Editorial
Να το κάνει ξανά απόρθητο!
Euroleague Madness με τον Κωνσταντίνο Πανά να γράφει για την ανάγκη το ΟΑΚΑ να γίνει ξανά το απόρθητο κάστρο που ήταν κάποτε, για τον Παναθηναϊκό που μεγάλωσε το ροτέισον και βρήκε λύσεις και για τη σημαντικότητα της αναμέτρησης απέναντι στην Ούνικς.
Η Νο 1 εταιρεία οπαδικού ρουχισμού στην Ελλάδα – ORIGINAL ULTRA CLOTHES
Δεν θα το έλεγα δύσκολο, ούτε εύκολο το σημερινό. Βασικά ίσως το δυσκόλεψε περισσότερο ο Παναθηναϊκός, παρά το παιχνίδι της Μπάμπεργκ. Ο Πασκουάλ ήθελε ένα πράγμα, να καταστρέψει το pick–n–roll και υπήρχε ένας τρόπος. Να κατατροπώσει τον Νίκο Ζήση. Αυτό δεν έγινε σε μεγάλο βαθμό στον επιθετικό τομέα, όπου ο Έλληνας γκαρντ ήταν ιδιαίτερα καλός, αλλά περιορίστηκε ως ένα βαθμό η δημιουργία του με την είσοδο του Παππά και την overplay άμυνα πάνω του. Ο Πασκουάλ επέλεξε διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης για καθένα από τα όπλα των Γερμανών.
Παίζοντας ice και βγαίνοντας δηλαδή από μπροστά σπάζοντας το pick–n–roll πάνω στο Νίκο Ζήση, ενώ αργότερα έγινε η άμυνα που περιέγραψα από τον Νίκο Παππά. Παίζοντας άρνηση πλευράς τον Στρέλνιεκς και ακλουθώντας την πίσω ουρά για να του περιορίσει το σουτ μετά από ντρίμπλα. Έπαιζε στο αδύναμο χέρι του Κοζέρ γνωρίζοντας ότι είναι αρκετά κακός με το δεξί και έγινε πολύ καλή δουλειά πάνω του. Έπαιζε hard hedge/switch πάνω στον Μίλλερ, αλλά νομίζω ότι ο τελευταίος μαζί με τον Τάις ήταν οι μεγαλύτεροι πονοκέφαλοι του Πασκουάλ απόψε. Το σημαντικό ήταν οι βοήθειες που έρχονταν από την weak side και το συνεχή ροτέισον που έκοψε σε μεγάλο βαθμό το βασικό τους παιχνίδι. Παρόλα αυτά, για να τα λέμε όλα, ο Τρινκέρι έκανε τρομερή δουλειά πάνω στον Ρίβερς. Όχι απλά τον ανάγκασε στο χειρότερο του παιχνίδι το τελευταίο διάστημα, αλλά έδειξε πόσο καλή άμυνα μπορεί να παίξει κάποιος πάνω στα σκριν.
Αναφορικά με το ΟΑΚΑ, έγραψα πριν λίγο καιρό ότι θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός θα κάνει τα πάντα για να προφυλάξει την έδρα του και έστω εύκολα ή δύσκολα θα παίρνει παιχνίδια σαν τα σημερινά που είναι υψηλής επικινδυνότητας αν δεν είσαι σοβαρός από το πρώτο λεπτό. Οι «πράσινοι» άργησαν αλλά κατάφεραν να βρουν τον ρυθμό τους και να επιβάλλουν το δικό τους παιχνίδι. Παππάς και Τζέιμς μοιάζουν να έχουν ταιριάξει απόλυτα, ένα ζευγάρι που υπό προϋποθέσεις δεν θα κολλούσε, αλλά ο Πασκουάλ έχει καταφέρει να βρει το σημείο-κλειδί που τους ενώνει. Ασφυκτική πίεση πάνω στη μπάλα, παιχνίδι ένας εναντίον ενός, εκτελούν και οι δύο μετά από πάσα, που σημαίνει ότι λειτουργούν και οι δύο σαν off–guard. To σημαντικό είναι ότι κανείς από τους δύο δεν γκρινιάζει για τις επιθέσεις που παίρνει ο άλλος, κυρίως ο Παππάς. Σκεφτείτε ότι ο Τζέιμς παίρνει πολλές προσπάθειες, αλλά το κάνει πετυχημένα. Βέβαια το θέμα δεν είναι ότι συνδέεται με το καλάθι, αλλά το γεγονός ότι υπάρχει χημεία μεταξύ των δύο.
Κάπως έτσι λοιπόν αυτό που φωνάζαμε αναφορικά με το ροτέισον πραγματοποιήθηκε. Ο Παναθηναϊκός με κακό Καλάθη και τον Ρίβερς σε “ρηχά νερά” βρήκε άλλους πρωταγωνιστές. Αυτό γιατί έβγαλε λαγό από το καπέλο με τον Γκάμπριελ και τον Νίκο Παππά σε νέο ρόλο. Μπορεί ο Φώτσης να μην μπορεί να προσφέρει πολύτιμες λύσεις, ο Νίκολς να έχει βγει εκτός ρυθμού και ο Χαραλαμπόπουλος να είναι στα γνωστά, αλλά όταν επιστρέψει και ο Γκιστ και ο Καλάθης επανέλθει στα στάνταρντ του τότε θα μιλάμε για ροτέισον δέκα παικτών που μπορούν να προσφέρουν άμεσα και δύο ρεζέρβες που στη μέρα τους επίσης μπορούν να βοηθήσουν.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό αυτό που κάνει ο Πασκουάλ. Να προετοιμάζει παίκτες. Ο Τζεντίλε εκτίθεται πλέον στον επιθετικό τομέα. Οι προσπάθειες που παίρνει είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά, αλλά ο Καταλανός επιμένει. Το είδαμε όμως με τον Γκάμπριελ, το είδαμε με τον Παππά, πιστεύω θα γίνει με τον Χαραλαμπόπουλο κάποια στιγμή, αλλά και με τον Ιταλό. Ο Πασκουάλ ίσως είναι ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη για προετοιμασία και ένταξη παικτών στο σύνολο. Σε αυτόν οφείλεται εξ’ ολοκλήρου η αλλαγή νοοτροπίας του Παππά, όπου πλέον είναι άλλος παίκτης. Δεν χρειάζεται να θριαμβολογούμε, πιστεύω ότι ο Πασκουάλ δεν έχει στο μυαλό του αυτό ακριβώς για τον Έλληνα γκαρντ, αλλά να αποκτήσει ένα ρόλο σαν αυτό που είχε ο Ναβάρο στη Μπαρτσελόνα. Σιγά, σιγά όμως. Πλέον η μπάλα περνάει περισσότερο από τα χέρια του, ο ίδιος νιώθει πιο σίγουρος και τα πράγματα μπαίνουν σε μια σειρά αναφορικά με όλους.
Ο Καλάθης έχει βγει εκτός ρυθμού και χρειάζεται να ανεβάσει στροφές από τη μια, αλλά από την άλλη είναι πολυτέλεια να έρχεται από τον πάγκο ο Μάικ Τζέιμς και να σου αλλάζει τον ρυθμό. Υπήρχε τεράστιο χάσμα μεταξύ αυτού που βλέπαμε με τον Νικ μέσα και με τον Νικ στον πάγκο. Πλέον ο Πασκουάλ κάνει ενδιάμεσες αλλαγές, προσπαθεί να μικρύνει αυτή τη διαφορά και να παρουσιάσει το ίδιο στυλ παιχνιδιού, γι’ αυτό προσπαθεί να επιβάλει σε όλα τα υπόλοιπα γκαρντ να κοιτάνε περισσότερο την πάσα (βλ. Φελντέιν, Παππά και Τζέιμς).