Κούρκουλος: «Ο Παναθηναϊκός ξεσπιτώθηκε φεύγοντας από τη Λεωφόρο» (pics)

Στις 10 Οκτωβρίου του 1999, ακριβώς πριν από 21 χρόνια είχα την τύχη να βρεθώ ενώπιος ενωπίω με μια από τις εμβληματικές μορφές του ελληνικού πολιτισμού. Τον Νίκο Κούρκουλο. Τον θεατράνθρωπο (ήταν διευθυντής του Εθνικού θεάτρου εκείνη την εποχή), τον ηθοποιό, αλλά και τον πρώην ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού. Το «Όλα Πράσινα» και ο Γιώργος Σπανουδάκης αναδημοσιεύουν εκείνη την μοναδική συνέντευξη που παραμένει επίκαιρη.

Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα

Η συνάντηση και η συνέντευξη με το Νίκο Κούρκουλο, έγινε έτσι απλά. Όπως ταιριάζει σε ανθρώπους που το ανάστημά τους σε καθηλώνει. Έτσι ένιωσα, όταν τόλμησα να τον πλησιάσω βγαίνοντας από την εξέδρα των επισήμων στο ΟΑΚΑ μετά από έναν αγώνα του Παναθηναϊκού και να του ζητήσω μια συνέντευξη.

«Τηλεφώνησέ μου στο Εθνικό θέατρο και θα το κανονίσουμε» μου είπε, έτσι απλά.

Του τηλεφώνησα και λίγες ημέρες αργότερα, κανονίσαμε το ραντεβού. Παρέα με τον φωτορεπόρτερ Νίκο Βήχο, ήμασταν… απίκο στο ραντεβού μας, έστω και εάν η συνάντηση – τελικά – θα γινόταν με μια ώρα καθυστέρηση.

Η ενημέρωση από την γραμματεία να περάσουμε, νέκρωσε τις αισθήσεις μου. Το πρώτο σοκ ήρθε διαβαίνοντας το κατώφλι του γραφείου του. «Α, δεν χρειάζονται φωτογραφίες. Εάν θέλετε θα πάρετε από το αρχείο…» παραπέμποντάς μας σε έναν δικό του φωτογράφο! Ούτε «μα», ούτε «ξεμά». Η φωνή του ήταν τόσο καθαρή, τόσο αρχοντική που κάθε σκέψη να τον μεταπείσω, μου φάνηκε χαμένη από χέρι.

Ο φωτογράφος αναγκαστικά έφυγε. Έκατσα μπροστά από το γραφείο σε μια καρέκλα και άνοιξα το κασετοφωνάκι.

Ο Κούρκουλος με κοίταξε σαν να προσπαθούσε να «μετρήσει» τις δυνάμεις μου, και με συμβουλευτική φωνή, μου είπε: «Μην τα γράψεις όπως τα λέω. Άλλο ο λόγος και άλλο το γραφτό…».

Του απάντησα ότι έχω κάνει πολλές συνεντεύξεις, όχι γιατί ένιωσα προσβεβλημένος (προς Θεού) αλλά για να τον κάνω να νιώσει πιο ήρεμος.

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις που έδωσε στη ζωή του ο Νίκος Κούρκουλος, η «Αθλητική Ηχώ» είχε την χαρά και την τιμή να τον φιλοξενήσει στις σελίδες της.

Σε μια συνέντευξη που μάς άρεσε και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι άρεσε και στον ίδιο.

Εκτός από την αθλητική επικαιρότητα και τα όνειρά του ν’ ανεβάσει τον Φάουστ στο Εθνικό Θέατρο, ο Νίκος Κούρκουλος μίλησε με λόγια θαρρετά για το ποδόσφαιρο και τους ανθρώπους του, για τον Παναθηναϊκό την παντοτινή του αγάπη, για τον κινηματογράφο.

Για τη Λεωφόρο: «Μέσα σε αυτό το γήπεδο είναι όλες οι αναμνήσεις μου. Εκεί μεγάλωσα και έζησα σαν παιδί και είναι λογικό αυτές οι παιδικές αναμνήσεις να με ακολουθούν σε όλη μου τη ζωή. Και η παιδική ηλικία πάντα σε χαράσσει, αφού τότε διαμορφώνεται ο χαρακτήρας σου. Από αυτές τις αναμνήσεις δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Έτσι δεν μπορεί να με ενδιαφέρει το Ολυμπιακό στάδιο, όπως με ενδιαφέρει η Λεωφόρος. Όταν ο Παναθηναϊκός έφυγε από τη Λεωφόρο πολύς κόσμος πόνεσε. Είναι σαν να ξεσπιτώνεσαι, ενώ αναφερόμενος στη προοπτική κατασκευής νέου γηπέδου δήλωσε «Όπου και εάν φτιαχτεί ένα γήπεδο θα είναι καλό, γιατί θα είναι ένας χώρος που θα αθλείται η νεολαία».

Για την απόφασή του να σταματήσει το ποδόσφαιρο για να γραφτεί στο σχολή θεάτρου: «Ποτέ δεν σταμάτησα ν’ αγαπάω το ποδόσφαιρο, αλλά δεν ήταν δυνατόν να συνδυαστούν και τα δύο μαζί. Ούτε το ποδόσφαιρο ούτε το θέατρο έγιναν για οικονομικούς λόγους. Στο ποδόσφαιρο το μόνο κέρδος που είχαμε ήταν ένα τέταρτο λεμονιού που δαγκώναμε στο στόμα και μπαίναμε μέσα και αφήναμε το κορμί μας. Αφήναμε τα δόντια μας, το πηγούνι μας, αφού όποιος έπεφτε στο χώμα άφηνε ένα κομμάτι του εαυτού του.

Παίζαμε μπάλα γιατί αγαπούσαμε αυτό που κάναμε. Άλλωστε πας μπροστά μόνο όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, δεν πας μπροστά για οικονομικούς λόγους. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά εάν δεν αγαπάς το ποδόσφαιρο δεν θα σου δώσει χρήματα. Πρέπει να αφιερώσεις μεγάλο χρόνο και πάνω απ’ όλα πρέπει να έχεις ταλέντο.

Την ημέρα που αποφάσισα να φύγω, το έκανα χωρίς να ενημερώσω κανέναν. Μας έδιναν λίγη σημασία τότε, κάτι που γίνεται και σήμερα. Όταν κάποιος δεν έχει να δώσει άλλο, τον πετάνε σαν στυμμένη λεμονόκουπα, ό,τι και εάν έχεις προσφέρει. Σπάνια βλέπεις ν’ αμείβονται έστω και ηθικά άνθρωποι που έχουν προσφέρει είτε στην τέχνη είτε στον αθλητισμό».

Για τις φήμες που τον ήθελαν να ηγείται ομάδας για την αγορά της ΑΕΚ: «Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν σκοπεύω ν’ ασχοληθώ. Η οικογένεια Λάτση είναι οικογένεια Λάτση δεν είναι οικογένεια Νίκου Κούρκουλου! Ούτε με τον Παναθηναϊκό ούτε με την ΑΕΚ, που διάβασα τώρα τελευταία, σκέφτομαι να ασχοληθώ. Έχω το θέατρο που με γεμίζει πάρα πολύ. Ίσως εάν υπήρχε υγεία στο χώρο του ποδοσφαίρου, όχι μόνο εγώ αλλά και πολλοί άλλοι σπουδαίοι άνθρωποι θα το σκεφτόντουσαν. Αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει υγεία.

Εγώ είμαι φίλαθλος, όταν βλέπω μια ομάδα να παίζει καλά, παρακαλάω να νικήσει. Αντιθέτως όταν βλέπω την ομάδα μου να μην πηγαίνει καλά, παρακαλάω να χάσει!

Αν γίνουμε τέτοιο φίλαθλοι, τότε θα πάμε μπροστά. Όταν θα πηγαίνουμε στο γήπεδο για να διασκεδάσουμε και όχι για να σκοτώσουμε ο ένας τον άλλον».

Για τις σχέσεις του με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη: «Με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη είμαι φίλος. Εγώ έχω τις απόψεις μου και ο Γιώργος τις δικές του. Είναι πράγματα που δεν γνωρίζω και δεν θέλω να εισέρχομαι, αφού ο Παναθηναϊκός ανήκει στην οικογένεια Βαρδινογιάννη. Αυτοί έχουν το καρπούζι, αυτοί έχουν και το μαχαίρι».

Η κορυφαία 11αδα στην ιστορία του Παναθηναϊκού: «Πρέπει να πάω πολλά χρόνια πίσω. Βεβαίως στην 11αδα θα είναι ο Δομάζος, ο Λουκανίδης. Ένας πολύ μεγάλος πορτιέρο ήταν ο Οικονομόπουλος, αλλά και ο Κωνσταντίνου. Εκπληκτικό δίδυμο. Σκέφτομαι τον Σίμο, τον Πετρόπουλο, τον Λινοξυλάκη, τον Κουρτζίδη, τον Αλούπη, τα αδέρφια Παπαντωνίου, τον Φυλακτό. Εκπληκτικό εξτρεμ ο Φυλακτός, δεν ξέρω εάν έχει περάσει άλλος σαν αυτόν. Α, να μην ξεχάσω τον Βερόν. Πάρα πολλά ποδοσφαιρικά ταλέντα. Για παράδειγμα ο Λουκανίδης όταν έπαιζε στη Δόξα Δράμας έπαιζε μόνος του ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός. Και ο Παναθηναϊκός έχανε από τον Λουκανίδη!».

Για τα νέα είδωλα του ελληνικού κινηματογράφου: «Ένας καλός ηθοποιός είναι καταδικασμένος να γίνει είδωλο. Βεβαίως τα πράγματα σήμερα είναι διαφορετικά, αφού έχουν βιομηχανοποιηθεί τα πάντα. Ειδικά στην τηλεόραση όπου οι παραγωγές δεν είναι ακριβές. Υπάρχουν ωραίες δουλειές, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν πάει πολύ μπροστά, εάν είχαν την οικονομική άνεση που έπρεπε. Τα χρόνια του παλιού ελληνικού κινηματογράφου πέρασαν. Τότε ήταν άλλη η ομορφιά, άλλη η αγάπη, άλλη η αφοσίωση. Όλα αυτά πέρναγαν στην ατμόσφαιρα. Παίρναμε επουσιώδη χρήματα, τιποτένια, παρ’ ότι είχαμε γίνει σταρ. Δεν ήταν αυτό το πρώτο μας μέλημα, στόχος ήταν το αποτέλεσμα. Δεν νομίζω ότι σήμερα δουλεύουν με την ίδια αγάπη».

Για το αν στο σημερινό θέατρο υπάρχει Νίκος Κούρκουλος: «Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Είναι κακό πράγματα η μίμηση. Ο κάθε άνθρωπος αφήνει την σφραγίδα του, δεν μπορεί να υπάρχει δεύτερος! Μπορεί να υπάρχει καλύτερος. Υπάρχουν πάρα πολλοί ταλαντούχοι συνάδελφοι, αλλά αυτό είναι κάτι που το κρίνει ο κόσμος. Εγώ δεν ξέρω πόσο καλός ή κακός ήμουν; Και δεν το λέω από σεμνοτυφία».

Στόχοι για το μέλλον: «Δεν μου αρέσει να μιλάω για στόχους. Στην πράξη καταγράφονται οι στόχοι, άλλωστε έχουμε χορτάσει από λόγια. Εμένα μου αρέσει να μιλάω με έργα».

ΥΓ: Η δημοσιογραφική τύχη με έφερε δίπλα σ’ έναν θρύλο.

Ο Νίκος Κούρκουλος έφυγε από τη ζωή στις 30 Ιανουαρίου του 2007, αλλά ο μύθος του εξακολουθεί να φωτίζει μέχρι σήμερα το ελληνικό θέατρο.

Ωραίος, μάγκας και Παναθηναϊκός!

Το «Όλα Πράσινα» … σαρώνει στο YouTube! Πάτα ΕΔΩ, κάνε subscribe στο κανάλι μας και μάθε πρώτος τις μεταγραφές του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

Διαβάστε ακόμη…

• Περίπατος Τουρκίας και Αταμάν – Τι έκανε ο Τσεντί Οσμάν
• Σερέλης: «Αυτό ήταν το λάθος μας, ήμασταν τραγικοί»
• Παναθηναϊκός: Μόνο αυτός τόσα εκτός έδρας!
• Γιουρτσεβέν: «Αμυντικό το πρόβλημα, αφήσαμε πολλά σουτ»
• «Έπεσε μαχόμενος» στο Κάουνας, με… κόντρα διαιτησία – Τα highlights του Ζαλγκίρις – Παναθηναϊκός