Ποδόσφαιρο
Τα λάθη του και τα πάθη του!
Ένα από τα πολλά… δεινά της ποδοσφαιρικής Ελλάδας είναι το γεγονός πως ο καθένας νομίζει πως ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον το ποδόσφαιρο, ακόμα καλύτερα και από τους προπονητές. Κάθε φίλαθλος κρίνει τον εκάστοτε τεχνικό της ομάδας του, πιστεύοντας πως ακόμα και ο ίδιος θα μπορούσε να κοουτσάρει την ομάδα καλύτερα από τον άνθρωπο που έχει πληρωθεί για να το κάνει.
Σίγουρα μετά τις δύο γκέλες του “Τριφυλλιού” με ΟΦΗ και Αστέρα, πολλοί φίλοι των “πρασίνων” θα έκαναν την… καθιερωμένη κριτική στον Γιάννη Αναστασίου. Εμείς θα ξεκινήσουμε πρώτα με τα θετικά του 41χρονου τεχνικού όλο αυτό το διάστημα στον Παναθηναϊκό και στη συνέχεια θα συνεχίσουμε με τα ερωτηματικά που δημιουργούν κάποιες κινήσεις του.
Ο “Ολλανδός” λοιπόν, σε πολλές περιπτώσεις έχει χάσει βαθμούς επειδή θέλησε και συνεχίζει να θέλει να μάθει ποδόσφαιρο στην ομάδα του. Να περάσει την φιλοσοφία του δηλαδή, κάτι το οποίο δεν μπορεί να γίνει ανώδυνα και χωρίς αποτυχίες. Χθες στην Τρίπολη ο Παναθηναϊκός πρέσαρε ψηλά, έπαιζε γρήγορο ποδόσφαιρο, οι παίχτες του έμοιαζαν να είναι σε τρομερή φυσική κατάσταση. Αν ο Αναστασίου είχε κατεβάσει την ομάδα με πιο αμυντικές βλέψεις, τότε πολύ δύσκολα θα μιλούσαμε σήμερα για μία ήττα. Το ίδιο ισχύει και σε άλλα παιχνίδια, όπως σε αυτό με τον Πανθρακικό στη Λεωφόρο, με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, με τον Ατρόμητο και πάλι στη Λεωφόρο. Ο Αναστασίου πλήρωσε το γεγονός ότι θέλει οι παίχτες του να παίζουν ψηλά, αφήνοντας τα όποια αμυντικά κενά, τα οποία συνήθως πληρώνονται. Δεν λέμε ότι αυτό αποτελεί λάθος του προπονητή του Παναθηναϊκού. Κάθε άλλο, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μία ομάδα, την οποία σε πολλά παιχνίδια φέτος χαιρόσουν να την βλέπεις. Και την δημιούργησε από το μηδέν. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παίχτες σαν τον Μπεργκ, τον Μέντες και τον Πράνιτς, είναι αυτή τη στιγμή στην ομάδα χάρη στην δική του επιμονή και ικανότητα να πείθει τον άλλο για το πλάνο και την φιλοδοξία του.
Πάμε τώρα στα ερωτηματικά. Είχαμε αναφερθεί κάποτε στο δίδυμο των κεντρικών αμυντικών και συγκεκριμένα στους “Τριάντα” και Ρισβάνη, τονίζοντας πως αυτό το δίδυμο δεν πρέπει να σπάει με τίποτα. Η χρησιμοποίηση του πρώτου στο δεξί άκρο της άμυνας, πρώτον “σκοτώνει” επιθετικά την δεξιά πτέρυγα και δεύτερον δημιουργεί ένα κενό στο κέντρο της άμυνας, καθώς ο Τριανταφυλλόπουλος υπερτερεί σε πολλά σε σχέση με τους άλλους κεντρικούς αμυντικούς της ομάδας. Δεν μπορούμε να ξέρουμε γιατί ο Αναστασίου δεν εμπιστεύεται τους Σπυρόπουλο-Μαρινάκη στα περισσότερα παιχνίδια, παρά το γεγονός ότι η παρουσία τους φέτος είναι θετική, όμως οι δύο νεαροί είναι σίγουρα καλύτεροι από τον “Τριάντα” για τα δεξιά και ο τελευταίος είναι “σκάλες” ανώτερος από τον τραγικό Σίλντενφελντ στο κέντρο της άμυνας.
Άλλη μία κίνηση που δημιούργησε ερωτηματικά, ήταν η χθεσινή αλλαγή του Κλωναρίδη στο 75′ από τον Καρέλη. Ο νεαρός εξτρέμ ήταν ο καλύτερος του γηπέδου μέχρι τη στιγμή που βγήκε από το γήπεδο και η απουσία του φάνηκε ξεκάθαρα, καθώς μόλις βγήκε η ομάδα δεν έκανε ούτε μισή φάση. Ίσως είχε κάποιο πρόβλημα, ίσως κάτι συνέβη που δεν το γνωρίζουμε. Είπαμε, προπονητές δεν είμαστε και σίγουρα ο άνθρωπος γνωρίζει καλύτερα από εμάς την κατάσταση στην ομάδα του, όμως κάποια πράγματα δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα.
Για να κλείσουμε λέγοντας πως η γενική εικόνα που έχει δείξει ο προπονητής του Παναθηναϊκού μέχρι τώρα είναι εξαιρετική. Κάνει τα λάθη του, τα “πληρώνει”, μαθαίνει από αυτά και συνήθως δεν τα επαναλαμβάνει. Είναι μακράν ο πιο σοβαρός προπονητής που είχαν οι “πράσινοι” τα τελευταία 4-5 χρόνια, δουλεύει πολύ σκληρά και έχει φτιάξει μία ομάδα που τρέχει ασταμάτητα στο γήπεδο. Αν τελικά καταφέρει να οδηγήσει την ομάδα σε έναν ευρωπαϊκό όμιλο και βάλει κάποια λεφτά στα ταμεία, καταφέρνοντας να αγοράσει 1-2 ακόμα ποιοτικούς παίχτες για το κέντρο και την άμυνα, τότε πιστεύω πως θα μπορέσει να κοντράρει ακόμα και τον Ολυμπιακό, που αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα φαντάζει “άτρωτος” για ποδοσφαιρικούς και κυρίως μη ποδοσφαιρικούς λόγους.