Με τέτοιο κόσμο, πώς να χάσει;

Μετά την τεράστια νίκη έναντι της Μπαρτσελόνα, ο Κωνσταντίνος Πανάς γράφει για τον Παναθηναϊκό που προσαρμόστηκε στις καταστάσεις και την ομάδα που βρίσκει σιγά – σιγά τους ρόλους της, κάνοντας ειδική μνεία στους Βουγιούκα και Ντένμον.

Καθημερινά δωρεάν προγνωστικά πριν παίξεις στοίχημα

Έχω αναφερθεί σε προηγούμενα άρθρα μου για τρία ματς που ο Παναθηναϊκός καλείται να κερδίσει αν θέλει να έχει καλό πλασάρισμα στα Playoffs. Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ και Ολυμπιακός. Τα κερδίζεις και διατηρείς κατά 90% το απόλυτο στην έδρα σου, πράγμα που σου δίνει 15 νίκες!

Οι «πράσινοι» πέρυσι βρέθηκαν τέταρτοι έχοντας 19 νίκες, μια λιγότερη από τον τρίτο Ολυμπιακό, άρα μπορούμε να καταλάβουμε πως αν το «Τριφύλλι» φτάσει ή ξεπεράσει τον αριθμό 20 σε νίκες, τότε θα μπορεί να ονειρεύεται ψηλότερα.

Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα κοντρολαρισμένη, που έχει μειώσει σε τεράστιο βαθμό τα λάθη και έχει βελτιστοποιήσει την καλή κυκλοφορία που του δίνει φτερά στις επιθέσεις μισού γηπέδου. Νομίζω πως η μεγαλύτερη νίκη ήταν ότι με 4/22 τρίποντα και 14/23 βολές, η ομάδα έφτασε τους 84 πόντους κόντρα στη Μπαρτσελόνα, δείχνοντας περίτρανα πως διαθέτει και άλλες λύσεις.

Ο όρος fluid θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τον Παναθηναϊκό και ήταν το όραμα του Πεδουλάκη για την περσινή ομάδα που έχτισε. Μια ομάδα δηλαδή, που όταν της κόβεις το βασικό επιθετικό της προσανατολισμό, θα μπορεί να σε χτυπήσει με χίλιους τρόπους. Αυτό έχει καταφέρει σε τεράστιο βαθμό σήμερα ο Πασκουάλ, του οποίου η ηρεμία μεταδίδεται σε όλους.

Δεν θυμάμαι ποτέ τον Καλάθη με τέτοια αυτοπεποίθηση και τόσο ήρεμο, και όπως είπε και ο Δημήτρης Καρύδας, η μεγάλη νίκη του Έλληνα γκαρντ δεν είναι οι πόντοι ή ασσίστ που μέτρησε, αλλά το γεγονός πως κανείς χθες δεν ασχολήθηκε με το 0/3 τρίποντα και το 1/4 βολές.

Ο Παππάς από την άλλη, είναι ένας εξαιρετικός game changer και αυτό θέλει ο Πασκουάλ από αυτόν. Το οπλοστάσιό του είναι απίστευτο και σε τέτοιες καταστάσεις, που η άμυνα θα του το επιτρέψει, θα την σκοτώσει με συνοπτικές διαδικασίες. Κάτι σαν αυτό που έκανε ο Τζέιμς πέρυσι, πιο εκρηκτικά με πιο φαντεζί τρόπο, αλλά ολίγον τι εκτός λογικής.

Αυτό που χαροποιεί σίγουρα είναι το παιχνίδι του Μάρκους Ντένμον, που επιτέλους βρίσκει ρυθμό και κυρίως ρόλο. Αυτή τη στιγμή έχει τον ρόλο που είχε πέρυσι ο Νίκος Παππάς κατά την επιστροφή του. Ένα παιδί που θα βασίζεται στην άμυνα και στη δημιουργία και όταν βρει ρυθμό επιθετικά δώστε του τη μπάλα. Η εισαγωγική πάσα μετά από pick-n-roll, αλλά και το drive ‘n dish στον Γκιστ ήταν φάσεις από πολύ διορατικό παίκτη.

Όσον αφορά τον Ίαν, ήταν άψογος χθες και μακάρι να μας κλείνει τα στόματα κάθε φορά. Η αλήθεια είναι πως σε παλαιότερο μου άρθρο είχα μιλήσει κάπως αρνητικά για τον Έλληνα ψηλό για το γεγονός πως τα χρόνια πέρασαν και δεν μπορεί να βοηθήσει. Το θέμα είναι ότι δεν είναι ο Βουγιούκας το πρόβλημα, αλλά η αδυναμία του Όγκαστ να πρωταγωνιστήσει σε αυτό το επίπεδο. Βλέπετε, ο Ίαν αποκτήθηκε ως τρίτος ψηλός για ειδικούς ρόλους που υπάρχουν στo playbook του Καταλανού και όπως είδαμε χθες τόσο με την εκτέλεση, όσο και με την δημιουργία, ήταν καταλυτικός. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αλόνσο τον εκθείασε στις δηλώσεις του.

ΥΓ: Μόνο τον Λεκαβίτσιους θα μπορούσα να δω πλέον εκτός Ελλάδας σε ενδεχόμενη επιστροφή Τζέιμς. Ο Ντένμον, με τον ρόλο που έχει τώρα, είναι υπέραπαραίτητος!