Opponent Analysis: Χίμκι

Ο Κωνσταντίνος Πάνας αναλύει τους δεκαπέντε αντιπάλους του Παναθηναϊκού στην Euroleague μέσα από μια εκτενή παρουσίαση, περνώντας από τη Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, στη Χίμκι του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Μετά την δύσκολη χρονιά και την αμφισβήτηση, ο Γιώργος Μπαρτζώκας αναλαμβάνει εκ νέου μια ομάδα από τη Ρωσία, επιθυμώντας να την οδηγήσει στη δόξα, όπως έκανε στο παρελθόν με τη Λοκομοτίβ Κουμπάν.

Η αλήθεια είναι ότι ο Έλληνας προπονητής δυσκολεύτηκε αφόρητα στο πέρασμα του από τη Βαρκελώνη και δέχτηκε τα πυρά χωρίς να φταίει απαραίτητα, έχοντας χάσει πέντε σημαντικούς παίκτες από την αρχή της σεζόν.

Το μεγάλο ζήτημα είναι να δείξει συνέπεια από την αρχή, καθώς η Χίμκι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη στη Ρωσία και όπως και η Μπαρτσελόνα, ζητάει αποτελέσματα σε μικρό χρονικό διάστημα. Ο Έλληνας τεχνικός κατά το παρελθόν έχει δείξει ότι αυτές οι καταστάσεις τον δυσκολεύουν, οπότε μένει να αποδείξει το αντίθετο.

Η Χίμκι είναι ένα σωματείο που αποπνέει υγεία, προσφέρει ωραίο μπάσκετ και στην επιστροφή της στην κορυφαία διοργάνωση επιθυμεί να κάνει το ίδιο. Ο κόουτς Μπαρτζώκας απέδωσε απίστευτο μπάσκετ πρόπερσι με την Κουμπάν. Διέθετε μια πολύ αθλητική ομάδα, με πολύ transition και αναζήτηση του ελεύθερου σουτ. Ο Έλληνας τεχνικός δίνει ελευθερία στους παίκτες του και είναι η αλήθεια ότι μπορεί να παίρνει το 100% από τον καθένα.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αποκτώντας τον Μάρκοβιτς και έχοντας επίσης Σβεντ στη θέση «1», θα θελήσει να ανεβάσει το παιχνίδι μισού γηπέδου στο κατακόρυφο και όχι να δημιουργήσει μια ομάδα τύπου Κουμπάν, που στηριζόταν σε τεράστιο βαθμό στο πακέτο αθλητικότητα/ατομικό ταλέντο.

Ο Μάρκοβιτς, που τον είχα προτείνει λίγο πριν το καλοκαίρι μαζί με τον Θίοντορ, είναι ένας απίστευτος οργανωτής μέσα από το pick-n-roll. Πασάρει άψογα σε πρώτο και δεύτερο χρόνο. Έχει δουλέψει απίστευτα τα πόδια του και σε συνάρτηση με την άνοδο του περιφερειακού σουτ μπορεί να λογίζεται ως μια νέα έκδοση εκείνου του παίκτη που βλέπαμε στην Ισπανία. Τρομερός αμυντικός πάνω στη μπάλα και παράλληλα χρησιμοποιεί εξαιρετικά το μέγεθος του απέναντι στον προσωπικό του.

Ο Σβεντ δεν χρειάζεται να αποδείξει και πολλά. Θα μπορούσε να θεωρηθεί η μεγαλύτερη απειλή στο επιθετικό pick-n-roll στη διοργάνωση. Άψογος πασέρ, πολύ δυνατός στα drive και εκτελεί ιδανικά μετά από ντρίμπλα. Όταν ένας παίκτης μπορεί απλά να πασάρει θα τον κλείσεις, όταν απλά σουτάρει επίσης, το ίδιο και με το drive. Αν όμως κάνει και τα τρία εξίσου καλά και με τα δύο χέρια, εκμεταλλευόμενος το τεράστιο μέγεθος του, τότε δεν υπάρχει εύκολα αντιμετώπιση και πάνω σε αυτόν αναμένεται να “χτίσει” ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Είναι δεδομένα ο κορυφαίος Ρώσος εν ενεργεία αυτή τη στιγμή και δεν αγωνίζεται στη ΤΣΣΚΑ…

Το Τζένκινς-Άντερσον μοιάζει ωραίο σαν δίδυμο. Είναι αθλητικό, καθώς είναι και οι δύο εκρηκτικοί στο πρώτο βήμα, αλλά κανένας από τους δύο δεν θεωρείται spacer. Βασικά, εκεί διακρίνω την μεγαλύτερη αδυναμία για την ομάδα του Μπαρτζώκα ως τώρα. Βέβαια, ο Έλληνας τεχνικός έχει τον τρόπο μέσα από το playbook του να δίνει ελεύθερα σουτ στους παίκτες του και με περιπτώσεις σαν τον Βιαλτσέβ στο ρόστερ δεν θα έχει θέμα. Αλλά μιλώντας καθαρά για τον starter και το back up του, θα υπάρχει θέμα όταν δεν θα είναι στη μέρα τους.

Ο Τάιλερ Χάνικατ θα επιστρέψει εκ νέου στη Χίμκι, αυτή τη φορά ως παίκτης πρώτης γραμμής. Ανέβασε πολύ το παιχνίδι του στην Τουρκία και για πολλούς ήταν το απόλυτο glue guy της περσινής διοργάνωσης. Από την άποψη ότι έκανε πάρα πολλά που δεν φαίνονταν ή δεν καταγράφονταν στην στατιστική. Είναι απίστευτος αθλητής και από τους κορυφαίους leaper που έχω παρακολουθήσει (βλ. πρώτος ριμπάουντερ πέρυσι). Τρομερός αμυντικά τόσο σε πίεση, όσο και ψηλά στη ρακέτα. Μου αρέσει το πώς ανέπτυξε το μακρινό σουτ μέσα σε αυτή τη διετία. Σίγουρα από τους πιο εκρηκτικούς παίκτες στην θέση «3» και με τέτοια έφεση στη πάσα…

Η γραμμή ψηλών με ενθουσιάζει ως ένα σημείο, όμως λείπει το καθαρό stretch που θα ανοίξει περισσότερο τους χώρους. Στην Κουμπάν είχε και Ράντολφ και Σίνγκλετον. Με Γκιλ και Ζούμπκοφ τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ο Γκιλ με ενθουσιάζει ιδιαίτερα, αλλά για το παιχνίδι του κοντά στο ζωγραφιστό. Έχει τρομερή κίνηση μακριά από τη μπάλα, βάζει το σώμα του εξαιρετικά και πιβοτάρει ακόμη καλύτερα. Το θέμα είναι ότι ο παίκτης είναι ασταθής από μακριά και το είδαμε και στα δύο Summer Leagues του Ορλάντο και του Λας Βέγκας. Από την άλλη, ο Ρώσος ψηλός επίσης εκτελεί από κοντά κυρίως. Πολύ αθλητικός, καλός στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνι.

Μετά έχουμε το Τοντόροβιτς-Τόμας. Πολλοί θα θυμάστε εκείνο το λεπτό… παιδάκι από το Μαυροβούνιο, το οποίο ξεκίνησε ως «4» τότε στη Μπαρτσελόνα. Πολύ ωραίες κινήσεις χαμηλά στο ζωγραφιστό, κλειδώνει απίστευτα τον αντίπαλο του και έχει πολύ καλές συνεργασίες με τον εκάστοτε ψηλό, χάρη στη κίνηση που κάνει χωρίς τη μπάλα. Έξυπνος παίκτης, πολύ δυνατός και καλός ριμπάουντερ.

Και φυσικά ο Μάλκολμ Τόμας… Σίγουρα θα τον θυμάστε ορισμένοι από το πέρασμα του από τη Μακάμπι. Έχει προσθέσει όγκο από τότε. Πολύ γρήγορα πόδια, ιδανικός για το επιθετικό pick-n-roll που θέλει να στήσει με Σβεντ και Μάρκοβιτς. Μοιάζει αρκετά στον Στεφάν Λάσμε, τόσο στο βύθισμα και τα τελειώματα, όσο και στην προστασία της ρακέτας.

Ο Μπαρτζώκας έχει να αποδείξει πολλά… Μένει να δούμε αν μπορεί να τα καταφέρει.

Απόκτησε το διαχρονικό t-shirt του Δημήτρη Διαμαντίδη αποκλειστικά από το PAO SHOP!