Δεκτή η ήττα, αλλά όχι έτσι!

Ο Κωνσταντίνος Πάνας γράφει για την ήττα με κάτω τα χέρια του Παναθηναϊκού από την Χίμκι, ενώ συγχρόνως σχολιάζει τη νοοτροπία της ομάδας μακριά από το ΟΑΚΑ στην Ευρώπη.

Καθημερινά δωρεάν προγνωστικά πριν παίξεις στοίχημα

Προσωπικά, δεν περίμενα νίκη απέναντι στη ρώσικη ομάδα για πολλούς λόγους. Δύο νέοι παίκτες που σίγουρα θα κολλούσαν κάπως το ρυθμό, αν όχι ο Μάικ Τζέιμς που ξέρει την ομάδα, ήμουν σίγουρος για τον Έιντριαν Πέιν, το γεγονός ότι ο Κένι Γκάμπριελ ήταν ΚΟΜΒΙΚΟΣ για τα ματσαρίσματα, αλλά και το ότι για ένα ακόμη ματς ο Ματ Λοτζέσκι ήταν απών, συνετέλεσαν ώστε να μην έχω σοβαρές αξιώσεις από τους “πράσινους” στη Ρωσία.

Από εκεί και πέρα, όλα αυτά είναι δικαιολογίες. Πολλοί θα μιλήσουν για τους δύο νέους παίκτες και τους τραυματίες. Ωστόσο, σκεφτείτε… Τι έκανε ο βασικός κορμός όλης τη χρονιάς χθες; Τίποτα… Και εκεί είναι η ουσία.

Δεν με ενοχλεί η ήττα. Αλήθεια, ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτή, αλλά όχι, ρε παιδιά, να μην πολεμούν. Όχι να το παρατούν τόσο εύκολα. Όχι να μην βγάζουν ένταση. Απλά ανεπίτρεπτο. Ο Καλάθης μου θύμισε τον παλιό κακό παίκτη που προσπαθούσε να ξεπεράσει τον εαυτό του τα βράδια όπου δεν πήγαιναν τα πράγματα τόσο καλά.

Τα λάθη σε τακτικό επίπεδο ήταν αρκετά. Θεωρώ ότι από τη στιγμή που ήταν τόσο άστοχοι όλοι οι περιφερειακοί, ο Ντένμον έπρεπε να παίξει περισσότερο για να ανοίξει τις αποστάσεις. Από εκεί και έπειτα, μεγάλο ποσοστό της ήττας οφείλεται στη συγκέντρωση των παικτών με αποκορύφωμα την επαναφορά του Θανάση εκτός τελικής γραμμής… Εκεί πραγματικά κατάλαβα ότι δεν υπάρχει ελπίδα και φυσικά ήρθε και το τρίποντο του Γκιλ για να μα αποδείξει ότι η τύχη (για να το θέσω όσο πιο κομψά μπορώ) ανήκει στους καλύτερους.

Έπαιξε καλύτερα η Χίμκι; Έπαιξε. Και τακτικά, και σε θέμα συγκέντρωσης, και οι παίκτες της το ήθελαν περισσότερο σε αντίθεση με την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ. Το αρνητικό είναι πως σε παιχνίδια τεράστιας σημασίας και υψηλής κρισιμότητας (βλ. Βαλένθια, Μπάμπεργκ και Χίμκι), η ομάδα φαίνεται απροετοίμαστη και φανερά χωρίς επιστροφή όταν στραβώνει κάτι.

Τώρα να αρχίσουμε να μιλάμε με πιθανότητες; Κουραστικό και φθείρει. Για την ώρα, η τετράδα μοιάζει μακρινό όνειρο. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι η κανονική διάρκεια, αλλά πώς θα εμφανιστεί η ομάδα στα Play-Offs, εκεί όπου πραγματικά μετράνε όλα. Ο Παναθηναϊκός δεν στερείται τίποτα πλέον από παίκτες. Μπορεί να αλλάξει όσα σχήματα θέλει. Το θέμα είναι εκείνη τη χρονική περίοδο η ομάδα να είναι έτοιμη.

Ο Πέιν, πάντως, είναι ένας παίκτης ο οποίος πρέπει να μείνει στον Παναθηναϊκό έστω και ως τρίτος ψηλός. Πολύ ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη. Βάζει πλάτη, παιχνίδι με πρόσωπο, τρομερά αλτικός και πολύ δυναμικός παίκτης. Έχει τα… ελαττωματάκια του, αλλά ποιος δεν τα έχει;

Ο Τζέιμς, δυστυχώς ή ευτυχώς, δημιουργεί περισσότερο για τον εαυτό του. Μου άρεσε που γύρισε περισσότερο την μπάλα στο δεύτερο μέρος, αλλά θα χρειαστεί να το κάνει σε μεγαλύτερο βαθμό, αν δεν θέλει να βλάψει την ομαλή κυκλοφορία της ομάδας.

ΥΓ: Για τον Μήτογλου ήταν ένα μάθημα αυτό που συνέβη στο τρίτο δεκάλεπτο, προτού προλάβουμε να μιλήσουμε για την λάθος τοποθέτηση του στο τέλος του 3ου δεκαλέπτου.
ΥΓ2: Σενγκέλια, μεγάλη σεζόν!