Ποδόσφαιρο
Να μας χαίρεσαι και να τους…λυπάσαι!
Άλλη μία νίκη χθες για τον Παναθηναϊκό κόντρα στον
Πλατανιά. Μία νίκη που ήρθε δύσκολα, χωρίς ιδιαίτερα καλή εμφάνιση και με τον
αντίπαλο να είναι ανώτερος στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα.
Αν οι παραπάνω γραμμές γράφονταν 2-3 χρόνια πριν, τότε
σίγουρα θα συνοδεύονταν από προβληματισμό, γκρίνια και καταστροφολογία. «Ολόκληρος
Παναθηναϊκός να μην μπορεί να βάλει στην έδρα του πέντε γκολ στον Πλατανιά»;
σίγουρα θα συνοδεύονταν από προβληματισμό, γκρίνια και καταστροφολογία. «Ολόκληρος
Παναθηναϊκός να μην μπορεί να βάλει στην έδρα του πέντε γκολ στον Πλατανιά»;
Αυτό είναι όμως και το κέρδος του φετινού Παναθηναϊκού. Ο
κόσμος του έχει καταλάβει ότι κάτι καλό θέλουν να χτίσουν οι άνθρωποι που
ασχολούνται μέρα νύχτα μαζί του. Δεν κοροϊδεύουν. Δεν είπαν σε κανέναν ότι θα
πάρουν το πρωτάθλημα. Αλλά ξέρετε και κάτι; Υπάρχει έστω και ένας φίλαθλος του
Παναθηναϊκού που «ζηλεύει» τον αντίστοιχο του Ολυμπιακού επειδή κατακτά κάθε
χρόνο την…Suerleague;
κόσμος του έχει καταλάβει ότι κάτι καλό θέλουν να χτίσουν οι άνθρωποι που
ασχολούνται μέρα νύχτα μαζί του. Δεν κοροϊδεύουν. Δεν είπαν σε κανέναν ότι θα
πάρουν το πρωτάθλημα. Αλλά ξέρετε και κάτι; Υπάρχει έστω και ένας φίλαθλος του
Παναθηναϊκού που «ζηλεύει» τον αντίστοιχο του Ολυμπιακού επειδή κατακτά κάθε
χρόνο την…Suerleague;
Προσωπικά όταν βλέπω τον Ολυμπιακό κάθε εβδομάδα να
παίζει φιλικά, να βάζει 4-5 γκολ, να μοιράζει καμιά 10αριά δανεικούς στις υπόλοιπες
ομάδες και να παίρνει πρωτάθλημα από τον Νοέμβριο, με πιάνουν τα γέλια.
Πραγματικά λυπάμαι τον κάθε φίλαθλο του Ολυμπιακού για την κατάντια της ομάδας
του. Να πρέπει «σώνει και καλά» να κερδίσει.
παίζει φιλικά, να βάζει 4-5 γκολ, να μοιράζει καμιά 10αριά δανεικούς στις υπόλοιπες
ομάδες και να παίρνει πρωτάθλημα από τον Νοέμβριο, με πιάνουν τα γέλια.
Πραγματικά λυπάμαι τον κάθε φίλαθλο του Ολυμπιακού για την κατάντια της ομάδας
του. Να πρέπει «σώνει και καλά» να κερδίσει.
Από την άλλη βλέπεις έναν Παναθηναϊκό να εκπέμπει υγεία.
Με τον κόσμο του στις κερκίδες «βρέξει χιονίσει» να τραγουδάει για την ομάδα.
Με τον Καπίνο κάτω από τα δοκάρια, τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Ρισβάνη, τον
Μαρινάκη, τον Λαγό, τον Δώνη, τον Καρέλη, τον Κλωναρίδη, τον Κουτρουμπή. Παιδιά
που πιστεύει ο Παναθηναϊκός και αυτά πιστεύουν ότι μπορούν να διακριθούν μέσα
από αυτόν. Παλεύουν κάθε εβδομάδα για να πετύχουν τους στόχους τους. Άλλες φορές
τα καταφέρνουν και άλλες όχι. Και τι έγινε αλήθεια; Παιχνίδι είναι άλλωστε. Τί
νόημα έχει ένα παιχνίδι στο οποίο κερδίζει πάντα ο ίδιος;
Με τον κόσμο του στις κερκίδες «βρέξει χιονίσει» να τραγουδάει για την ομάδα.
Με τον Καπίνο κάτω από τα δοκάρια, τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Ρισβάνη, τον
Μαρινάκη, τον Λαγό, τον Δώνη, τον Καρέλη, τον Κλωναρίδη, τον Κουτρουμπή. Παιδιά
που πιστεύει ο Παναθηναϊκός και αυτά πιστεύουν ότι μπορούν να διακριθούν μέσα
από αυτόν. Παλεύουν κάθε εβδομάδα για να πετύχουν τους στόχους τους. Άλλες φορές
τα καταφέρνουν και άλλες όχι. Και τι έγινε αλήθεια; Παιχνίδι είναι άλλωστε. Τί
νόημα έχει ένα παιχνίδι στο οποίο κερδίζει πάντα ο ίδιος;
Αυτό που πιστεύω είναι, πως αν συνεχιστεί η δουλειά που
γίνεται, με πίστη σε αυτά τα παιδιά, τότε σε 1-2 χρόνια δεν θα υπάρχει ομάδα
που να μπορεί να κερδίσει τον Παναθηναϊκό. Λίγες είναι οι ομάδες σε ολόκληρη
την Ευρώπη που έχουν την ομοιογένεια και την ισορροπία που έχουν οι «πράσινοι»
αυτή τη στιγμή. Το μόνο που λείπει είναι η εμπειρία, καθώς και 1-2 παίχτες σε
θέσεις που πονάει το «Τριφύλλι». Αν αποκτηθούν και τα παραπάνω, τότε με λίγη
υπομονή ακόμα πιστεύω πως θα τρίβουμε τα μάτια μας με αυτή την ομάδα…
γίνεται, με πίστη σε αυτά τα παιδιά, τότε σε 1-2 χρόνια δεν θα υπάρχει ομάδα
που να μπορεί να κερδίσει τον Παναθηναϊκό. Λίγες είναι οι ομάδες σε ολόκληρη
την Ευρώπη που έχουν την ομοιογένεια και την ισορροπία που έχουν οι «πράσινοι»
αυτή τη στιγμή. Το μόνο που λείπει είναι η εμπειρία, καθώς και 1-2 παίχτες σε
θέσεις που πονάει το «Τριφύλλι». Αν αποκτηθούν και τα παραπάνω, τότε με λίγη
υπομονή ακόμα πιστεύω πως θα τρίβουμε τα μάτια μας με αυτή την ομάδα…