” Το φάρδος και το γαμώτο…”

 
Ο Πράσινος Δικαστής εκδίδει την εβδομαδιαία ετυμηγορία του στον απόηχο του Ντέρμπυ των αιωνίων που βρήκε ανάξιο νικητή τον Ολυμπιακό.

Χαιρετώ το πράσινο κοινό μας.

 Αρχικά, θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα: εμείς είμαστε τόσο γκαντέμηδες ή το φάρδος των γαύρων έχει αποκτήσει πια επικίνδυνα μεγάλες διαστάσεις; 0-1 αντί για 2-0; Είναι δυνατόν; Από τον Ολυμπιακό της μισής φάσης και της μίας που ήταν και το γκολ; Τον Ολυμπιακό που ήταν κατώτερος των περιστάσεων και σερνόταν στο γήπεδο, που δε μπορούσε να πιάσει τους δικούς μας ”μπέμπηδές” οι οποίοι”κατάπιανε” χιλιόμετρα γηπέδου με το τσουβάλι και τους έκοψαν σε αμέτρητες περιπτώσεις;

 Το σίγουρο είναι ότι όλη η Ελλάδα είδε τι ”παίχτηκε” στη Λεωφόρο κι έκρινε ποιος έπρεπε να είναι ο νικητής. Ακόμα και ο κάθε υπεραισιόδοξος γαύρος, που πόνεσαν τα ματάκια του με το ”σούπερ” υλικό που έφερε το καλοκαίρι ο χοντρός, που όμως για κακή του τύχη ο άμπαλος προπονητής το κακομεταχειρίζεται κάθε βδομάδα, ανά ματς. Διαβάζω καθημερινά την γκρίνια που πέφτει για τον Μίτσελ και γελάω. Σερνόταν η ομάδα τους – και μην ακούσω γελοιότητες τύπου ”συντήρηση δυνάμεων για τη Μπενφίκα”, με τον ΠΑΟ παίζεις όπως και αν είναι. Και αν ήσασταν τόσο ”μάγκες” και ”τούρμπο” θα το καθαρίζατε το ματς. Ο Ολυμπιακός ξεφτιλίστηκε από τον ”χρεωκοπημένο” Παναθηναικό των πιτσιρικάδων, που και φάσεις έκανε και την πρωτοβουλία των κινήσεων είχε και γενικά τους ξεβράκωσε πάνω στο χορτάρι.

Το γκολ μας έλειψε. Σε φάσεις γκαραντί. Και πάει στο καλό ο Μέντες (το παιδί είναι ακατάλληλο γενικά για τον Παναθηναικό, να τα ξαναπούμε για τον Σο πάλι; αυτό δεν ήταν πλασέ σε τετ α τετ, δωρεά-πάσα στον τερματοφύλακα ήταν). Ο Φιγκερόα πώς αστόχησε σε τέτοιο τετ α τετ του οποίου η ασίστ ήταν του Μέντες – ίσως το μόνο ωραίο πράγμα που έχουμε δει από αυτό το ταγάρι. Κρίμα, κρίμα, κρίμα. Και δε μας έφταναν όλα αυτά, είχαμε και το Μάνταλο σε κάθε φάση του ματς, σε κάθε άγγιγμα, βουτιά οι γαύροι και η σφυρίχτρα κελαηδούσε. Βέβαια, για να είμαστε και δίκαιοι και αντικειμενικοί και όχι… γαύροι, τα παιδάκια μας και κάποιοι έμπειροι παίχτες μας τα βάλανε τα ποδαράκια τους στη φωτιά – όχι ότι δεν τους αξίζει το ξύλο αλλά μην γινόμαστε σαν αυτούς. Κάποιες κόκκινες καρτούλες τις γλιτώσαμε. Προσοχή σε κάτι τέτοια, μην τους δίνουμε και πάτημα να βγάζουν γλώσσα.

 Εν τω μεταξύ έβλεπα το ματς, να χάνουμε τη μία ευκαιρία μετά την άλλη και στριφογύριζε στο μυαλό μου το διπλό του γαύρου στο ΟΑΚΑ ( 0-1) τότε που είχαμε ομαδάρα και πάλι είχαμε χάσει τις ευκαιρίες της ζωής μας και τελικά μας το χώσανε αν και ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ για 90′, αλλά και το δικό μας διπλό στο Καραισκάκη που είχανε χάσει τα άχαστα και ο Δημητράκης τους ξέρανε στο ίδιο λεπτό που μας ξέραναν κι αυτοί το Σάββατο. Μοίρα…

 Εγώ πάντως θα ξαναπώ ότι αυτή η ομάδα παρουσιάζει πρόοδο και ότι αυτή η χρονιά θα είναι καταρχάς μεταβατική αγωνιστικά. Ας βγούμε Ευρώπη και ας πάμε καλά στο Κύπελλο και μετά η συνέχεια θα δείξει. Η ομάδα αποκτά χαρακτήρα και ”πλάθεται”. Οπότε ας μείνει η γκρίνια στην άκρη και ας δούμε τι έγινε το Σάββατο. Μια ομάδα με μπάτζετ 5 εκατομμυρίων, κόντραρε τον δυνατό αλλά πάντα βρωμερό Ολυμπιακό με τις δυνατές προσθήκες και τα υγιή οικονομικά. Τους ιδρώσαμε για 90′ αλλά τελικά επικυρώθηκε έτι μία φορά ο νόμος που θέλει την ομάδα που χάνει τις ευκαιρίες τελικά να δέχεται το γκολ. Δεν πειράζει. Μακάρι τον Απρίλιο στο Καραισκάκη να πάμε με τον ίδιο τσαμπουκά και να είμαστε ακόμα καλύτεροι. Συνέχεια τώρα στους στόχους μας.

Υ.Γ: Τι μπάτσοι και κακό ήταν αυτό ρε παιδιά; Στο Αφγανιστάν ήμασταν; Πάντως ντροπή στους ηλίθιους που προκάλεσαν τρεις φορές τη διακοπή του αγώνα. Έλεος πια με τους κάφρους που κάνουν την ομάδα εύκολη λεία στις τιμωρίες, εδώ μας τιμωρούνε για μια βαθειά ανάσα, τώρα που πετάξαμε και φωτοβολίδες, θα μας απαλλοτροιώσουν και το γήπεδο για να χτίσει ο Βαγγέλης ιδιωτική πισίνα.

Υ.Γ: Μάγκας Παναθηναικάρας ο Τριανταφυλλόπουλος. Τι κλαις ρε παλικάρι μου; Εσύ τι φταις; Ούτε στη θέση σου έπαιζες και ακόμα άπειρος είσαι, αλλά γίνεσαι όλο και καλύτερος και τα δίνεις όλα. Στον Αλ-Αφουζημάν, τον μεγαλοπρεπή επιχειρηματία πες τα που δε μας έφερε κάνα – δυο αμυντικούς της προκοπής και επωμίζονται το άρρωστο κομμάτι της άμυνας και το μαρκάρισμα παιδάκια 19 χρονών, με τον Σίλντελφεντ να τρέχει να καλύψει και τις ρωγμές που προκαλεί ο Νάνο με την ΠΑΡΟΥΣΙΑ του στην πτέρυγα.