Γκιστ: «Ο κόουτς καταλαβαίνει, δε μας φωνάζει όλη την ώρα»

Ο Τζέιμς Γκιστ μίλησε σε ελληνική ιστοσελίδα για την δεύτερη σερί επικράτηση του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού μέσα σε διάστημα δέκα ημερών, τον τρόπο με τον οποίο βοηθά τον ίδιο και τους συμπαίκτες του ο “Σάλε” αλλά και το αν του αρέσει να αγωνίζεται στη θέση “5”.

Η συνέντευξη του Γκιστ στο Gazzetta.gr:

Πώς είναι να επιστρέφεις στο ΟΑΚΑ μετά από τόσο καιρό;

“Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα. Δώσαμε πολλές αναμετρήσεις, κάναμε πολλά ταξίδια στην αρχή της χρονιάς κι είναι ωραία να ‘σαι πίσω στο ΟΑΚΑ”.

Προσωπικά εννοώ. Στην προθέρμανση ο κόσμος τραγούδησε μόνο για εσένα («Γκιστ! Γκιστ! Γκιστ!»). Δεν πιστεύω να σε παρέσυραν και να το τραγούδησες κι εσύ από μέσα σου;

“Όχι, όχι (γέλια). Απλώς προσπαθούσα να μείνω συγκεντρωμένος και να ‘μαι έτοιμος. Αλλά την ίδια ώρα απολαμβάνω την αγάπη του κόσμου”.

Πρώτη εντός έδρας αναμέτρηση μετά απ’ τις 3 διαδοχικές εξόδους και νικάτε ξανά τον Ολυμπιακό…

“Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος απ’ το να επιστρέψεις στην έδρα σου μετά από 3 ταξίδια και να νικήσεις ξανά τον Ολυμπιακό, απ’ τον οποίο ηττηθήκαμε με 3-0 στους περσινούς Τελικούς της Α1. Αλλά η χρονιά είναι μεγάλη”.

Αν συνυπολογίσει κανείς και τις ήττες στην κανονική περίοδο, ήταν 5-0. Επομένως σημαίνει κάτι αυτό το 2-0;

“Είμαστε εντελώς διαφορετική ομάδα. Διαφορετική δυναμική, διαφορετικό χτίσιμο. Κι είναι νωρίς ακόμα. Ο Ολυμπιακός έχει πολύ καλή ομάδα. Μπορούσε να ‘χε νικήσει και τις 2 φορές. Αλλά καταφέραμε να πάρουμε τις νίκες. Παλέψαμε, μοχθήσαμε, κάναμε ό,τι έπρεπε. Αλλά η χρονιά είναι μεγάλη. Ο Ολυμπιακός θα βελτιωθεί και πρέπει κι εμείς το ίδιο”.

Πώς ακριβώς καταφέρατε να πάρετε αυτή τη νίκη;

“Έπρεπε να παλέψουμε. Έπρεπε να παλέψουμε σε κάθε κατοχή, κάθε στιγμή. Δε γινόταν απ’ τη μία στιγμή στην άλλη. Έπρεπε να παλέψουμε καθόλη τη διάρκεια. Ιδίως έτσι όπως αρχίσαμε. Πρέπει ν’ αρχίζεις και να καθιστάς σαφές στον αντίπαλο πως είσαι εδώ για ν’ αγωνιστείς, να κάνεις τη δουλειά. Αλλά όταν αρχίζεις με 32 πόντους παθητικό, είναι δύσκολο να περάσεις αυτό το μήνυμα”.

Άμυνα και πάλι άμυνα, λοιπόν;

“Σίγουρα. Πρέπει. Αυτή μας έδωσε τη νίκη. Πρέπει να σκοράρεις για να νικήσεις. Αλλά την ίδια ώρα η άμυνα είναι το κλειδί”.

Προφανώς για να νικήσει κάποιος σ’ ένα ντέρμπι χρειάζεται να βγάλει ένταση και πάθος. Αλλά την ίδια ώρα κι ανεξαρτήτως σκορ ο κόουτς φαίνεται αρκετά ήρεμος…

“Ήταν παίκτης. Καταλαβαίνει τι γίνεται στο παρκέ και το καταλαβαίνει απ’ τη δική μας σκοπιά”.

Μεταδίδεται σ’ εσάς αυτή την ηρεμία;

“Καταλαβαίνει το άθλημα. Κάποιες φορές τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα ‘θελες. Αλλά καταλαβαίνει πως είχαμε πολύ σκληρή προετοιμασία κι εξίσου σκληρή έναρξη της χρονιάς. Καταλαβαίνει πολλά πράγματα, τα οποία άλλοι προπονητές δε μπορούν. Μας δίνει αυτοπεποίθηση κι ώθηση. Όταν οι παίκτες κάνουν λάθη, κάποιες φορές δεν είναι σωστό να τους κλωτσάς, όταν είναι κάτω. Μας δίνει ελπίδα. Είναι εκεί και μας στηρίζει. Και φυσικά θέλει να νικά. Έχουμε αρκετά καλή ομάδα ώστε να μπορούμε ν’ ανακάμψουμε χωρίς να ‘χουμε ένα προπονητή ο οποίος μας φωνάζει όλη την ώρα. Έχουμε βετεράνους παίκτες, εμπειρία, βάθος πάγκου, έχουμε πολύ έξυπνη ομάδα. Δε χρειάζεται να επαναλαμβάνεται. Κάποιες φορές απλώς δεν είναι η ημέρα σου”.

Και κάτι τελευταίο, επειδή γίνεται πολύς λόγος για το γεγονός πως η ομάδα δεν έχει ένα αθλητικό «5άρι». Πώς είναι η ζωή στη θέση «5»; Γιατί είχαμε συνηθίσει να σε βλέπουμε να κατεβαίνεις θέσεις…

“Παίζω, όπου μου πει ο προπονητής. Όπου είναι απαραίτητο. Είμαι στο παρκέ για να βγάλω ενέργεια. Θα ‘ναι στη θέση «2», «3», «4», «5», δεν έχει σημασία. Μπορώ να βγάλω ενέργεια, να παίξω άμυνα στον οποιονδήποτε στο παρκέ, αλλά και να βοηθήσω στην επίθεση. Είμαι λίγο πιο γρήγορος απ’ τους κλασικούς ψηλούς. Αλλά δεν κοιτάω τις θέσεις. Κοιτάω πώς θα γίνει να νικήσουμε. Νίκη, ήττα είναι μέρος του αθλήματος”.