε δυο φάουλ για βολές.

Κόντρα στο Περιστέρι κανείς θα περίμενε περισσότερη αξιοποίηση των Ελλήνων νεαρών παικτών. Θεωρώ λάθος που είδαμε τόση ώρα στο παρκέ τον Λάσμε και όχι τον Παπαγιάννη. Καλώς η κακώς, ο Έλληνας center είναι σε ηλικία που πρέπει να πάρει παιχνίδια για να βρει ρυθμό και να φανεί χρήσιμος στα επόμενα χρόνια, κάτι που δεν ισχύει για τον Λάσμε. Μάλιστα κόντρα στον Σκορδίλη περισσότερο ταίριαζε το ματσάρισμα του Παπαγιάννη. Ένα ακόμα πράγμα που φαίνεται σε εμάς που είμαστε έξω από την ομάδα, είναι ότι ο Λέκαβιτσιους δεν μπορεί να ανταποκριθεί σαν άσος. Αυτό δεν είναι κακό, σκεφτείτε ότι τα περισσότερα καλά του διαστήματα τα πέρασε με τον Καλάθη στο παρκέ. Η αξιοποίηση του καλού του σουτ και η ελάφρυνση από το φορτίο της δημιουργίας ίσως να του κάνει καλό. Τέλος, θεωρώ ότι σε τέτοιο ματς έπρεπε να παίξει και ο Γιώργος  Καλαϊτζάκης που πρέπει να ψηθεί από κάτι αγώνες σαν τον προχθεσινό.

Ο Λάνγκφορντ πήρε και έβαλε τα μεγάλα σουτ, αλλά στα δικά μου τουλάχιστον μάτια, όπως και στου προπονητή του, έκανε πολύ μεγάλο κακό στην ομάδα στο πρώτο ημίχρονο. Πήρε τρεις σερί φάσεις χωρίς να δώσει πάσα και μάλιστα όχι υπό καλές συνθήκες. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι Ούνικς και ο Λάνγκφορντ δεν είναι 27. Φυσικά πρόκειται για έναν μεγάλο σκόρερ, αλλά δεν γίνεται να παίρνει προσπάθειες 1 vs 5. Ταυτόχρονα, όταν ακούμπαγε τη μπάλα ο Αμερικανός οι υπόλοιποι τέσσερις της ομάδας γνωρίζοντας την κατάληξη, απλά περίμεναν να διεκδικήσουν το ριμπάουντ και να γυρίσουν στην άμυνα. Έχω ξαναπεί στο παρελθόν ότι το iso-game δεν είναι καθόλου κακό, αλλά είναι καταστροφικό όταν γίνεται με στατικότητα και όχι με κίνηση.

Δε γίνεται να μην κάνω μία αναφορά σε αυτή την ΟΜΑΔΑ που λέγεται Περιστέρι. Μέσα σε λίγους μήνες ο Πεδουλάκης κατάφερε να πάρει ένα σύνολο και να το δέσει τόσο καλά. Χημεία, αυτοματισμοί, πολύ καλά συστήματα, ο κάθε παίκτης ήξερε που βρισκόταν ο συμπαίκτης του. Πάντα έκανε καλές ομάδες ο Αργύρης και το Περιστέρι αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα για το πόσο μαέστρος είναι. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί  ευχάριστη έκπληξη για εμένα, καθώς το περίμενα από την αρχή ότι θα είναι έτσι. Απλά δε περίμενα την έκταση αυτής της επιτυχίας, γιατί τα αποτελέσματα με ΑΕΚ μέσα, όσο και με Προμηθέα στην Πάτρα, ήταν κάτι παραπάνω από σπουδαία. Επιπλέον, ο Χάροου που είχα αναφέρει στο Scouting Report της προηγούμενης εβδομάδας έκανε απίστευτη δουλειά κόντρα στον Παναθηναϊκό.

Τέλος, καλό θα ήταν να μιλήσουμε λίγο και για το ματς της Παρασκευής κόντρα στην Νταρουσάφακα. Η ουραγός της βαθμολογίας μόνο εύκολο αντίπαλο δεν αποτελεί για τον Παναθηναϊκό, ειδικά στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική ομάδα. Γενικά κανένα βράδυ δεν θα είναι εύκολο στη φετινή Euroleague, πόσο μάλλον όταν η εικόνα του συνόλου είναι τέτοια. Η τουρκική ομάδα κινείται γύρω από δυο άξονες: έναν killer στην περιφέρεια και έναν πολύ αξιόλογο ψηλό κάτω από το καλάθι. Ο γκαρντ είναι ο Ρέι Μακ Κόλουμ που πέρσι αγωνιζόταν στη Μάλαγα και ακόμα είναι αρκετά άστοχος από την περίμετρο, γεγονός που ελπίζουμε να συνεχιστεί και στο ΟΑΚΑ, αλλά ταυτόχρονα πολύ απειλητικός από κοντά. Ο σέντερ Μάηκλ Έρικ είναι ένας σύγχρονος rim protector με πάνω από 50% στα δίποντα και μπορώ να μαντέψω ότι θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην frontline του «Tριφυλλιού». Πέρα από αυτούς, έχει και τον πάντα θετικό Ντίπλερ, τον Τζέραμι Έβανς και τον γνωστό sε μας από την θητεία του στο ελληνικό πρωτάθλημα, Πέινερς.

Εάν ο Παναθηναϊκός δεν είναι σοβαρός, εύκολα μπορεί να πέσει στην παγίδα και να χάσει από τους Τούρκους. Μη σας ξεγελάει το γεγονός ότι είναι τελευταίοι. Σίγουρα είναι η χειρότερη ομάδα της λίγκας, αλλά αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι η μία ομάδα παίζει με ένα τεράστιο “πρέπει” και η άλλη χωρίς κανένα απολύτως άγχος, καταλαβαίνουμε ότι η κατάσταση δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαντάζει. Δείτε επίσης το πώς η Μακάμπι πήγε να χάσει από την Νταρουσάφακα. Εάν οι «πράσινοι» της επιτρέψουν να νομίσει ότι μπορεί να πάρει το ματς, θα μπουν σε περιπέτειες. Τέλος, θεωρώ ότι επιτυχία δεν είναι μόνο η νίκη, αλλά και η πειστική νίκη με όμορφο μπάσκετ, στοιχείο που λείπει από την φετινή σεζόν μέχρι ώρας.