Editorial
Παναθηναϊκός Blog: «ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ» από τις λίγες…
Ο Κώστας Γιαταγάνας σχολιάζει την ήττα από τον Ολυμπιακό στον τελικό Κυπέλλου και την απώλεια του τίτλου από τον Παναθηναϊκό, που φρόντισε να… ακυρώσει 30 λεπτά εξαιρετικής εικόνας και «διαβάσματος» από παίκτες και προπονητές, με μια ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ τελευταία περίοδο! Το ατιμώρητο ξύλο στο Νέντοβιτς και η συμπεριφορά που αρμόζει σε μια μεγάλη ομάδα.
Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα
Κάτι επισημάναμε και μάλιστα στον τίτλο του προηγούμενου blog, αμέσως μετά το νικηφόρο ημιτελικό στο Final Four του Κυπέλλου… «Όχι άλλα χαμένα δεκάλεπτα» ήταν μέρος του τίτλου, εξαιτίας της απίστευτα κακής πρώτης περιόδου απέναντι στον Προμηθέα, με τον Παναθηναϊκό στον τελικό να έχει εκ διαμέτρου αντίθετη και σοβαρή αντιμετώπιση στο ξεκίνημα, αλλά να μην αποφεύγει και πάλι το μέγα ατόπημα και εν τέλει μια πρωτοφανή «αυτοκτονία», με οδυνηρό αποτέλεσμα να χάσει το τρόπαιο από τον Ολυμπιακό, παρότι είχε φέρει τον τελικό στα δικά του μέτρα…
Η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη είχε εξαιρετική αντιμετώπιση, τακτικά, πνευματικά και αγωνιστικά ως το 30′, αναγκάζοντας τον Ολυμπιακό να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, έχοντας και διψήφιες διαφορές (ως και +12 στην τρίτη περίοδο), μη θυμίζοντας σε τίποτα την απογοητευτική εικόνα πολλών αγώνων της, ακόμη και εντός συνόρων πρόσφατα, με τελευταίο δείγμα την πρώτη περίοδο του ημιτελικού.
Ο «Εξάστερος» είχε εξαιρετική αλληλοκάλυψη, δεν επέτρεπε σχεδόν κανένα σουτ ή πάσα χωρίς να μπουν ανάμεσα τα χέρια των παικτών του, έτρεχε όποτε μπορούσε, κοντρόλαρε το ρυθμό όταν χρειαζόταν, δεν άφηνε τον Φαλ να γεμίσει τη ρακέτα βάσει του μεγέθους του.
Ο Νέντοβιτς πήρε τα σουτ που «έχει», κουβάλησε την παρέα του, έδωσε τη σκυτάλη στον Μέικον, που δρομολόγησε μαζί με τη σωστή αξιοποίηση του Παπαγιάννη και τις πινελιές από Ουάιτ, Σαντ-Ρος και Έβανς το 45-39 του ημιχρόνου, το 59-47 του 24′ και το 67-58 του 30′.
Ξαφνικά «έμεινε» από καύσιμα…
Ως το 30′ ο τελικός κυλούσε ιδανικά βάσει του πλάνου του Πρίφτη και της υλοποίησής του εκ μέρους των παικτών του, παίρνοντας ως εκείνο το σημείο πιθανότατα το μέγιστο από όσους πάτησαν παρκέ.
Όμως, όταν το τελευταίο καλάθι εντός πεδιάς σημειώνεται στο 29:30” (67-58 από τον Κασελάκη) και για μια ολόκληρη περίοδο και ο πάγκος απλά παρακολουθούσε την ομάδα στο παρκέ να αδυνατεί να κάνει ακόμα και τα βασικά, φυσικό επακόλουθο ήταν να χαθεί η διαφορά, η νίκη και ο πρώτος τίτλος για το 2022…
Ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που έπρεπε από την πλευρά του, πιέζοντας όσο μπορούσε για να… βγάλει τη γλώσσα στους «πράσινους» και να τους αναγκάσει να ξεμείνουν από δυνάμεις και καθαρό μυαλό, τα κατάφερε και από αυτή την άποψη κατέκτησε δίκαια το πρώτο του τρόπαιο από το 2016 και το πρώτο Κύπελλο από το 2011, φτάνοντας πλέον τα 10, όσα και ο Διαμαντίδης.
Ο Παναθηναϊκός τι ακριβώς έκανε από το 30′ κι έπειτα; Απολύτως τίποτα! Οι λύσεις είναι περιορισμένες, ο Δημήτρης Πρίφτης δεν έκανε κάτι για να διατηρήσει φρέσκια την ομάδα του και επήλθε η κατάρρευση.
Κι όμως, για να φτάσει το «Τριφύλλι» να έχει σταθερά το πάνω χέρι στον τελικό και να θεωρεί σωστά πως έχασε μέσα από τα δικά του χέρια το τρόπαιο, το είχε κάνει εξαιτίας του άρτιου πλάνου και συνεργασίας πάγκου και παικτών. Οι ίδιοι που είχαν σπρώξει στα σχοινιά τους «ερυθρόλευκους» και τους έφεραν κατάματα με το φάσμα άλλου ενός χαμένου τελικού, αξίζοντας «μπράβο», κατάφεραν (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να χάσουν το παιχνίδι αφού… απουσίασαν από το τέταρτο δεκάλεπτο, όπου είχαν 0/15 σουτ (!!!!!!) και πόντους μόνο από 6/8 εύστοχες βολές…
Δε γίνεται ο συγκινητικός Παπαγιάννης να μην τροφοδοτείται καθόλου το διάστημα που η ομάδα κόλλησε στην περιφέρεια και να παλεύει μόνος του για κάθε πιθανή κι απίθανη κατοχή, δε γίνεται να μην αναζητείται μια κάποια λύση, έστω για λίγα λεπτά ώστε να αποφορτιστούν για τα τελευταία λεπτά οι βασικοί κι αναντικατάστατοι, δε γίνεται να μην γίνεται προσπάθεια παρέμβασης όταν ο αντίπαλος επιστρέφει δυναμικά…
Όχι στην «ανθρωποφαγία» των… παρόντων
Αναμφίβολα είναι ευθύνη πρώτα του προπονητή και κατόπιν των παικτών ό,τι έγινε, καθώς το rotation έμεινε τόσο κλειστό στο τέλος που όσοι αγωνίζονταν… έσκασαν, με πρώτο τον Νέντοβιτς, ωστόσο για το γεγονός πως έχουν μείνει λίγοι να παλεύουν (μην ξεχνάμε και την μέγιστη απουσία του αρχηγού Ιωάννη Παπαπέτρου), δεν είναι λύση η «ανθρωποφαγία» όσων παλεύουν, με τα όποια (πολλά) λάθη τους, αλλά να δούμε τη μεγάλη εικόνα.
Ο «Εξάστερος» είναι… μόνος του διοικητικά εξαιτίας της απόφασης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να αποστασιοποιηθεί και την ΚΑΕ επιπλέον να μένει εγκλωβισμένη. Διαμαντίδης και Αλβέρτης παλεύουν μόνοι τους, το ίδιο ο Πρίφτης και οι παίκτες του.
Για να το επισημάνουμε ξανά, οι ίδιοι προπονητές και παίκτες που έχασαν μέσα από τα χέρια τους το τρόπαιο, επί 30′ είχαν τον μεγάλο τους αντίπαλο με την πλάτη στον τοίχο. Το ότι δεν επικράτησαν, είναι δική τους ευθύνη, αλλά μέχρι εκεί.
Αυτοί τουλάχιστον είναι εκεί!
Το ξύλο στο «Νέντο» και το αυτονόητο
Η ευθύνη λοιπόν ανήκει στον Παναθηναϊκό για την ήττα, που μεταξύ άλλων δεν προστάτευσε το μεγάλο του αστέρι, καθώς ο ασταμάτητος Νεμάνια Νέντοβιτς των 19 πόντων στο πρώτο ημίχρονο δε γινόταν να αντέξει όλο αυτό το ξύλο (χωρίς εισαγωγικά) που «έφαγε» στο δεύτερο ημίχρονο.
Εξάλλου είναι χαρακτηριστικό πως σε 3 περιπτώσεις, όπως ήταν ευδιάκριτο ακόμα και από την τηλεοπτική μετάδοση, ο Σέρβος σταρ σωριάστηκε στο παρκέ όντας εκτός μπάλας, αφού είχε μπει στο… σημάδι, δίχως καμία τιμωρία. Όσο δεν τιμωρούταν το ξύλο, ήταν επόμενο να συνεχιστεί…
Από εκεί και πέρα, παρά την πίκρα, είναι εξόχως ευχάριστη όσο και αυτονόητη η αντιμετώπιση εκ μέρους του «Τριφυλλιού» μετά το τέλος, να βγει στην απονομή και
να χειροκροτήσει τον αντίπαλο.
Δε γίνεται να υπάρχουν συμπεριφορές ανάλογα με το αν χάνουμε ή αν κερδίζουμε. Δυστυχώς στο παρελθόν έχουμε δει ακόμα και αυτό, την ομάδα του Ολυμπιακού να μη βγαίνει σε απονομή σε τελικό Κυπέλλου, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αλλά στην πραγματικότητα σε ένδειξη… ασέβειας και δε κάνουμε κουβέντα καν για την πρωτοφανή το λιγότερο αποχώρηση από το ΟΑΚΑ στο ημίχρονο του ημιτελικού της 13ης Φεβρουαρίου 2019.
Οι μεγάλες ομάδες πρέπει να είναι μεγάλες παντού και να πράττουν το αυτονόητο. Ο Παναθηναϊκός το έπραξε. Δεν αξίζει δα και αποθέωση για το αυτονόητο, αλλά οι διαφορές οφείλουν να επισημαίνονται.
Διαβάστε ακόμη…
- Βιτόρια: «Ο κόσμος το πιστεύει, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα»
- Μαξίμοβιτς: Γιατί έμεινε εκτός για το Παναιτωλικός – Παναθηναϊκός
- Παναθηναϊκός: Με απώλεια της τελευταίας στιγμής η αποστολή για Παναιτωλικό!
- Λόνι Γουόκερ: Ο παίκτης του Παναθηναϊκού που αποθέωσε και έχει ως πρότυπο!
- Παναθηναϊκός: Κινητικότητα με Πέρεθ – Η στάση του Ισπανού