Ο «μαέστρος», οι «Διόσκουροι» και ο νέος… «υπαρχηγός»!

Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος εξάρει την αγωνιστική συνεισφορά του Νικ Καλάθη στον Παναθηναϊκό, στέκεται στο δίδυμο που διαμορφώνουν οι Κιθ Λάνγκφορντ και Σον Κιλπάτρικ στην περιφέρεια, εξηγεί γιατί ο Ιωάννης Παπαπέτρου μετατρέπεται σε… “υπαρχηγός” και περιγράφει τις αδυναμίες του “Τριφυλλιού”.

Ο «Εξάστερος», εμφανίζοντας για ένα ακόμη παιχνίδι δύο πρόσωπα στο παρκέ του ΟΑΚΑ, κατάφερε να υλοποιήσει τον σκοπό του, που είναι οι νίκες. Έτσι όπως έχει έρθει η χρονιά και στο τελείως οριακό σημείο που έχουμε φτάσει, αυτό που πραγματικά μετράει και έχει κύρια σημασία είναι να καταφέρνει η ομάδα να παίρνει όσα περισσότερα «ροζ φύλλα» μπορεί και αυτό έκανε και χθες το βράδυ. Βέβαια, σε δεύτερο πλάνο για να δούμε την πρόοδο της ομάδας και αν αυτή έχει έρθει, οφείλουμε να σταθούμε και να αναλύσουμε κάποια πράγματα που έλαβαν χώρα στον αγώνα και τα οποία φυσικά κρύβουν ορισμένα θετικά και αρνητικά σημεία της εμφάνισης απέναντι στην Χίμκι.

Αρχικά, όλοι οι παίκτες της ομάδας πρέπει να πουν ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στον Καλάθη. Ο άνθρωπος είναι απίστευτος και αυτά που κάνει στο παρκέ είναι ο λόγος για τον οποίο η ομάδα κατάφερε να πετύχει 65 πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Δε θα σταθώ στα πολύ σημαντικά καλάθια τα οποία πέτυχε, ούτε τόσο πολύ στις ασίστ που μοίρασε, αλλά κυρίως στον τρόπο που αντιμετωπίζει το παιχνίδι. Ο αρχηγός, σαν παίκτης έχει κάτι το οποίο βρίσκεις δύσκολα σε περιφερειακό στο σύγχρονο μπάσκετ. Αυτό είναι ότι έχει ως προτεραιότητα να κάνει τη ζωή των συμπαικτών του καλύτερη. Αν ο Καλάθης δεν έψαχνε συνεχώς τρόπους να βρει και να διαβάσει τα miss matches του Τόμας μέσα στην ρακέτα, το Αμερικανός δεν θα κατάφερνε να σκοράρει 22 πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Όλα αυτά φυσικά πρέπει να συνδυαστούν με το γεγονός ότι ο Νικ είναι τραυματίας και πραγματικά κάνει ηρωικές προσπάθειες για να μπορέσει να βγάλει την χρονιά.

Θεωρώ ότι μία κατάσταση που παγιώνεται πλέον και είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, είναι η πληθωρική εικόνα που εμφανίζει ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Αυτή η εικόνα για εμένα τον καθιστά ως υπαρχηγό των «πρασίνων». Ο Έλληνας forward μπορεί να μην φαίνεται πολύ εκτελεστικά και σε κάποιους αγώνες να μένει χαμηλά, αλλά κάνει τόσες πολλές δουλειές μέσα στο γήπεδο που πραγματικά και απόντος να έμενε, θα ήταν απαραίτητος. Τρομερή πίεση πάνω στην μπάλα, πολύ καλή άμυνα ψηλά, ένας παίκτης δηλαδή που μπορεί να μαρκάρει και τις πέντε θέσεις, να κατεβάσει ριμπάουντ, να ανοίξει τον αιφνιδιασμό για την ομάδα του και να μοιράσει και παιχνίδι. Και αν τα πρώτα που ανέφερα ήταν γνωστά και από την θητεία του στον Ολυμπιακό, τα δύο τελευταία είναι προϊόν δουλειάς και συνεχής προσπάθειας για βελτίωση.

Πολύ ενθαρρυντικά είναι τα πρώτα σημάδια του Αμερικανικού διδύμου που έχει πλέον ο «Εξάστερος» στους SG. Οι δύο παίκτες δείχνουν κατά κάποιο τρόπο να αλληλοσυμπληρώνονται και να εμφανίζουν ένα μεγάλο φάσμα διαφορετικών πραγμάτων που προσφέρουν στην ομάδα τους και δεν θα ήταν λάθος να τους χαρακτηρίζαμε ως “Διόσκουρους”. Και οι δύο φυσικά είναι εξαιρετικοί σκόρερ, οι οποίοι σβηστά μπορούν να “σκοτώσουν” οποιοδήποτε αντίπαλο, αλλά ο ρόλος τους μέσα στον αγώνα είναι διαφορετικός. Ο μεν Κιθ είναι πιο απειλητικός σε καταστάσεις σουτ από μέση και μακρινή απόσταση και αρκετά αξιόπιστος πλέον στην άμυνα πάνω στην μπάλα, όπου εμφανίζει αρκετή όρεξη να συνεισφέρει, σε έναν τομέα που δεν έχει διακριθεί στο παρελθόν. Ο δε Κιλπάτρικ είναι ο aggresive σκόρερ, που αν του δώσεις ένα βήμα μπορεί να σε περάσει και να χρησιμοποιήσει την δύναμή του για να σκοράρει από κοντά, ενώ αμυντικά είναι πολύ καλός, κυρίως στο αμυντικό transition και στον τρόπο που σπάει τα σκριν.

Τέλος, θα σταθούμε λίγο και στην συνολική εμφάνιση του «Τριφυλλιού», η οποία μπορεί να περιγραφεί άψογα με την λέξη “αφελής”. Ο Παναθηναϊκός πέτυχε 65 πόντους στο ημίχρονο και κατάφερε – γιατί περί κατορθώματος πρόκειται – να προηγείται μόνο με 15 πόντους απέναντι σε μία τραγική ομάδα. Από τα μέσα της δευτέρας περιόδου ξεκίνησα να σκέφτομαι ότι όσους πόντους και να σκοράρει στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα, αυτό το παιχνίδι θα πρέπει να το κερδίσει μέσα από την άμυνά της. Αυτό είναι πολύ φυσιολογικό, καθώς δεν έχει τόσο μεγάλο επιθετικό ταλέντο για να κερδίζει παιχνίδι από την επίθεσή της και μόνο. Η άμυνα, πάντως, του Τόμας και του Πέιν, ειδικά στην αντιμετώπιση του pick and roll και στις βοήθειες, είναι κάτι παραπάνω από τραγική.

ΥΓ: Η Γκραν Κανάρια είναι μία πολύ υπολογίσιμη αντίπαλος και αν ο Παναθηναϊκός δεν προσέξει θα περάσει ένα πολύ δύσκολο βράδυ, αλλά αυτά θα τα συζητήσουμε περισσότερο μέσα στην εβδομάδα.

ΥΓ2: Κρίμα που ο Θανάσης αγωνίζεται τόσο λίγο, αλλά λογικά κάτι παραπάνω θα γνωρίζει ο προπονητής του.

ΥΓ3: Και για να μιλήσουμε για κάποια στατιστικά, από τις 34 μπάλες που διεκδικήθηκαν στη ρακέτα του Παναθηναϊκού, η ομάδα έκανε δώρο τις 14, που είναι ένα πολύ μεγάλο νούμερο. Επίσης δέχθηκε 43 πόντους από τους ψηλούς της ρωσικής ομάδας, που αυτό σε ποσοστό αγγίζει το 50.6% των πόντων. Ο Νικ Καλάθης έδωσε το 52.3% των συνολικών ασίστ του «Τριφυλλιού». Τέλος οι 22 ασίστ που μοίρασε η Χίμκι είναι ένα τεράστιο νούμερο, αλλά πως να μην είναι τόσο μεγάλο όταν οι πιο πολλές οδήγησαν σε ένα εύκολο κάρφωμα μετά από pick and roll ή σε ένα αμαρκάριστο σουτ από την περίμετρο.