Βρείτε τρόπο να σταματήσουμε τον χρόνο!

Με αφορμή τη συνέντευξη του Δημήτρη Διαμαντίδη στην εφημερίδα «Πράσινη» και την ανακοίνωση του αρχηγού που… κανείς μας δεν ήθελε να ακούσει, εννέα μήνες πριν το «αντίο», ο Νικόλας Φλωράτος καταθέτει στο olaprasina1908.gr τις σκέψεις του για τον μεγαλύτερο Έλληνα αθλητή όλων των εποχών.

Αυτό που όλοι μας γνωρίζαμε αλλά κάναμε τους «Κινέζους», αυτό που ξέραμε αλλά δεν θέλαμε να πιστέψουμε, αυτό με το οποίο προσπαθούμε να συμβιβαστούμε αλλά δεν μπορούμε ανακοίνωσε και επίσημα ο Δημήτρης Διαμαντίδης μέσω συνέντευξης που παραχώρησε στην εφημερίδα «Πράσινη».

«Δεν το σκέφτομαι περισσότερο, είναι ειλημμένη απόφαση. Θέλω να παίξω έναν ακόμη χρόνο», δήλωσε ο «Μήτσος» και κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι το τέλος της καριέρας αυτού του μπασκετικού «Θεού» δεν έφτασε ακόμα αλλά πλησιάζει επικίνδυνα. Ο χρόνος που απέμεινε μέχρι το τελευταίο «αντίο» φαντάζει ελάχιστος. Σε εννιά μήνες ο Δημήτρης Διαμαντίδης θα αποσυρθεί και η φανέλα του θα «βαρύνει» ακόμα περισσότερο τον ουρανό του ΟΑΚΑ.

Γίνεται να σταματήσει ο χρόνος; Γίνεται να μην έρθει ποτέ ο Ιούνιος του 2016; Γίνεται να πραγματοποιηθεί ένα μικρό «θαύμα» και ο Μήτσος να συνεχίσει; Δυστυχώς, τίποτα από τα παραπάνω δεν πρόκειται να συμβεί.

Όσο και να παλέψεις μέσα σου, όσος καιρός και αν απομένει ως τότε, το «τέλος εποχής» δεν… χωνεύεται. «Τέλος εποχής» έλεγαν κάποιοι το 2012, άλλοι πέρυσι. Το πραγματικό «τέλος εποχής», όμως, θα έρθει σε εννέα μήνες από σήμερα. Ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον «Εξάστερο», το ελληνικό (και όχι μόνο) μπάσκετ και τον αθλητισμό γενικότερα θα κλείσει και η επόμενη μέρα, που ο «3D» θα είναι πλέον παλαίμαχος, θα μας βρει φτωχότερους.

Δημήτρη, σε ευχαριστώ και θα σε ευχαριστώ για πάντα. Για όλες τις χαρές, για όλες τις επιτύχιες, ακόμα και για τις δύσκολες στιγμές που ήσουν εκεί. Δεν σκέφτηκες ποτέ να φύγεις, ακόμα και στα πολύ δύσκολα βγήκες μπροστά, έβαλες πλάτη και κατέθεσες ακόμα και την ψυχή σου για τον Σύλλογο. Να είσαι πάντα καλά! Μακάρι το τέλος της αθλητικής σου καριέρας να είναι όπως το ονειρευόμαστε όλοι μας και στο δρόμο για τον ουρανό του ΟΑΚΑ, να συνοδεύσουν την φανέλα με το «13» ακόμα τρία λάβαρα…

«Αν το ΟΑΚΑ είχε… μάτια, θα πλημμύριζε όλη η Αθήνα από τα δάκρυα τη στιγμή του αποχωρισμού»…

ΥΓ: 1. Αυτές τις σκόρπιες σκέψεις θέλησα να γράψω διαβάζοντας την συνέντευξη του Διαμαντίδη. Όσο και αν σε κάποιους φαίνεται… αρκετός ο χρόνος ως τότε, πιστέψτε με, δεν είναι. Έντεκα χρόνια πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε, δεν θα περάσουν οι εννέα μήνες;

2. Χαίρομαι απίστευτα που θα μπορώ να λέω στις επόμενες γενιές ότι έζησα στην εποχή του Μήτσου.

3. Μπροστά μας έχουμε μια σεζόν μέχρι το «αντίο» του αρχηγού. Ο κόσμος οφείλει να στηρίξει την ομάδα με κάθε τρόπο. Για το Τριφύλλι και τον Διαμαντίδη.

4. Συγχαρητήρια στον Δημήτρη Κοντό για την -πραγματικά- εκπληκτική συνέντευξη.