Να δικαιωθεί και να μας δικαιώσει!

Ο Κωνσταντίνος Πανάς γράφει για τον σεληνιασμένο Μάρκους Ντένμον, την πολυφωνία της «πράσινης» επίθεσης και το παιχνίδι του Παναθηναϊκού που δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Θα ξεκινήσω παραθέτοντας δύο παραγράφους από προηγούμενα κείμενα μου…

“Αλλά ας μην μένουμε στα παλιά… Το ζήτημα είναι ότι οι «πράσινοι» έχουν πληγές και ενώ έγραφα για μια κίνηση, νομίζω ότι η περιορισμένη χρησιμοποίηση τους Μάρκους Ντένμον είναι ένας προάγγελος. Δεν νοείται να παίζει ο Παναθηναϊκός πάλι με τρία γκαρντ. Μου αρέσει πολύ ο Αμερικανός, αλλά η μικρή εμπιστοσύνη που δείχνει στο πρόσωπο του ο Πασκουάλ ίσως… Ίσως λέει κάτι… Ίσως και τίποτα”.

“Και ξανά λέω, παρότι ο Ντένμον είναι ο αγαπημένος μου και τον πιστεύω πολύ, δεν δείχνει την ίδια διάθεση ο κόουτς Πασκουάλ”.

Αυτό, συγκεκριμένα για τους αναγνώστες που βιάστηκαν να με χαρακτηρίσουν… «κωλοτούμπα» σχετικά με την περίπτωση του Μάρκους Ντένμον. Ουδέποτε άλλαξα ρότα αναφορικά με τον παίκτη, αλλά ο ελλιπής χρόνος μού έδειχνε ότι ο ίδιος ο κόουτς δεν τον εμπιστευόταν. Επίσης ποτέ δεν είπα ότι είναι ο Ντιλέινι. Είχα γράψει ότι σωματομετρικά και αγωνιστικά μοιάζουν σαν παίκτες. Αν εσείς ντε και καλά καταπιάνεστε από μια λέξη, τότε μάθετε ότι τα γραπτά μένουν και προχωράμε.

Ο Ντένμον απέδειξε σε όλους ότι σε μια καλοκουρδισμένη επίθεση συνεργασιών μπορεί να αποβεί μια εξαιρετική μεταγραφή. Αλλά είχαμε μιλήσει επίσης και για τον ίδιο να κάνει το αγωνιστικό step up στην άμυνα. Όσο δεν γίνεται physical και δεν βάζει το σώμα του, τα χέρια του και τα πόδια του στη φωτιά τόσο θα μένει στον πάγο. Ο Ντένμον ουδέποτε αποκτήθηκε για αρχισκόρερ, αλλά ως ένα πολύτιμο εργαλείο στην spain pick-n-roll motion επίθεση του Πασκουάλ. Δηλαδή επίθεση σε πρώτο χρόνο, αρκετά double και single pin downs σε δεύτερο χρόνο ή και stagger που εν τέλει καταλήγουν σε side pick-n-roll από τους πλάγιους.

Ο Αμερικανός μπορεί να αποβεί μια εξαιρετική λύση στην αντιμετώπιση των hedge out με την ικανότητά του να διεμβολίζει την άμυνα με την εξαιρετική εισαγωγική του πάσα σε πρώτο χρόνο. Από την άλλη μου άρεσε το πώς εκμεταλλεύτηκε την λάθος άμυνα στα pin down screen που του έστηνε ο Παναθηναϊκός από τα αριστερά. Ο Μπαρτζώκας προτίμησε αλλαγές, αλλά ο ψηλός αργούσε να πάει στον κοντό και ο Ντένμον ως sharpshooter πολύ δύσκολα θα χάσει το στόχο αν ζεσταθεί. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή του Pop, ο οποίος αρέσκεται σε τέτοιου είδους παίκτες αν παρατηρήσει κανείς και το playbook του με πληθώρα συστημάτων για σουτέρ (pin down, hammer).

Από την άλλη, μην περιμένετε ότι ο Ντένμον θα μακρηγορήσει στο ΟΑΚΑ σε κακά επιθετικά βράδια που δεν θα μπορέσει να βοηθήσει αμυντικά. Ο Πασκουάλ είναι υπεραπαιτητικός στο κομμάτι της physical άμυνας και ο Αμερικανός παρότι εξαιρετικός στην πίεση πάνω στη μπάλα, χάνεται αρκετά στην ομαδική άμυνα όταν δεν είναι συγκεντρωμένος.

Εκεί κερδίζει πόντους και ο Αντετοκούνμπο, ο οποίος μοιάζει αυτή τη στιγμή ως η ψυχή του Παναθηναϊκού και το φίλαθλο κοινό τον έχει αποδεχτεί με τον καλύτερο τρόπο. Σίγουρα κάνει λάθη όσον αφορά την πίεση πάνω στη μπάλα, αλλά δεδομένα όταν παίζεις καθαρό overplay θα κάνεις και λάθη. Αυτή τη στιγμή πάντως είναι ο απόλυτος glue guy στο ρόστερ των «πρασίνων»… Κάτι σαν τον Χάνικατ πέρυσι στην Έφες.

Χάρηκα ιδιαίτερα με τον Σίνγκλετον, ο οποίος δείχνει να βάζει το «εγώ» του κάτω για πρώτη φορά στη μπασκετική του καριέρα. Το ίδιο ισχύει και για τον Παππά. Αλτρουισμός σε μεγάλο βαθμό χθες, που λειτούργησε λίγο αρνητικά σε ορισμένες φάσεις.

Από εκεί και έπειτα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί και χθες υπήρχε γκρίνια για τον τρόπο που παίζει ο Παναθηναϊκός. Μπήκαν πολλά τρίποντα. Γιατί όμως να υπάρχουν παράπονα; Τον Πασκουάλ ανέκαθεν τον χαρακτήριζαν ως adaptor, από την άποψη ότι μπορεί να προσαρμόζεται στις συνθήκες του παιχνιδιού. Οι «πράσινοι» έχασαν αρκετά από το isolation του Τζέιμς και την post up επίθεση/δημιουργία του Γιάννη Μπουρούση. Οπότε μπορεί να καταλάβει κανείς ότι με τόσους σουτέρ, η γρήγορη κυκλοφορία, η κίνηση και του screen παίζουν τεράστιο ρόλο στη λειτουργικότητα αυτής της επίθεσης.

Αμυντικά νομίζω ότι ο Πασκουάλ αρχίζει και θυμίζει λίγο από τον περσινό εαυτό του. Οι «πράσινοι» έχοντας πολύ ψηλά και αθλητικά κορμιά, έχουν την δυνατότητα να αλλάζουν σε όλα τα screen πηγαίνοντας το παιχνίδι εκεί που επιθυμούν. Χθες ας πούμε, μου άρεσε πάρα πολύ η παγίδα πάνω στο Σβεντ, η κάλυψη της πρώτης πάσας και οι αλληλοκαλύψεις. Με προβλημάτισε, βέβαια, το γεγονός ότι έδιναν σχεδόν φανερά την εύκολη πάσα στο κέντρο της ρακέτας και δεν μπόρεσα να καταλάβω αν ήταν τακτική του Καταλανού ή απλώς μπερδευόντουσαν οι παίκτες στις περιστροφές.

ΥΓ: Ο Ίαν για Ελληνικό πρωτάθλημα και ένας ακόμη ξένος για Euroleague. Όνειρο….