Το πανόραμα της νέας Euroleague!

Το… απόλυτο πανόραμα, ο αναλυτικότερος οδηγός της Euroleague που βρίσκεται προ των πυλών, στο πιάτο σας!

Ο Κωνσταντίνος Πανάς σκιαγραφεί το προφίλ των 15 ομάδων που θα αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός στη Regular Season, όπως φυσικά και του ίδιου του «Εξάστερου», προβλέποντας παράλληλα την τελική κατάταξη στο νέο σύστημα που θα παρουσιάσει φέτος η διοργάνωση.

ΤΣΣΚΑ Μόσχας – Για να υπερασπιστεί τον θρόνο της

Πρόβλεψη: Θέση 1η

Key Player – Τζέιμς Ογκάστιν

Ο Δημήτρης Ιτούδης ακολουθεί το μοτίβο που διδάχθηκε τόσα χρόνια δίπλα στον Ομπράντοβιτς. Μικρές προσθαφαιρέσεις, ώστε να διατηρηθεί η ομοιογένεια και να καλυφθούν οι όποιες αδυναμίες είχαν πέρυσι οι πρωταθλητές Ευρώπης.

Το… «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Σεμέν Αντόνοφ, Τζέιμς Ογκάστιν, Σάσα Γκαβρίλοφ, Τζεφ Έιρς
Έφυγαν: Ντεμέτρις Νίκολς
Ανανέωσαν: Βιτάλι Φριντζόν, Κόρι Χίγκινς, Νάντο Ντε Κολό, Βίκτορ Χριάπα, Ιβάν Λαζάρεφ, Δημήτρης Ιτούδης (C)

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά της ΤΣΣΚΑ, η οποία άλλαξε άρδην την περασμένη σεζόν και μείωσε και το μπάτζετ, αφού κατάλαβε ότι δεν χρειάζεσαι υψηλό μπάτζετ για να κατακτήσεις την κορυφή. Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη τα… παγερά συμβόλαια μετατράπηκε σε πιο role based ομάδα, που θα βασίζεται στην δυναμική του συνόλου. Το γεγονός ότι κομβικό ρόλο στην κατάκτηση της κορυφής έπαιξαν παίκτες όπως ο Κορόμπκοβ και ο Κουρμπάνοβ, κάτι πρέπει να λέει. Ο Ιτούδηςείναι εξαιρετικός, ώστε να στηρίζεται στο σύνολο και να παίρνει τα πάντα κάθε παίκτη ξεχωριστά. Είναι προπονητής που θα στηριχθεί στον 12^ο παίκτη, αν έχει συγκεκριμένο ρόλο ειδικών καταστάσεων. Σε αντίθεση με προπονητές όπως ο Περάσοβιτς ή ο Ομπράντοβιτς, που στηρίζονται καθαρά σε 7-8 παίκτες. 

Οι Ρώσοι παραμένουν μια guard based ομάδα, ωστόσο οι προσθήκες των Ογκάστιν και Αντόνοβδίνουν ακόμη μεγαλύτερο βάθος και περισσότερες επιλογές. Ο Ιτούδης δεν πήγε τυχαία στην επιλογή του Τζέιμς Ογκάστιν και τον θεωρώ κλειδί από την άποψη, ότι πλέον και η φροντκόρτ τηςΤΣΣΚΑ ενεργοποιείται εγκεφαλικά.

Η ΤΣΣΚΑ θα βασιστεί και φέτος στον εξαιρετικό Μίλος Τεόντοσιτς, ο οποίος είναι ο μοναδικός ο οποίος κολλάει κάτω από κάθε σχήμα που επιλέγει ο Ιτούδης. Ειδικά σε κλειστές άμυνες, όταν επιθυμεί ένα καθαρά Pick ‘n Roll σκεπτόμενο παίκτη. Πλέον το κλειδί της ΤΣΣΚΑ είναι ότι θα μπορεί να έχει και playmaker ρακέτας με τον Ογκάστιν σε σχήματα, όπου δεν θα είναι απαραίτητο να βρίσκεται και ο Τεόντοσιτς μέσα. Η ΤΣΣΚΑ συνήθως επιλέγει τον Τεόντοσιτς δίπλα σε ένα defensive stopper στην μπάκορτ, ένα στην φρόντκορτ και από εκεί και πέρα δύο 3&D floor spacers. Συνήθως, ο αμυντικός στη θέση «5» είναι ο Κάιλ Χάινς, ώστε να εκμεταλλευτεί την ικανότητα του Σέρβου στο PnR. Ο δεύτερος αμυντικός της περιφέρειας ήταν συνήθως ο Άαρον Τζάκσον, αποφορτίζοντας και τον Τεόντοσιτς στο κατέβασμα σε περίπτωση που υπήρχε κάποιος να τον παίζει overplay. Στη θέση «3» και «4» υπήρχαν (και θεωρητικά θα υπάρχουν) δύο παίκτες με χαρακτηριστικά άμυνας και τριπόντου, όπως Φριτζόν, Αντόνοβ και Κουρμπάνοβ. Αν σε αυτές τις δύο θέσεις υπάρχουν και παίκτες που επιτίθενται αποτελεσματικά απέναντι στην close out, τότε βλέπουμε χονδρικά πως κινείται η ΤΣΣΚΑ, η οποία είναι μια ομάδα που τα τελευταία δύο χρόνια τουλάχιστον βασίζεται στο καλό spacing και στην weak side.

Από εκεί και πέρα, υπάρχει ο Νάντο Ντε Κολό, ο παίκτης από τον οποίο ο Ιτούδης περιμένει να σπρώξει την ομάδα κάτω από κάθε συνθήκη (go to player). Αυτό που με προβληματίζει στον παίκτη είναι το leadership που δεν διαθέτει, όταν το παιχνίδι γίνεται κλειστό και η πίεση αφόρητη. Και φυσικά μιλάω για συνθήκες αγώνα που κρίνεται τίτλος ή είσοδος σε τελικό. Σε όσες περιπτώσεις θυμάμαι τον Γάλλο να χρειάστηκε να κουβαλήσει την ΤΣΣΚΑ, σε δύσκολες συνθήκες οΝτε Κολό είχε την μαγική ικανότητα να εξαφανίζεται (βλ. τελικό Βερολίνου) και γι’ αυτό ο Ιτούδηςείναι τυχερός που διαθέτει και τον Μίλος Τεόντοσιτς, αλλά και τον Κόρι Χίγκινς.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Ο δεύτερος ήταν το μεγάλο κερδισμένο στοίχημα για το τεχνικό τιμ της «αρκούδας», αφενός γιατί μπόρεσε να αντεπεξέλθει γρήγορα όσον αφορά το leveling, από μηδαμινή εμπειρία σε τοπ επίπεδο διοργανώσεων (ακόμη και Eurocup), σε σημαντικό χρόνο συμμετοχής στη Euroleague. Αφετέρου, επειδή έναν καθαρό σκόρερ κατάφεραν να τον μετατρέψουν σε facilitator και παίκτη ρόλων. Ορισμένες φορές είχε καθήκοντα καταστροφής αντιπάλων ως defensive stopper, άλλες ρόλοinitiator και άλλες να αγωνίζεται ως το τρίτο γκαρντ λόγω υψηλού frame. Γενικότερα, ο Ιτούδηςμπορεί να κερδίζει παίκτες και το έδειξε σε πλήρη βαθμό φέτος.

Εν κατακλείδι, η ΤΣΣΚΑ και φέτος θα βασιστεί στους κοντούς επιθετικά και οργανωτικά. Από την μια… Τεόντοσιτς, αυτή την ήρεμη «τρέλα» που τον χαρακτηρίζει και συγκεκριμένα το σετ παιχνίδι με σωστό spacing και παιχνίδι αδύναμης. Πλέον, έχοντας και τον Ογκάστιν είναι δεδομένο ότι θα δούμε πολύ περισσότερο Pick ‘n Roll, έχοντας ήδη τον εξαιρετικό στο είδος Κάιλ Χάινς. Αυτό που προβλέπεται να δούμε από την φετινή ΤΣΣΚΑ είναι κάτι σαν την Λερναία Ύδρα. Όταν νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες με το Pick ‘n Roll θα σκάει μύτη από την γωνία ο Κουρμπάνοβ και θα σε ρίχνει στα πατώματα. Από την άλλη, ο Νάντο Ντε Κολό να τραβάει το κουπί στο σκοράρισμα, έχοντας από κοντά τον Χίγκινς. Και έπειτα το μυαλό που θα προσφέρει πλέον ο Ογκάστιν στους ψηλούς, από το γεγονός ότι και από εκεί θα υπάρχει πλέον πληθώρα επιθετικών αρετών και οργάνωσης. Αν οιΧάινς και Φρίλαντ δεν βλέπουν τόσο γήπεδο, οι Ογκάστιν και Χριάπα είναι… μανούλες. Μην ξεχνάτε ότι πλέον με τον ψηλό από τον Χίμκι υπάρχει άλλος ένας εξαιρετικός αμυντικός ψηλά.

Φενέρμπαχτσε – Πόδια, πόδια, πόδια

Πρόβλεψη: Θέση 2η

Key player – Κώστας Σλούκας

Από άποψη στελέχωσης, η Φενέρμπαχτσε έμεινε ίδια ως προς την ραχοκοκαλιά της και πρόσθεσε απλός βάθος στο rotation, αποκτώντας τον γνωστό μας από τα ελληνικά παρκέ, Τζέιμς Νούνελι, και τον Ντουβεριόγλου, πρώην παίκτης της Εφές.

Το… «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Τζέιμς Νούναλι, Αχμέτ Ντουβερίογλου
Έφυγαν: Κέναν Σιπάχι
Ανανέωσαν: Γιαν Βέσελι, Έκπε Ούντο, Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς

Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να φανταστώ τι περισσότερο θα παρουσιάσει η φετινήΦενέρμπαχτσε και πιστεύω πως θα αποκτήσει ένα ή δύο παίκτες στις θέσεις «1» και «5». Παρόλα αυτά, μια υγιής ομάδα Ομπράντοβιτς μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος. Θεωρώ ότι φέτος η Φενέρθα στηριχτεί περισσότερο στον Κώστα Σλούκα, σε ένα αναβαθμισμένο ρόλο από αυτόν του sixth man που είχε πέρυσι. Τον ρόλο που θαρρώ πως κολλάει περισσότερο στον Μπόμπι Ντίξον, έναν παίκτη που μπορεί να αλλάξει άρδην τον PnR ελεγχόμενο ρυθμό των Μπογκντάνοβιτς καιΣλούκα.

Από εκεί και πέρα, ρόλο αναμένεται να έχει και ο νεαρός Ουκουρλού, ωστόσο αυτό που με προβληματίζει είναι το απότομο ξεπέταγμα. Ο Ουκουρλού είναι pass first, αλλά χάνει αρκετά σε μέγεθος και athleticism. Κακό πρώτο βήμα, αλλά εξαιρετικά γρήγορος και βλέπει αρκετά καλά γήπεδο. Πιστεύω πως θα αποτελέσει βασικό πυλώνα της Εθνικής Τουρκίας τα επόμενα χρόνια. Για την ώρα όμως, δεν ξέρω πως θα μπορέσει και βάσει αδύναμου κορμού να σπρώξει έστω και ελαφρώς τα σύγχρονα γκαρντ. Επίσης, αναλαμβάνει τον facilitator ρόλο που είχε πέρυσι ο Χίκμαν, κάτι που σημαίνει πως πρέπει να είναι και συνεπής στα αμυντικά καθήκοντα, θα ήθελα πολύ να το δω αυτό προσωπικά. Είπαμε, δεν υστερεί σε πόδια, αλλά σε εκρηκτικότητα και δύναμη. Αντιθέτως, εκεί αναμένεται να στηριχτεί και φέτος η τουρκική ομάδα. Παίρνοντας τον φτεροπόδαρο Τζέιμς Νούναλι είναι δεδομένο ότι αυτό που θέλει ο «Ζοτς», είναι να ανεβάσει την ταχύτητα της ομάδας ένα κλικ παραπάνω.

Η βασική οχτάδα του «Ζοτς» κατ’ εμέ θα είναι η εξής… Σλούκας, Μπογκντάνοβιτς, Ντίξον, Ντατόμε, Νούνελι, Άντιτς, Βέσελι και Ούντοχ. Από εκεί και πέρα θα μπορέσει να μπει σε αυτό το κλαμπ και ο Νίκολα Κάλινιτς υπό προϋποθέσεις. Η Φενέρμπαχτσε δεν είναι Ερυθρός Αστέραςκαι οι απαιτήσεις είναι ακόμη περισσότερες. Ο Κάλινιτς εμφάνισε θέμα νοοτροπίας απ’ όσο γνωρίζω, αλλά παράλληλα αδυνατούσε να φέρει εις πέρας τους αυτοματισμούς του «Ζοτς» στα κρίσιμα, κάτι που του στέρησε ενεργό ρόλο πέρυσι. Θεωρώ πως είναι στο χέρι του να μπει σε αυτό τον κλειστό κύκλο. Από εκεί και πέρα οι Τούρκοι παίκτες θα είναι καθαρά παίκτες ρόλων.Ντουβεριόγλου βοήθειες στο «5» κυρίως, με τον Χερσέκ επίσης να εναλλάσσεται στο «4» και στο «5». Σίγουρα τους υψηλότερους ρόλους θα απολαμβάνουν οι Μαχμούτογλου και Ουκουρλού.

Σλούκας-Μπογκντάνοβιτς πιστεύω πως ήρθε η ώρα να αποτελέσουν τον βασικό πυλώνα στην περιφέρεια. Από την μια, θαρρώ πως το αγαπημένο του PnR παιχνίδι θα στηριχτεί πάνω στονΈλληνα παίκτη από πολλές απόψεις. Από την άλλη, ο Μπογκντάνοβιτς, ένα από τα καλύτερο σύγχρονα γκαρντ (μέγεθος + athleticism + scoring instincts), θα αποτελέσει για μια ακόμη χρονιά τον go to player του «Ζοτς». Κάθε χρόνο και πιο έμπειρος, θέλω να δω πως θα διαχειριστεί και αυτός καταστάσεις με κλειστές άμυνες σε ειδικές συνθήκες (κάτι παρόμοιο με τον Ντε Κολό). Έπειτα ο Μπόμπι Ντίξον, ένα χρόνο μεγαλύτερος και σιγά – σιγά θα χάνει σε ταχύτητα, είναι δεδομένο. Πιστεύω πως θα πάρει τον ρόλο του pace changer από την άποψη ότι πλέον έχει τα κατάλληλα εφόδια (εμπειρία, shot on&off the dribble, fastbreak κλπ).

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Από εκεί και έπειτα το «3», «4» και «5» θα επανδρωθεί από πέντε παίκτες. Τον Νούνελι, ο οποίος αποκτήθηκε για μπαλαντέρ στο «3» σε big και στο «4» σε small ball lineup. Με αυτό τον τρόπο ο«Ζοτς» απέκτησε ένα παίκτη με 3&D χαρακτηριστικά, ο οποίος δένει εξαιρετικά με τον Βέσελι,αφού είναι καλύτερος σουτέρ και με τον Ντατόμε επειδή μπορεί να παίξει τον ρόλο του καθαράdefensive stopper. Έτσι ελευθερώνεται και ο Πέρο Άντιτς, ο οποίος πέρυσι είχε το ρόλο του συνδετικού κρίκου με τον Τσέχο φόργουορντ/σέντερ. Το ρόλο που φέτος θα έχει ο Νούνελι, μόνο που θα έχει την δυνατότητα να αντικαταστήσει και τον Ιταλό. Ο παίκτης έχει πάρει αρκετά κιλά από την εποχή που τον θυμάστε στην Καβάλα. Εξαιρετικός και στο τρανζίσιον. Άρα, για να το δείτε πιο σφαιρικά, κάπως έτσι θα καλυφθούν τα φόργουορντ σέντερ φέτος.

3 – Ντατόμε , Νούνελι, Κάλινιτς

4 – Βέσελι , Άντιτς, Χέρσεκ (Ντατόμε, Νούνελι, Κάλινιτς)

5 – Ούντοχ , Ντουβεριόγλου (Βέσελι, Άντιτς)

Παρότι εικονικά φαίνεται να είναι αρκετά καλά, δεν μπορώ να λογίσω τους Χερσέκ καιΝτουβεριόγλου ως παίκτες που μπορούν να ανταγωνιστούν αθλητές αυτού του επιπέδου και να αντικαταστήσουν επάξια τους βασικούς. Αυτό που προσπαθεί να κάνει ο «Ζοτς» και φέτος είναι να καμουφλάρει τις αδυναμίες εναλλάσσοντας τις θέσεις των παικτών. Βέβαια, ένας τραυματισμός στην φροντκόρτ της Φενέρ θα κοστίσει πολύ περισσότερο, απ’ ότι στην ΤΣΣΚΑ φερ’ ειπείν. Ένας παίκτης που θεωρώ ότι θα ταίριαζε, ήταν ένας παίκτης που οραματιζόμουν και για τονΠαναθηναϊκό και έμαθα ότι έμεινε και στο τουρκικό πρωτάθλημα.

Θεωρώ πως η Φενέρ θα στηριχτεί φέτος πολύ περισσότερο στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά και στην άμυνα στα 4/4 έχοντας και με την προσθήκη Νούνελι, αθλητές που μπορούν κάλλιστα να πιέζουν για μεγάλο διάστημα. Δύο παίκτες ήταν αυτοί που δεν μου επέτρεψαν να τοποθετήσω τουςΤούρκους στην θέση «1».

Ρεάλ Μαδρίτης – Να γίνει ξανά «Βασιλίσσα»

Πρόβλεψη: Θέση 3η

Key Player –  Άντονι Ράντολφ

Αν διατηρούσε στο ρόστερ της τον Σέρχι, θα την είχαν σίγουρα ένα σκαλί πιο πάνω. Για την ώρα απολαμβάνει την θέση «νούμερο 3» στα δικά μου μάτια, επιτέλους βάζοντας ισχυρό mobility στην φρόντκορτ.

Το… «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Οθέλο Χάντερ, Άντονι Ράντολφ, Ντοντέι Ντρέιπερ
Έφυγαν: Σέρχιο Ροντρίγκεθ, Ουίλι Ερνανγκόμεθ, Μορίς Εν’Ντουρ, Κέι Σι Ρίβερς, Αουγκούστο Λίμα (δανεικός)
Ανανέωσαν: Αντρές Νοτσιόνι, Γιόνας Ματσιούλις, Γκουστάβο Αγιόν, Τζέισι Κάρολ, Τζέφρεϊ Τέιλορ, Τρέι Τόμπκινς

Υπήρχε εξ’αρχής πλάνο, το wonderboy που ακούει στο όνομα Λούκα Ντόνσιτς, να αναλάβει μεγαλύτερα καθήκοντα, όταν ο Ροντρίγκεζ κούνησε μαντίλι για τις ΗΠΑ. Ωστόσο, παρότι ο νεαρός αναμένεται να έχει ρόλο στην νέα Ρεάλ, θεώρησαν ότι είναι σημαντικό να έρθει ένα γκαρντ με εμπειρία, ώστε να τον πλαισιώσει και να τον κάνει τον τελευταίο γκαρντ στο ροτέισον. ΟιΜαδριλένοι αυτή τη στιγμή έχουν δηλωμένους 14 παίκτες, οπότε αν υποθέσουμε ότι ο πρώτος που θα μείνει έξω είναι ο 23χρονος Άλεξ Σουάρεζ (ο οποίος ίσως πάει ξανά δανεικός), ο δεύτερος θα είναι πάλι από την φρόντκορτ, αφού εκεί υπάρχουν 6 παίκτες.

Η Ρεάλ θα στηριχτεί και φέτος στον φτεροπόδαρο υπαρχηγό της, Σέρχιο Λιούλ, με τα καθήκοντα να είναι αυξημένα ελέω της απουσίας Ροντρίγκεζ. Έχουμε δει ότι χάρη στα γρήγορα πόδια και την ασφυκτική άμυνα που έπαιζε, ο Λιούλ έπαιρνε ορισμένες φορές το ρόλο του defensive stopper, ώστε να δώσει το ελεύθερο στον Ροντρίγκεζ να έχει πιο εκτελεστικά καθήκοντα. Με την έλευσηΝτρέιπερ, το δίδυμο παραμένει το ίδιο, μόνο που πλέον γίνεται λιγότερο δημιουργικό, αλλά αρκετά πιο αμυντικό και πλέον οι ρόλοι αλλάζουν, με τον Λιούλ να παίρνει τη θέση τουΡοντρίγκεζ, και του Λιούλ ο Ντρέιπερ.

Η απουσία του Ροντρίγκεζ δεν δίνει μόνο στο Λιούλ αυξημένα καθήκοντα, αλλά και στον Ρούντι, από τον οποίο οι άνθρωποι της Ρεάλ περιμένουν να ανακτήσει το χαμένο leadership mentalityτων πρώτων ετών. Ο Ρούντι είναι μεγάλο κεφάλαιο για τους Μαδριλένους και θεωρώ ότι εν τη απουσία Ροντρίγκεζ θα επιχειρήσει να κάνει το step up ή καλύτερα το… step back. Τα νούμερα του στους Ολυμπιακούς ήταν αρκετά καλά πάντως. Από εκεί και πέρα, καθήκοντα facilitator θα αναλάβει ο Ντόνσιτς, ένα σύγχρονο γκαρντ που συνδυάζει μέγεθος, slashing abilities, εξαιρετικό για την ώρα court vision και αυτή την «αναισθησία» ενός 16χρονου που ζει το όνειρο του. Πρέπει να σταθεροποιήσει το σουτ του και φυσικά δουλειά σε πόδια/κορμό. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα παιδί ακόμη…

Ύστερα, τον κλασσικό ρόλο του sniper θα αναλάβει και φέτος ο Τζέισι Κάρολ (για εμένα ο όρος αυτός είναι συνυφασμένος με κλασσικούς σουτέρ που δεν έχουν τόσο την ιδιότητα του Defense, ώστε να τους αποδοθεί ο ρόλος του 3&D, όπως του Μασιούλις, ας πούμε. Επίσης, με τον όρο αυτό χαρακτηρίζονται οι σουτέρ που δεν χρειάζονται λεπτό για να συνδεθούν με το τρίποντο).

Από εκεί και πέρα, ο ρόλος στη θέση «3» θα δοθεί, αφενός στον Ρούντι, και αφετέρου σε δύο παίκτες με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά. Από την μια ο Τζέφρι Τέιλορ, αρκετά αθλητικός, εξαιρετικός χωρίς την μπάλα, αναμένεται να αποτελέσει το weak side threat του Λάσο, και από την άλλη ο Γιόνας Μασιούλις πιο δυνατός, αρκετά πιο αργός, αλλά με τα 3&D χαρακτηριστικά που λέγαμε πιο πριν. Είναι δεδομένο ότι ο Τέιλορ μετά τον τραυματισμό του δεν επανήλθε πια ο ίδιος. Δεν είναι πλέον τόσο αθλητικός και φοβάται να πιέσει την μπάλα, όπως κάποτε (σας θυμίζω, κάποτε είχε αναγνωριστεί ως ο καλύτερος πλάγιος αμυντικός στα κολεγιακά χρόνια). Από την άλλη, ο Μασιούλις αποτελεί εδώ και δύο χρόνια το war machine που συνέθετε με τους Ρίβερς καιΝοτσιόνι στα μετόπισθεν. Κάτι που αναμένεται να κάνει φέτος με τον Ντρέιπερ.

Η φρόντκορτ είναι αρκετά πιο αινιγματική, αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν 7 παίκτες, 6 αν αφαιρέσουμε από τώρα τον Σουάρεζ. Άρα, δεδομένου ότι η θέση θα παιχτεί ανάμεσα σε Χάντερ,Τόμπκινς και τον φυσικό αρχηγό της Ρέαλ, θαρρώ πως ο Ρέγιες θα μείνει έξω. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω αλλιώς την ανανέωση στον Τόμπκινς.

Οι Μαδριλένοι θεωρώ πως θα δώσουν το ελεύθερο στον Άντονι Ράντολφ να κάνει το παιχνίδι του. Την ίδια ελευθερία που είχαν δώσει κάποτε στον Μίροτιτς και παλαιότερα στον Ρούντι. Είναι γνωστό τι μπορεί να κάνει ο φόργουορντ/σέντερ από την Καλιφόρνια και είμαι πεπεισμένος ότι θα αποτελέσει τον go to guy του Πάμπλο Λάσο από την ερχόμενη σεζόν. Μακρινό σουτ, mobility, ποστ παιχνίδι, αλλά και άμυνα είναι μερικά από τα πράγματα που αναμένεται να δώσει στο παιχνίδι της Ρεάλ φέτος. Από την άλλη, έχει ένα πολύ δυναμικό supporting cast. Το ρόλο τουstretch-4 αναλαμβάνει ο Τόμπκινς δικαιωματικά, ενώ ο Οθέλο Χάντερ θα πάρει λογικά τονdefensive stopper ρόλο που είχε κάποτε ο Σλότερ, χωρίς ωστόσο να έχει τόσο υψηλό impact στο αμυντικό κομμάτι, όσο στο κομμάτι above the rim/ενέργειας/επιθετικού ριμπάουντ και PnR offense.

Ο Νοτσιόνι έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην διαμόρφωση του κλαμπ της Ρεάλ Μαδρίτης όπως την γνωρίζουμε σήμερα και θεωρώ πως η λατινοαμερικάνικη σκληράδα και τοmental toughness που… πότισε στην Μαδρίτη από την μέρα που πάτησε το πόδι του, είναι αξιοσημείωτη. Δεν έχει ανάλυση ή ρόλο, είναι η ψυχή της Ρεάλ, no doubt.

Ο Γκουστάβο Αγιόν θα παίξει και φέτος τον πυλώνα στην θέση «5» για τους Μαδριλένους. Ταhustle plays, η δυναμική, η agressiveness στα επιθετικά ριμπάουντ και η ικανότητα finisher που διαθέτει, τον καθιστούν ίσως τον κορυφαίο bruiser (ζει για την επαφή) της Ευρώπης. Πέρυσι οδήγησε μόνος του, μαζί με την firepower δυάδα των Ροντρίγκεζ-Λιούλ, την Ρεάλ στους «8», πλέον έχοντας ικανούς παίκτες για να τον στηρίξουν θα νιώθει ακόμη πιο άνετα. Μιλάμε αποδεδειγμένα για την πιο πλήρη φρόντκορτ της Ευρώπης… αυτή της Ρεάλ Μαδρίτης.

Αυτό που με φοβίζει στην ισπανική ομάδα δεν είναι τίποτα παραπάνω από την μαγική ικανότητα του «Παμπλίτο» να καταστρέφει παίκτες και την ανικανότητα να μπορέσει να διαχειριστεί ένα σύνολο. Μου βγάζει τα ίδια θέματα που εμφάνισε και ο Πασκούαλ με τα χρόνια, θέματα νοοτροπίας και τακτικής.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Η Ρεάλ θεωρώ πως θα δώσει περισσότερη βάση πλέον στο αμυντικό κομμάτι και στο να απλώσει την άμυνα της σε όλο το γήπεδο. Το επιθετικό της όπλο, που είναι οι πολλές κατοχές και το παιχνίδι στο τρανζίσιον, θα αποτελέσει σήμα κατατεθέν ή θα οδηγηθεί σε ελεγχόμενο τέμπο, δεδομένου ότι υπάρχουν πλέον τα εργαλεία για να απειλήσουν αποτελεσματικά σε σετ παιχνίδι;

Η Ρεάλ πρόσθεσε intangibles στη ήδη υπάρχοντα και μένει να δούμε την συνολική εικόνα να αποτυπώνεται στο παρκέ. Έχοντας πλέον αρκετό versatility/physical toughness, θα επιχειρήσει να αλλάξει την αμυντική της νοοτροπία. Όχι τόσο σε παιχνίδι καταστροφής που παρουσίασε πέρυσι, αλλά περισσότερο σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο. «Παμπλίτο», θα τα πούμε ξανά την 15^η αγωνιστική… το νου σου.

Μπαρτσελόνα Λάσα – Να φέρει το διαφορετικό

Πρόβλεψη: Θέση 4η

Key Player – Τάιρις Ράις

Νέα εποχή για τους «Μπλαουγκράνα», με τον ανερχόμενο Γιώργο Μπαρτζώκα να αναλαμβάνει δράση, ευελπιστώντας να επαναφέρει την Μπαρτσελόνα στους top-5 οργανισμούς. Για την ώρα ανήκουν στο δικό μου #4 και θα ήταν πολύ ψηλότερα αν οι φημολογούμενες κλεισμένες μεταγραφές των Βιβές και Χάνγκα είχαν πιάσει τόπο.

Το… «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Γιώργος Μπαρτζώκας (C), Ροντρίγκο Ντε Λα Φουέντε (αθλητικός διευθυντής), Βίκτορ Κλαβέρ, Τάιρις Ράις, Πέτερι Κόπονεν
Έφυγαν: Τσάβι Πασκουάλ (C), Τζουάν Κρέους (αθλητικός διευθυντής), Τόμας Σατοράνσκι, Σαμάρντο Σάμουελς, Άλεξ Αμπρίνες, Κάρλος Αρόγιο
Ανανέωσαν: Τζάστιν Ντόλμαν, Τζόι Ντόρσεϊ

Προσωπικά, θεωρώ τον Έλληνα τεχνικό από τους πιο ικανούς recruiters (στελέχωση βάσει του μπάσκετ που θέλει να παρουσιάσει) σε ευρωπαϊκό επίπεδο και δεν τα πήγε άσχημα, δεδομένου ότι δεν ολοκλήρωσε όλες του τις κινήσεις που επιθυμούσε. Θέλοντας να αποκτήσει τους Βιβές καιΧάνγκα έπρεπε να σπαταλήσει αρκετά χρήματα στα ήδη πολλά συμβόλαια που «έσπασαν» φέτος.

Το μπάσκετ που αναμένουμε να δούμε από τους Καταλανούς πάνω-κάτω το γνωρίζουμε, εξάλλου το έχει αποκαλύψει ο ίδιος ο κόουτς Μπαρτζώκας. Πόδια και μακρινό σουτ, αφού αυτό είναι που απαιτείται στο σύγχρονο μπάσκετ.

Και κάπως έτσι, το dynamic duo των Ντιλέινι-Ντρέιπερ στην Κουμπάν μεταμορφώθηκε σε Ράις-Κόπονεν στην Μπαρτσελόνα πλέον. Ο Ράις ανήκει εδώ και μια τριετία στα πιο αξιόπιστα «καθαρά» playmaker του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ένα βραχύσωμο γκαρντ με τρομερό work ethic. Δούλεψε τον δρόμο του από τις κατώτερες κατηγορίες μέχρι την απόλυτη καταξίωση. Με τον Ράις,ο Μπαρτζώκας έδειξε τον δρόμο που τον θέλει να επιλέγει scoring guards που θα επωμιστούν τον ρόλο του go to guy (του παίκτη που θα τραβήξει το σκορ, για τους Αμερικάνους… ο ηγέτης) των«Μπλαουγκράνα» διαθέτοντας τα απαραίτητα intangibles/fundamentals για να το πετύχει. ΟΡάις είναι ο γκαρντ με leadership manner που αναμένεται να ηγηθεί αυτής της ομάδας, κυρίως για την ικανότητα του να ελέγχει τον ρυθμό.

Από εκεί και πέρα, perfect fit γι’ αυτόν ήταν ο Πέτερι Κόπονεν, για εμένα από τους πιοunderestimated παίκτες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, και επιτέλους γι’ αυτόν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου σε ένα TOP οργανισμό, από άποψη οργάνωσης τουλάχιστον. Σύγχρονο γκαρντ, με γρήγορα πόδια, μέγεθος για την θέση, ικανότητα να εκτελέσει ιδανικά μετά από πάσα λειτουργώντας και σαν floor spacer, ενώ το γεγονός ότι δουλεύει άψογα και με δεύτερο χειριστή δίπλα του (βλ. Ράις), τον κάνουν πολύ καλό συμπλήρωμα του πρώτου. Βάλτε και το γεγονός ότι διαθέτει μεστό court vision της τάξεως των 3 ασσίστ μ.ο. Αυτό που μου αρέσει στον Κόπονενείναι η σκανδιναβική νοοτροπία που διαθέτει. Προσηλωμένος, μαχητικός, συγκεντρωμένος και «κρύο» αίμα, λίγα χαρακτηριστικά εκτός μπάσκετ (intangibles αν θέλετε), κάτι που καθιστούν τον «ψυχρό» Πέτερι ως ιδανικό, δίπλα στον «καυτό» από άποψη ταχυδύναμης, Ράις.

Ρόλος sniper αναμένεται να δοθεί στον Μπραντ Όλεσον, καθώς δεν διαθέτει πλέον τα πόδια για να μείνει κοντά στον αμυντικό του. Ο Μπαρτζώκας γοητεύεται από γκαρντ με το μυαλό τουΑμερικανού πάντως…

Έπειτα, υπάρχει και ο Ναβάρο, ο οποίος θεωρώ θα έχει ένα πιο ελεύθερο ρόλο, κάτι σαν dressing room leader, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, αν και θεωρώ ότι θα βγαίνει μπροστά στα δύσκολα.

Τέλος, τον ρόλο του facilitator παίρνει δικαιωματικά ο Ρίμπας, ο οποίος θεωρώ ότι κολλάει περισσότερο με Ράις, ώστε να υπερκαλύπτει τις αμυντικές του αδυναμίες.

Τον ρόλο του 3&D που είχε ο Μπρόκχοφ, θαρρώ πως θα τον διεκδικήσει επάξια ο Έριξον, ο οποίος νομίζω ότι ήρθε η ώρα για το μεγάλο βήμα. Έχει μέγεθος και πόδια για τις θέσεις «2» και «3».

*Πιστεύω ότι ο Μπαρτζώκας θα φέρει παίκτη στην περιφέρεια στα μέσα της χρονιάς αν όχι νωρίτερα, κάτι παρόμοιο με τον Τζάνινγκ.

Το γεγονός ότι βάζω τον Έριξον ως back up του Περπέργολου, είναι επειδή πιστεύω πως η απουσία ενός καλού αμυντικού στη θέση «4», θα οδηγήσει τον Κλαβέρ αποκλειστικά και μόνο εκεί, ώστε να καλύψει τα πόδια των Βεζένκοφ και Ντέλμαν. Δύο stretch-4 με αμυντικό θέμα, ειδικά οΑμερικανός στις αλλαγές, αλλά το επιθετικό ταλέντο αδιαμφισβήτητο.

Ο Κλαβέρ είναι καθαρά παίκτης ομάδας και δεν είναι τυχαίο ότι δουλεύει καλά μόνο με Έλληνεςπροπονητές. Όπως και με Κατσικάρη κάποτε..

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Είναι παίκτης ωστόσο, ο οποίος πάσχει από αυτοπεποίθηση και αυτός ήταν ο λόγος που δεν έκανε κάτι αξιοσημείωτο γενικά. Έχει φοβερά φυσικά προσόντα, αλλά περισσότερο δρα για τους συμπαίκτες του παρά για τον ίδιο. Παίκτης που κάνει το σύνολο καλύτερο, αλλά ποτέ δεν διακρίνεται μέσα από αυτό (το είδαμε και στους Ολυμπιακούς). Παρόλα αυτά, ο Μπαρτζώκας έχει βρει το μυστικό του και τον διατηρεί σε υψηλή επιθετική φόρμα. Προσωπικά, νομίζω πως είναι από τους καλύτερους φόργουορντ –αν όχι ο καλύτερος –  στο επιθετικό ριμπάουντ. Αυτή η ικανότητά του να πηγαίνει πάντα aggressive είναι που τον κάνει θελκτικό, όπως επίσης η ενέργεια, η άμυνα και το μακρινό σουτ. Αν ο Έλληνας τεχνικός καταφέρει να διατηρήσει τον Ισπανό σε μια φόρμα αντάξια του GM4 απέναντι στην Μπαρτσελόνα, τότε αυτομάτως θα ανέβει επίπεδο.

Από την άλλη, αν μείνει στο blue collar skillset που διαθέτει, τότε οι Καταλανοί θα έχουν θέμα. Θεωρώ ότι ο Κλαβέρ θα μπορέσει να αποτελέσει τον weak side threat σε big σχήματα, ενώ και ένα mobile «5», κάτι που είδαμε και φέτος.

Τόμιτς, Ντόρσεϊ και Λαουάλ είναι η τριάδα στην θέση «5». Είμαι σίγουρος πως θα δούμε πολύ καλύτερο τον Κροάτη με την έλευση του Μπαρτζώκα και πως θα ενεργοποιηθεί ξανά το post playmaking που διαθέτει, έχοντας πλάι του και τον Ράις. Αυτά θα είναι τα καθαρά playmaker τηςΜπαρτσελόνα με την έλευση του Γιώργου Μπαρτζώκα. Από εκεί και πέρα δύο defensive stopper, ο καθένας με διαφορετικά επιθετικά χαρακτηριστικά. Ο Ντόρσεϊ επηρεάζει πολύ περισσότερο την αμυντική λειτουργία των «Μπλαουγκράνα» σε σετ παιχνίδι, ενώ ο Λαουάλαναγνωρίζεται για το above the rim/PnR defense που διαθέτει.

Γενικότερα, πιστεύω ότι η Μπαρτσελόνα θα στηριχτεί αρκετά στην άμυνα της φέτος, ακόμη και από παίκτες που δεν έχουν τα απαραίτητα fundamentals για να το πετύχουν. Αν θυμάστε, η Λόκοείχε παίκτες που μπορούσαν να ασκούν πίεση πάνω στη μπάλα και δυσκόλευαν την κυκλοφορία, κάτι παρόμοιο θεωρώ ότι θα επιχειρήσει και ο Μπαρτζώκας στην Μπαρτσελόνα. Μια ομάδα που θα έχει τρεις βασικές αρχές: άμυνα, πόδια, μακρινό σουτ.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Ολυμπιακός – Για να επιστρέψει στην κορυφή

Πρόβλεψη: Θέσεις 5η – 6η

Key Player – Έρικ Γκριν

Οι «ερυθρόλευκοι» ενέταξαν στο δυναμικό τους μόλις δύο παίκτες, αποφασίζοντας να στηριχθούν στον περσινό κορμό. Βάθος και ποιότητα τους χαρακτηρίζει αυτή τη στιγμή, για μια ομάδα που αν είναι υγιής έχει την δυνατότητα να πάει μέχρι το τέλος.

Το «πάρε – δώσε»

Ήρθαν: Κεμ Μπιρτς, Νίκος Αρσενόπουλος, Έρικ Γκριν, Πάρης Μαραγκός
Έφυγαν: Ντι Τζέι Στρόμπερι, Χακίμ Ουόρικ, Οθέλο Χάντερ, Μιχάλης Τσαϊρέλης, Ανδρέας Χριστοδούλου
Ανανέωσαν: Βασίλης Σπανούλης

*Οι θέσεις 5-6 μοιράζονται με Παναθηναϊκό, ακριβώς επειδή οι δύο ομάδες μοιάζουν ισοδύναμες σε αυτή τη φάση και διεκδικούν ίδιες πιθανότητες για να μπουν στην τετράδα της τελικής κατάταξης. Ελαφρύ προβάδισμα στον Ολυμπιακό, λόγω μεγαλύτερης ετοιμότητας και επειδή δεν μπορώ ακόμη να γνωρίζω τι μπάσκετ θα παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός.

Ο Ολυμπιακός άλλαξε νοοτροπία, ο κόουτς Σφαιρόπουλος επιτέλους κατάλαβε ότι δεν γίνεται μόνο με την άμυνα να κερδίσεις παιχνίδια. Σίγουρα παίρνει τον τίτλο για την κορυφαία physical άμυνα τα τελευταία δύο χρόνια, ωστόσο το θέαμα που παρουσίασε, κυρίως την τελευταία χρονιά ήταν κακό. Υπήρχαν ορισμένοι παίκτες που ξέφευγαν από αυτό το γενικό κακό και ήταν οι ίδιοι, όπου κουβάλησαν την ομάδα του Πειραιά στον εγχώριο τίτλο.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Ο Ολυμπιακός λοιπόν άλλαξε κατεύθυνση, όσον αφορά την αγορά ενός scoring guard που θα μπορέσει να προσφέρει επιθετικά, όσο θα ‘ναι ο Σπανούλης στον πάγκο, χωρίς ωστόσο να είναι «τρύπα» στην άμυνα. Το γεγονός ότι θεωρώ τον Γκριν κλειδί, είναι επειδή θα εξαρτηθεί πολύ από την απόδοση του το παιχνίδι των «ερυθρολεύκων». Ο Αμερικανός θεωρώ πως θα μπορέσει να αποτελέσει τον έκτο παίκτη του Ολυμπιακού, ένα γκαρντ που θα βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά την ώρα που δεν θα μπορεί ο φυσικός της ηγέτης.

Οι «ερυθρόλευκοι» δεν αναμένεται να αλλάξουν τρόπο παιχνιδιού, αντιθέτως πρόσθεσαν παίκτες που θα καλουπωθούν πάνω στο συγκεκριμένο μοτίβο και δεν θα αλλάξουν διόλου την νοοτροπία τους. Τόσο ο Μπιρτς, όσο και ο Γκριν είναι παίκτες που έχουν τα απαραίτητα επιθετικά και αμυντικά στοιχεία για να στηρίξουν το μπάσκετ του Σφαιρόπουλου.

Τι γνωρίζουμε καλά για τον Ολυμπιακό;

Είναι σίγουρα από τις κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη στο ανοιχτό γήπεδο και αυτό επιχειρεί να κάνει με την πρώτη ευκαιρία. Είναι ομάδα που στηρίζεται στο transition offense. Έπειτα στο μισό γήπεδο βασίζεται κατά πολύ στο Pick ‘n Roll offense, στο παιχνίδι αδύναμης πλευράς και στο low post παιχνίδι του Πρίντεζη. Η γρήγορη κυκλοφορία είναι κάτι που αρέσει πάρα πολύ στον κόουτςΣφαιρόπουλο.

Βλέποντας λίγο την περιφέρεια του Ολυμπιακού μπορούμε να καταλάβουμε προς τα πού θα κινηθεί.

Αρχικά ο Βαγγέλης Μάντζαρης μπορεί πλέον να αποκτήσει ξανά τον ρόλο του defensive stopper της πρώτης χρονιάς. Είναι δεδομένο ότι κάποτε αποτελούσε εκ των κορυφαίων overplay αμυντικών και επίσης η ικανότητα του στο επιθετικό Pick ‘n Roll θα μπορέσει να του δώσει και την αυτοπεποίθηση που έχει χαθεί μετά τον σοβαρό τραυματισμό του. Δυστυχώς, ο Έλληνας γκαρντ χαρακτηρίζεται από ένα προσωπικό «ταβάνιασμα» τα τελευταία χρόνια, όποτε ίσως είναι ορθό να ξεκινήσει πάλι από το στοιχείο, όπου ήταν πολύ καλός, την προσωπική άμυνα, ώστε να πάρει την ώθηση και στην επίθεση. Σίγουρα δεν έχει τα πόδια που διέθετε πριν τον τραυματισμό, αλλά μπορεί να επωμιστεί τον ρόλο του καταστροφέα αντιπάλων γκαρντ.

Κάπως έτσι, πιο άνετα θα πρέπει να νιώθει και ο Ντάνιελ Χάκετ, ο οποίος πέρυσι είχε περισσότερα επιθετικά καθήκοντα. Φέτος μπορεί να περιοριστεί σε κάτι που ξέρει να κάνει καλά, τον ρόλο του facilitator G. Είναι δεδομένο πως είναι παίκτης μέρας αναφορικά με την επίθεση, αλλά το blue collar skillset που διαθέτει είναι εξαιρετικό. Μακρύς, αθλητικός και βλέπει γήπεδο.

Για τον Έρικ Γκριν τα πράγματα είναι απλά, αλλά θα ήθελα να μιλήσω λίγο περί της διαφήμισης που πήρε ο συγκεκριμένος παίκτης και φυσικά δεν ρίχνω άδικο προς τους «ερυθρόλευκους» σχετικά με αυτό, γιατί παλαιότερα είχε γίνει και από της «πράσινη» δημοσιογραφία. Δεν είναι δυνατόν να γράφεται υπέρβαση για ένα παίκτη που το Νοέμβριο του 2015 ήταν στο στόχαστρο του Παναθηναϊκού και η τιμή του άγγιζε τα 250.000 ευρώ. Αλλά για να ακριβολογούμε και για να μην μειώνουμε τον παίκτη, η χρηματιστηριακή του αξία αυτή τη στιγμή είναι στα 550.000 με600.000 ευρώ. Μην παρεξηγηθείτε ωστόσο με αυτή την τακτική. Είναι δεδομένο πως στην Ελλάδα, όλα αποκτάνε μεγαλύτερη αξία. Βέβαια καθρέπτης είναι το γήπεδο. Για το αν ο παίκτης αξίζει τα λεφτά του ή όχι θα το δούμε φέτος. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι πολύ καλό fit για την περιφέρεια που διαθέτει ο Ολυμπιακός. Αφενός είναι ένας παίκτης που συνδυάζει μέγεθος, scoring instincts, spot shooting, shooting off dribble και τα τελευταία δύο είναι εξαιρετικά σημαντικά από την άποψη ότι δεν είναι παίκτης που χρειάζεται ή δεν χρειάζεται να έχει την μπάλα στα χέρια. Το γεγονός ότι μπορεί να λειτουργήσει σαν δεύτερος οργανωτής ή με δεύτερο οργανωτή έχοντας τον ρόλο του off guard, τον κάνουν αρκετά ελκυστικό στο παιχνίδι που θέλει να παρουσιάσει ο Σφαιρόπουλος, που δεν διαφέρει πολύ από το περσινό, απλά επιθυμεί να έχει τους ίδιους ρυθμούς, είτε με Σπανούλημέσα, είτε χωρίς.

Έπειτα το μακρινό σουτ του Ολυμπιακού δεν θα στηριχτεί μόνο σε καταστάσεις απομονώσεων, των Σπανούλη και Γκριν. Ο Σφαιρόπουλος έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στα 3&D φόργουορντ που διαθέτει. Αρχικά στον πιο κλασσικό σουτέρ που διαθέτει, τον Λοτζέσκι, και στη συνέχεια στους Παπαπέτρου και Παπανικολάου. Ο Ολυμπιακός είχε τεράστιο πρόβλημα, όταν πέρυσι δεν έμπαιναν τα περιφερειακά σουτ. Φέτος με την προσθήκη Γκριν, έναν παίκτη που σουτάρει καλά και μετά από πάσα, οι «ερυθρόλευκοι» γίνονται πιο επικίνδυνοι και αρκετά πιο flexible σε καταστάσεις που οι άμυνες θα δένουν προς τα μέσα. Ο Ολυμπιακός διαθέτει έναν κλασσικό σουτέρ και από εκεί και πέρα παίκτες που δεν θες να τους αφήσεις ελεύθερους. Όταν πέρυσι υπήρχαν στην ίδια πεντάδα Όντομ και Στρόμπερι, σαφώς και θα στείλεις βοήθεια στον Σπανούλη.

Για τον Γιώργο Πρίντεζη τα πράγματα είναι γνωστά εδώ και μια τριετία πλέον. Το αγαπημένο low post threat των προπονητών, είναι δεδομένο πως έφτασε το παιχνίδι του σε τέτοιο σημείο, ώστε να αποτελεί για πολλούς το κορυφαίο «4» στην Ευρώπη. Αυτά είναι υποκειμενικά όμως. ΟΑγραβάνης αναμένεται να έχει τον μπαλαντέρ ρόλο που έχει τα τελευταία χρόνια, εναλλασσόμενος στις θέσεις «4» και «5». Προσωπικά μου θυμίζει έναν πιο low mentality Τσαρτσαρή, από την άποψη ότι είναι εξαιρετικός ριμπάουντερ, έχει το σουτ από την περιφέρεια και παίζει αρκετά καλή άμυνα. Ιδίως στο χαμήλωμα. Εντάξει ο Τσαρτσαρής ήταν απίστευτος πασέρ, διέθετε low post παιχνίδι, υψηλότατο IQ και κάποτε θεωρούνταν και ο καλύτερος παίκτης στη θέση του. Αλλά είπαμε low mentality Τσαρτσαρής.

Πάτρικ Γιανγκ και Κεμ Μπιρτς. Δεν θα σταθώ τόσο στον πρώτο, γιατί πάνω κάτω όλοι γνωρίζουμε τι εστί ο πρώην σέντερ της Γαλατά. Φυσικά προσόντα που τρομάζουν, διαθέτει  ίσως το υψηλότερο motor στην Euroleague, αλλά αν δεν αποκτήσει ελαστικότητα, θα ταβανιάσει σύντομα. Ο Μπιρτς είναι τελείως διαφορετικός παίκτης από τον Χάντερ πάντως. Στηρίζεται πολύ περισσότερο στην άμυνα και στο επιθετικό ριμπάουντ. Καθαρά παίκτης που ζει από τους κοντούς. Είναι και το μελανότερο σημείο για εκείνον, το γεγονός ότι δεν διαθέτει την προσωπική φάση. Από την άλλη, είναι παίκτης με υψηλό motor και αυτός, αρκετά καλός στην άμυνα ψηλά. Θεωρώ πως έχει την δυνατότητα να στηρίξει το PnR παιχνίδι του Σφαιρόπουλου.

Κάπως έτσι θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός θα βασιστεί φέτος περισσότερο στην second unit που διαθέτει. Ο Σφαιρόπουλος είναι προπονητής που βασίζεται στο σύνολο και προσπαθεί να πάρει τα πάντα από τον κάθε παίκτη του ξεχωριστά. Η περσινή σεζόν απέδειξε πως ομάδα χωρίς βάθος δεν θα αντέξει να φτάσει όλο το δρόμο, ακόμη περισσότερο φέτος.

Παναθηναϊκός – Χτίστηκε για να πρωταγωνιστήσει

Πρόβλεψη: Θέσεις 5η – 6η

Key player – Νίκος Παππάς

Εδώ λοιπόν, βρίσκονται οι «πράσινοι» με μπροστάρη τον Αργύρη Πεδουλάκη, που επιστρέφει για να ολοκληρώσει αυτό που δεν έκανε κάποτε. Να οδηγήσει το αγαπημένο του «τριφύλλι» στο final-4.

Το «πάρε – δώσε»

Ήρθαν: Γιάννης Μπουρούσης,Κρις Σίνγκλετον, Μάικ Τζέιμς, Κέι Σι Ρίβερς, Πατ Καλάθης, Ντιμίτρις Νίκολς
Έφυγαν: Μαρκίζ Χέινς, Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, Έλιοτ Ουίλιαμς, Βινς Χάντερ, Δημήτρης Διαμαντίδης, Γιώργος Παπαγιάννης, Αντώνης Κόνιαρης
Ανανέωσαν: Αργύρης Πεδουλάκης (C), Βασίλης Χαραλαμπόπουλος

*Οι θέσεις 5-6 μοιράζονται με Παναθηναϊκό, ακριβώς επειδή οι δύο ομάδες μοιάζουν ισοδύναμες σε αυτή τη φάση και διεκδικούν ίδιες πιθανότητες για να μπουν στην τετράδα της τελικής κατάταξης. Ελαφρύ προβάδισμα στον Ολυμπιακό, λόγω μεγαλύτερης ετοιμότητας και επειδή δεν μπορώ ακόμη να γνωρίζω τι μπάσκετ θα παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός.

Σκέφτηκα πολύ ποιον παίκτη θα έπρεπε να παρουσιάσω ως κλειδί για την φετινή πορεία, και ενώ στο μυαλό μου περιπλανήθηκαν οι Μπουρούσης και Τζέιμς, τελικά κατέληξα στον Έλληνα γκαρντ. Στον Έλληνα γκαρντ, στον οποίο ποντάρει πολλά φέτος ο Αργύρης Πεδουλάκης. Οι «πράσινοι» φέτος άλλαξαν και προπονητή και νοοτροπία. Περισσότερο μπήκαν στην λογική ότι το μπάσκετ εξελίσσεται και μαζί του και ο Παναθηναϊκός. Το περσινό στραπάτσο με ομάδα χωρίς mobility είναι ένα καλό παράδειγμα για το «τριφύλλι», ώστε να αποφευχθεί τα επόμενα χρόνια. Σίγουρα δεν μπορούμε να έχουμε έμπρακτα ακόμη το μπάσκετ που θα παρουσιάσει η ομάδα του «Άρτζι»,αλλά βάσει τον εργαλείων που μάζεψε, θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός θα δημιουργήσει ένα κράμαΚούμπαν–Κούτσα και πάνω σε αυτή τη νοοτροπία θα βασιστεί. Άμυνα, Πόδια και μακρινό σουτ. Τρεις βασικές αρχές που είναι απαραίτητες για το σύγχρονο μπάσκετ. Θεωρώ επίσης ότι οι «πράσινοι» θα ακολουθήσουν αρκετά το ζευγαρωτό μοτίβο – ανάλογο με αυτό της ΤΣΣΚΑ – δηλαδή δίδυμα τα οποία θα μπαίνουν μαζί στο παρκέ (βλ. Τζέιμς-Παππά, Καλάθης-Φελντίν κλπ). Από εκεί και πέρα, σε ότι μπόρεσα να παρακολουθήσω από τα φιλικά, είδα ένα Παναθηναϊκό να υπερφορτώνει πλευρές για extra πάσα, ένα Παναθηναϊκό που βασική του αρχή είναι ο γρήγορος ρυθμός. Ωστόσο, όχι τον γρήγορο ρυθμό α λα Μακάμπι, δηλαδή ένα απαράμιλλο run ‘n gun, αλλά πιο πολύ έχω τα πόδια για να βγω στο transition. Από εκεί και πέρα υπάρχουν τα εργαλεία πλέον, ώστε να υπάρξει σωστή δόμηση του αιφνιδιασμού, δεν είναι τυχαίο ότι αν προσέξετε εικονικά το ρόστερ του Παναθηναϊκού, σχεδόν όλοι είναι ικανοί σε fastbreak.

Έχει γίνει αρκετός ντόρος σχετικά με την θέση την οποία αγωνίζεται ο Μάικ Τζέιμς… οΑμερικανός είναι scoring point guard, απλά το γεγονός ότι δημιουργεί κυρίως μέσα από drive and dish καταστάσεις και ότι δεν είναι σταθερός σουτέρ, του δίνουν το προσωνύμιο του tweener, δηλαδή ούτε καθαρό πόιντ γκαρντ, ούτε καθαρό σούτινγκ γκαρντ. Η θέση όμως στην οποία αγωνιζόταν όλα αυτά τα χρόνια είναι αυτή του πόιντ γκαρντ. Το σημαντικό με τον Τζέιμς είναι ότι μπορεί να λειτουργήσει και με δεύτερο οργανωτή δίπλα του ή να παίξει τον ρόλο του off guard. Θεωρώ ότι δεν θα λειτουργούσε τόσο καλά με τον Νικ Καλάθη και θα εξηγήσω αργότερα. Για την ώρα, ο Νίκος Παππάς μοιάζει το ιδανικό «ζευγάρωμα» για τον ίδιο, με δύο παίκτες ωστόσο που έχουν πανομοιότυπα χαρακτηριστικά.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Αναφορικά με τον Έλληνα άσσο και γιατί τον θεωρώ κλειδί για την φετινή πορεία. Νομίζω ότι έφτασε σε μια ηλικία που πρέπει να παίξει πραγματικό μπάσκετ και συγκεκριμένα ολοκληρωμένο. Να ξεκινήσει να πηγαίνει περισσότερο προς την θέση «1», όχι για να παραμείνει εκεί, αλλά για να μπορέσουμε να πούμε ότι ολοκλήρωσε την ανάπτυξη του και πλέον είναι σύγχρονο γκαρντ. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο Πεδουλάκης έχτισε ομάδα που ο κάθε παίκτεης θα μπορεί να αντεπεξέλθει σε δύο ή τρεις θέσεις έκαστος. Ο Παππάς είναι ο παίκτης που πιστεύω ότι θα ξεκολλήσει τονΠαναθηναϊκό σε κλειστές άμυνες, πολύ περισσότερο απ’ ότι ο Τζέιμς. Είναι ο παίκτης που μπορεί να αναδειχθεί σε second role playermaker. Δεν είναι τυχαία η χρησιμοποίηση του μαζί με τον Μάικ Τζέιμς. Ο Πεδουλάκης προσπαθεί να πιέσει τον Παππά ώστε να αξιοποιήσει την εξαιρετική αίσθηση που διαθέτει για το παιχνίδι. Τα επόμενα χρόνια ο Έλληνας γκαρντ θα πρέπει να εναλλάσσεται με ευκολία από την θέση «2», στην θέση «1». Όταν αυτή η αλλαγή γίνει και φυσικότητα, τότε θα μπορέσει να χαρακτηριστεί και ολοκληρωμένος μπασκετμπολίστας. Από εκεί και πέρα Τζέιμς και Παππάς, παρότι μοιάζουν αρκετά σαν παίκτες, είναι δεδομένο ότι οΑμερικανός μεν είναι πιο αθλητικός, μακρύς και βασίζεται αρκετά στην απομόνωση, ο δε Παππάςέχει περισσότερα scoring instincts, καλύτερη αντίληψη για το παιχνίδι και αρέσκεται να επιτίθεται μέσα από ball screens. Δεν νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός θα στηριχτεί σε έναν εκ των δύο για go to player, παρότι και οι δύο έχουν τα απαραίτητα στοιχεία γι’ αυτό.

Ο Λευτέρης Μποχωρίδης αναμένεται να αναλάβει τον ρόλο facilitator, τουλάχιστον για την ώρα. Ένα ρόλο που σαφώς του ταιριάζει βάσει χαρακτηριστικών (μακρύς, βελτιωμένος στην άμυνα και στο μακρινό σουτ, βλέπει γήπεδο, δεν ζητάει λεπτά). Η ραγδαία ανάπτυξη που έχει στο σουτ τριών πόντων σαν spot, ίσως δημιουργήσουν αργότερα ένα floor spacer στην θέση «1», που να μπορεί να λειτουργεί με δεύτερο οργανωτή δίπλα του. Έχω πει πολλάκις, ότι βλέπω το μέλλον τουΜποχωρίδη σαν long swingman και όχι σαν pure facilitator. Οι προπονητές του ξέρουν καλύτερα.

Αναφορικά με τον Νικ Καλάθη και γιατί πιστεύω ότι δεν κολλάει με τον Μάικ Τζέιμς. Θεωρώ ότι ο ομογενής γκαρντ πρέπει να έχει δίπλα του οπωσδήποτε δύο με τρεις floor spacers και το λιγότερο ένα παίκτη που να τρέχει καλά μαζί του στο τρανζίσιον. Αυτό συμβαίνει γιατί αφενός ο Τζέιμς δεν είναι σταθερός σαν spot, αφετέρου και οι δύο θέλουν την μπάλα στα χέρια τους. Τώρα, αν ο Νικπάρει ρόλο defensive stopper, δίνοντας ένα πιο freelance (ελεύθερο, χωρίς απαιτήσεις, «ελεύθερος επαγγελματίας») ρόλο στον Τζέιμς, κάτι αντίστοιχο με την firepower περιφέρεια της Ρεάλ (Λιούλ–Ροντρίγκεζ), τότε αλλάζει το πράγμα. Γνωρίζουν όλοι όμως ότι ο Καλάθης για να λειτουργήσει επιθετικά και οργανωτικά χρειάζεται τέτοιους παίκτες δίπλα του και θεωρώ ότι θα διπλασιάσει τις ασσίστ του σε μια πεντάδα με Φελντίν, Ρίβερς, Νίκολς και Μπουρούση. Αρκετά λειτουργικοί επιθετικά και αμυντικά.

Από εκεί και πέρα, είναι πέρα για πέρα σημαντικό το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός πρόσθεσε στο ρόστερ του δύο καθαρούς floor spacers με υψηλά αμυντικά καθήκοντα. Το 3&D είναι απαραίτητο στο σύγχρονο μπάσκετ και οι «πράσινοι» αναμένεται να στηριχτούν πολύ σε αυτό φέτος. Ωστόσο, ο ρόλος Μπουρούση δίνει την δυνατότητα για inside game, κάτι που κάνει τον Παναθηναϊκόαρκετά πολυδιάστατο. Αν υπήρχε και το βαρύ πεντάρι, ώστε να αντιμετωπίσει τα δυνατά κορμιά, τότε σίγουρα τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Ο Γιώργος Παπαγιάννης χάλασε αρκετά τον σχεδιασμό όσον αφορά αυτό.

Ο Παναθηναϊκός έχει την δυνατότητα να δώσει ρόλο defensive stopper σε 6 παίκτες, κάτι που ανεβάζει αρκετά τον πήχη της άμυνας, ένα κομμάτι που θα βασιστεί και φέτος ο Πεδουλάκης. Το γεγονός ότι επιτέλους έχει παίκτες που μπορούν να παίξουν αλλαγές. Είναι δεδομένο ότι θα χαλάσουν πολλά pick ‘n roll φέτος, αλλά πιο σημαντικό είναι ότι έχει την δυνατότητα να απλώσει την άμυνα του για μεγάλο διάστημα. Κάτι αντίστοιχο με την Λόκο φέτος. Θεωρώ επίσης ότι θα βασιστεί και στις παγίδες στο μισό γήπεδο για να καλύψεις ενδεχόμενες αδυναμίες των Φώτση, Μπουρούση, Καλάθη που υστερούν σε πόδια, κάτι αντίστοιχο με την Κούτσα φέτος.

Νομίζω ότι ο Τζέιμς Γκιστ θα μπορεί να νιώθει ασφάλεια φέτος, ώστε να προσφέρει σε συγκεκριμένους τομείς και όχι να πρέπει να αποτελεί τον επιθετικό στόχο, τον δυνατό αμυντικό κ.ο.κ. Έχοντας ίσως το μεγαλύτερο impact στην «πράσινη» άμυνα, θα μπορούσε να περιοριστεί στο κομμάτι ενέργειας/ριμπάουντ/άμυνας και να μην αναγκάζεται να κάνει όλα αυτά, αλλά να πρέπει να πάρει την μπάλα κοντά στο ζωγραφιστό. Φέτος, ελπίζω να δούμε ξανά τις πτήσεις του, φέτος έχει την δυνατότητα για να επανέλθει με το παιχνίδι που τον καταξίωσε, above the rim.

Ο Πατ Καλάθης μου φαίνεται ότι περισσότερο αποκτήθηκε για να γίνει το βαρύ πεντάρι της «πράσινης» φρόντκορτ, παρά για τις θέσεις των φόργουορντ, κάτι αντίστοιχο με τον Κλαβέρ στην Κουμπάν πέρυσι.

Οι «πράσινοι», απ’ όσο μπορώ να φανταστώ, εξελίσσονται σε μια shooting ομάδα με βασικές αρχές το σωστό spacing και σωστό ζευγάρωμα των παικτών. Δεν υπάρχουν τόσο τα όπλα για επιθετικό Pick ‘n Roll, όσο για Pop out, κάτι που μπορεί να ανοίξει τις άμυνες και να δώσει φτερά στουςΤζέιμς και Παππά να εισχωρήσουν στην άδεια ρακέτα. Άρα ο Παναθηναϊκός είναι δίκοπο μαχαίρι. Αφενός δεν πρέπει να αφεθεί ελεύθερο το shooting C, από την άλλη αν η ρακέτα μείνει αλώβητη υπάρχει ο κίνδυνος από τα scoring G και σε περίπτωση διάσπασης και βοήθειας θα υπάρχει πάντα ένας floor spacer αδειανός. Οπότε, κάπως έτσι αναμένεται να κινηθεί αυτός ο Παναθηναϊκός. Πόδια, Άμυνα, Μακρινό σουτ. Σαφώς, στο πιο ορθολογικό ρόστερ των τελευταίων ετών.

Νταρουσάφακα – Με τον ηγέτη στον πάγκο

Πρόβλεψη: Θέση 7η

Key Player – Μπραντ Γουαναμέικερ

Και κάπου εδώ, οι Τούρκοι ακούστηκαν πολύ φέτος, για τα ηχηρά συμβόλαια που πρόσφεραν κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, αλλά αν είναι ένα όνομα που ακούστηκε σαν κρότος, αυτό δεν είναι άλλο από του μοναδικού της σταρ, Ντέιβιντ Μπλατ.

Το «πάρε – δώσε»

Ήρθαν: Ντέιβιντ Μπλατ (C), Μπιρκάν Μπατούκ, Μπράντλεϊ Ουάναμεϊκερ, Νταϊρίς Μπερτάνς, Αντριέν Μοερμάν, Ουίλ Κλίμπερν, Τζέιμς Άντερσον
Έφυγαν:  Τζαμόν Λούκας Γκόρντον, Ογκιούζ Σαβάς, Μίλκο Μπιέλιτσα, Εμίρ Πρέλτζιτς, Σερχάτ Τσετίν, Έρβιν Ντάντλεϊ, Μάνουτσαρ Μαρκοϊσβίλι
Ανανέωσαν: Μεμέτ Γιαγκμούρ, Φουρκάν Αλντεμίρ

Οι Τούρκοι ξεκίνησαν με Σπανούλη, συνέχισαν με Κουζμίνσκας, πρόσφεραν άνω του 1 εκατομμυρίου στον Γουαναμέικερ και κάπως έτσι κατέληξαν χωρίς φαντεζί παίκτες, χωρίς τα μεγάλα ονόματα που διαθέτουν τα υπόλοιπα τουρκικά κλαμπ. Αν ψάχνετε τον σταρ σε αυτή την ομάδα, θα τον βρείτε στο πρόσωπο του προπονητή της, έναν άνθρωπο που δεν νοιάζεται τόσο για το χρήμα (όχι τουλάχιστον να δαπανήσει), αλλά στο να χτίσει ομάδες για να πρωταγωνιστήσουν. Το μπάσκετ που παρουσίασε προ διετίας στην Μακάμπι, νομίζω ότι αποτελεί παρελθόν και παρότι οΑμερικανό-Ισραηλινός τεχνικός αρέσκεται σε up tempo, δεν είναι τόσο οπαδός του run ‘n gun που πρεσβεύει η «ομάδα του λαού» χρόνια τώρα.

Αυτό που παρατήρησα σε φιλικά της Ντόγκους ήταν ότι χρησιμοποιεί αρκετά το flex motion, ώστε να φέρει την μπάλα κοντά στο ζωγραφιστό για εύκολα καλάθια. Παρατήρησα επίσης ότι αρέσκεται σε υπερφόρτωση πλευράς, μιας και διαθέτει τα εργαλεία. Δεν είναι τυχαία η μεταγραφήΓουαναμέικερ και ούτε τον τοποθέτησα τυχαία ως κλειδί για την φετινή επιτυχία τηςΝταρουσάφακα. Όταν τον είχα προτείνει για τον Παναθηναϊκό, είχα σκεφτεί ακριβώς αυτό… ένα καθαρό facilitator που είναι εξαιρετικός στο παιχνίδι αδύναμης πλευράς και στον έλεγχο του ρυθμού. Το σημείο κλειδί για την Νταρουσάφακα, δεν είναι τόσο ο έλεγχος του ρυθμού, αλλά οι πάσες διαβήτης στην αδύναμη, ή στο ζωγραφιστό μέσα από ένα motion που σχηματίζει δύο ανάποδα L, κινήσεις που οδηγούν σε αρκετά miss match, υπερφόρτωση πλευράς και ελεύθερα σουτ από την αδύναμη. Κάπως έτσι θεωρώ ότι θα στηθεί η φετινή Νταρουσάφακα.

Ο Σκοτ Ουίλμπεκιν είναι ένα παιδί που δεν έχω τόσο σε εκτίμηση, αλλά θεωρώ ότι μπορεί να κάνει το step up δίπλα στον Μπλατ, με τον τελευταίο να θέλει να στηρίξει πάνω του την up tempo επίθεση που οραματίζεται. Γρήγορος, εκρηκτικός, τον είδα στα φιλικά να μην φλυαρεί τόσο με την μπάλα στα χέρια φέτος, προσόν του να δουλεύεις με προπονητή τον Μπλατ.

Οι Τούρκοι έχουν το ακόλουθο προσόν. Είναι μια ομάδα με δύο εξαιρετικούς scorers-slashers και με αρκετούς floor spacers. Γιατί συμβαίνει αυτό; Αφενός για να βοηθήσουν το παιχνίδι αδύναμης του Γουαναμέικερ, έτσι ώστε αφού διαθέτει τους Κλάιμπερν και Άντερσον να τιμωρήσουν ενδεχόμενη close out, και αφετέρου γιατί οι σουτέρ ακριβείας που διαθέτει (Μοερμάν, Χαρανγκόντι, Αρσλάν, Μπέρτανς) είναι εξαιρετικοί σε catch ‘n shoot καταστάσεις.

Η Νταρουσάφακα διαθέτει πολύ δυνατούς screeners και το σημαντικό είναι ότι παίκτες, όπως οΑλντεμίρ και κυρίως ο Ερντέν, που βλέπουν γήπεδο χρησιμοποιούσαν το hands off υπέρ τους. Γενικά οι Τούρκοι φαίνεται ότι θα στηριχτούν αρκετά στο σύνολο και εφόσον πιστέψουν στον κύριο που βρίσκεται στον πάγκο τους, θα κάνουν μεγάλες ζημιές. Είναι ομάδα καλοζυγισμένη με σαφή προσανατολισμό, κάτι τελείως διαφορετικό από την πρωταθλήτρια Μακάμπι. Η Ντόγκουςδεν νομίζω ότι θα βασιστεί σε go to guy φέτος. Διαθέτει προικισμένους σκόρερ στην θέση «2», ιδιαίτερα ο Κλάιμπερν θεωρώ ότι έχει τα προσόντα να πρωταγωνιστήσει στο κορυφαίο επίπεδο. Από εκεί και έπειτα, θα ακολουθήσει τον σωστό προσανατολισμό του spacing που προσφέρει η τετράδα των floor spacers που ανέφερα παραπάνω.

Μακάμπι Τελ Αβίβ – Για να ξεχάσει το «στραπάτσο»

Πρόβλεψη: θέση 8η

Key Player – Σόνι Ουίμς

Έχοντας ως στόχο να επιστρέψει στη κορυφή, η Μακάμπι έβαλε ψηλά την πήχη με την γρήγορη απόκτηση των Μίλλερ και Τσίμπρες, ενώ ήταν πολύ κοντά στο να αποκτήσει και τον Γιόβιτς. Με τελευταία πινελιά τον δικό μου αγαπημένο, Κόλτον Άιβερσον, ευελπιστεί να δημιουργήσει ένα dynamic σύνολο στα πρότυπα της Μακάμπι, θέλοντας να ξεχάσει την περσινή αποτυχημένη σεζόν.

Το «πάρε – δώσε»

Ήρθαν: Σόνι Ουίμς, Μάικ Τσίρμπες, Κουίνσι Μίλερ, Έρεζ Εντελστάιν (C), Ντι Τζέι Σίλεϊ, Τζο Αλεξάντερ, Άντριου Γκάουντλoκ, Βίκτορ Ραντ
Έφυγαν: Ζαν Τάμπακ (C), Τρέβορ Εμπάκουε, Ντράγκαν Μπέντερ, Ελάια Μίλσαπ, Μπράιαν Ραντλ, Ίκε Οφοέγκμπου, Σέντρικ Σίμονς, Ρίτσαρντ Χέντριξ, Τέιλορ Ρότσεστι
Ανανέωσαν: Ιτάι Σέγκεφ

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Βλέποντας εικονικά το ρόστερ της Μακάμπι, αυτό που φωνάζει από μακριά είναι πόδια, πόδια, πόδια. Τουλάχιστον δέκα παίκτες είναι ικανοί στο ανοιχτό γήπεδο και εκεί πιστεύω ότι θα ποντάρει φέτος η «ομάδα του λαού». Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Αυτό που με προβληματίζει σε αυτή την ομάδα είναι το γεγονός ότι έχει μαζέψει αρκετά ball hogs. Και αν κάποτε είχε μόνο τονΤζέρεμι Πάργκο, πλέον οι Γκάουντλοκ, Ουίμς και Ραντ (στη θέση του θα ήταν ο Μίλλερ) είναι παίκτες που ζητάνε απομόνωση και την μπάλα στα χέρια. Θεωρώ ότι η Μακάμπι θα βασιστεί πλέον αρκετά και στο παιχνίδι μισού γηπέδου, έχοντας δύο ικανότατους PnR executors στο «5», συγκεκριμένα ο Τσίρμπες είναι καταπληκτικός σε catch ‘n finish, ενώ ο Άιβερσον κάνει πολύ δυναμικά dives. Έπειτα Οχαγιόν, Μέκελ και Σέλι είναι ικανότατοι στο σερβίρισμα του PnR.

Για τους Μέκελ και Οχαγιόν τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Μέκελ ψάχνει ακόμη τον ρόλο του στη Μακάμπι, αν και στο Eurocup έδειξε το δείγμα των επιθετικών αρετών που διαθέτει. Αυτό που χρειάζεται ο συγκεκριμένος παίκτης είναι ρόλο, ώστε να προσαρμοστεί κατάλληλα σε αυτόν. Δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι αποτελεσματικός και φέτος σε ένα ρόλο facilitator γκαρντ, οπότε θα έδινα αυτό τον ρόλο στον Οχαγιόν και θα εξηγήσω στη συνέχεια. Είναι γκαρντ ρυθμού και μόνο έτσι θα αναπτυχθεί το ταλέντο του. Θεωρώ ότι κολλάει καλύτερα με cutters, γιατί βλέπει γήπεδο. Είναι πολύ καλύτερος από τον έτερο Ισραηλινό γκαρντ στον αιφνιδιασμό.

Ο δε Οχαγιόν θα αναλάβει και φέτος τον ρόλο του PnR guard και φέτος έχει εργαλεία ώστε να τα αξιοποιήσει και να αξιοποιηθεί. Ο ρόλος του facilitator του ταιριάζει από την άποψη ότι αρέσκεται περισσότερο να κοντρολάρει τον ρυθμό και να πηγαίνει σε σετ, κάπως για να ηρεμεί το up tempo των υπόλοιπων περιφερειακών.

Από εκεί και πέρα η Μακάμπι στις θέσεις «2», «3» διαθέτει slashers και παίκτες που είναι καλοί σαν spot, όχι τόσο floor spacers πάντως πέρα από τον αρχηγό. Κάπως έτσι, οι Γκάουντλοκ και Ουίμςείναι οι slashers και οι Πνίνι, Σέλι – και λιγότερο ο Λάντεσμπεργκ – οι spot. Άρα, επειδή η δυάδα είναι παίκτες που θέλουν να κρατάνε πολύ την μπάλα στα χέρια τους, θα ήταν καλό να τοποθετούνται εναλλάξ με ένα ή δύο σουτέρ δίπλα τους, ώστε να τους ανοίγουν χώρους για isolation.

Έπειτα, θεωρώ σημαντικό παράγοντα για την επιτυχία της Μακάμπι τον Σόνι Ουίμς. Θεωρώ ότι είναι ο παίκτης με την προσωπικότητα για να βγει μπροστά στα μεγάλα παιχνίδια, πολύ περισσότερο από ότι ο Γκάουντλοκ.

Στην φρόντοκορτ τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα, όπως και όλη η Μακάμπι συνολικά φέτος. ΟΡαντ αποκτήθηκε για να κάνει την δουλειά που θα έκανε ο Μίλλερ. Καλός στο ανοιχτό γήπεδο, αθλητικός, αλλά κρατάει πολύ περισσότερο την μπάλα στα χέρια. Αν γίνει πιο λειτουργικός off-ball τότε θα μπορέσω να τον χαρακτηρίσω ολοκληρωμένο… ίσως όταν παίξει και καλύτερη close out.

Για τον Σμιθ τα πράγματα είναι όπως για τον Πνίνι, αποτελεί την ψυχή της Μακάμπι τα τελευταία χρόνια, κάτι παρόμοιο με τον Ράις. Δούλεψε από τις μικρότερες κατηγορίες μέχρι την απόλυτη καταξίωση, αρκετά υποτιμημένος παίκτες για εμένα.

Ο Τζο Αλεξάντερ επέστρεψε για να δώσει ένα πιο blue collar skillset στην θέση «4», ένα παιδί πολύ αθλητικό καλός ριμπάουντερ, που θα προσφέρει κυρίως εκεί. Θεωρώ ότι επειδή και ο Άιβερσονείναι κάτι παρόμοιο για την θέση «5», θα υπάρξουν παρόμοιες εναλλαγές με Αλεξάντερ-Τσίρμπεςκαι Ραντ-Άιβερσον. Το ζευγαρωτό μοτίβο που ενδέχεται να ακολουθήσει και ο Παναθηναϊκός.

Με τον Μάικ Τσίρμπες η Μακάμπι προσθέτει και το inside game με ένα παιδί που λειτούργησε άψογα με ένα καθαρό οργανωτή σαν τον Γιόβιτς. Οι αμυντικές του αδυναμίες θα καλύπτονται αφενός από το ζευγάρωμα στο «4», όπως και από τον Άιβερσον στην θέση «5». Γι’ αυτό λέω ότι η «ομάδα του λαού» φέτος είναι πιο καλά δομημένη από άλλες χρονιές. Έχοντας και ένας προπονητή βέβαια που αρέσκεται στο γρήγορο passing game και στην λειτουργικότητα των σκριν για να αποδώσει η ομάδα του. Αμυντικά είναι δεδομένο πως δεν διαθέτει κάποιον καθαρό defensive stopper, άρα θεωρητικά θα στηριχθεί στο σύνολο. Πιστεύω ότι έχει τα πόδια να παίξει στις αλλαγές και να απλώσει και την άμυνα της, αλλά έχοντας παρατηρήσει τον συγκεκριμένο προπονητή, ίσως μείνει στις παγίδες, στις βοήθειες και τις αλληλοκαλύψεις στο μισό γήπεδο.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Αναντόλου Έφες – Μπορεί να κοιτάξει ψηλά

Πρόβλεψη: Θέση 9η

Key Player – Τζέισον Γκρέιντζερ

Από άποψη στελέχωσης, οι Τούρκοι φαίνονται να πατάνε γερά στα πόδια τους. Ο Περάσοβιτς επέστρεψε για λογαριασμό της Έφες και επιθυμεί να κάνει κάτι αντίστοιχο με τον περσινό άθλο της Μπασκόνια. Είναι εφικτό;

Το «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Βέλιμιρ Περάσοβιτς (C), Μπερκ Ντεμίρ, Άλεν Όμιτς, ΝτεΣον Τόμας, Τάιλερ Χάνεϊκατ, Σαμέτ Γκεκίγ, Όνουραλπ Μπίτιμ, Μπράις Κότον
Έφυγαν: Τζον Ντίμπλερ. Εμιρκάν Κοσούτ, Άλεξ Τάιους, Νέναντ Κρστιτς, Ντάριο Σάριτς, Μπιρκάν Μπατούκ
Ανανέωσαν: Ογκουλτσάν Μπαϊκάν, Ντόγκους Μπαλμπάι

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Αρχικά να πω ότι θα μπορούσα να έχω την Έφες ένα σκαλί πιο πάνω, από την άλλη πιστεύω πολύ περισσότερο τον Μπλατ και την Νταρουσάφακα. Ωστόσο, η φετινή Έφες δείχνει να έχει ξεκάθαρους ρόλους και πλάνο μέσα στο παιχνίδι της, κάτι που έλλειπε τα τελευταία χρόνια. ΟΠεράσοβιτς είναι προπονητής που αρέσκεται σε παίκτες ρόλων, γι’ αυτό και η σωστή κατανομή, όπως και η ομοιογένεια θα είναι σημαντικός παράγοντας της επιτυχίας της. Από αυτό που παρακολούθησα στα φιλικά μπορώ να πω ξεκάθαρα ότι είναι μια ομάδα που θυμίζει την περσινήΛαμποράλ με ορισμένες διαφορές. Από την μια δεν υπάρχει ο ηγέτης στην φρόνκορτ, όπως ήταν πέρυσι ο Μπουρούσης, από την άλλη φέτος διαθέτει περιφέρεια με υψηλό IQ και leading mentality, εκεί όπου πιστεύω θα στηρίξει το παιχνίδι του φέτος ο Κροάτης προπονητής. Η διαφορά στην φετινή Έφες είναι κυρίως νοοτροπίας. Είδα πίεση στο μισό γήπεδο, όπως και άμυνα στα 4/4κάτι που δεν θυμάμαι πέρυσι να παιζόταν επιτυχημένα. Η Έφες δεν φημιζόταν για την αμυντική της λειτουργεία τα τελευταία χρόνια και όχι απαραίτητα επειδή δεν είχε τα εργαλεία. Φέτος βέβαια μπορεί να δώσει ρόλο defensive stopper σε 3 παίκτες της, κάτι που ελευθερώνει επιθετικά παίκτες όπως ο Γκρέιντζερ που έπαιζε άμυνα για δύο πέρυσι.

Από εκεί και πέρα μπορώ να καταλάβω την απόκτηση Όμιτς για παρτενέρ του Ντάνστον. ΟΣλοβένος έφτασε από την Κανάρια. Είναι ένας παίκτης, που ο Περάσοβιτς τσέκαρε όλη την περασμένη σεζόν. Είναι ικανός στο ζωγραφιστό και παρότι seven footer είναι αρκετά καλός στο Pick ‘n Roll. Ωστόσο επειδή δεν μπορεί να αποτελέσει καθαρό post threat, πιστεύω θα ισομοιράζονται οι επιθέσεις εκεί με τον Αμερικανό πρώην σέντερ του Ολυμπιακού. Ο Όμιτς είναι παίκτης που βασίζεται αρκετά στην δημιουργία των κοντών, οπότε εδώ μπαίνουν στην εξίσωση οιΕρτέλ και Γκρέιντζερ. Είχε πολύ καλή συνεργασία με τον Κέβιν Πάνγκος, οπότε κάτι παρόμοιο θέλει να πετύχει στην Έφες.

Θεωρώ ότι ο Γκρέιντζερ είναι ο παίκτης κλειδί από την άποψη ότι είναι leading guard που έχει την δυνατότητα να ισοσταθμίζει και να ελέγχει τον ρυθμό της Έφες, πολύ περισσότερο απ’ ότι οΓάλλος γκαρντ. Επίσης, το γεγονός ότι έχει την δυνατότητα και να επιτεθεί και να οργανώσει εξίσου καλά, τον κάνουν ιδανικό floor general στα μάτια του Περάσοβιτς, για ένα προπονητή που δεν διέθετε καθαρό οργανωτή στην Λαμποράλ πέρυσι.

Αυτό επίσης που παρατήρησα μέσα από τα φιλικά είναι η συνεχής κίνηση των παικτών. ΟΠεράσοβιτς ξέρει ότι παρόλο ότι διαθέτει αρκετούς παίκτες που μπορούν να σουτάρουν, δεν διαθέτει καθαρό floor spacer και έτσι αρεσκόταν στο να μην μένουν οι παίκτες του στατικοί και να βάζει πολλούς πόντους μέσα από ένα ελεγχόμενο motion. Παρότι ο Ντεσόν Τόμας διαθέτει 3&D χαρακτηριστικά, παρατήρησα μια «εμμονή» να πηγαίνει η μπάλα στο ζωγραφιστό και έπειτα να ξεκινάει αυτή η κίνηση. Ως τώρα ο Μπράις Κότον έμοιαζε έξω από τα νερά του. Ένα scoring guard που είχε απασχολήσει τον Παναθηναϊκό. Πολύ καλός σουτέρ και θέσης και μετά από ντρίμπλα. Αυτό του δίνει την δυνατότητα να αγωνίζεται και στις δύο θέσεις των γκαρντ. Συγκεκριμένα, μαζί με τον Γκρέιντζερ, άλλαζαν θέση σε κάθε κατοχή.

Αν λοιπόν ο Ερτέλ με τον Κότον θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως starters, με τον πρώτο να έχει οργανωτικές και τον δεύτερο επιθετικές ευθύνες, τότε τον ρόλο του facilitator, sixth man θα μπορούσε να λάβει ο Γκρέιντζερ.

Ο φυσικός αρχηγός των Τούρκων είναι σίγουρα εκ των κορυφαίων περιφερειακών αμυντικών και δικαίως παίρνει ρόλο καταστροφής αντιπάλων. Παρά το ύψος του κατάφερε να σωθεί τόσα χρόνια σε έναν οργανισμό σαν την Εφές, κυρίως λόγω των υψηλών αθλητικών του προσόντων.

Το next big thing του Τουρκικού μπάσκετ που ακούει στο όνομα Φουρκάν Κορκμάζ, είναι ακόμη εδώ. Σίγουρα από τους παίκτες που έχουν φύγει για Αμερική τα επόμενα χρόνια. Μέγεθος, πόδια, σουτ, επιθετικά ένστικτα, προσωπικά τον θεωρώ τον πιο έτοιμο από την γενιά του για να κάνει το επόμενο βήμα. Πιστεύω πως θα μπορέσει να προσφέρει επιθετικές λύσεις, τα βράδια που ο Κότονθα είναι κρύος.

Ο Χάνικατ κατέφτασε από την κρύα Μόσχα, ένα παιδί με φοβερά πόδια, που θεωρώ ότι θα αποτελέσει τον defensive stopper του Περάσοβιτς στις θέσεις «3» και «4». Και μαζί με το πλήρες πακέτο του Οσμάν, θα μπορέσουν να χτίσουν έναν πιο σύνθετο Άνταμ Χάνγκα. Γενικότερα οΧάνικατ προσδίδει την αθλητικότητα και αμυντικά στοιχεία που δεν διαθέτει ο Οσμάν, ο οποίος από την άλλη είναι αρκετά καλύτερος επιθετικά.

Ο Ντεσόν Τόμας διαθέτει όλο το πακέτο να πρωταγωνιστήσει σε αυτή την Εφές. Επιστρέφοντας στην Ευρώπη, μοιάζει πιο ώριμος από ποτέ. Παιχνίδι με πλάτη, παιχνίδι με πρόσωπο, πολύ καλή άμυνα σε επίπεδο physical. Όπως είπα τον είδα να παίρνει πολύ μπάλα στο ποστ, όπως και οΝτάνστον. Είναι μια τακτική που ακολουθεί ο κόουτς Περάσοβιτς, μόλις η μπάλα αγγίξει ζωγραφιστό να υπάρχουν συνεχόμενες εναλλαγές, ώστε να βρεθεί και το ελεύθερο σουτ. ΟΚροάτης προπονητής λειτουργεί με κίνηση, slashers που διεμβολίζουν άμυνες και μπορούν να σκοράρουν από την περιφέρεια, παίκτες στο ποστ, κίνηση ξανά και έξυπνες άμυνες. Αυτές οι έξυπνες άμυνες ήταν είτε πίεση από το μισό, είτε σε ολόκληρο το γήπεδο. Δεν το έκανε ποτέ συνεχόμενα και θεωρώ ότι κάπως θα προσπαθήσει να καλύψεις την αδυναμία του Ερτέλ σε αυτό τον τομέα.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Ένας παίκτης που μπορεί να κάνει το step back φέτος είναι ο Ντέρικ Μπράουν σε έναν πιο ελεύθερο ρόλο, κάτι παρόμοιο με του Ερτέλ. Αρκετά πιο κινητικός και ορεξάτος, θεωρώ ότι θα χρησιμοποιηθεί στο έπακρο το court vision και το παιχνίδι του στο ανοιχτό γήπεδο. Η Έφες έχει την δυνατότητα να ανοίγει τον ρυθμό και πιστεύω ότι μέσα στη χρονιά θα επιχειρήσει να ελέγξει αυτό το τέμπο παιχνιδιού.

Μπασκόνια Βιτόρια Γκαστέιζ – Για να ξανά κάνει το θαύμα

Πρόβλεψη: Θέση 10η

Key Player – Σέιν Λάρκιν/Αντρέα Μπαρνιάνι

Αλλαγή στην ονομασία, με Μπαρνιάνι και με Σίτο Αλόνσο, αλλά με τις ίδιες συνθήκες στο μπάσκετ που θέλει να παρουσιάσει, οι Βάσκοι επιθυμούν να επιστρέψουν σε ένα ακόμη final-4 με τις συνθήκες να είναι σαφώς πιο δύσκολες.

Το «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Σίτο Αλόνσο (C), Μάικλ Ρολ, Γιοχάνες Φόιγκτμαν, Ράφα Λουζ, Ροντρίγκ Μπομπουά, Σέιν Λάρκιν, Αντρέα Μπαρνιάνι, Σάντερ Ράιεστ
Έφυγαν: Βέλιμιρ Περάσοβιτς (C), Νταβίς Μπερτάνς, Μαμαντού Ντιόπ, Μάικ Τζέιμς, Γιάννης Μπουρούσης, Ντάριους Άνταμς, Αλμπέρτο Κορμπάτσο, Φαμπιάν Κοζέρ, Ντάρκο Πλάνινιτς
Ανανέωσαν: Τόρνικε Σενγκέλια, Άνταμ Χάνγκα, Γιάκα Μπλάζιτς, Κιμ Τίγι, Ιλιμάν Ντιόπ

Η δικιά μου αγαπημένη Μπασκόνια έρχεται ανανεωμένη, όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στο έμψυχο δυναμικό. Δεν αναμένεται να δούμε κάτι διαφορετικό, καθώς ο Αλόνσο είναι προπονητής που πρεσβεύει αυτό το dynamic up tempo που παρουσίασε ο Ιβάνοβιτς στια αρχές του 2000. Οι προσθήκες που έκανε δείχνουν ότι θέλει απλά να βάλει περισσότερο βάθος και να βασιστεί στην second unit, κάτι που δεν είχε τα τελευταία χρόνια.

Το κλειδί στην Βιτόρια φέτος ανάγεται στο δίδυμο Λάρκιν/Μπαρνιάνι. Αυτοί οι δύο παίκτες έχουν την δυνατότητα να ανεβάσουν επίπεδο την Ισπανική ομάδα. Είμαι περίεργος να δω πως θα ανταπεξέλθει ο Λάρκιν απέναντι σε δυνατή physical άμυνα και πως θα κουμπώσει στο Ευρωπαϊκόστυλ παιχνιδιού. Για το παιχνίδι της Λαμποράλ πάντως είναι ταμάμ. Παίκτης που ανοίγει τον ρυθμό σε δευτερόλεπτα, ιδανικός τόσο σαν σκόρερ, όσο και στο μοίρασμα, για το τρανζίσιον αυτά. Βασίζεται περισσότερο στα κλεψίματα στην άμυνα, αν και μου αρέσει αυτό το refuse to lose που διαθέτει σύσσωμη η Μπασκόνια σε αυτό το ρόστερ. Και στα intangibles θεωρώ ότι θα βασιστεί ο κόουτς Αλόνσο, στο να μπορέσει να ενσωματώσει την σκληράδα μέσα στο ατομικό ταλέντο. ΟΜπαρνιάνι επιστρέφει μετά από χρόνια στην Ευρώπη σε μια από τις πιο ηχηρές μεταγραφές που πραγματοποιήθηκαν φέτος.

Αν παρακολουθήσετε το ρόστερ της Λαμποράλ θα παρατηρήσετε, ότι εντάχθηκαν παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτούς που έφυγαν. Το δυναμικό δίδυμο των Λάρκιν–Μπεμπουάέρχεται να αντικαταστήσει το περσινό των Άνταμς–Τέιμς. Σίγουρα το δεύτερο κερδίζει σε αθλητικότητα, αλλά θεωρώ ότι εφόσον δέσει το πρώτο θα είναι πιο λειτουργικό. Με προβληματίζει μόνο το γεγονός ότι και οι δύο είναι παίκτες ρυθμού, ενώ ο Γάλλος έδειξε σημάδια εμφανούς αναποτελεσματικότητας κάτω από πίεση. Αρκετά ασταθής. Πιστεύω ότι γι’ αυτό η απόκτηση Λουζείναι πολύ σημαντική. Ένα γκαρντ με σαφώς εξαιρετική αντίληψη για το παιχνίδι, σκληροτράχηλος αμυντικός που πιέζει αρκετά καλά, με καλοδουλεμένο upper body.

Η απόκτηση του ρούκι Τρέβορ Κούνεϊ με οψιόν ανανέωσης δείχνει ένα πράγμα και σε πιο πλαίσιο θέλει να κινηθεί ο Αλόνσο. Στο «2» υπάρχουν εξαιρετικοί floor spacers, ο Γιάκα Μπλάζιτς με αναβαθμισμένο ρόλο και ο Αμερικανός. Παρατηρόντας την ομάδα της Μπασκόνια δεν υπάρχουν άλλοι σπεσιαλίστες, οπότε αυτό που επιθυμεί ο Αλόνσο είναι αυτοί οι παίκτες να βρίσκονται κοντά σε slashers, ώστε να ανοίγουν διαδρόμους. Επίσης θεωρώ ότι ευελπιστεί σε σταθερή χρονιά τουΧάνγκα από την περιφέρεια για τον σκοπό αυτό, βέβαια αν καταφέρει να σταθεροποιήσει το τρίποντο άνω του 35%, τότε έχει φύγει ήδη για Αμερική. Για εμένα είναι ήδη ο πιο ολοκληρωμένος αμυντικός στην Ευρώπη.

Το «3» είναι το μοναδικό ψεγάδι και αυτό, γιατί μετά τον Χάνγκα δεν υπάρχει αξιόπιστος παίκτης πίσω του. Αφενός είναι ο Σεντεκέρσκις ο οποίος μαζί με τον Μπορτινιόν ήταν δανεικοί για να ψηθούν, αφετέρου ο Λιθουανός είναι πολύ μικρός για να ανεβάσει από τα δεκαοχτώ του στροφές.

Πιο πολύ θέλω να σταθώ στην θέση «5»… ο Βόιτμαν, αρκετά ελπιδοφόρος. Μέγεθος, πόδια, βλέπει γήπεδο. Και μαζί με τον Ντιόπ, θεωρώ ότι συνθέτουν ένα αρκετά καλό fit, σχετικά με τονΜπαρνιάνι, ο οποίος έχει όλα τα προσόντα να γίνει ο go to guy στην φρόντκορτ, γιατί όχι και όλης της Μπασκόνια.

Η Μπασκόνια πρόσθεσε βάθος σε ένα ρόστερ με συγκεκριμένους ρόλους, ώστε να αποδώσουν το στυλ παιχνιδιού των Βάσκων. Δύο scoring guards – ένας εκ των οποίων θα πάρει τον leading guard ρόλο- , ένας facilitator και δύο floor spacers στα γκαρντ. Όλοι είναι εξαιρετικοί στο ανοιχτό γήπεδο. Θα ήμουν αρκετά χαρούμενος με ένα ακόμη floor spacer πίσω από τον Χάνγκα, κάτι παρόμοιο μεΜπέρτανς.

Ένας all around F, που επίσης τρέχει εξαιρετικά το γήπεδο και το σημαντικό είναι μόνο να μείνει υγιής – Σενγκέλια – δίπλα στον πραγματικό blue collar παίκτη που ακούει στο όνομα Κιμ Τιλί. Αυτό διαθέτει η δεύτερη ομάδα κρούσης της φετινής Μπασκόνια. Τα  intangibles για να σπρώξουν τους starting-5 στην επιτυχία. Αν αυτή η ομάδα καταφέρει να μείνει υγιής και παρουσιάσει το μπάσκετ που επιθυμεί ο Αλόνοσο (κυρίως νοοτροπίας, ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης, με συνεχής εναλλαγές και κίνηση χωρίς μπάλα)και η δυάδα που θεωρώ κλειδιά να παίξει το μπάσκετ που μπορεί, τότε σίγουρα θα τερματίσει ψηλότερα.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Αγαπώ τις ομάδες που διατηρούν ορισμένες αρχές και καλουπώνουν τους νεοαποκτηθέντες πάνω σε αυτές και δεν αλλάζουν στυλ ανάλογα με τους παίκτες που παίρνουν. Η λατρεία της Μπασκόνιαγια τους Λατίνους κρατάει χρόνια και ο Λουζ το αποδεικνύει περίτρανα. Αυτό η σκληροτράχηλη,Λατινοαμερικάνη μαγκιά, τα  guts που έσπειραν με τα χρόνια οι Νοτσιόνι, Πριχιόνι…Ααυτή τη νοοτροπία θέλει να περάσει η Μπασκόνια εδώ και μια δεκαπενταετία.

Μπάμπεργκ – Στα ίδια βήματα

Πρόβλεψη: Θέση 11η

Key Player – Νίκος Ζήσης/Φαμπιέν Κοζέρ

Οι Γερμανοί, ελέω της επιτακτικής εντολής του προπονητή τους, άσκησαν βέτο σε όλους τουςΕυρωπαϊκούς κολοσσούς που έβαλαν μάτι στους παίκτες τους και μοναδικός απών από την περσινή επιτυχημένη χρονιά ήταν ο Γουαναμέικερ. Ο Τρινκέρι επιχειρεί να χτίσει μιαΜπάμπεργκ με μεγαλύτερο βάθος, θέτοντας υψηλότερους στόχους.

Το «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Λουίς Ολίντε, Βλάντιμιρ Βερεμέενκο, Μάοντο Λο, Φαμπιάν Κοζέρ
Έφυγαν: Μπράντλεϊ Ουάναμεϊκερ
Ανανέωσαν: Γιάνις Στρέλνιεκς, Ντάριους Μίλερ

Η Γερμανική ομάδα ήταν μια από τις εκπλήξεις της περσινής σεζόν. Το μπάσκετ που παρουσίασε και μερικές εμφατικές νίκες που πήρε, την έκαναν θελκτική στα μάτια του κόσμου. Το μπάσκετ που θέλει να παρουσιάσει και φέτος ο Ιταλός διαθέτει ποικιλία ball handlers-spacers-hustlers με το τελευταίο κυρίως να αποτελεί σήμα κατατεθέν της Γερμανικής εθνικότητας. Ο Ιταλός φέτος επέλεξε να στήσει την Μπάμπεργκ με παίκτες της γηραιάς ηπείρου, αφήνοντας στην άκρη τυχόνΑμερικανούς.

Η κίνηση ματ για τους Βαυαρούς δεν ήταν άλλη από την γάλλο γκαρντ, Φαμπιέν Κοζέρ, ο οποίος θεωρώ ότι έχει το πακέτο να πρωταγωνιστήσει σε αυτή τη Μπάμπεργκ πολύ περισσότερο απ’ ότι στη Λαμποράλ. Έχει το χώρο και κυρίως τον χρόνο να δώσει αυτά που μπορεί σε ένα σωματείο με πολύ αυστηρό προσανατολισμό και οργάνωση. Τα intangibles που κουβαλάει από τα πέτρινα χρόνια της Λαμποράλ, δένουν ιδανικά με την εμπειρία του Νίκου Ζήση, την εκρηκτικότητα του Λο και την εκτελεστική δεινότητα του Στρέλνιεκς. Ο Κοζέρ καταφθάνει σε έναν οργανισμό, όπου στηρίζεται αρκετά στο spacing και θεωρώ ότι το γεγονός ότι λειτουργεί ιδανικά σαν off guard θα του δώσει την δυνατότητα να αγωνίζεται με δύο οργανωτές δίπλα του. Εδώ πιστεύω ότι θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο ο Νίκος Ζήσης. Όντας στην πιο ώριμη φάση της ηλικίας του και με την απουσία Γουαναμέικερ, μπορεί να βγει μπροστά και να παίξει τον ρόλο του  leading guard που είχε πέρυσι ο Αμερικανός, στον οποίο είχε στηθεί κατά πολύ το παιχνίδι με split, όπως και το παιχνίδι αδύναμης πλευράς, κάτι για το οποίο φημίζεται. Με την διορατικότητα του, ο Ζήσηςθεωρώ ότι μπορεί να προσφέρει τόσο σαν facilitator, όσο και σαν PnR guard. Έχοντας βέβαια και έναν εξαιρετικό PnR C για να το εφαρμόσει, τον Τάις.

Ο ρούκι, Λο μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό iso threat σε αυτή την spacing ομάδα που επιχειρεί και φέτος να στήσει ο Ιταλός. Ο Γερμανός καταφθάνει από το Κολούμπια… καλό μέγεθος, πολύ καλός σουτέρ θέσης και μετά από ντρίμπλα, ενώ σημαντικό το ότι οργανώνει μέσα από drive and dish καταστάσεις. Κανείς άλλος γκαρντ δεν έχει την δυνατότητα στο 1v1, όπως την έχει ο Λο. Άρα αν υποθέσουμε ότι ο Κοζέρ μπορεί να αποτελέσει το close out threat του Τρινκέρικαι ο Στρέλνιεκς τον floor spacer που επιθυμεί για την θέση «1», τότε έδεσε το γλυκό και περιμένουμε να το δούμε στην πράξη.

Η θέση «3» είναι καπαρωμένη από ένα παιδί που έκανε εξαιρετική χρονιά πέρυσι. Γενικότερα, ηΜπάμπεργκ είναι ομάδα στηριγμένη στο  3&D και ο Ντάριους Μίλλερ είναι το κλασσικότερο παράδειγμα. Έχοντας πλάι του τους Κοζέρ, Στάιγκερ και Χέκμαν καταλαβαίνετε την διάσταση που δίνει στο spacing ο Άντρέα Τρινκέρι και γιατί επιθυμεί να ανοίγει το γήπεδο με σωστό βάθος. Αυτό που θεωρώ θα δούμε πολύ και φέτος είναι υπερφόρτωση πλευρών για extra πάσα, που συνεπάγεται με γρήγορη κυκλοφορία και ήταν το κλειδί για να νικήσει τον Ολυμπιακό δύο φορές. Αρκετό παιχνίδι αδύναμης πλευράς μετά από flare screens και split, που θα καθοδηγηθεί από τον μετρ του είδους, Νίκο Ζήση, και γενικότερα καταστάσεις που θα επιτρέπουν αρκετά το μακρινό σουτ, κατά την διάρκεια του αγώνα.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Αυτό που θεωρώ εγώ ότι θέλει να έχει ο Τρινκέρι είναι ομοιογένεια και να μην αλλάζει καθόλου το στυλ παιχνιδιού κατά τις αλλαγές. Ο Λο είναι παίκτης που φέρνει αρκετά στον Στρέλνιεκς σε εκτέλεση και δημιουργία, ενώ ο Βερεμίνκο είναι μια πιο δυνατότερη εκδοχή του Ραντόσεβιτς.

Νομίζω ότι η δυάδα Τάις–Μέλλι θα παίξει σημαντικό ρόλο φέτος για την διατήρηση του μπάσκετΤρινκέρι σε υψηλό βαθμό και αυτό γιατί ο Ιταλός στηρίζεται στο mental toughness των δύο φόργουορντ-σέντερ. Είναι εξαιρετικό το impact που έχει ο Μέλλι στην άμυνα και στο ριμπάουντ της ομάδας, ενώ είμαι περίεργος να δω αν θα διατηρήσει τις ασσίστ του σε υψηλά νούμερα.

Μιλάνο – Ναι μεν… αλλά!

Πρόβλεψη: Θέση 12η

Key Player – Ρακίμ Σάντερς

Καλές μεταγραφές και καλή στελέχωση για μια ομάδα που πάντα έχει υψηλούς στόχους,  για την μοναδική εκπρόσωπο της Ιταλίας στην κορυφαία διοργάνωση. Ο Ρέπεσα επιστρέφει μετά από χρόνια στην Ιταλία για να δημιουργήσει ένα εκρηκτικό επιθετικά σύνολο.

Το «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Νταβίντε Πασκόλο, Αουντού Αμπάς, Ζόραν Ντράγκιτς, Σιμόνε Φοντέκιο, Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, Ρίκι Χίκμαν, Αντρέα Λα Τόρε
Έφυγαν: Εστέμπαν Μπατίστα, Τσαρλς Τζένκινς, Όλιβερ Λαφαγιέτ
Ανανέωσαν: Κρούνοσλαβ Σιμόν, Μπρούνο Τσερέλα, Ρακίμ Σάντερς

Ναξεκινήσουμε από τα στραβά, προτού σας δώσω μια οπτική της Ιταλικής ομάδας φέτος. Είναι ομάδα με περίσσειο επιθετικό ταλέντο, όπου στερείται ωστόσο intangibles σε μεγάλο βαθμό, διαθέτοντας μικρό mobility/versatility/defensive focus. Είναι ομάδα καλοζυγισμένη, με ρόλους και είναι κάτι που έχω να δω χρόνια στην Ιταλία, όπου μετά την τελευταία κορυφαία εκπρόσωπο –Σιένα – όλες οι υπόλοιπες στερούνταν ορθής νοοτροπίας και στελέχωσης. Το κυριότερο ψεγάδι στις Ιταλικές ομάδες ήταν η έλλειψη παικτών από τον τόπο τους και γι’ αυτό θεωρώ ότι θα παίξουν σημαντικό ρόλο οι Πασκόλο και Τζεντίλε στην φετινή πορεία. Γι’ αυτό ευχαριστήθηκα πέρυσι τηνΤρέντο με τον αγαπημένο μου Ντιέγκο Φλακαντόρι να κάνει το step up.

Αυτό που μου αρέσει στην φετινή Μιλάνο είναι η αλληλουχία στις θέσεις. Το γεγονός ότι υπάρχουν παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αυτό που λείπει είναι περισσότεροι παίκτες σαν τον Ράκιμ Σάντερς με καθαρά 3&D χαρακτηριστικά ή με υψηλότερο impact στην άμυνα. Δεν έβαλα τυχαία τον MVP των τελικών ως κλειδί για την φετινή Μιλάνο. Ο Σάντερς είναι ένα παιδί που έβαλα αρκετά κιλά την τελευταία διετία και παραμένει ένας εξαιρετικός σκόρερ, αλλά και πολύ καλός στην άμυνα στην μπάλα. Επίσης δεν υπάρχει κανένας defensive stopper στην ομάδα τηςΑρμάνι και δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο Χίκμαν αποκτήθηκε για να έχει αυτό τον ρόλο που είχε στηνΦενέρμπαχτσε. Αφενός, αυτός ο ρόλος θα δοθεί στον Τσερέλα, αφετέρου – παρότι μπορεί να ασκήσει πίεση αρκετά καλά – δεν έχει τα πόδια για ένα τέτοιο ρόλο καθαρά. Το κακό για την θέση «1», βρίσκεται στο ασταθές σουτ που διαθέτουν οι Τσιντσιαρίνι, Χίκμαν και Καλνιέτις. ΣτονΚαλνιέτις, ο Ρέπεσα θεωρώ ότι θα επιχειρήσει να χτίσει το PnR παιχνίδι που έχει στο μυαλό του με τον ΜακΛίν, στον Χίκμαν θα δώσει ένα pace changer ρόλο, ενώ ο facilitator g πάει στο αιώνιο ταλέντο, Αντρέα Τσιντσιαρίνι. Είπαμε, αρκετά δομημένοι ρόλοι, κάτι που κάνει πολύ θελκτικό το φετινό πακέτο της Ιταλικής ομάδας.

Ο Ζόραν Ντράγκιτς επιθυμεί, μετά το κακό πέρασμα από την Ρωσία, να βρει την Ιθάκη του στοΜιλάνο και θεωρώ ότι έχει και τα φόντα και το χώρο να αναπτυχθεί ξανά. Θέλει θερμές περιοχές και θέλει προπονητές να του δώσουν ξεκάθαρο ρόλο. Δεν είναι τυχαίο ότι χάθηκε μέσα στο συνονθύλευμα της περσινής Χίμκι. Είναι σίγουρα ο καλύτερος αμυντικός για να πιέσει μπάλα, έχει τα πόδια και τη σωματοδομή να το κάνει, αλλά χρειάζεται να του δοθεί κίνητρο. Αυτό που στερήθηκε φέτος ο Ντράγκιτς ήταν κυρίως η νοοτροπία του «παίζω όσα λεπτά και αν αγωνιστώ σε φουλ ρυθμούς» και δυστυχώς τόσο πέρυσι, όσο και στο ΝΒΑ δεν καλλιέργησε αυτή τη νοοτροπία.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Ο Σιμόν θεωρώ ότι είναι ο μοναδικός floor spacer αυτής της ομάδας και ένας παίκτης με φοβερή ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια σε catch ‘n shoot καταστάσεις. Σταθεροποίησε το σουτ, κυρίως μέσα από συνεχή κίνηση και στήσιμο στα φτερά και είναι κάτι που θα του δώσει ενεργό ρόλο και φέτος στο Μιλάνο και παρά την παρουσία Ντράγκιτς και Τζεντίλε μπροστά του. Το είδαμε και με τονΠέτροβιτς, ότι μπορεί να παίξει ρόλο initiator και να παίξει το PnR καλύτερα και από γκαρντ, αν και προσωπικά τον θεωρώ shot first και περισσότερο η αντίληψη για το παιχνίδι τον βοηθάει στην οργάνωση του παιχνιδιού. Από εκεί και έπειτα η φρόντκορτ, ενώ είναι εξαιρετική επιθετικά, θεωρώ ότι χάνει αρκετά τόσο σε athleticism, όσο και στο αμυντικό κομμάτι. Ο Ραντούλιτσα έχει ιδανικό συμπλήρωμα επιθετικά τον ΜακΛίν, αλλά λείπει ένας blue collar type C να παίξει ρόλο του αμυντικού καταστροφέα, για να μπορέσω να δω πιο θετικά αυτή την ομάδα. Το ίδιο ισχύει και στο «4», όσο και αν τρέφω συμπάθεια για τους Πασκόλο και Ματσβαν.

Γαλατασαράι – Θα δέσει το γλυκό;

Πρόβλεψη: Θέση 13η

Key Player – Ρας Σμιθ

Η Τουρκική ομάδα μάζεψε πολύ ταλέντο φέτος, με ένα ρόστερ που μπορεί να κάνει ζημιές. Μεγαλύτερο ερωτηματικό αποτελεί για το πώς θα μπορέσει να δέσει αυτό το σύνολο.

To «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Νέναντ Κρστιτς, Όστιν Ντέι, Τζον Ντίμπλερ, Άλεξ Τάιους, Ντιόν Τόμπσον, Τζάστιν Ντέντμον, Ορχάν Χατσίγιεβα, Ρας Σμιθ, Καν Κορκμάζ
Έφυγαν: Έρικ ΜακΚόλουμ, Στεφάν Λάσμε, Ντούσαν Τσαντεκίν, Ντόγκουκαν Σάνλι, Κάλεμπ Γκριν, Κέρτις Τζέρελς, Τσακ Ντέιβις
Ανανέωσαν: Σινάν Γκιουλέρ, Μπλέικ Σιλμπ, Γκοκσενίν Κοκσάλ

Η ομάδα από την Κωνσταντινούπολη επένδυσε πολλά φέτος στο ατομικό ταλέντο. Ο Αταμάνψάχτηκε πολύ και έφερε ότι πιο ποιοτικό και προσιτό μπορούσε, κυρίως με παίκτες που επέστρεψαν ή ήρθαν πρώτη φορά από Αμερική. Η Τουρκική ομάδα διαθέτει πλήρες ρόστερ, στο επιθετικό κομμάτι τουλάχιστον. Θέλεις scoring guards; Sniper shooter; 3&D; Above the rim; Διαθέτει τα πάντα. Αυτό που φοβάμαι ότι θα συμβεί σε αυτή την ομάδα, είναι αυτό που παθαίνουν οι Τουρκικές ομάδες γεμίζοντας παίκτης χωρίς ξεκάθαρο ρόλο και γι’ αυτό μπερδεύονται (βλ. περσινή Νταρουσάφακα). Αυτές οι ομάδες λοιπόν, είναι ικανές για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο. Δυστυχώς η Γαλατασαράι γέμισε πολλούς παίκτες που δύσκολα θα επωμιστούν τον ρόλο του role player και αυτό μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Ενώ έχει πάρα πολλές λύσεις επιθετικά, δεν ξέρω ποιος θα θελήσει να χαλάσει τα νούμερά του για να λερώσει τα χέρια του στην άμυνα. Τα intangibles και το blue collar λείπουν από αυτή την ομάδα, που παρόλα αυτά διαθέτει πάρα πολύ το versatile στοιχείο, από το «1», μέχρι το «5».

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Ο Ρας Σμιθ είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει την διαφορά και θεωρώ ότι πάνω στο δίδυμοΝτέντμον και Σμιθ θα στηριχτεί η περιφέρεια της Γαλατά. Δύο scoring guards, πολύ πιο versatile και εκρηκτικός ball handler ο Σμιθ, καλύτερος σουτέρ ο Ντέντμον. Το θέμα είναι να μπορέσουν να συνυπάρξουν και ποιος θα παίξει τον ρόλο του off guard. Ο Σμιθ ήταν ανέκαθεν ασταθής σουτέρ, άρα θεωρώ ότι τον ρόλο του spacer σε αυτή τη δυάδα, θα μπορούσε να παίξει ο έτεροςΑμερικανός υπό συνθήκες. Ο Κορκμάζ μπορεί να παίξει τον ρόλο facilitator, αλλά… «κόβω» αρκετά δύσκολο με τους δύο Αμερικανούς σκόρερ μπροστά του να βρει χρόνο. Κάτι παρόμοιο με τονΚοξάλ, αρκετά καλός σουτέρ θέσης.

Από εκεί και έπειτα η έλευση Ντίμπλερ και η υπερφόρτωση στην θέση «3», δίνει στον Αμερικανότα κλειδιά της θέσης «2», δίπλα στον βετεράνο Σινάν Γκιουλέρ, τον κορυφαίο περιφερειακό αμυντικό αυτής της ομάδας. Ο τελευταίος θα μπορούσε να επωμιστεί τον ρόλο του defensive stopper, αλλά μην ξεχνάμε ότι τα χρόνια πέρασαν και δεν διαθέτει πλέον τα πόδια. Πιο πολύ, αυτό το veteran leadership που κουβαλάει με τα χρόνια. Ο Ντίμπλερ είναι ένας εκ των δύο sniper που διαθέτει αυτή η ομάδα και θεωρώ ότι θα χτιστεί τόσο σε αυτόν, όσο και στον έτερο σουτέρ-διαβήτη, Όστιν Ντέι, αναφορικά με το spacing που επιθυμεί να εισαγάγει ο Αταμάν. Μίτσοβ καιΣιλμπ, θεωρώ ότι θα πάρουν την μερίδα του λέοντος από την θέση «3», με τον δεύτερο να κατεβαίνει αρκετά και στο «1», έχοντας ρόλο initiator. Μην ξεχνάμε ότι είναι εκ των καλυτέρων point forward στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Ο Πρέλτζιτς θα επιχειρήσει να κουμπώσει ανάμεσα σε αυτή τη δυάδα και να έχει υψηλότερο ρόλο, από αυτόν που είχε στην Νταρουσάφακα. Δυστυχώς πρόκειται για αρκετά «τεμπέλη» παίκτη, ποτέ δεν δικαίωσε την εμπιστοσύνη του Ζοτς. Το «4» μου αρέσει αρκετά, καθώς υπάρχει αυτή η two way νοοτροπία. Αφενός ο καθαρά faceup versatile stretch-4 στο πρόσωπο του Όστιν Ντέι και από την άλλη ο back to basket λιγότερο mobile, αλλά πιο σκληροτράχηλος, Ντιόν Τόμπσον. Η ίδια λογική οδηγείται και στην θέση «5» για την Γαλατά, με τον seven footer, Τίμπορ Πλάις, και τον mobile undersized C, Άλεξ Τάιους. Γενικότερα, η Γαλατά φαίνεται ότι επιχειρεί να στηριχθεί στο two way, ώστε να γίνει πιο flexible κάτω από οποιαδήποτε κατάσταση. Το ζήτημα είναι ότι παρότι διαθέτει δύο leading point guards, πόσο θα καταφέρουν να διατηρήσουν το μυαλό καθαρό, αφού και οι δύο στηρίζονται στο ένστικτο. Ίσως εκεί ποντάρει στην νοοτροπία των Μίτσοβ και Σίλμπ, όπως και στον ατσάλινο χαρακτήρα του Σινάν Γκιουλέρ. Γενικότερα, πιστεύω ότι υπάρχουν τα όπλα, υπάρχει η θέληση, το σημαντικό είναι να γίνει ομάδα. Η άμυνα είναι ένα καίριο ζήτημα. Αφενός έχει κάνει εξαιρετική δουλειά για να υποστηρίξει big lineups κοντά σε 6ft point guards, αφετέρου η προσήλωση που έδωσε σε παίκτες μόνο με επιθετικό ταλέντο, ίσως στερήσει το κάτι παραπάνω.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Ζάλγκιρις Κάουνας– Πιστεύοντας στο όνειρο

Πρόβλεψη: Θέση 14η

Key Player  – Μπροκ Μότουμ

Αν ψάχνετε μια από τις πιο καυτές έδρες που επανδρώνεται κυρίως από γηγενείς παίκτες, τότε θα αναζητήσετε μια στην Σερβία και μια στην Λιθουανία. Ο «Σάρας» έχει μια ομάδα μόνο δικιά του και το παρκέ θα είναι καθρέπτης.

To «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Λέο Βέστερμαν, Κέβιν Πάνγκος. Αρτούρας Μιλάκνις, Αουγκούστο Λίμα (δανεικός)
Έφυγαν: Κάσπαρς Βετσβάγκαρας, Όλιβιε Χάνλαν, Τζερόμ Ραντλ, Ίαν Βουγιούκας, Βένε Σιμ Σάντερ, Μαρτίνας Πότσιους, Μαρτίνας Σάιους
Ανανέωσαν: Ρενάλντας Σεϊμπούτις, Ρομπέρτας Γιαβτόκας, Εντγκάρας Ουλανόβας, Μπροκ Μότουμ

Ο Γιασικεβίτσιους επένδυσε πολλά φέτος στην περιφέρεια και συγκεκριμένα στην τριάδα των άσσων που επανδρώνεται από τους Πάνγκος, Λεκαβίτσιους και Βέστερμαν. Ο «Σάρας»αρέσκεται η ομάδα του να μπορεί να ελέγχει τον ρυθμό και συγκεκριμένα σε γκαρντ που μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες απειλής με την μπάλα στα χέρια. Ο Βέστερμαν είναι το ψηλό γκαρντ εξαιρετικός στο PnR, σίγουρα παίκτης με πλήρες πακέτο, αν καταφέρει να σταθεροποιήσει και το σουτ, θα έχει θέση σε καλύτερη ομάδα. Όσο μπόι λείπει στον Λεκαβίτσιους, άλλο τόσο γρήγορος είναι. Αρκετά καλός σουτερ, σίγουρα το τρανζίσιον αποτελεί σήμα κατατεθέν. Ο Κέβιν Πάνγκος, είναι σίγουρα ο καλύτερος οργανωτής μισού γηπέδου αυτής της ομάδας και ο καλύτερος σουτέρ. Άρα βλέποντας τους 3 ball handlers αυτής της ομάδας, βλέπουμε ότι συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο και μπορούν να αγωνιστούν μαζί, ακόμη και σε σχήμα με 3 γκαρντ, δεδομένου ότι υπάρχει λειψανδρία στην θέση «3», μετά τον Ουλανόβας.

Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η Ζάλγκιρις υπέγραψε δύο διεθνείς Λιθουανούς και κάπως έτσι να στηριχθεί στους γηγενείς παίκτες της. Θεωρώ τον Μιλάκνις από τους κορυφαίους σουτέρ θέσης στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το  timing, η εκτέλεση και η ψυχρότητα είναι κάτι απίστευτο για ένα παίκτη που θα μπορούσε να αποτελεί παίκτη ρόλων σε top ομάδα, άρα καταλαβαίνουμε ότι ο ρόλος του στην Λιθουανία θα είναι αρκετά πιο αναβαθμισμένος. Ο Σειμπούτις είναι ο παίκτης στον οποίο μπορεί να στηριχθεί ο Γιασικεβίτσιους, όντας ένα έμπειρο γκαρντ, που παραμένει ακόμη εξαιρετικός σκόρερ. Θεωρώ ότι αν υπάρχει ένας παίκτης που μπορεί να αποτελέσει τον 4^thquarter go to guy, αυτός είναι ο Λιθουανός γκαρντ.

Θεωρώ ότι ο Μιλάκνις δίνει αρκετή βοήθεια στον Ουλανόβας και είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που έκανε ο Ρίβερς στον Παναθηναϊκό. Ο Μιλάκνις ήρθε να συμπληρώσει τον Ουλανόβας και όχι το αντίθετο. Από εκεί και πέρα, είναι στο χέρι του αγαπημένου παιδιού του «Σάρας» για το αν θα καταφέρει να ανοίξει τα φτερά του και να γίνει σταθερός. Το θετικό είναι ότι ο Μιλάκνις δεν είναι ο παίκτης που χρειάζεται ρυθμό και δεν πρόκειται να «κάψει» τον Ουλανόβας, αντιθέτως θα του προσφέρει ηρεμία να αναπτυχθεί. Πιστεύω ότι θα κάνει το step up πάντως…

Το κλειδί για την φετινή Ζαλγκίρις, εκτός από την firepower περιφέρεια που έστησε οΓιασικεβίτσιους, θαρρώ πως βρίσκεται στο πρόσωπο του Μπροκ Μότουμ. Έναν παίκτη από τον οποίο περιμένει πολλά ο κόουτς της Ζάλγκιρις και φυσικά από την απόδοσ;h του θα κριθούν αγώνες. Το θέμα είναι ότι ο Γιανκούνας του προσφέρει την ίδια ηρεμία που προσφέρει και οΜιλάκνις στον Ουλανόβας. Στα ψυχικά χαρακτηριστικά πιστεύω ότι θα χτιστεί η φετινήΖαλγκίρις. Μental toughness, agressiveness… Αυτές οι δύο λέξεις που ανήκουν στον χαρακτήρα του Μότουμ, εκεί πιστεύω ποντάρει ο Γιασικεβίτσιους. Ο Μότουμ είναι σε ένα οργανισμό που μπορεί να αναπτύξει το παιχνίδι, τόσο σε σωματικό, όσο και πνευματικό επίπεδο. Από τα 25λεπτα, στα 15λεπτα… Είναι κάτι που θα βιώσει και φέτος, μέχρι να σταθεροποιηθεί ή να δείξει ότι μπορεί να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Φέτος πραγματικά θα δείξει αν είναι ένα leading PF ή απλά ένας παίκτης ρόλων.

Για το πολεμικό mentality του Μότουμ, όπου πάνω σε αυτό συνοψίζεται η φετινήΖαλγκίρις… Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στη θέση «5» και συγκεκριμένα στους Λίμα καιΚαβαλιάουσκας. Ο δεύτερος αφενός προσφέρει τον διεθνή Λιθουανό που έψαχναν στηνΖάλγκιρις, αφετέρου είναι ένα δυνατό παιδί, παίρνει πολύ καλές θέσεις, βάζει δυναμικά το σώμα του στο ποστ και είναι μαχητής. Ο πιο versatile/αθλητικός τύπος σε αυτή την ομάδα ακούει στο όνομα του Αογκούστο Λίμα. Ένα παιδί που φτάνει πολύ ψηλά αναφορικά με την άμυνα. Πολύ καλό timing στα μπλοκ και φέρνει στην «κρύα» Λιθουανία μια φλογερή Λατινοαμερικάνικη «μαγκιά». Από αυτά τα intangibles θα ζήσει φέτος η ομάδα του «Σάρας». Είναι δεδομένο ότι στερείται ταχύτητας. Αρκετά δυνατή σε physical επίπεδο, αλλά στειρείται τα πόδια που είναι απαραίτητα σήμερα.

Ερυθρός Αστέρας – Στο ίδιο μοτίβο

Πρόβλεψη: Θέση 15η

Key Player – Μάρκο Σιμόνοβιτς

Αρκετές απώλειες, μηδαμινές προσθήκες, ένα σύνολο που και φέτος θα στηριχτεί αρκετά στον παράγοντα έδρα.

To «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Τσαρλς Τζένκινς, Όγκνιεν Κούζμιτς
Έφυγαν: Μάικ Τσίρμπες, Κουίνσι Μίλερ, Τάρενς Κίνσεϊ
Ανανέωσαν: Ντέγιαν Ράντονιτς (C), Μάρκο Σιμόνοβιτς, Νέμανια Ντάνγκουμπιτς

Το έχει δείξει και στα φιλικά, είναι ο παίκτης που θα πάρει τα μεγάλα σουτ και θα βγει μπροστά. O λόγος για τον Μάρκο Σιμόνοβιτς. Δυστυχώς, ο Ερυθρός Αστέρας δεν προτίμησε το Αμερικάνικοστοιχείο και πέρα από τον επαναπατρισμό του Τζένκινς δεν έκανε κάτι αξιόλογο από άποψη recruiting. Αυτό που μου βγάζει ο Ερυθρός Αστέρας είναι μια αντίστοιχη Παρτίζαν, όταν επέλεξε να στηριχθεί στο εγχώριο υλικό. Όταν όμως μιλάμε για επίπεδο Euroleague, τότε τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μου θυμίζει μια αντίστοιχη Ζαλγκίρις, ωστόσο οι Λιθουανοί είναι αρκετά πιο ξεκάθαροι στους ρόλους και το μπάσκετ που θα παρουσιάσουν. Ομάδα που θα βασιστεί σε παράγοντες όπως η έδρα και τα intangibles καθαρά. Δεν έχει τα εργαλεία να στηρίξει το παιχνίδι του PnR που λατρεύει ο Ράντονιτς και ούτε υπάρχει ο καθαρός post player για να κάνει ότι έκανε πέρυσι με τον Ζίρμπες. Αν ο PnR C βρέθηκε στο πρόσωπο του, τότε έκαναν ένα τεράστιο λάθος.

Είναι δεδομένο ότι αποκτήθηκε για starter C και ότι θα έχει πολύ μεγαλύτερο impact στο παιχνίδι του Ερυθρού Αστέρα, δεδομένου ότι ήρθε σε οργανισμό της πατρίδας του και τον πιστεύουν πάρα πολύ. Φέτος θα δείξει αν πραγματικά μπορεί να επωμιστεί υψηλότερο ρόλο από αυτόν του blue collar C. Ο Γιόβιτς χρειάζεται ένα καθαρό PnR C για να στηρίξει το αγαπημένο του παιχνίδι και δεδομένου ότι δεν υπάρχουν πολλοί spacers σε αυτή την ομάδα του Ευρθρού Αστέρα (πληνΣιμόνοβιτς), ενδεχομένως θα βλάψει το χρυσό πόιντ γκαρντ του Βελιγραδίου. Νομίζω ότι οΡάντονιτς περιμένει αρκετά από τους Ντάνγκουμπιτς, Γκούντουριτς σαν weak side threats και θα στηριχτεί πολύ στο παιχνίδι αδύναμης, δεδομένου και της ικανότητας του Γιόβιτς. Νομίζω ότι ο Ντάνγκουμπιτς είναι πιο έτοιμος σαν αθλητής, αρκετά πιο έξυπνος ο Γκούντουριτς. Πρέπει να σταθεροποιήσουν το τρίποντο κοντά στο 40% για να μπορέσει να γίνει πιο απειλητικός ο ΕρυθρόςΑστέρας.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Από εκεί και έπειτα, στηρίζει αρκετά στο prospect που ακούει στο όνομα Λούκα Μίτροβιτς και αν είναι υγιής μπορεί να προσφέρει, ειδικά αν θυμηθούμε την προπερασμένη σεζόν, όπου ήταν από τις εκπλήξεις. Νομίζω ότι η άμυνα θα είναι το κλειδί για την ομάδα του Ράντονιτς. Νέα παιδιά, πόδια, πίεση σε όλο το γήπεδο και με την δύναμη της έδρας, κάπως έτσι θα χτυπάει φέτος οΕρυθρός Αστέρας. Έχασε σημαντικούς παίκτες που έβγαιναν μπροστά στα δύσκολα όπως οι Μίλερκαι κυρίως ο Κίνσεϊ. Το να μην τους αντικαταστήσει θα κάνει κακό από την άποψη, ότι… καλοί οι γηγενείς νεαροί παίκτες που θα παίζουν με πάθος, αλλά όταν σφίξουν τα λουριά θα χρειαστεί από τους veteran leaders Μπιέλιτσα και Σιμόνοβιτς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Μπορούν;

Ούνιξ Καζάν – Θα αντέξει στην πίεση της Euroleague;

Πρόβλεψη: Θέση 16η

Key Player – Κιθ Λάνγκφορντ

Ιδού η απορία. Ομάδα χτισμένη πάνω στον βετεράνο πλέον, Κιθ Λάνγκφορντ. Τι άλλαξε οΠασούτιν από πέρυσι; Λίγα πράγματα. Εδώ είναι Euroleague και μπορεί να διαθέτει δυνατότερα ονόματα από Ζαλγκίρις και Ερυθρό Αστέρα, αλλά στερείται σε μεγάλο βαθμό την σκληράδα και την ενέργεια που παίρνουν από τις καυτές έδρες τους.

To «πάρε-δώσε»

Ήρθαν: Κότι Κλαρκ, Πάβελ Αντίποφ, Αλεκσάντρ Καρπούκιν, Εβγκένι Βορόνοφ, Βλάντισλαβ Γεβστάφε
Έφυγαν: Βαλερί Λικχοντέι, Πετρ Γκουμπάνοφ, Αρτούρας Μιλάκνις
Ανανέωσαν: Λατάβιους Ουίλιαμς, Κιθ Λάνγκφορντ, Κίνο Κόλομ, Εβγκένι Πασούτιν (C), Κώστας Καϊμακόγλου, Βλάντιμιρ Πάνιν

Κιθ Λάνγκφορντ. Ο μοναδικός franchise player αυτού του σωματείου, το leading guard που θα σώσει μερικές βραδιές της Ρωσικής ομάδας. Ας ξεκινήσουμε από αυτό που θυμάμαι από το φιλικό με τον Παναθηναϊκό. Ομάδα αρκετά άναρχη, παίζει πολύ Pick ‘n Roll τόσο με Πονκρασόβ, όσο και με Κολόμ και μετά από επιθετικό ριμπάουντ βιάζεται. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μετά από αρκετά ριμπάουντ του Παραχούσκι να γίνεται τρίποντο αμέσως μετά την πρώτη πάσα. Σαν ομάδα δεν διαθέτει κανένα κλασσικό σουτέρ και γι’ αυτό αρέσκεται να περνάει την μπάλα μέσα όπου υπάρχει ο Παραχούσκι, ο πλέον καλός bruiser που διαθέτει αυτή η ομάδα. Από τα πιο δυνατά κορμιά που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια, νομίζω ταμάμ για Ελληνική ομάδα.

Έπειτα υπάρχει αυτός ο μικρός δαίμονας, ο Κολόμ που είναι από τους πιο συμπαθείς πασέρ στοΕυρωπαϊκό μπάσκετ. Πολύ καλός σε καταστάσεις PnR, διαβάζει αρκετά καλά τις άμυνες, αλλά μέτριος επιθετικά και επιρρεπής στα λάθη. Μου θυμίζει πάρα πολύ την περίπτωση Ξανθόπουλου. Όταν λοιπόν στην θέση «1», υπάρχουν δύο facilitator με κακό σουτ, τότε το πράγμα μπερδεύεται. Δεν ήταν τυχαίο το under και στους δύο αυτούς παίκτες. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υπάρχει σύγκριση του Κολόμ με τον γκαρντ του Άρη, απλά μιλάμε για επίπεδο Euroleague εδώ. Ταλέντο έχει, για βασικό playmaker δεν είναι. Η ανορθογραφία στην θέση «1», διορθώνεται αρκετά στην θέση «2», όπου ο καθαρός σκόρερ Λάνγκφορντ, έρχεται να συναντήσει τον Βορόνοβ, τον παίκτη για όλες τις δουλειές και που ενδεδειγμένα θα αποτελέσει τον defensive stopper στα γκαρντ. Ένας παίκτης ειδικών αποστολών. Ενέργεια, μεγάλα άκρα. Πάει πολύ για το κλέψιμο.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Στο «3» υπάρχει ο Κλαρκ, ένα παιδί πολύ αθλητικό που συνθέτει 3&D στοιχεία πάνω του. Εξαιρετικός αμυντικός, πολύ ενέργεια τον είχα «βλεφαριάσει» από το Ισραήλ πριν χρόνια. Αν μπορέσει να μείνει σταθερός στο τρίποντο και βγάλει την κλασσική ενέργεια σε άμυνα και ριμπάουντ, τότε θα μπορέσει να αποτελέσει από τις αναμενόμενες εκπλήξεις. Είναι από τους παίκτες, που πιστεύω μπορούν να βγουν μπροστά από αυτό το σύνολο. Η φρόντκορτ μου αρέσει αρκετά για τον πολυδιάστατο χαρακτήρα της. Μάρκο Μπάνιτς για σκορ και ριμπάουντ μέσα,Καϊμακόγλου για ριμπάουντ και σκορ από την περιφέρεια. Ουίλιαμς, ένας παίκτης πολύ γρήγορος, τρομερό μέγεθος, έχει βάλει πολλά κιλά για να είναι στη θέση «5». Εξαιρετικός στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη γι’ αυτό και κολλάει ιδανικά με τον Κολόμ. Το ιδανικό ταίριασμα στο PnR.

Γενικά, αυτό που περιμένω από την Ούνιξ είναι μικρά ξεσπάσματα από συγκεκριμένους παίκτες. Ομάδα χωρίς αντίκτυπο, χάνει εύκολα την επαφή με το σκορ και δεν διατηρεί τις διαφορές της. Πρόβλημα στην νοοτροπία; Εγώ βλέπω αμυδρά intangibles, αν και οι ρόλοι είναι αρκετά πιο σαφή από της Γαλατά για παράδειγμα.