Άλλα μέτρα… και άλλα σταθμά!

Euroleague Madness, με τον Κωνσταντίνο Πανά να γράφει για τον Παναθηναϊκό που εμφάνισε δύο πρόσωπα κόντρα στην Ούνικς Καζάν, να στέκεται στους big-3 που θα πρέπει να επανδρώσουν τον κορμό των «πρασίνων» τα επόμενα χρόνια, αλλά και να αναφέρεται στην Φενέρμπαχτσε, η οποία αρχίζει και φοβάται για την είσοδο της στην τετράδα.

Το κονσέρτο ξεκίνησε χθες. Ο Ολυμπιακός, αναμφίβολα καλύτερος από την Φενέρ, έχει το πάνω χέρι στο σκορ και ξαφνικά οι σφυρίχτρες κάνουν ότι μπορούν να επαναφέρουν τους Τούρκους στο ματς, όπως έκαναν στον περσινό ημιτελικό με την Μπασκόνια και στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ.

Ο χορηγός “Turkish Airlines” δικαίωσε το όνομα του και σήμερα στο ΟΑΚΑ. Πραγματικά, δεν έχω δει πιο φανερά σφαγιαστική διαιτησία μετά τους προημιτελικούς με Μπαρτσελόνα επί Πεδουλάκη και τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ το 2012 στο Final 4 της Πόλης.  Σου έδειχναν καθαρά ότι το ματς θέλουν να το χάσεις. Επέτρεπαν το σκληρό παιχνίδι στα όρια από τους Ρώσους, αλλά από την άλλη κάθε επαφή στον Λάνγκφορντ ήταν φάουλ. Είναι δεδομένος ο εκνευρισμός στους παίκτες, όταν δεν τους επιτρέπουν να αποδώσουν τα αναμενόμενα στην άμυνα και στην επίθεση.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΜΟΝΟ ΕΔΩ – ORIGINAL ULTRAS CLOTHES

Αλλά για να τα λέμε όλα… Ο Παναθηναϊκός ήταν κακός, σε ένα ακόμη παιχνίδι. Ξύπνησε αργά. Οι «πράσινοι» στο πρώτο ημίχρονο δεν είχαν σταθερό προσανατολισμό στην επίθεση τους, ενώ αμυντικά είχαν επικεντρωθεί στην κατατρόπωση του Λάνγκφορντ, όπου οι υπόλοιποι συμπαίκτες του περνούσαν απαρατήρητοι. Πλέον οι βοήθειες από την δυνατή πλευρά δεν είναι κάτι που θεωρείται ρίσκο από τον Πασκουάλ, αλλά δεδομένο για να διαλύσει κάποιο συγκεκριμένο αντίπαλο. Το μεγάλο πρόβλημα στο πρώτο ημίχρονο ήταν οι πρώτες, αλλά κυρίως οι δεύτερες βοήθειες, και το ροτέισον. Έπιασα πολλές φορές τον Τζέιμς στο πρώτο ημίχρονο να ψάχνει ποιον παίκτη να μαρκάρει και να έχει χάσει τη θέση του.

Ο Πασκουάλ λοιπόν ρίσκαρε και δοκίμασε τα πάντα στον Λάνγκφορντ:

• Παγίδες από τη δυνατή πλευρά και ροτέισον.
• Διπλές και τριπλές αλλαγές, με σκοπό ο Καλάθης να μην τον χάνει ποτέ.
• Hard hedge + blitz (=παγίδα) με εκφραστή τον Σίνγκλετον.
• Προσωπική άμυνα από τον Τζεντίλε που κατέληγε σε διπλή βοήθεια από Σίνγκλετον ή Γκάμπριελ, πράγμα που σήμαινε ότι έμεναν δύο παίκτες ελεύθεροι στην αδύνατη πλευρά.
• Αλλαγές ώστε να μείνει ακόμη και με ψηλό, έναν εκ των Σίνγκλετον και Γκάμπριελ.
• Πίεση από τα ¾ του Μάικ Τζέιμς.
• Side στα pick-n-roll από τον Νίκο Παππά.
• Overplay – deny της πρώτης πάσας από Καλάθη και Ρίβερς.

Πραγματικά, δεν υπήρχε κάτι άλλο που να μπορούσε να παίξει πάνω του. Ο… τύπος τα βάζει πάνω σε οποιαδήποτε άμυνα, αλλά παίζουν και τεράστιο ρόλο οι διαιτητές. Όταν σφυρίζουν σχεδόν κάθε επαφή πάνω του, τότε φαίνεται ότι προμοτάρουν το συγκεκριμένο προϊόν. Γιατί όταν ο ίδιος ο παίκτης γνωρίζει ότι με κάθε επαφή θα οδηγηθεί στις βολές, τότε κάνει δυσκολότερο το έργο της άμυνας και ενθαρρύνει τον επιθετικό για drive.

Πάντως, αυτό που με προβληματίζει δεν είναι τόσο τα φάουλ, όσο ότι αυξάνεται πλέον ο κίνδυνος το ευρωπαϊκό μπάσκετ να τείνει να γίνει ένα με το ΝΒΑ. Πόσα βήματα ΔΕΝ σφυρίχτηκαν απόψε; Και όλο και μειώνεται ο αριθμός αυτής της παράβασης, που στην Αμερική έχει γίνει διάσημη εξαιτίας «ηλίθιων» – επιτρέψτε μου την έκφραση – εκπομπών, που δίνουν την δυνατότητα στον θεατή, όχι να μάθει μπάσκετ, αλλά να το χλευάσει. Αν η Ευρώπη γίνει ένα με την Αμερική στο θέμα μπάσκετ, τότε θα έρθει η καταστροφή του. Γιατί εκεί τα πάντα είναι το θέαμα, ενώ εμείς ανέκαθεν νοιαζόμασταν για την ουσία.

Ο Παναθηναϊκός θέλησε λανθασμένα να πάει το παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο και στο γρήγορο τέμπο, ευελπιστώντας ότι και η Ούνικς Καζάν θα πραγματοποιήσει το ίδιο. Παρόλα αυτά, σε καμία περίπτωση δεν κατάφερε να βρει εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό, ενώ ο Πασούτιν πολύ έξυπνα πήγε το παιχνίδι σε κοντρόλ τέμπο.

Αυτό που έδωσε τη νίκη στους «πράσινους» σήμερα δεν ήταν από επιθετικό ή αμυντικό πλάνο, αλλά από τις προσωπικότητες που πλέον διαθέτει. Προσωπικότητες όπως αυτές του Σίνγκλετον, του Ρίβερς και του Τζέιμς. Τρεις παίκτες που τείνουν να δημιουργήσουν την πιο clutch τριάδα που είχε τα τελευταία χρόνια ο Παναθηναϊκός. Από την ώρα που ήρθε στον πάγκο και μια τεράστια προσωπικότητα, όπως αυτή του Πασκουάλ, είναι δεδομένο ότι το «τριφύλλι» βαδίζει στο σωστό δρόμο και θα αποκτήσει τον χαρακτήρα που του ταιριάζει. Τέτοια ματς έχει πάρει πολλά ο Παναθηναϊκός, απλά είχε άλλους πρωταγωνιστές. Διαμαντίδης, Μπατίστ, Τσαρτσαρής, Φώτσης, λίγα από τα παραδείγματα που θυμάμαι. Ο Τζέιμς θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ο χειρότερος παίκτης των «πρασίνων» σήμερα και όμως διέσχισε όλο το γήπεδο μέχρι το τρίποντο, fake, step back και buzzer beater.

Ο Παναθηναϊκός οφείλει να χτιστεί πλέον στην τριάδα Τζέιμς, Σίνγκλετον και Ρίβερς, όπου θα πλαισιώσουν επάξια τον Τζέιμς Γκιστ. Οι  big-3 κράτησαν την ομάδα ζωντανή πολλές φορές μέσα στη σεζόν και αποτελούν σίγουρα, μετά τον Τζέιμς Γκιστ, από τις κορυφαίες μεταγραφές ξένων τα τελευταία χρόνια από άποψη ποιότητας – μαζί με Γιόνας, Λάσμε και Ούκιτς.

Οφείλουμε να πούμε, πάντως, πως πέρα από μια νίκη-“χρυσάφι” που δημιουργεί χαρακτήρα και προστίθεται στις μεγάλες ανατροπές με Μακάμπι και Εφές, δεν θα πρέπει να θριαμβολογούμε και να κοιτάξουμε μπροστά σαν να μην έγινε τίποτα. Γιατί οι «πράσινοι» ήταν κακοί για μεγάλο διάστημα και δεν έβγαλαν ψυχή. Όταν αυτό έγινε για περίπου δέκα λεπτά, τα πράγματα άλλαξαν. Κρατάμε μόνο το ότι οι παίκτες του Πασκουάλ νίκησαν και τους… οχτώ απόψε, μόνο αυτό μετράει.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

ΥΓ: Δεν επιτρέπεται να κρίνεις ποτέ ένα παιχνίδι από σφύριγμα, είτε αυτό είναι φάουλ, είτε βολές, είτε βήματα.