Πώς η Ριζούπολη, άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου

Το «Όλα Πράσινα» ξεδιπλώνει το «κουβάρι» της «μαύρης» 11ης Μαΐου του 2003 και δίνει τις απαντήσεις που κάποιοι δεν θα ήθελαν να ξέρεις.

Πέρασαν κιόλας 17 χρόνια από μία από τις πλέον ντροπιαστικές ημέρες, από τις πολλές, του ελληνικού πρωταθλήματος. Η λέξη «Ριζούπολη», φέρνει σε όλους άσχημες εικόνες, εικόνες τρομοκρατίας, εικόνες «νίκης με κάθε κόστος», εικόνες «μάγκικες και Πειραιώτικες».

Ο Ολυμπιακός επικρατεί με 3-0 σε ένα παιχνίδι που κανένας από τους αντίπαλους παίκτες δεν βρίσκεται ψυχή τε και σώματι στον αγωνιστικό χώρο. Αγωνία υπάρχει, αλλά μόνο για το αν θα σωθεί ο κάθε ένας ξεχωριστά από τους παίκτες του Παναθηναϊκού, και όχι για το αν θα πάρουν έστω ένα από τα αποτελέσματα που τους βόλευε για να πάρουν το πρωτάθλημα. Στην τελική, ποιος νοιάζεται για το πρωτάθλημα ενώ κινδυνεύει η ζωή του;

Το ιστορικό γεγονός της ημέρας, καταγράφηκε άρτια νωρίτερα μέσω του «Όλα Πράσινα». Στο συγκεκριμένο κομμάτι, θα ασχοληθούμε με μικρές λεπτομέρειες γύρω από το παιχνίδι και στο πώς αυτή η αναμέτρηση, μαζί με το Πανιώνιος – Ολυμπιακός του 2005, άλλαξαν τη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, κατά τη γνώμη μας.

Επανερχόμαστε στο γήπεδο της Ριζούπολης, στις 11 Μαΐου 2003. Η ομάδα πηγαίνει να παίξει στη Ριζούπολη ένα παιχνίδι που κρίνει το πρωτάθλημα, που θα βάλει τέλος στην κυριαρχία του Ολυμπιακού.

Υπεύθυνος ασφαλείας του αγώνα, στο παιχνίδι που έκρινε τον τίτλο, ήταν ο υποστράτηγος της Ελληνικής Αστυνομίας, Γιάννης Τσιρώνης. Ο κ. Τσιρώνης ήταν υπεύθυνος για  την ομαλή άφιξη του Παναθηναϊκού στη ζούγκλα της Ριζούπολης και, κατά σύμπτωση, αναλαμβάνει μετέπειτα υπεύθυνος ασφαλείας του «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Οι παίκτες προσπαθούσαν να μπουν στα αποδυτήρια, περικυκλωμένοι από αντίπαλους οπαδούς, να πετάνε αντικείμενα. Τι έκανε λοιπόν η αστυνομία; Είχε κατεβασμένες τις ασπίδες, όπως έχουν αναφέρει και ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού.

Στην προσπάθεια να μπουν για ζέσταμα, με σκισμένη φυσούνα και κάθε είδους αντικείμενο να πέφτει προς τα αποδυτήρια των «πρασίνων», οι ασπίδες ανέβηκαν. Η απόφαση για μη τέλεση του αγώνα; Ούτε λόγος! Εξάλλου, πώς θα την πάρει ο κ. Τσιρώνης τέτοια απόφαση; Αρμόδιος για τη συγκεκριμένη απόφαση ήταν και ο διαιτητής της αναμέτρησης.

Ίσως, ο κ. Μποροβήλος, μετέπειτα πρόεδρος (ακόμα είναι) του Αστέρα Τρίπολης, θεωρούσε ότι είναι… παιχνίδι – γιορτή και έπρεπε να διεξαχθεί πάση θυσία. Πώς αλλιώς θα έβγαινε πρωταθλητής ο Ολυμπιακός; Είναι εξαιρετικά πιθανό μάλιστα, καθώς οι κάμερες δε λειτουργούσαν τότε, όπως και μερικά χρόνια αργότερα στο «Γ. Καραϊσκάκης», στο αλησμόνητο Ολυμπιακός – Πλατανιάς, να μην έμαθε και ποτέ για το ντου «φουσκωτών» στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού. Μα τι λέω, πώς να μάθει τέτοια λεπτομέρεια, ε; Αν μπορούσες να κάνεις μια μικρογραφία του παιχνιδιού της Ριζούπολης, συνοψίζεται, όντως, στη φράση «μάγκικα και Πειραιώτικα». Νίκη με κάθε κόστος.

Ποιος ήταν πρόεδρος του Παναθηναϊκού εκείνη την ημέρα; Ο κύριος Φιλιππίδης. Ο πρόεδρος της ομάδας, αποφάσισε να μην κατέβει η ομάδα στο γήπεδο της Ριζούπολης. Να την προστατεύσει. Να ξεφτιλίσει ένα ολόκληρο σύστημα. Να πάει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και να απαιτήσει τον υποβιβασμό του Ολυμπιακού λόγω της 11^ης Μαΐου και της ζούγκλας που είχε στηθεί, με την ανοχή κράτους και αστυνομίας. Μα τι λέω; Είναι δυνατόν; Ο κ. Φιλιππίδης λοιπόν χαρακτήρισε ΚΟΤΕΣ τους παίκτες του Παναθηναϊκού! Το διανοείται ανθρώπινος νους αυτό που συνέβη μετά τη λήξη της αναμέτρησης από τη διοίκηση του… Παναθηναϊκού;

Δε θα αναφερθούμε στα γεγονότα μετά τη λήξη του παιχνιδιού στο προπονητικό κέντρο της ομάδας. Ντροπιάζουν την ένδοξη ιστορία των οπαδών του Παναθηναϊκού. Αν και, είμαι σίγουρος, πως δεν πρόκειται για οπαδούς που… αγαπάνε τον Παναθηναϊκό.

Και τώρα, φτάνουμε στην εξήγηση του τίτλου του άρθρου. Πόσο κόστισε εκείνο το παιχνίδι στον Παναθηναϊκό; Ένα πρωτάθλημα, ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που έφτασε στα ταμεία του Ολυμπιακού (έφερε και Ριβάλντο μετά, μη το ξεχνάμε) και μια μεγάλη απογοήτευση στη σχέση των οπαδών με τη διοίκηση του συλλόγου. Με την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Η αναμέτρηση της Ριζούπολης, έφερε πολύ κόσμο στους δρόμους το 2008, όταν είχαν ευοδωθεί οι προϋποθέσεις για συλλαλητήριο «αλλαγής σελίδας» στη διοίκηση, με πάνω από 35.000 κόσμο στο Πεδίον του Άρεως.

 Συνοψίζοντας, το δέντρο της αναμέτρησης της Ριζούπολης ήταν η επικράτηση με 3-0 του Ολυμπιακού και το 7^ο σερί πρωτάθλημα. Το πλήγμα στο κορμί του Παναθηναϊκού και του ελληνικού ποδοσφαίρου ήταν πολύ μεγαλύτερο.

Ο Παναθηναϊκός σε εκείνο το παιχνίδι, έχασε ένα πρωτάθλημα, είδε την σύνδεση που υπήρχε μεταξύ κόσμου και διοίκησης να χάνεται, έχασε ευκαιρία να γκρεμίσει – μέσω δικαστηρίων – ένα σύστημα που έκανε τα πάντα για να κατακτά μια ομάδα το πρωτάθλημα, είδε το σύστημα του ελληνικού κράτους να επιβραβεύει την Ριζούπολη, τον υπεύθυνο μέτρων να αναλαμβάνει υπεύθυνος ασφαλείας του γηπέδου που χτίστηκε με λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου, μπαίνοντας σε μια νύχτα στα Ολυμπιακά Έργα (σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής). Είδε τον διαιτητή να αναλαμβάνει πρόεδρος ομάδας με μικρή ιστορία και να καταγράφεται ως αντι-Παναθηναϊκός σε πληθώρα συνεδριάσεων, είδε τους οπαδούς του να χωρίζονται. Ο Παναθηναϊκός, ο ισχυρός Παναθηναϊκός που μεγάλωσε γενιές και γενιές, κατά μία έννοια, στη Ριζούπολη έχασε πολλά περισσότερα από ένα παιχνίδι. Το ματς αυτό, είναι ο κρίκος μιας αλυσίδας που έχει φέρει τον Παναθηναϊκό σε αυτό το σημείο.

ΥΓ. Το παιχνίδι Πανιώνιος – Ολυμπιακός στις 9 Ιανουαρίου του 2005, που δεν πραγματοποιήθηκε εν τέλει εκείνη την ημέρα αλλά αργότερα, λόγω επεισοδίων, διεκδικεί μία περίοπτη θέση στη λίστα των εγκλημάτων υπέρ του Ολυμπιακού και άλλαξαν τη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αλλά, γι’ αυτό, θα μιλήσουμε μια άλλη φορά.

📌 Διαβάστε ακόμη…

• ΚΑΕ Παναθηναϊκός: «Ευχαριστούμε τον κόσμο, έδειξαν γιατί είμαστε η κορυφαία έδρα»
• Παναθηναϊκός: Επιστροφή-βόμβα Μπαλτάκου – «Όπως με Παύλο και Θανάση, έτσι και τώρα!»
• Αλλαγή δεδομένων με Μιλουτίνοφ!
• ΚΑΕ Ολυμπιακός: «Καταγγέλουμε ξανά τον Γιαννακόπουλο!»
• Γιαννακόπουλος: «Φέτος, σε τρία παιχνίδια, ήδη 30 βολές παραπάνω για τον Ολυμπιακό» (pic)