Τα πρώτα Χριστούγεννα… αβεβαιότητας, να ‘ναι και τα τελευταία!

Ανήμερα των Χριστουγέννων, ο αρχισυντάκτης του «Όλα Πράσινα», Νικόλας Φλωράτος, εύχεται να είναι η πρώτη και τελευταία φορά στη σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού, που ο «Εξάστερος» βιώνει γιορτές εν μέσω διοικητικής αβεβαιότητας.

Το 2020 ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά απ’ όλες τις απόψεις. Σίγουρα, υπήρξαν και συνεχίσουν να υφίστανται πολύ πιο σοβαρά ζητήματα της καθημερινότητας που μας απασχολούν και μας ταλαιπωρούν. Παρ’ όλα αυτά, εμείς δεν είμαστε ούτε γιατροί, ούτε πολιτικοί συντάκτες για να καταπιαστούμε με αυτά, ενώ «και με κρύα και με χιόνια» η μεγάλη μας καψούρα θα ακούει στο όνομα «ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ».

Το 2020, λοιπόν, ήταν μια ιδιαίτερη χρόνια και για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Όπως είναι ήδη γνωστό, μετά από 33 χρόνια ανιδιοτελούς προσφοράς και αφοσίωσης στο «Τριφύλλι», με απόφαση του Δημήτρη, η οικογένεια Γιαννακόπουλου αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί, θέτοντας προς πώληση την «πράσινη» ΚΑΕ, έναντι 25 εκατομμυρίων ευρώ.

Όπως είναι ήδη γνωστό, επίσης, τη φετινή σεζόν (και μέχρι να προκύψει «φως» στον ορίζοντα) η μεγαλύτερη ομάδα της σύγχρονης ιστορίας του ευρωπαϊκού μπάσκετ «τρέχει» με δύο «ιερά τέρατα» (Διαμαντίδης – Αλβέρτης) και τον κύριο Τριαντόπουλο στο «τιμόνι», αλλά δίχως «αιμοδότη». Δίχως τον άνθρωπο εκεί που θα θυσιάσει χρήματα απ’ την περιουσία του για να ανεβάσει επίπεδο το τμήμα, να το κάνει να κοιτά στα μάτια τα «μεγαθήρια» της εποχής.

Φυσικά, η νέα τάξη πραγμάτων αποτυπώνεται και στον βαθμολογικό πίνακα της Euroleague, παρά την γενναία και τίμια προσπάθεια της διοίκησης να κρατήσει τον «Εξάστερο» με το κεφάλι ψηλά. Πράγμα, το οποίο, αν μη τι άλλο, έχει ήδη καταφέρει και με το παραπάνω. Ο σούπερ σταρ Νέντοβιτς, ο ελληνικός «κορμός» των Παπαπέτρου – Παπαγιάννη – Μήτογλου, τα «next big things» Καλαϊτζάκης – Μαντζούκας αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο εξάκις πρωταθλητής Ευρώπης δεν πεθαίνει.

Από την άλλη, η έλλειψη ενός… Καλάθη δίπλα στον «Νέντο», ενός «killer» δίπλα στον Ιωάννη ή ενός θηριώδους σέντερ που να… τρώει παιδιά δίπλα στον «Big Papa», αναδεικνύουν την έλλειψη επενδυτή κι εξηγούν τον λόγο που παρά την σπουδαία προσπάθεια του συνόλου του Γιώργου Βόβορα, ο «Εξάστερος» βολοδέρνει στις τελευταίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα της Euroleague.

Για να το διακωμωδήσω λίγο, μετά από πάρα πολλά χρόνια, ο φίλαθλος του Παναθηναϊκού αισθάνεται «ευνουχισμένος», αδυνατώντας να ξεστομίσει ένα «Γιαννακόπουλε, ξέρεις», «Γιαννακόπουλε, πάρε». Τα χέρια όλων μοιάζουν δεμένα, αφού τι παραπάνω θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος απ’ την υπάρχουσα διοίκηση, η οποία, επαναλαμβάνω, καταβάλλει τιτάνια προσπάθεια και, τηρουμένων – πάντα – των αναλογιών και των δυσκολιών, τα πηγαίνει περίφημα;

Μόνο για το έργο και την προσφορά τους (ξέχωρα απ’ την βαριά ιστορία που κουβαλούν στις πλάτες τους οι εμβληματικοί αρχηγοί), το σχήμα που «τρέχει» τον «Εξάστερο» αξίζει δικαιωματικά θέση, ρόλο και «φωνή» στην επόμενη ημέρα. Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη απ’ αυτή την επόμενη ημέρα.

Είτε ο ήλιος να… ανατείλει απ’ τη δύση, είτε να βρεθεί ένας άνθρωπος με μπόλικη «τρέλα» κι αγάπη για να συνεχίσει το έργο των Γιαννακόπουλων, ο «Εξάστερος» οφείλει να βγει το συντομότερο απ’ την αβεβαιότητα και να συνεχίσει να διεκδικεί τίτλους στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτό επιτάσσει το μέγεθος, η ιστορία και η κληρονομιά που άφησαν πίσω τους ο ανυπέρβλητος Παύλος και ο σπουδαίος Θανάσης.