Απόλαυση… μεσ’ στη φθορά!

Ο Κωνσταντίνος Πανάς γράφει για το εξαιρετικό θέμα που απολαύσαμε στο ΟΑΚΑ, αλλά και για το μικρό rotation που ενδέχεται να δημιουργήσει φθορά.

Καθημερινά δωρεάν προγνωστικά πριν παίξεις στοίχημα

Σίγουρα, ήταν ένα παιχνίδι… διαφήμιση για το ελληνικό πρωτάθλημα. Γρήγορο, θεαματικό, αποτελεσματικό, δυνατό στο φινάλε, με πολλές εναλλαγές και με αρκετούς πρωταγωνιστές. Το Λαύριο είναι από τις ομάδες που απολαμβάνεις κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα παιχνίδια. Ξεκάθαροι ρόλοι, το πιο σημαντικό, αυτοπεποίθηση, οι Έλληνες είναι αρκετά ποιοτικοί για την δουλειά που χρησιμοποιούνται (βλ. Κακλαμανάκη) και φυσικά η επιλογή των ξένων είναι άψογη.

Από πού να ξεκινήσουμε; Από τον εκπληκτικό Μακένζι Μουρ, που επιτέλους δείχνει τι αξίζει; Τον Γκρέι και τον εξαιρετικό σουτέρ Μέιερ ή τον Ντόρον Λαμπ και τον Ουίγκινς; Αυτή η ομάδα είναι απόλαυση, κυρίως για τον τρόπο που παίζει. Ψάχνει να επιτεθεί αρκετά νωρίς πριν οργανωθεί η αντίπαλη άμυνα και στο μισό γήπεδο αναζητάει σε μεγάλο βαθμό το ελεύθερο σουτ και το παιχνίδι απομόνωσης.

Ο Παναθηναϊκός δεν εντυπωσίασε με την άμυνά του, αλλά ήταν ιδιαίτερα παραγωγικός στην επίθεση και φρόντισε να μείνουν οι περισσότερο ευχαριστημένοι. Το Λαύριο δεν είναι ομάδα με την οποία μπορείς πλέον να είσαι χαλαρός και να μεγαλώσεις το rotation ή να δώσεις χρόνο και χώρο σε άλλους παίκτες. Είναι μια ομάδα που αν την υποτιμήσεις θα σε τιμωρήσει, όπως το έκανε. Δυστυχώς, η διαφορά δεν μεγάλωσε και ευκαιρίες δεν μπορούσαν να δοθούν.

Ο Όγκαστ έδειξε ότι δεν μπορεί να υποστηρίξει την άμυνα με αλλαγές του Πασκουάλ, ενώ ο Λεκαβίτσιους πέραn της εξαιρετικής δημιουργίας και λίγες επιθετικές ενέργειες, έδειξε ότι φθείρετai πολύ εύκολα στην άμυνα. Η κούραση όμως είναι ένα μεγάλο θέμα και δυστυχώς αυτό πληρώθηκε στη «διαβολοβδομάδα» που μας πέρασε.

Τα ματς με Ζάλγκιρις και Ολυμπιακό θα δείξουν εν πολλοίς αν ο Παναθηναϊκός θα αποκτήσει πλεονέκτημα στην κανονική διάρκεια. Από την μια είναι απαραίτητο να διατηρήσει δύο νίκες απέναντι στον «αιώνιο» και από την άλλη να νικήσει με διαφορά τη Ζάλγκιρις, ώστε να πάει και τις δύο ομάδες στις δύο νίκες, ελπίζοντας να έχει το πάνω χέρι σε διπλή ή τριπλή ισοβαθμία με Φενέρμπαχτσε.

ΥΓ: Ο Μουρ είναι ένας εξαιρετικός παίκτης, αλλά δεν λείπει point forward που να κρατάει τόσο τη μπάλα στα χέρια του. Υπήρχε και ο Τζέιμς, αν χρειαζόμασταν κάτι παρόμοιο και σαφώς καλύτερο.

ΥΓ2: Πολλά τα DNP του Τζέιμς με τους Πέλικανς.