Παπαγιάννης, η «κολώνα» του «Εξάστερου» για την επόμενη πενταετία!

Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος αναλύει τους λόγους της αγωνιστικής αλλαγής του Γιώργου Παπαγιάννη, τονίζοντας ότι θα αποτελέσει την κολώνα του «Εξάστερου» για τα επόμενα χρόνια και τελειώνει αναφέροντας τον λόγο για τον οποίο η πρόοδος του Μεγαρίτη ψηλού επιβεβαιώνει τα γραφόμενά του στο «Όλα πράσινα».

Το καλοκαίρι του 2018, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος  έπεισε τον Γιώργο Παπαγιάννη να αφήσει το NBA και να περάσει τον Ατλαντικό, με σκοπό να φορέσει ξανά τα «πράσινα» και να πρωταγωνιστεί στην Ευρώπη. Μόλις ήρθε, όλοι γνωρίζαμε ότι θα χρειαζόταν χρόνο για να βρει τα πατήματά του, καθώς βρισκόταν στον «πάγο» το τελευταίο διάστημα. Στην αρχή της σεζόν, αυτό που βλέπαμε δεν μας θύμιζε σε τίποτα τον παίκτη που είχε φτιάξει το όνομά του από τις μικρές εθνικές ομάδες και το παιδί που μπήκε μέσα στους τελικούς και σάρωσε τα πάντα το 2016 και φυσικά επιλέχθηκε στην θέση 13 του Draft, που αποτελεί μέχρι και σήμερα την υψηλότερη θέση που έχει πάρει Έλληνας.

Ο τότε προπονητής της ομάδας, Τσάβι Πασκουάλ, όμως, δεν του έδειχνε καμία εμπιστοσύνη και δεν τον χρησιμοποιούσε στην Ευρώπη, αλλά ούτε καν στην Ελλάδα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα παιχνίδι με το Περιστέρι όπου αγωνίστηκε για μόλις 5 λεπτά και μετά δεν ξαναπάτησε στο παρκέ. Πάντως, τις λίγες φορές που του έδωσε ουσιαστικό χρόνο σε ματς της Ευρωλίγκας, δεν τα πήγε άσχημα. Σίγουρα ο προπονητής του κάτι έβλεπε ή μάλλον… κάτι δεν έβλεπε στις προπονήσεις και αυτό ήταν διακριτό από την ομολογουμένως κακή του κατάσταση, αφού σωματικά δεν είχε εικόνα αθλητή. Βέβαια, αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο τον χρησιμοποιούσε ο Ισπανός δεν ήταν ο πλέον ενδεδειγμένος και θα εξηγήσω πιο κάτω τι εννοώ. Ο καιρός περνούσε και ο Μεγαρίτης ψηλός ήταν παροπλισμένος και έβλεπε σπάνια παρκέ. Όλα αυτά, όμως, άλλαξαν με τον ερχομό του Πιτίνο στην Ελλάδα.

Η αλλαγή του Παπαγιάννη με Πιτίνο

Ο Αμερικάνος τεχνικός κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να αλλάξει άρδην την εικόνα του νεαρού αθλητή και να τον κάνει να μοιάζει με αυτό που περιμέναμε όλοι να δούμε από την αρχή της σεζόν. Τις τελευταίες εβδομάδες ο Γιώργος εμφανίζεται κυρίαρχος και στις δύο μεριές του παρκέ και δείχνει ότι αφήνει πίσω του αυτό το κακό διάστημα, μπαίνοντας ακόμα και στην μάχη για να γίνει ο πιο εύστοχος παίκτης της Euroleague στα σουτ 2 πόντων, όπου βρίσκεται στην δεύτερη θέση  με 75.4%, έχοντας μάλιστα ελάχιστη διαφορά από την πρώτη. Το δείγμα είναι σίγουρα μικρό, αλλά αν συνεχίσει να δουλεύει με αυτόν τον τρόπο, τότε είναι σίγουρο ότι θα αφήσει εποχή και δεν υπερβάλλω καθόλου. Είναι 2.17 με μεγάλο άνοιγμα χεριών σε μικρή ηλικία και με το μέλλον να βρίσκεται μπροστά του και να διαγράφεται λαμπρό. Πάμε όμως να δούμε τους λόγους που έφεραν την αλλαγή στην εικόνα του Παπαγιάννη.

Αρχικά, ένα κομβικό κομμάτι είναι η εμπιστοσύνη που του δείχνει ο Πιτίνο. Ειδικά τις τελευταίες εβδομάδες τον ξεκινάει βασικό στα παιχνίδια της Ευρωλίγκας και μάλιστα δημιουργεί τις συνθήκες έτσι ώστε η ομάδα του να τον αξιοποιεί κατάλληλα στην επίθεση. Και εξηγώ αμέσως τι εννοώ. Όταν έχεις ένα παιδί στα 2.17, πρέπει να του δίνεις την μπάλα να καρφώνει. Να φτιάχνεις τις φάσεις, έτσι ώστε να εκμεταλλεύεσαι το τεράστιο ύψος του. Και ποιος είναι πιο κατάλληλος από τον Νικ Καλάθη; Πλέον μιλάμε για τις συνεργασίες τους και τα θεαματικά καρφώματα που προκύπτουν μέσα από αυτές. Ήταν ανόητο ένα βαρύ κορμί, όπως ο Παπαγιάννης, να παίζει μόλις 5 λεπτά και να βρίσκεται στο παρκέ με τον Λεκαβίτσιους που δεν είναι δημιουργός και δεν μπορεί να τον βοηθήσει ουσιαστικά καθόλου.

Ένα δεύτερο πολύ σημαντικό σημείο είναι η κατάργηση του ανούσιου 1 vs 1 που ήθελε ο Ισπανός να παίζει ο παίκτης του. Ναι, κάποτε ο Γιώργος θα πρέπει να φτιάξει της κινήσεις του, να σπρώχνει καλύτερα τα αντίπαλα center και να σκοράρει με ωραίες κινήσεις. Αυτό όμως δεν γίνεται να δουλευτεί τώρα μέσα στην χρονιά. Ας το κάνει το καλοκαίρι με ατομικές προπονήσεις. Μέσα στη σεζόν χωρίς χρόνο για πολλή προπόνηση δεν γίνεται αυτό. Και από εδώ προκύπτει ένας λόγος για τον οποίο βλέπαμε τον αθλητή να παίζει έτσι όπως έπαιζε. Όταν παίρνει 5 λεπτά και με το που χάνει δύο σουτ βγαίνει έξω, η ψυχολογία του καταρρακώνεται. Έτσι δεν νιώθεις σημαντικός και δεν μπορείς να προσφέρεις. Αν όμως, παρά τα όποια λάθη κάνεις ο προπονητής, σου δείχνει ότι σε υπολογίζει και αν όλο το βράδυ καρφώνεις, τότε πώς να μην κυριαρχείς μετά;

Τέλος, το πιο καίριο κομμάτι είναι αυτό της δουλειάς. Ο Παπαγιάννης πλέον δουλεύει το σώμα του και αυτό είναι ορατό. Ημέρα με την ημέρα τον βλέπουμε να γίνεται πιο δυνατός, αλλά ταυτόχρονα και πιο γρήγορος, τόσο στα πλευρικά του βήματα, όσο και στην αντιμετώπιση του 1 vs 1 στην άμυνα. Εντάξει, δεν μπορείς να περιμένεις – ακόμη τουλάχιστον – από τον παίκτη να μαρκάρει στο τρίποντο τον Ροντρίγκεθ, αλλά βλέπεις ότι είναι βελτιωμένος. Όσο πάντως νιώθει καλά, τόσο θα δουλεύει και τόσο θα εξελίσσεται και είμαι σίγουρος ότι θα αποτελέσει την κολώνα του «Εξάστερου» για την επόμενη πενταετία.

Η αλλαγή του Παπαγιάννη σίγουρα δικαίωσε και θα δικαιώσει τον πρόεδρο της ομάδας για την εμπιστοσύνη που του έδειξε, αλλά και εμένα προσωπικά και θα σας πω μία ιστορία πάνω σε αυτό. Όταν ο Πιτίνο συμφώνησε με τον Παναθηναϊκό, μπήκα στην διαδικασία να ετοιμάσω μία αναφορά μέσα από την οποία θα παρουσίαζα στο ευρύ κοινό την προπονητική φιλοσοφία του Αμερικανού τεχνικού. Σε εκείνο το κείμενο, που μπορείτε να θυμηθείτε εδώ, έλεγα τα εξής:

“…Και τώρα που ανέφερα αυτό, ας μιλήσω για την επιθετική του φιλοσοφία. Πρέπει όλοι να δεχτούμε ότι πρόκειται για έναν «old school» κόουτς. Βέβαια, το «old school μυαλό» απέχει από το παλιομοδίτικο. Πιστεύει πολύ στις επιθέσεις από την θέση «5». Θεωρεί ότι πρέπει να έχει καλούς center και power forwards για να μεταφέρει το παιχνίδι εκεί που πλέον υπάρχει αδυναμία στις ομάδες. Έχω ξαναπεί στο παρελθόν ότι το μπάσκετ έχει αλλάξει και οι ομάδες επενδύουν περισσότερο στην περιφερειακή γραμμή, πάρα σε αυτή των ψηλών. Δομούν έτσι τις επιθέσεις τους για να έχει τον έλεγχο του παιχνιδιού ο εκάστοτε guard. Σε αυτό το ρεύμα, λοιπόν, πάει κόντρα, καθώς αρέσκεται σε επιθέσεις από την καρδιά της ρακέτας. Στοιχηματίζω ότι θα δώσει ρόλο βασικού στον Παπαγιάννη, καθώς εκτιμάει πολύ το παιχνίδι των «δεινόσαυρων» center”.

Με αφορμή αυτό το κομμάτι είχα γίνει αποδέκτης μεγάλης κριτικής από τον κόσμο που άκουγε ορισμένους «μεγάλους» δημοσιογράφους να λένε ότι ο Πιτίνο αρέσκεται σε undersized ψηλούς και θα δούμε αρκετό Γκιστ, Λάσμε ή Πέιν ή οποιονδήποτε άλλο αθλητικό ψηλό. Αυτά τα ανάφερα στις 26 του Δεκέμβρη, όταν ο Παπαγιάννης ήταν για πολλούς το «όρθιο χιλιόμετρο»και τώρα στις 3 του Απρίλη νομίζω ήρθε η ώρα των απαντήσεων σε κάποια πικρόχολα σχόλια που διάβασα και άκουσα εκείνες τις μέρες. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι με αυτό το κείμενο, δικαίωσα τους ανθρώπους που μου έδωσαν την ευκαιρία να γράφω την άποψη μου στο «Όλα πράσινα».