Μαλεζάνι: «Υπήρχε παίκτης που τα έλεγε όλα σε δημοσιογράφο! – Γι’ αυτό έφυγα από τον Παναθηναϊκό»

Ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι θυμήθηκε την παρουσία του στον Παναθηναϊκό, το περίφημο ξέσπασμα στην Συνέντευξη Τύπου αλλά και τους παίκτες που προπόνησε στο «Τριφύλλι».

Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα

Αποσπάσματα από τα όσα δήλωσε στο «Gazzetta»:

Το πέρασμα από ποια ομάδα σας άρεσε περισσότερο;

Η Φιορεντίνα ήταν μια πολύ ωραία ομάδα. Είχα τελειώσει το πρωτάθλημα στην τέταρτη – πέμπτη θέση. Ήταν μια ομάδα με μεγάλους παίκτες, όπως ο Ρούι Κόστα, ο Μπατιστούτα, ο Τόλντο. Μεγάλοι παίκτες. Ήταν η πρώτη μου εμπειρία στη Serie A. Μετά, η ομαδάρα της Πάρμα. Απίστευτη ομάδα, μπορούσε να νικήσει τους πάντες. Θα βάλω ξεχωριστά την Κιέβο Βερόνα, γιατί αν έκανα κάτι στο ποδόσφαιρο θα πρέπει να ευχαριστήσω την Κιέβο, η οποία ήταν η πρώτη μου ομάδα. Στο πρώτο μέρος της θητείας ήταν μια ομάδα που πήγαινε καλά, αλλά για διάφορους λόγους δεν κατάφερε να φτάσει να πετύχει σημαντικούς στόχους. Μετά, σίγουρα η Φιορεντίνα. Αλλά, κρατώ και το λέω μέσα από την καρδιά μου ότι ίσως εκεί που πέρασα καλύτερα και που κατάφερα, όχι 100%, αλλά σε μεγάλο βαθμό να μεταδώσω τις ιδέες μου και να τις εφαρμόσω, ήταν στον Παναθηναϊκό.

Και λέω ότι αυτό έγινε χάρη στον Γιάννη Βαρδινογιάννη. Είχαμε μια σχέση στην οποία δεν υπήρχαν ενδιάμεσοι. Ούτε τεχνικοί διευθυντές, ούτε σκαουτς. Ήταν άμεση επικοινωνία. Μου εμπιστεύθηκε το έργο να οργανώσω λίγο τις ακαδημίες, οι οποίες σύμφωνα με τη γνώμη μου ήταν σημαντικές ακαδημίες και το δείχνουν οι παίκτες που βγήκαν κατά καιρούς από αυτές. Λόγω της οργανωτικής δομής, αλλά και του τρόπου με τον οποίον ζω το ποδόσφαιρο, κατάφερα να κάνω την ομάδα να εκφραστεί απόλυτα με τον τρόπο που επέβαλα. Μετά γύρισα στην Ιταλία, γιατί μου το ζήτησε η οικογένειά μου. Δεν μπορούσα να μείνω στην Ελλάδα. Ειδάλλως, θα είχα μείνει σίγουρα στον Παναθηναϊκό. Δεν το λέω επειδή είστε εδώ και ήρθατε να με βρείτε, ειλικρινά. Θυμάμαι την τελευταία προπόνηση με τον Γιώργο Στράτο στον πάγκο, στον οποίο παρεμπιπτόντως θα είμαι ευγνώμων γιατί με βοήθησε πολύ.

Είναι φίλος του Γιάννη (Βαρδινογιάννη) και με βοήθησε πάρα πολύ να προσαρμοστώ. Θυμάμαι λοιπόν την τελευταία προπόνηση. Μια πολύ απλή προπόνηση, ένα προπονητικό διπλό. Ξέραμε βέβαια και εγώ και ο Γιάννης ότι θα έφευγα. Είχε έρθει να δει την προπόνηση ο Σουηδός που θα αναλάμβανε, ο Χανς Μπάκε. Του είπα: “Κοίτα Γιώργο πώς παίζει η ομάδα. Παίζει αυτόματα, λες και έχει αποστηθίσει τα πάντα”. Σε μια απλή προπόνηση Πέμπτης είδα να εφαρμόζονται όλες μου οι ιδέες. Εκεί νομίζω ότι απέκτησαν σάρκα και οστά οι ιδέες μου. Γιατί όταν έχεις άμεση επαφή με τον πρόεδρο, αυτό είναι θεμελιώδες. Τα κατάφερα εκεί. Ένα μέρος το κατάφερα και στην Κιέβο, αλλά κυρίως στον Παναθηναϊκό.

Ποια είναι η άποψη που έχετε για τον Γιάννη Βαρδινογιάννη;

Φανταστική, μιλάμε ακόμη και σήμερα. Στέλνουμε ευχές για Χρόνια Πολλά. Κάναμε καλή δουλειά μαζί. Και με στεναχωρεί που δεν εκτιμήθηκε όσο έπρεπε. Ήταν μια εποχή που δεν ήταν εύκολο να ξοδεύεις χρήματα. Προσπαθήσαμε με παιδιά από τις ακαδημίες, με κάποιους παίκτες που δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστοί, αλλά με πολλή φαντασία. Μου πρότεινε κάποια πράγματα κι εγώ προσπαθούσα να τα εφαρμόσω στην προπόνηση. Κάναμε καλή δουλειά με τον Γιάννη, μιλούσαμε κάθε μέρα, τον έβλεπα μετά το τέλος της προπόνησης. Έμενα στην Κηφισιά, ήταν κοντά στην έδρα του. Περνούσα από το γραφείο του μετά την προπόνηση, του εξηγούσα πώς πήγε η μέρα. Δουλεύαμε καλά.

Πώς αποφασίσατε να έρθετε στην Ελλάδα για τον Παναθηναϊκό; Αυτό που συναντήσατε, ήταν εκείνο που περιμένατε;

Με επέλεξε ο Γιάννης. Μέσω ενός Ιταλού ατζέντη μου μετέφερε το ενδιαφέρον. Πήρα το αεροπλάνο την πρώτη φορά, ένα χρόνο πριν, αλλά δεν έγινε τίποτα. Την επόμενη χρονιά με πήρε ξανά τηλέφωνο και έγινε. Με κάλεσε εκείνος, όχι εγώ. Εκείνος με επέλεξε. Δεν ξέρω πώς είναι τώρα ο Παναθηναϊκός, αλλά τότε υπήρχαν όλες οι συνθήκες για να τα πάμε καλά. Υπάρχει ακόμη το προπονητικό; Υπήρχε ένα προπονητικό κέντρο που στην Ιταλία  – εκείνη την εποχή τουλάχιστον – δεν υπήρχαν. Τώρα ναι, μα τότε όχι. Ήταν σημαντικό ότι υπήρχε ένα τέτοιο προπονητικό κέντρο, όπως και το Ολυμπιακό Στάδιο, στο οποίον την προηγούμενη χρονιά είχαν διεξαχθεί οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ήταν μια ομάδα με μεγαλείο, θυμάμαι το πέταλο ακόμη. Θα έλεγα ότι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού μοιάζουν με εκείνους της Γιουβέντους. Τους άρεσε να… πεθαίνουν για την ομάδα τους και με αγαπούσαν πολύ.

Το ξέσπασμά σας στη συνέντευξη Τύπου μετά το 2-2 με τον Ηρακλή συζητείται μέχρι σήμερα. Μετανιώνετε για κάτι; Πώς φτάσατε στο σημείο να εκνευριστείτε τόσο πολύ;

Ήταν μια αρνητική βραδιά. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα και για κανένα λόγο. Εκείνο το βράδυ έδειξα δύο δημοσιογράφους. Αυτό. Όταν έφτασα στην Αθήνα, ο Γιώργος Στράτος ήταν αυτός που με φρόντιζε, με πρόσεχε, με βοηθούσε. Θυμάμαι ότι τότε υπήρχαν 10-12 αθλητικές εφημερίδες που έγραφαν και έγραφαν. Δεν ξέρω πόσες έχουν απομείνει σήμερα. Ό,τι έλεγα στα αποδυτήρια, δεν έχει σημασία αν ήταν θετικό ή αρνητικό, το έβλεπα την επόμενη μέρα στις εφημερίδες. Κι αυτό ήταν αρνητικό για μένα. Υπήρχε κάποιος παίκτης που το έλεγε στον δημοσιογράφο και ο δημοσιογράφος το έγραφε. Ήταν πράγματα που δεν έπρεπε να βγουν από τα αποδυτήρια. Δεν ξέρω ποιοι παίκτες ήταν. Δεν μπορώ να το ξέρω.

Στην Ιταλία αυτό συμβαίνει σε μικρότερο βαθμό. Συναντήθηκα τότε με τον Γιώργο και τον Γιάννη και είπαμε “φτάνει με τις ομιλίες στα αποδυτήρια”. Έκανα μόνο ατομικές συναντήσεις, με κάθε παίκτη. Βρέθηκε λύση. Μιλούσα μόνο μετά τα ματς, στις συνεντεύξεις Τύπου και.. φινίτο. Και καθώς δεν μιλούσα τόσο πολύ, καθώς δεν είχα σχέσεις με δημοσιογράφους, οι Έλληνες δημοσιογράφοι με έβλεπαν κάπως. Δεν είχα φίλους δημοσιογράφους, γιατί προέκυψε αυτό το θέμα και μετά η ομάδα δίκαια με απομόνωσε. Δίκαια. Ήμουν ήρεμος, όμως. Δεν μιλούσα. Το έκανα μετά το τέλος του ματς και τέλος. Ήταν όμορφο για μένα, ήμουν καλά.

Σε εκείνη τη συνέντευξη Τύπου δεν έβρισα. Δεν είπα καμία βρισιά. Οι βρισιές από τα ελληνικά γήπεδα με είχαν ξεσκίσει, οπότε δεν ήταν βρισιές. Ήταν ο τρόπος μου να εκφραστώ. Ξέρετε, οι Ιταλοί θέλουν τον τρόπο τους για να εκφραστούν. Το έκανα για να υπερασπιστώ την ομάδα, την εταιρία κυρίως. Και για να υπερασπιστώ τη δουλειά μου. Γιατί ήξερα ότι κάνουμε καλή δουλειά. Εμένα έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Πάντα όταν βλέπω τέτοια πράγματα, επαναστατώ, ίσως με το πέρασμα των χρόνων να έχω μαλακώσει. Αλλά δεν μου πήγαινε όλο αυτό.

Έβλεπα τη ζήλεια αυτών των δημοσιογράφων, ίσως δεν ήταν χαρούμενοι επειδή δεν τα πηγαίναμε άσχημα. Ήμασταν στο Champions League, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι δεν είχαμε μια ομάδα για να υποστηρίξει πορεία και στο πρωτάθλημα και στο Champions League. Προκριθήκαμε στους ομίλους, δείξαμε καλή εικόνα με την Μπαρτσελόνα και τη Βέρντερ. Στο πρωτάθλημα χάσαμε έδαφος, αλλά στο τέλος βρήκαμε τη βενζίνη που χρειαζόμασταν. Νομίζω κάναμε καλή δουλειά. Όφειλα να υπερασπιστώ αυτή τη δουλειά που κάναμε.

Αγαπώ πολύ τους Έλληνες. Ήμουν το μοναδικό παιχνιδάκι κάποιων δημοσιογράφων που ήθελαν να το πυροβολούν. Ήταν δύο συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι, οι υπόλοιποι ήταν φυσιολογικοί. Πιθανώς και άνθρωποι μέσα στο σύλλογο να είχαν άλλα συμφέροντα εκείνη την περίοδο. Κι αυτοί οι δημοσιογράφοι έκαναν τη δουλειά γι’ αυτούς τους ανθρώπους κόντρα στον Βαρδινογιάννη. Για μένα δεν ήταν δίκαιο αυτό. Με ήθελαν ένα πιόνι και εμένα αυτό δεν μου πήγαινε. Δεν ήξεραν πόση δουλειά έκανα εγώ, ο Γιάννης και ο Γιώργος για να πάει καλά η ομάδα. Μου προκάλεσε απέχθεια.

Τα πήγαμε καλά στο Champions League, ήμασταν σε δύσκολο όμιλο. Τα πήγαμε καλά στο ένα ματς με την Μπαρτσελόνα. Ξέραμε ότι η ομάδα δεν ήταν στο επίπεδο για να κουβαλήσει δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Υπάρχει ακόμη μία όμορφη ιστορία. Οι Ισπανοί δημοσιογράφοι με παίρνουν ακόμη και σήμερα, γιατί στο ματς κόντρα στην Μπαρτσελόνα έκανα εφιάλτη τη ζωή του Μέσι. Ο Μέσι εξαφανισμένος κόντρα σε εμάς. Έχουν περάσει τόσα χρόνια.

Πώς καταφέρατε να μπλοκάρετε τον Μέσι;

Δεν καταφέρνεις να τον μπλοκάρεις. Είχα έναν αριστερό μπακ, τον Δάρλα αν δεν κάνω λάθος. Ήταν από τις ακαδημίες. Ναι, ο Δάρλας. Ήταν νέος και χωρίς εμπειρία. Ήταν ο Ζιουλί και έκανε τρομερό ματς πάνω του. Είδα ότι τα πήγε πολύ καλά εκεί. Είχα δύο αριστερούς μπακ, τον Σέριτς και εκείνον. Τον διάλεξα, ακόμη και αν ο Μέσι ήταν ασταμάτητος. Στο εκτός έδρας ματς υπέφερε, οποιοσδήποτε να ήταν στη θέση του θα υπέφερε. Όχι μόνο ο Δάρλας. Το πίστευα και τότε. Ήταν ένα φαινόμενο. Φαινόταν. Μιλάμε για 16 χρόνια πριν. Ακόμη κι αν είναι 18 ετών κάποιος, αν αξίζει, πρέπει να παίζει. Οι περισσότεροι ζητούν την εμπειρία, αλλά εγώ αν έχω έναν παίκτη δυνατό δεν με ενδιαφέρει αν είναι 16 ή 18 ετών, τον βάζω να παίζει.

Κατά τη θητεία σας ο Παναθηναϊκός έχασε το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό. Γιατί πιστεύετε ότι δεν τα καταφέρατε;

Ήταν και ατυχία. Δεν νικήσαμε στη Θεσσαλονίκη και είχαμε τόσες ευκαιρίες. Αν νικούσαμε στη Θεσσαλονίκη, θα ήμασταν στην κορυφή μέχρι και την τελευταία αγωνιστική (αναφέρεται στο εκτός έδρας 1-1 εναντίον του ΠΑΟΚ). Την πρώτη σεζόν. Ήταν ένα χτύπημα για μένα, γιατί ίσως το αξίζαμε αυτό το πρωτάθλημα. Την επόμενη σεζόν είχαμε και το Champions League κι εκεί εισχώρησε η κούραση. Δεν είχαμε τους παίκτες και τον πάγκο για ν’ αντέξουμε δύο διοργανώσεις. Εγώ πάντα διάλεγα το Champions League, γιατί για τον Παναθηναϊκό ήταν κίνητρο, ήταν υπερηφάνεια. Είναι μεγάλη ομάδα. Είναι μεγαλοπρέπεια η συμμετοχή. Όταν αποκλειστήκαμε βέβαια, επικεντρωθήκαμε στο πρωτάθλημα.

Ποια είναι η γνώμη σας για τον Έλληνα οπαδό;

Λειτουργούν με το ένστικτο. Μιλώ για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, δεν μιλώ για πράγματα που δεν γνωρίζω. Τους θυμάμαι ακόμη και μου έτυχε να έχω κάποια επαφή μαζί τους. Οπαδούς που συνάντησα στη Βερόνα ή όταν επισκέφτηκα την Ελλάδα. Θα σας πω κάτι. Ένας φίλος μου πριν από μερικά χρόνια πήγε για διακοπές στη Ρόδο. Τους είπε ότι είναι από τη Βερόνα. Δεν τον άφησαν να πληρώσει το ταξί! Καταλαβαίνεις, αυτό σημαίνει ότι με αγαπούν πολύ. Του είπαν είσαι από τη Βερόνα, όπου ζει ο Μαλεζάνι; Ε, δεν θα πληρώσεις. Ήταν οπαδός του Παναθηναϊκό. Έχω υπέροχες αναμνήσεις από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού.

Το περίφημο πενταετές πλάνο γιατί δεν τηρήθηκε τελικά;

Σίγουρα δεν είμαι ικανοποιημένος που δεν τηρήθηκε. Είναι αλήθεια. Επέστρεψα στην Ιταλία μόνο για οικογενειακούς λόγους. Η οικογένειά μου δεν ήθελε πλέον να με ακολουθεί στην Αθήνα, ήθελα να επιστρέψω. Πάντα έβαζα σε πρώτο πλάνο την οικογένεια. Αλλιώς, θα είχα μείνει εκεί.

Τι σας άρεσε περισσότερο στο ποδόσφαιρο και στη ζωή στην Ελλάδα;

Αγαπώ τα μέρη που η γη αναδύει ιστορία. Εγώ είμαι παθιασμένος με τη φιλοσοφία. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, ενθουσιάστηκα που πάτησα τη γη του Σωκράτη και του Πλάτωνα. Τρελάθηκα. Τρελάθηκα! Πήγαινα μόνος μου, ανέβαινα μόνος μου στην Ακρόπολη.

Πήγαινα τόσες φορές. Περπατούσα μόνος μου, μάλλον μου άρεσε να… πεθάνω από την κούραση. Πανέμορφες βόλτες. Μου άρεσε επίσης η θάλασσα. Στον Μαραθώνα πήγαινα συχνά. Η ιστορία εκείνη με τη ναυμαχία, μου είχε μείνει στο μυαλό. Είχα και ένα αγαπημένο εστιατόριο. Υπήρχαν και υπάρχουν πολλά που με συνδέουν με την Ελλάδα. Το μέρος που μου άρεσε λιγότερο ήταν το κέντρο της Αθήνας.

Θα ζούσατε μόνιμα σε κάποιο νησί της Ελλάδας;

Θα μου άρεσε, αλλά επίσης και η Αθήνα μου άρεσε πολύ. Κρίμα που καταστράφηκε στη διάρκεια των χρόνων και ίσως έχουν χαθεί κάποια ιστορικά μνημεία. Η Ρώμη δεν είναι τόσο όμορφη. Στην Αθήνα γεννήθηκε η Δημοκρατία.

Ο Βύντρα;

Απίθανη φυσική κατάσταση. Παίζει ακόμη; Αλήθεια; Να του δώσετε χαιρετίσματα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μερικές φορές οι οπαδοί βάζουν στο στόχαστρο κάποιον παίκτη και δεν αλλάζουν. Ήταν πολύ δυνατός χαρακτήρας. Είχε απίστευτη δύναμη, τον είχα ένα χρόνο. Δεν τον είχα πολύ. Ήταν ένας παίκτης που είχε ακόμη περιθώρια βελτίωσης. Οι προπονητές, όλοι οι προπονητές έβλεπαν σίγουρα ένα πράγμα στον Βύντρα. Ότι είχε περιθώρια βελτίωσης, οπότε συγχωρούσαν και τα λάθη του. Τα όποια λάθη του. Αυτό ήταν. Ήταν απίστευτη η φυσική του κατάσταση. Εμένα μου άρεσε περισσότερο ως μπακ, παρά ως στόπερ.

Ο Χαραλαμπίδης;

Το στοίχημα ήταν ο Μπίδης, ο οποίος ήταν υποτιμημένος, αλλά βρήκε θέση βασικού και στη συνέχεια έδειξε ότι είναι πολύ καλός παίκτης. Ο Μπίσκαν και ο Έκι ήταν ίσως οι πιο ποιοτικοί παίκτες μου. Ο Χαραλαμπίδης ήταν πολύ καλός παίκτης. Ήταν παιδιά που δεν πίστευαν πολύ στους εαυτούς τους. Πολύ δυνατό παιδί. Ο Μπίδης και ο Παπ ήταν εκείνα τα χρόνια τρομεροί παίκτες κατά την άποψή μου. Για μένα θα έπρεπε να παίξουν και στην Ιταλία. Ο Τζιόλης για παράδειγμα ντεμπούταρε στον Παναθηναϊκό με εμένα προπονητή και πήρε μεταγραφή στην Ιταλία για τη Σιένα. Ελπίζω να βοήθησα να γίνει καλός προπονητής στο μέλλον.

Ο Μπίσκαν;

Καλό φινάλε έκανε ο Μπίσκαν. Ξεκίνησε άσχημα, αλλά τα πήγε καλά στο τέλος. Στο τέλος είχαμε πολύ καλή ομάδα.

Ο Ολισαντέμπε;

Ήταν στο τέλος της καριέρας του στον Παναθηναϊκό και είχε τραυματισμούς.

Ο Γκέκας;

Νομίζω ότι έκανε τις καλύτερες σεζόν του με εμένα. Ήταν πολύ καλό παιδί και νομίζω ότι του έδωσα πολλά στοιχεία και τον διαχειρίστηκα καλά.

Ο Κονσεϊσάο;

Ήταν επένδυση, ίσως κόστισε παραπάνω από όσο έπρεπε.

Ο Γκαλίνοβιτς;

Επίσης τα πήγε πολύ καλά.

Θυμάστε τις μάχες σας με αντιπάλους προπονητές; Σας έχει μείνει κάποια στο μυαλό;

Θυμάμαι τις μάχες με τον Μπάγεβιτς και φυσικά με τον Σάντος, ο οποίος ήταν στην ΑΕΚ εκείνη την περίοδο. Ήταν μια καλή εμπειρία, πρέπει να το πω αυτό.

Πώς κρίνετε την πορεία σας μετά τον Παναθηναϊκό;

Ο Παναθηναϊκός ήταν η τελευταία ομάδα με την οποία είχα μεγάλη χημεία. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, να υπάρχει χημεία. Μετά τον Παναθηναϊκό, με εξαίρεση την Μπολόνια, δεν βρήκα τέτοια χημεία. Με ήθελε ο τεχνικός διευθυντής και μπορεί να υπήρχαν οφειλές χρημάτων, αλλά υπήρχε χημεία. Υπήρχε πίστη. Μετά η καριέρα μου πήρε τα κάτω της.

Ο Κωνσταντίνου;

Νομίζω ότι είχε προβλήματα με τον Βαρδινογιάννη. Στην πραγματικότητα, ήταν ένας από τους παίκτες που λάτρευα γιατί ήταν πολύ δυνατός. Ίσως όμως να μην έκανε την τέλεια ζωή. Το πρόβλημα του Έλληνα ποδοσφαιριστή είναι ότι έχει συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο στυλ ζωής, το οποίο είναι ωραίο. Δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά… Εγώ εκείνη την εποχή είχε δυσκολίες όταν έβαζα πρωινή προπόνηση. Είναι αλήθεια αυτό που είχε πει ο Φερνάντο Σάντος. Τη δεύτερη σεζόν η αλήθεια είναι το συνήθισε. Δύο φορές την εβδομάδα, όμως, έβαζα διπλή προπόνηση. Εκείνες τις ημέρες υπέφερε πολύ ο Μιχάλης Κωνσταντίνου. Υπέφερε πολύ. Ήταν καλός άνθρωπος και πολύ καλός παίκτης.

Ποιον παίκτη σας στον Παναθηναϊκό θυμάστε περισσότερο και γιατί;

Θυμάμαι όλους τους παίκτες. Τελευταία ήρθε και με βρήκε ο Δημήτρης Παπαδόπουλος. Μίλησε με τις κόρες μου. Είχαμε τρομερή σχέση, πολύ δυνατός παίκτης.

Ο Μινχ;

Άλλος ένας που μου έδωσε ένα χέρι βοηθείας.

Ο Χένρικσεν;

Τρομερός, είμαι χαρούμενος που ξεπέρασε την περιπέτεια με την υγεία του.

Ο Έκι Γκονσάλες;

Πωωωω… μεγάλος παίκτης. Είχε πρόβλημα στο γόνατο, αλλά εκτός από μεγάλος παίκτης, ήταν και μεγάλος άνθρωπος. Με βοηθούσε πολύ.

Γκούμας; Κυργιάκος;

Ο Κυργιάκος πολύ δυνατός. Αυτός, ο Γκούμας ο αρχηγός μου, ο Κυργιάκος, και ένας άλλος…

Ποια είναι η άποψή σας για τους Έλληνες διαιτητές;

Πφφφ, πφφφ. Παίρνω μια ανάσα και δεν λέω τίποτα άλλο. Κακοί στο σύνολό τους. Τότε, τώρα δεν ξέρω. Γι’ αυτό χρειάζεται το VAR, μετά δεν υπάρχει δικαιολογία. Αν παίζει μια μικρή με μια μεγάλη ομάδα και υπάρχει το VAR, σώζεται η μικρή ομάδα. Γιατί τα σφυρίγματα πηγαίνουν πάντα στη μεγάλη ομάδα. Όλοι είναι στο ίδιο επίπεδο.

Το «Όλα Πράσινα» … σαρώνει στο YouTube! Πάτα ΕΔΩ, κάνε subscribe στο κανάλι μας και μάθε πρώτος τις μεταγραφές του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

---

Διαβάστε ακόμη…

• Περίπατος Τουρκίας και Αταμάν – Τι έκανε ο Τσεντί Οσμάν
• Σερέλης: «Αυτό ήταν το λάθος μας, ήμασταν τραγικοί»
• Παναθηναϊκός: Μόνο αυτός τόσα εκτός έδρας!
• Γιουρτσεβέν: «Αμυντικό το πρόβλημα, αφήσαμε πολλά σουτ»
• «Έπεσε μαχόμενος» στο Κάουνας, με… κόντρα διαιτησία – Τα highlights του Ζαλγκίρις – Παναθηναϊκός