Παίζει με την τύχη του, αλλά την κρατάει ακόμα στα χέρια του

Το πολύ καλό πρώτο ημίχρονο μετατράπηκε σε πολύ κακό δεύτερο. Για την ακρίβεια, ίσως ένα από τα χειρότερα (για να μην πω το χειρότερο) δεύτερα ημίχρονα από τα Χριστούγεννα και μετά. Ο Παναθηναϊκός φλέρταρε ώρα με την ισοφάριση, αφού είχε οπισθοχωρήσει πάρα πολύ χωρίς λόγο, δύσκολα κρατούσε μπάλα και όταν το πετύχαινε δεν κατάφερνε κάτι ουσιαστικό.

Μακρινές μπαλιές και σέντρες που δεν έβρισκαν αποδέκτη δεν επέτρεψαν στον Παναθηναϊκό να φύγει αποτελεσματικά στο ανοιχτό γήπεδο. Γιατί ακόμα κι έτσι όπως έπαιξε στο δεύτερο μέρος, με μία-δύο αξιόλογες αντεπιθέσεις θα είχε την ευκαιρία να κλειδώσει τη νίκη. Δεν τα κατάφερε όμως και ο ανορθόδοξος τρόπος παιχνιδιού και ίσως κάποια τακτικά λάθη από τον Γιάννη Αναστασίου στοίχισαν. Μαζί με αυτά θα βάλω και σημάδια κούρασης που ήταν ολοφάνερα στο χορτάρι της Λεωφόρου.

Κάπως έτσι, σε ένα πολύ κακό χρονικά σημείο του αγώνα ο Σαλπιγγίδης σκόραρε και… έσωσε την ομάδα του βαθμολογικά και… όχι μόνο. Όλοι θυμόμαστε τι έγινε στην πρώτη προπόνηση του Δικέφαλου μετά τον τελικό κυπέλλου. Ο Σάλπι, όμως, για ακόμη μία φορά απέδειξε ότι δεν είναι ελέφαντας, με την είσοδό του ανέβασε τον ΠΑΟΚ και με αποκορύφωμα το γκολ ήταν ο κορυφαίος παίκτης στο γήπεδο.

Εδώ αξίζει να σημειωθεί και η συμπεριφορά του κόσμου του Παναθηναϊκού στο πρόσωπο του Σάλπι. Χειροκρότημα από όλο το γήπεδο σε έναν παίκτη που παρόλο που δεν ήθελε να έρθει στο Τριφύλλι, ήρθε, τα έδωσε όλα και σαν σωστός άντρας τίμησε το συμβόλαιό του και μόλις αυτό έληξε επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς του.