Το μελάνι… στέγνωσε!

Ο Χρήστος Δημόπουλος γράφει για το νέο έκτος έδρας στραπάτσο του Παναθηναϊκού και εξηγεί γιατί το υπόλοιπο της σεζόν στη Euroleague θα μοιάζει περισσότερο με μαρτύριο, παρά με ύστατη προσπάθεια πρόκρισης στα Play-Offs.

Ειλικρινά, το ίδιο έργο παίζεται από εβδομάδα σε εβδομάδα, σαν κακογυρισμένη ταινία. Με τον Παναθηναϊκό να βρίσκεται σταθερά και με… συνέπεια στο ίδιο σημείο, με τον ίδιο ρόλο. Αυτόν του ηττημένου, όταν αγωνίζεται μακριά από το ΟΑΚΑ. Αμετακίνητος! Κανείς δεν μπορεί να πει ότι οι «πράσινοι» δεν πάλεψαν κόντρα στη Μακάμπι. Το έκαναν. Όμως είναι προφανές, ας μην κρυβόμαστε, πως η ομάδα δεν μπορεί. Οι αδυναμίες της είναι τόσο χτυπητές και τόσες πολλές, που οποιαδήποτε αντίπαλη ομάδα μπορεί να της διακρίνει πανεύκολα και να χτίσει εκεί τις βάσεις της επικράτησής της. Ένα σύνολο χωρίς σουτέρ (αστείο το 18% στο τρίποντο για ομάδα Euroleague), χωρίς δημιουργούς (πέραν του Καλάθη), χωρίς ψηλούς (μοναδικός διακριθείς στο «5» στο Τελ Αβίβ ο Πέιν που δεν μετράει ούτε 15 μέρες στην Αθήνα), χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Τα ίδια και τα ίδια που σημειώνουμε εδώ και καιρό. Στέρεψε το μελάνι!

Και δεν είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί, απλά, να πάρει ένα ρημάδι ροζ φύλλο αγώνα εκτός έδρας. Δεν μπορεί καν να κρατήσει τα προσχήματα, διατηρώντας για παράδειγμα τη διαφορά του +5 από τους Ισραηλινούς, την οποία είχε εξασφαλίσει στην πρεμιέρα απέναντί τους στο ΟΑΚΑ. Το απόλυτο μηδέν. Θεωρητικά, η υπόθεση πρόκριση στην 8άδα δεν έχει τελειώσει, ακόμη κι αν βαθμολογικά το «Τριφύλλι» πια περιμένει… δώρα από τους αντιπάλους του. Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε, μέχρι τις 4/4 που τελειώνει η κανονική περίοδος, η Euroleague για τον Παναθηναϊκό θα μοιάζει περισσότερο με μαρτύριο, παρά με την ύστατη προσπάθεια για είσοδό του στα Play-Offs.

Θυμάμαι έγραφα επί ημερών Πασκουάλ, λίγο πριν ο Καταλανός χαιρετήσει, ότι ούτε ο Πόποβιτς και ο Κερ δεν θα μπορούσαν ν’ αλλάξουν την κατάσταση στον «Εξάστερο», με τα δομικά προβλήματα που έχει το «πράσινο» ρόστερ. Ήρθε ο τεράστιος Πιτίνο, λοιπόν, ήρθε ο Κιλπάτρικ (αφήνουμε έξω τον πιο φρέσκο Πέιν). Αποτέλεσμα; Ακριβώς το ίδιο. Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα. Εννιά στις δέκα ο καλύτερος κερδίζει. Και ο Παναθηναϊκός δεν είναι καλύτερος από σχεδόν κανέναν διεκδικητή της 8ης θέσης. Βέβαια, στον αθλητισμό ποτέ μη λες ποτέ, αλλά με έναν Νικ να πρέπει να τα κάνει ΟΛΑ, με μοναδικό σταθερό συμπαραστάτη τον Παπαπέτρου, «φως» στην άκρη του τούνελ δεν βλέπεις.

Υ.Γ. Περαστικά στον Νίκο Παππά, ένα παιδί που δοκιμάζεται πάλι με τον πιο σκληρό τρόπο. Έχει Παναθηναϊκή ψυχή και θα βρει τη δύναμη, ξανά, να σηκώσει κεφάλι.

Υ.Γ1. Πάπαλα κι ο Λάνγκφορντ, δια στόματος Πιτίνο, μέχρι το τέλος της σεζόν. Δεν βγαίνουν τα κουκιά στην περιφέρεια ούτε με ταχυδακτυλουργικά του Σανκάρα!