Μπάσκετ
Σάκοτα: «5 χρόνια δίπλα σε ζωντανούς θρύλους! – Είχα σημαντικό ρόλο»
Ο Ντούσαν Σάκοτα μίλησε για την παρουσία του στον Παναθηναϊκό και τα όσα αποκόμισε από αυτή την πενταετία.
Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα
Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «Gazzetta»:
Πώς ήταν η εμπειρία στον Παναθηναϊκό;
«Είχα την τεράστια τιμή και τύχη, επί πέντε χρόνια να συνεργάζομαι όχι με παικταράδες, αλλά με ζωντανούς θρύλους. Αποδείχτηκε από την καριέρα που είχαν. Ήταν τύχη γιατί από την πρώτη ημέρα έπαιρνα το καλύτερο δυνατό παράδειγμα, όχι μόνο τι μπάσκετ πρέπει να παίξω, αλλά πως πρέπει να συμπεριφέρομαι ως συναθλητής, ως άνθρωπος.
Για να είσαι μεγάλος παίκτης επιπέδου Διαμαντίδη, Σπανούλη, Γιασικεβίτσιους, δεν είναι μόνο αυτό που βλέπετε εσείς οι θεατές στο γήπεδο. Είναι η συμπεριφορά στα αποδυτήρια, είναι οι ρουτίνες πριν από τον αγώνα, είναι πως συμπεριφέρονται στο σώμα τους.
Έχοντας τέτοια παραδείγματα από την πρώτη ημέρα, καταλαβαίνεις ότι είναι δύσκολο να μην ακολουθήσεις αυτό το πρότυπο στην καριέρα σου, ασχέτως σε ποιο επίπεδο θα φτάσεις. Εγώ μιλάω για το τι μεταφέρεις ως συμπαίκτης και τι θα κάνεις και μετά στη ζωή σου. Ήταν ένα μεγάλο σχολείο, φοβερές εμπειρίες, φοβερές επιτυχίες και προσωπικά θεωρώ ότι είχα ένα ρόλο στη διάρκεια αυτής της πενταετίας, εννοείται δεν ήταν πρωταγωνιστικός, αλλά ήταν ένας σημαντικός ρόλος.
Σε τέτοιες ομάδες, όταν διαθέτεις τόσους αγώνες και τόσες υποχρεώσεις είναι πολύ σημαντικός και ο ρυθμός της προπόνησης. Και εγώ ήμουν από τους παίκτες-κλειδιά στη διατήρηση του ρυθμού της προπόνησης. Όχι μόνο παικτικά, αλλά και με τη συμπεριφορά μου. Να μην έχεις ποτέ το κεφάλι κάτω όταν δεν παίζεις, να έχεις θετική ενέργεια και αυτό με έκανε καλύτερο παίκτη και δυνατό χαρακτήρα στη συνέχεια της καριέρας μου».
Η συνεργασία με τον Ζοτς πώς ήταν; Σου είχε δώσει κάποια συμβουλή ο μπαμπάς σου;
«Για να πάω στον Παναθηναϊκό έπαιξε μεγάλο ρόλο το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2003 στη Θεσσαλονίκη. Ήμουν ο μόνος γεννημένος το 1986 στην ομάδα στη γενιά του 1984, με τους Βασιλειάδη, Περπέρογλου, Βασιλόπουλο και τον Πρίντεζη που ήταν του ’85. Και εκεί με είδε ο Ζοτς για πρώτη φορά. Ήταν στη Θεσσαλονίκη, είχαμε και κοινό μάνατζερ και του άρεσε αυτό που είδε.
Στο μεταξύ, εγώ προερχόμουν από μία σεζόν με τα εφηβικά της ΑΕΚ, όπου τελειώσαμε αήττητοι και πήραμε το πρωτάθλημα και ήμουν από τους πρωταγωνιστές. Το θεωρήσαμε ως την καλύτερη επιλογή, τετραετές συμβόλαιο σε μία ομάδα, η οποία είχε κατακτήσει την Euroleague δύο χρόνια νωρίτερα, με τον καλύτερο προπονητή στην Ευρώπη. Δεν ήθελε μεγάλη καθοδήγηση από τον Ντράγκαν για να ξέρω που πηγαίνω.
Ο Ντράγκαν δεν έπρεπε να μου κάνει κάποια ιδιαίτερη εισαγωγή, γιατί μεγαλώνοντας με τον αδελφό μου είχαμε το μπάσκετ ως σκεπτικό δουλειάς. Ήμουν στο άλλο άκρο. Εμένα έπρεπε να μου πεις “χαλάρωσε”, όχι “πρόσεχε μην κάνεις λάθος”. Αυτό ήταν το “κλειδί” και αυτό μου έλεγε πολλές φορές, ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο σοβαρά. Και πως να με κατηγορήσει;
Όταν από τα 12 μου έβλεπα αγώνες του Ηρακλή και «έτρεμα» από το αποτέλεσμα, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Μετά μπαίνει σαν μικρόβιο στο μυαλό σου».
Διαβάστε ακόμη…
- Περίπατος Τουρκίας και Αταμάν – Τι έκανε ο Τσεντί Οσμάν
- Σερέλης: «Αυτό ήταν το λάθος μας, είμασταν τραγικοί»
- Παναθηναϊκός: Μόνο αυτός τόσα εκτός έδρας!
- Γιουρτσεβέν: «Αμυντικό το πρόβλημα, αφήσαμε πολλά σουτ»
- «Έπεσε μαχόμενος» στο Κάουνας, με… κόντρα διαιτησία – Τα highlights του Ζαλγκίρις – Παναθηναϊκός