Οι άνθρωποι που ανήγαγαν τον ΠΑΟ σε “τρόπο ζωής”!

Πάντα πίστευα πως ο Παναθηναϊκός είναι υπεράνω κάθε προσώπου, είτε αυτό πρόκειται για παίχτη, είτε για προπονητή, είτε για πρόεδρο ή οποιοδήποτε διοικητικό στέλεγχος. “Οι παίχτες φεύγουν κι έρχονται, αλλά η ομάδα μένει”, ήταν τα λόγια του Δημήτρη Διαμαντίδη στη προχθεσινή μεγαλειώδη εκδήλωση του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Σίγουρα δεν έχει άδικο, ωστόσο η ίδια η γιορτή στην οποία αναφέρθηκε η συγκεκριμένη ατάκα από τον αρχηγό του “Τριφυλλιού”, έχω την εντύπωση ότι τον αναιρεί μερικώς, καθώς είδαμε πως υπάρχουν κάποια πρόσωπα, που όχι μόνο μπορούν να σταθούν δίπλα στο έμβλημα του μεγαλύτερου ελληνικού συλλόγου, αλλά μπορούν να καυχιόνται πως το έχουν σηκώσει πολύ ψηλά, ψηλότερα ενδεχομένως απ΄ότι θα βρισκόταν αν αυτοί δεν υπήρχαν.

Και όταν αναφέρομαι στο πόσο “ψηλά” βρίσκεται ένας σύλλογος, δεν εννοώ απαραίτητα τους τίτλους και τις επιτυχίες, αλλά τον τρόπο που αυτός συνδέεται με τον κόσμο του, την ιστορία του και γενικότερα ολόκληρο το περιβάλλον του. Ο Παναθηναϊκός έχει την τύχη να διαθέτει δεκάδες χιλιάδες υποστηρικτές, που γι΄αυτούς η ομάδα δεν είναι ένα χόμπι ή ένα ευχάριστο διάλειμμα μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Είναι γι΄αυτούς ένα κομμάτι της ζωής τους ή αν προτιμάτε ένας τρόπος ζωής, που όποιος δεν τον ασπάζεται είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσει αυτή την “τρέλα” που υπάρχει για έναν σύλλογο που δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα το χειροπιαστό, παραμόνο χαρές και λύπες.

Είμαι βέβαιος, ότι οι περισσότεροι από εσάς, θα έχετε ακούσει από φίλους, γονείς, αδέρφια, γυναίκες τη φράση: “Έλα μωρέ, ένα παιχνίδι είναι, πως κάνεις έτσι;”, όταν σας βλέπουν στενοχωρημένους, σχεδόν δυστυχισμένους μετά από μια αποτυχία του Παναθηναϊκού. Προσωπικά, όποτε άκουγα αυτή την… ανόητη πρόταση, πάντα στο μυαλό μου ερχόταν η ίσως… τραβηγμένη φράση του τεράστιου προπονητή της Λίβερπουλ τις δεκαετίες του ’70 και ’80, Μπιλ Σανκλί, ο οποίος είχε πει: “Το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, είναι κάτι πολύ περισσότερο!”.

Έχω την αίσθηση λοιπόν, ότι ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, με τη συγκλονιστική του παράκληση το βράδυ της Τετάρτης (“Θέλω να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού!”), πήρε τη φράση του Σανκλί όπως είναι ακριβώς, αλλάζοντας μονάχα μια λέξη: “Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, είναι κάτι πολύ περισσότερο!”. Γι΄αυτόν, όπως και για τον αδερφό του, τον Παύλο, ο “σύλλογος μεγάλος” είναι ολόκληρη η ζωή τους. Είπα και πριν πως υπάρχουν χιλιάδες Παναθηναϊκοί σαν κι αυτούς τους δύο, μόνο που ο Θανάσης και ο Παύλος, είχαν την ευλογία, την τύχη και πάνω από όλα τη θέληση και την ικανότητα να δείξουν αυτή τους την αγάπη έμπρακτα. Ξόδεψαν για την μεγάλη τους αγάπη όχι απλά μια περιουσία, αλλά χρήματα με τα οποία θα μπορούσαν να ζήσουν πλουσιοπάροχα οι επόμενες δέκα γενιές των Γιαννακόπουλων!

Αυτοί οι άνθρωποι έδωσαν πνοή στον Παναθηναϊκό και κέρδισαν ζωή μέσα απ’ αυτόν τον σύλλογο. Δεν αγαπάνε το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ, το πόλο ή το πινγκ πονγκ. Αγαπάνε με όλη τους την καρδιά τον Παναθηναϊκό και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως δεν πρέπει να υπάρχει τμήμα του “Τριφυλλιού”, στο οποίο να μην έχουν προσφέρει από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 μέχρι και σήμερα. Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους ταυτίζονται χιλιάδες Παναθηναϊκοί, οι οποίοι πλέον όταν ακούσουν ξανά την ερώτηση: “Πως κάνεις έτσι για μια ομάδα;”, θα δείξουν το βίντεο με τον 84χρονο Θανάση και τον 86χρονο Παύλο να κλαίνε σαν μωρά μπροστά στο μεγαλείο αυτού του συλλόγου και θα απαντήσουν: “Ο Παναθηναϊκός είναι ιδέα, είναι τρόπος ζωής…”.

Υ.Γ: Ήθελα να γράψω ένα παρόμοιο άρθρο και μετά τον αγώνα του Παναθηναϊκού με την Γκαμπάλα, όταν και είχα την τύχη να είμαι παρόν στα επακόλουθα του οδυνηρού αποκλεισμού στη Λεωφόρο. Κάτι η στενοχώρια, κάτι ο περιορισμένος χρόνος όμως δεν μου το επέτρεψαν. Η ουσία είναι ότι και τότε κατάλαβα πόσο σημαντικός και σπουδαίος είναι αυτός ο σύλλογος για όλους αυτούς τους ανθρώπους που τον ακολουθούν παντού. Και συγκεκριμένα αναφέρομαι στους οργανωμένους οπαδούς, οι οποίοι έχουν κατηγορηθεί πολλές φορές, ακόμα και πως έχουν βλάψει την ομάδα. Μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο υπάρχει ένα πράγμα που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς: Το πόσο πολύ αγαπάνε τον Παναθηναϊκό…

Επικοινωνία: markstefanoy@gmail.com