Μπατσινίλας: «Ο Κοσκωτάς τους είχε τάξει πριμ – Έφερνε παίκτες ευρωπαϊκού βεληνεκούς ο Βαρδινογιάννης!»

Ο Κώστας Μπατσινίλας θυμήθηκε την παρουσία του στον Παναθηναϊκό, τον… τελικό του αιώνα με τον Ολυμπιακό αλλά και τον Γιώργο Βαρδινογιάννη.

Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα

Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «sportday.gr»:

Πως και δεν ακολούθησες κι εσύ το δρόμο άλλων παικτών του Εθνικού και να πας στον Ολυμπιακό;

«Με ήθελε ο Ολυμπιακός το 1984, όπως φυσικά και Παναθηναϊκός και ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Τότε ήμουν στα καλύτερά μου και είχα παίξει και ως παίκτης του Εθνικού στην Εθνική ομάδα. Με είχε καλέσει ο Χρήστος Αρχοντίδης και είχα παίξει πάλι στο Καραϊσκάκη, με το Λουξεμβούργο. Πρόεδρος στον Εθνικό ήταν ο Μουρκάκος και δεν ήθελε να με δώσει. Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παιχνίδι και γίνανε κάποιες κινήσεις και από τη στιγμή που έφτασα οριακά να κλείνω πενταετία, με έδωσαν τελικά Δεκέμβριο στον Παναθηναϊκό».

Πλέον βρέθηκες σε ένα άλλο επίπεδο.

«Η διαφορά ήταν τεράστια. Κατ’ αρχήν ήταν το προπονητικό κέντρο της Παιανίας. Κάναμε προπόνηση στο βοηθητικό του Καραϊσκάκη, όπου δίπλα μας μπορεί να έκαναν προπόνηση από το στίβο, να πετάνε σφαίρες και ακόντια… Ο Παναθηναϊκός έπαιζε στο Ολυμπιακό στάδιο. Άλλο επίπεδο. Βρήκα συμπαίκτες από την Εθνική, αλλά και την Ελπίδων. Βλάχος, Γεωργαμλής, Μαυρίδης. Είχε έρθει τότε ο Σαργκάνης, ο Βαμβακούλας».

Ουσιαστικά όμως ήσουν στο ξεκίνημα της ομάδας του Παναθηναϊκού που άρχισε να παίρνει τίτλους.

«Ναι, τότε μάλιστα στην πρώτη μου χρονιά κάναμε το νταμπλ. Πήραμε και τον τελικό κυπέλλου 4-0 με τον Ολυμπιακό».

Πες μου για εκείνο το παιχνίδι, γιατί ήταν ένα ιστορικό ματς.

«Για μένα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Όλη την εβδομάδα υπήρχε ένα κλίμα, με τα δημοσιεύματα και την προσμονή του κόσμου. Όταν ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο για να πάμε στο γήπεδο ήταν απίστευτο το συναίσθημα. Τα παιχνίδια εκείνη την εποχή ήταν δύσκολα, αλλά ο τελικός μας βγήκε… εύκολος. Δεν το περιμέναμε ούτε εμείς. Βέβαια είχαμε καλούς παίκτες. Ρότσα, Ζάετς, Σαραβάκος, Σαργκάνης που είχαν εμπειρία μεγάλη. Ήταν αυτό το ματς, αλλά και ο τελικός του 1988 που έχουν μείνει στην ιστορία. Μεγάλη η χαρά, ήταν ο πρώτος τίτλος και γεμάτο το ΟΑΚΑ με 70.000 κόσμο. Θυμάμαι ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν φύγει από τις θέσεις τους και εμείς αλλάζαμε τις πάσες στο τέλος και ο κόσμος μας φώναζε “όλε, όλε”».

Ο Βαρδινογιάννης τι σας έλεγε;

«Εγώ δεν είχα πολλά πολλά με τον πρόεδρο. Ερχόταν και ήταν αυστηρός εκεί που έπρεπε. Πάντοτε όμως ήταν “κύριος” απέναντί μας. Η ομάδα ήταν από τότε επαγγελματική. Πάντοτε ήθελε τη διάκριση και στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη και ήθελε να κάνει ανταγωνιστική ομάδα. Τότε τα πράγματα ήταν δύσκολα, γιατί παίζαμε Έλληνες και μόνο δύο ξένοι. Βέβαια ο Ζάετς ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη, ενώ είχαμε και τον Χουάν. Προσπάθησε να φέρει και τον Χάτζι και γενικά ήθελε να φέρει παίκτες ευρωπαϊκού βεληνεκούς».

Μετά από δύο χρόνια, ήρθε η εποχή Κοσκωτά στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Εσείς πως το ζήσατε τότε;

«Δεν ξέρω πως το σκεφτόταν ο πρόεδρος και γενικά η οικογένεια Βαρδινογιάννη. Σίγουρα εκείνοι ήξεραν καλύτερα ποιος ήταν και τι έκανε ο Κοσκωτάς. Στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, σίγουρα όταν ο Ολυμπιακός άρχισε να μαζεύει τα καλύτερα ταλέντα στην Ελλάδα, έγιναν πιο ανταγωνιστικά τα πράγματα. Αλλά εμείς είχαμε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας».

Φτάνει λοιπόν η ώρα για τον περίφημο “τελικό του αιώνα” το 1988.

«Είχα και κάποια θέματα σε αυτό το ματς, γιατί αποβλήθηκα κι όλας. Σε κάποια στιγμή μου έκανε ένα δυνατό τάκλιν στη γραμμή του πλαγίου ο Τσαλουχίδης και πέφτοντας του έριξα αγκωνιά. Ο διαιτητής όμως έβγαλε κόκκινη σε μένα και κίτρινη στον Τσαλουχίδη. Για εμάς ήταν θέμα γοήτρου, ενώ για τον Ολυμπιακό που ήταν μια νέα ομάδα, δεν ήταν το ίδιο. Ο Κοσκωτάς τους είχε τάξει και πριμ».

Θέλω να μου πεις ιστορίες από εκείνο το παιχνίδι.

«Αυτό που μου έχει μείνει επίσης ήταν ότι για μια ακόμα φορά ήταν γεμάτο το ΟΑΚΑ και ίσως να είχε και περισσότερο κόσμο. Γινόταν πανικός. Εγώ προσπαθούσα να είμαι συγκεντρωμένος στο παιχνίδι. Πάντως ο Μπένγκστον δεν με ξεκίνησε τότε. Ήταν ένα ματς, το οποίο το έχω ξαναδεί αρκετές φορές, που δεν ήταν καλό ποιοτικά. Είχε όμως δύναμη και πάθος. Σε κάθε φάση γινόταν χαμός.

Εκεί όμως ο Παναθηναϊκός και εμείς σας παίκτες δείξαμε το dna μας. Είχαμε πιο έμπειρους παίκτες μπορώ να πω. Έχουν ειπωθεί διάφορα τότε, του στυλ “μήπως ο Σαργκάνης τα αφήνει”, ο Βαμβακούλας είχε κάνει ένα πέναλτι με το χέρι, εγώ αποβλήθηκα, έλεγαν πολλά για εμάς, μήπως ο Κοσκωτάς…. Καταλαβαίνεις. Πάντως το σφύριγμα που άκουσε ο Βαμβακούλας τότε, το είχα ακούσει κι εγώ και δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν από την εξέδρα ή όχι».

Το κύπελλο το πήρατε όμως.

«Ήταν τρομερή η χαρά και ειδικά η δική μου γιατί ξέσπασα. Έκανα και κάποια πράγματα σε παίκτες των αντιπάλων και τους είπα διάφορα. Είχαμε τις λογομαχίες μας μέσα στον αγώνα και όταν τελείωσαν τα πέναλτι έγινε πανικός. Αυτά γίνονται μέσα στο ποδόσφαιρο, αλλά μένουν εκεί και περνάνε. Ήταν μεγάλη η χαρά μας τότε».

Αυτά τα δύο παιχνίδια θυμάσαι περισσότερο;

«Ναι αυτά τα δύο, αν και έχουν γίνει κι άλλα μεγάλα ματς. Για παράδειγμα είχαμε κερδίσει 4-1 ξανά τον Ολυμπιακό, τότε που είχε τερματοφύλακα τον Καζιμιέρσκι».

Από ευρωπαϊκά ματς τι θυμάσαι;

«Αυτά με τη Γιουβέντους. Δεν έπαιζα στο δεύτερο ματς, αλλά ήμουν στον πάγκο και γινόταν πανικός. Είναι γνωστή η ιστορία με τον Μαυρίδη που του έλεγε να ανέβει ο Δανιήλ, γιατί είχε ξεχάσει ότι με 3-2 περνάγαμε. Νόμιζε ότι αποκλειόμασταν. Αλλά ευτυχώς ο Κώστας δεν τον άκουσε».

Μου την έχει πει αυτή την ιστορία ο Μαυρίδης, όπως και ότι σας περίμενε όλη η Γιουβέντους στη φυσούνα.

«Τότε θυμάμαι τον Καμπρίνι, που είχε κόντρα με τον Χρήστο Βασιλείου. Στο πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ, ο Χρήστος του έχει κάνει δύο φορές ποδιά. Ο Καμπρίνι του έκανε νόημα ότι θα τα πούνε στο δεύτερο ματς. Θυμάμαι λοιπόν στη ρεβάνς ότι στις πρώτες φάσεις, ο Καμπρίνι έφυγε με φόρα και του έκανε ένα τάκλιν, που τον άφησε κάτω. Ο Χρήστος όμως δεν “μάσαγε” από αυτά και σηκώθηκε αμέσως».

Να μιλήσουμε και για προπονητές που είχες; Ποιος σε βοήθησε, ποιος ίσως να σε αδίκησε.

«Αδικία δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα, γιατί κάποιες φορές φταίμε κι εμείς οι ποδοσφαιριστές. Μπορεί και λόγω του νεαρού της ηλικίας, να θεωρούμε ότι είμαστε καλύτεροι από κάποιους άλλους. Στον Παναθηναϊκό πάντως πιστεύω ότι αδικήθηκα λίγο. Ήμουν ένας άνθρωπος που κοίταγα τη δουλειά μου και δεν είχα επαφές για παράδειγμα με δημοσιογράφους. Πιστεύω ότι ο Δανιήλ με αδίκησε κάπως. Δεν τον “χρεώνω”, αλλά θα μπορούσε να μου δώσει περισσότερο χρόνο. Ήταν όμως Έλληνας, επηρεαζόταν και ίσως είχε και μια ατολμία».

Από αυτούς που σε βοήθησαν;

«Ο Τόμισλαν Ιβιτς. Με πίστευε πάρα πολύ, αλλά η ατυχία μου ήταν ότι σε τρεις μήνες έφυγε. Όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό, τον χρεώναν για διάφορα πράγματα. Τότε του έγραφαν ότι παίζει 3-5-2, ότι γιατί παίζει με το “10” ο Πατσιαβούρας κτλ. Κάποιοι δημοσιογράφοι οι οποίοι μετά από 20 χρόνια τον ανέφεραν ως τον καλύτερο προπονητή που πέρασε από τον Παναθηναϊκό. Αλλά τι είχε γίνει; Όταν ήρθε ο Ιβιτς και είδε ότι κάθε μέρα γίνονταν χαμός στην προπόνηση από δημοσιογράφους, είπε ότι θα υπάρχει μόνο μια μέρα με ανοικτές πόρτες. Αυτό δεν άρεσε σε κάποιους και άρχισε η κριτική και ο “πόλεμος”. Φυσικά και ο Μπένγκστον ήταν σοβαρός και καλός προπονητής».

Από συμπαίκτες;

«Ο Ζάετς ήταν άλλη ποιότητα και ήταν μπροστά από την εποχή του, όπως και ο Σαραβάκος. Είχαμε όμως πολλούς καλούς παίκτες. Είχαμε μια 20άδα όπου όλοι είχαμε ποιότητα».

Το «Όλα Πράσινα» … σαρώνει στο YouTube! Πάτα ΕΔΩ, κάνε subscribe στο κανάλι μας και μάθε πρώτος τις μεταγραφές του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

---

Διαβάστε ακόμη…

• Περίπατος Τουρκίας και Αταμάν – Τι έκανε ο Τσεντί Οσμάν
• Σερέλης: «Αυτό ήταν το λάθος μας, είμασταν τραγικοί»
• Παναθηναϊκός: Μόνο αυτός τόσα εκτός έδρας!
• Γιουρτσεβέν: «Αμυντικό το πρόβλημα, αφήσαμε πολλά σουτ»
• «Έπεσε μαχόμενος» στο Κάουνας, με… κόντρα διαιτησία – Τα highlights του Ζαλγκίρις – Παναθηναϊκός