Ένα ταξίδι που μας έκανε όλους πιο σοφούς

Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος υποδεικνύει τα σημεία στα οποία κρίθηκε η σειρά με την Ρεάλ Μαδρίτης, σχολιάζει μία χρονιά που ξεκίνησε με τον χειρότερο τρόπο και παραλίγο να καταλήξει σε έναν θρίαμβο και τελειώνει εξηγώντας γιατί αυτή η σεζόν μας έκανε πιο σοφούς (και) με ένα υστερόγραφο που δείχνει την επόμενη μέρα. 

Άδοξο τέλος. Η χθεσινή ήταν πραγματικά μία πολύ περίεργη βραδιά που καθιστά το γράψιμο ως υπερβολικά δύσκολη υπόθεση. Τι να πεις για αυτήν τη χρονιά που μόλις ολοκληρώθηκε στην Ευρώπη… Μετά το χειρότερο ξεκίνημα, τόσο σε αποτελέσματα, όσο και σε απόδοση της ομάδας, ήρθε ένα τρελό δίμηνο το οποίο χάρισε την πρόκριση στα Play-Offs. Όταν κανείς δεν πίστευε σε αυτήν την ομάδα, το βάρος της φανέλας και η καρδιά του πρωταθλητή άλλαξαν τις ισορροπίες και την έφτασαν ως εκεί που δεν περίμενε κανένας.

Η προσπάθεια και στα τρία παιχνίδια της σειράς με την Ρεάλ Μαδρίτης ήταν τεράστια. Μπορούμε να μιλήσουμε για κακές αποδόσεις, αλλά σε καμία περίπτωση για κακές προσπάθειες. Όλοι πάλεψαν και όλοι μόχθησαν, είτε βρέθηκαν στο παρκέ για 1 λεπτό, είτε για 30 λεπτά. Αυτή η οικογένεια με αρχηγό τον Πιτίνο έκανε ό,τι περνάει από το χέρι της για να δώσει στον Παναθηναϊκό μία πρόκριση που περιμένουμε όλοι τόσα χρόνια. Δυστυχώς, κακά τα ψέματα, η ανωτερότητα της Ρεάλ φάνηκε, αν και θεωρώ την διαιτησία τραγική σε πρώτο και τρίτο παιχνίδι. Βέβαια, είναι αδικία να αναλωθώ σε διαιτησία, καθώς οι παίκτες δεν το αξίζουν.

Πού κρίθηκε η σειρά; Στο πιο γεμάτο ρόστερ της «Βασίλισσας» που έβρισκε λύσεις, ενώ το «Τριφύλλι» αδυνατούσε να αξιοποιήσει το ταλέντο του Καλάθη. Ό,τι και να λέει ο κόσμος για τον Νικ, αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός χωρίς τον Καλάθη μέσα στο παρκέ θυμίζει ομάδα άλλου επιπέδου. Επειδή κάποιοι έχουν την τάση να ξεχνούν, ευτυχώς η πλειονότητα του κόσμου χειροκρότησε και αποθέωσε τον αρχηγό. Ταυτόχρονα, μπράβο στο συντριπτικό ποσοστό του κόσμου που έμεινε στο γήπεδο για να χειροκροτήσει την προσπάθεια των παιδιών.

Το τέλος αυτής της σειράς μας έκανε πιο σοφούς και μας έμαθε πολλά, αλλά ταυτόχρονα σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα. Το ελληνικό πλάνο της διοίκησης θα γιγαντωθεί και θα φέρει την ευρωπαϊκή καταξίωση που όλοι αποζητάμε. Είναι θέμα χρόνου αυτή η ομάδα να προσθέσει το έβδομο αστέρι στην φανέλα της. Ομάδες σαν τον Παναθηναϊκό και την Μακάμπι δεν θα μείνουν πολλά χρόνια ακόμα μακριά από Final Four. Ελπίζω και προσδοκώ ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να πείσει τον Ρικ Πιτίνο να μείνει στην ομάδα και την νέα αγωνιστική περίοδο. Σκεφτείτε ότι πήρε μία ομάδα διαλυμένη και την έφτασε εδώ που την έφτασε, οπότε αν φτιάξει ο ίδιος μία ομάδα με τα δικά του “θέλω”… θα τρομάξει όλη την Ευρώπη.

Για το κλείσιμο θέλω να ευχαριστήσω τον ΝτεSόν, τον Κιθ, τον Γιώργο, τον Στεφάν, τον Ιωάννη, τον Νίκο, τον Τζέιμς, τον Ίαν, τον Λούκας, τον Σον, τον Ματ, τον Νικ, τον Θανάση, τον Ντίνο, τον Τσάβι και φυσικά τοn Ρικ Πιτίνο για αυτό το ταξίδι. Ο λαός λέει ότι δεν έχει πάντα σημασία ο προορισμός, αλλά το ταξίδι. Σίγουρα όταν είσαι Παναθηναϊκός είσαι καταδικασμένος να ενδιαφέρεσαι για τον τίτλο, αλλά η προσπάθεια ειδικά στο δεύτερο μισό της χρονιάς ήταν τεράστια και μας χάρισε αρκετές συγκινήσεις. Μετά από ένα παιχνίδι με την Φενέρ στην Τουρκιά αν δεν κάνω λάθος, είχα πει ότι μεγαλύτερο κακό αυτής της ομάδας είναι ότι δεν είχε γίνει μία γροθιά με τον κόσμο. Το παίρνω πίσω, καθώς τώρα πια είμαστε “ένα”. Σας ευχαριστούμε για όλα.

ΥΓ: Επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε η χρονιά δεν τελείωσε ακόμη. Υπάρχει ένας ακόμα στόχος: το πρωτάθλημα. Μακάρι ο Ολυμπιακός να σοβαρευτεί και να σταματήσει να φοβάται, γιατί άλλη… γλύκα θα έχει αν νικήσεις τους «ερυθρόλευκους» και άλλη αν επικρατήσεις επί της αξιόμαχης ΑΕΚ.