Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Ο Νικόλας Φλωράτος σχολιάζει στο «Όλα Πράσινα» την χθεσινή ήττα του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ, δίνοντας βάση στην εικόνα τόσο των «πράσινων», όσο και των «γκρι».

Συνήθως αποφεύγω να γράφω άρθρο άποψης ημέρα αγώνα, λειτουργώντας εντελώς αντίθετα από τον έτερο μπασκετικό συντάκτη της ιστοσελίδας, Κωνσταντίνο Πανά. Προτιμώ να αφήνω το βράδυ να περάσει και το επόμενο πρωί, ψύχραιμα και με καθαρό μυαλό, να σχολιάσω.

Απόψε, όμως, αποφάσισα να κάνω μια μικρή εξαίρεση. Βλέπετε, τα όσα συνέβησαν στο ΣΕΦ είναι τέτοια που, σε συνδυασμό με την εμφάνιση του Παναθηναϊκού, με αναγκάζουν να παραβλέψω τις αρχές μου. Μπορεί λοιπόν εσείς να διαβάζετε τις παρακάτω γραμμές την επόμενη του τρίτου τελικού, ωστόσο στην πραγματικότητα είναι γραμμένες λίγες ώρες μετά την αναμέτρηση, ξημερώματα Δευτέρας.

Απόκτησε πρωτοποριακά προϊόντα P&G με κέρδος έως και 68€!

Επιπλέον, μιας και ανέφερα τον Κώστα, να σημειώσω πως όπως έχει συμβεί επανειλημμένως κατά το παρελθόν, το δικό του blog, μου έδωσε το έρεισμα να συνδυάσω δύο διαφορετικές σκοπιές, δύο διαφορετικές όψεις απ’ τις οποίες μπορείς να διαβάσεις την ήττα του Παναθηναϊκού στο Φάληρο.

«Αυτοκτόνησε»

Για να είμαστε δίκαιοι, οφείλουμε να μην αφήσουμε τίποτα να πέσει κάτω. Όπως πολύ σωστά ανέφερε και ο Κωνσταντίνος στη στήλη του, «Μένουμε Ελλάδα», παρακολουθώντας το «Τριφύλλι» να γκρεμίζει – ξανά – ό,τι έχτιζε μετά κόπων, χάνοντας διαφορά 10 πόντων σε… μισή περίοδο απέναντι σε αυτόν τον Ολυμπιακό και στα τάιμ άουτ να «σκάει» απ’ το πουθενά ο… Διαμαντίδης (σε διαφήμιση, έστω), σε πιάνει η ψυχή σου.

Παρακολουθώντας τις ενέργειες του Καλάθη καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης, τις λάθος αποφάσεις του Παππά και τον… κλασικό Μάικ Τζέιμς που αναλόγως την βραδιά, μπορεί να σε στείλει με την ίδια ευκολία τόσο στ’ αστέρια, όσο και στα τάρταρα, αναπολείς το παρελθόν, κοιτάζεις πίσω σου κι αναρωτιέσαι: «πού είσαι, ρε Μήτσο;», «γιατί να σταματήσεις;», «τι θα γινόταν αν έπαιζες απόψε;».

Ο Διαμαντίδης, λοιπόν, σταμάτησε και μαζί του φαίνεται πως έπαψε να υφίσταται κάθε ίχνος λογικής στην ομάδα. Ο Παναθηναϊκός πορεύεται όλη τη σεζόν με το ατομικό ταλέντο των παικτών του, τις εμπνεύσεις και το ένστικτο. Στοιχεία δηλαδή που ουδέποτε ήταν σε πρώτη μοίρα τα χρόνια της παντοδυναμίας του σε Ελλάδα και Ευρώπη. Στοιχεία που επίσης, καθ’ όπως φαίνεται, μπορεί να σου χαρίσουν πρόσκαιρα χαμόγελα, αλλά στο τέλος της ημέρας το «end» δεν θα είναι «happy». Θα είναι το ακριβώς αντίθετο. Το είδαμε στην Ευρωλίγκα και φλερτάρουμε επικίνδυνα πλέον με την ίδια κατάληξη και στην Ελλάδα. Στο τέλος της ημέρας παραμένει ψηλά το κεφάλι αυτού που είναι περισσότερο ομάδα, αυτού που ξεδίπλωσε στο παρκέ κάθε πτυχή του μπασκετικού του IQ.

6 παρά κάτι λεπτά πριν το τέλος ενός τελικού, με το σκορ να παραπέμπει και πάλι σε μπάσκετ γυναικείο κι όχι αντρικό, όπερ σημαίνει ότι ακόμα και οι 2 πόντοι έμπαιναν με πολύ κόπο και ιδρώτα, πώς γίνεται να χάσεις διαφορά 10 πόντων; Πώς γίνεται να χάσεις μέσα από τα χέρια σου ένα ματς που κυλούσε στα μέτρα σου, ιδανικότερα και από ό,τι θα το είχε φανταστεί ο Πασκουάλ; Μα πώς; Για δείτε την τελευταία επίθεση συμπεριλαμβανομένου και του τάιμ άουτ.

Ο κόουτς του Παναθηναϊκού σχεδιάζει την επίθεση. Η εντολή είναι να πάρει ο Ρίβερς το σουτ. Αντ’ αυτού, ο Καλάθης βλέπει – σωστά – τον Τζέιμς που έχει ξεχαστεί από τους «ερυθρόλευκους» στο «ζωγραφιστό», ο Αμερικανός αστοχεί, οι «πράσινοι» έχουν μια δεύτερη ευκαιρία, για την οποία 7 δευτερόλεπτα σε επίθεση μισού γηπέδου είναι υπεραρκετά, και τι γίνεται; Ο Τζέιμς αγνοεί την εντολή του προπονητή του, πάει σε σόλο, ο Ολυμπιακός κλείνει πάνω του κι εν τέλει, ο βραχύσωμος γκαρντ φυσιολογικά αστοχεί.

Οι τελευταίες, λοιπόν, στιγμές του τέταρτου τελικού είναι ο καθρέφτης της φετινής ομάδας. Μια ομάδα με αστείρευτο ταλέντο, εμπνεύσεις που πιάνουν στον ύπνο τις αντίπαλες άμυνες και υπέρ του δέοντος εγωισμό, όλα τα παραπάνω όμως δίχως, σε πολλές περιπτώσεις, την απαιτούμενη ωριμότητα για τη διαχείριση τόσο κρίσιμων καταστάσεων. Όλα τα έκανε σωστά απόψε ο Παναθηναϊκός, αλλά για ακόμη μία φορά, όταν – καλώς ή κακώς – χρειάστηκε να σκεφτεί ένα κλικ περισσότερο, τα θαλάσσωσε. Θόλωσε, χάθηκε, «πνίγηκε» στο «εγώ» που υπερτερεί του «εμείς».

Απόκτησε πρωτοποριακά προϊόντα P&G με κέρδος έως και 68€!

«Δολοφονήθηκε»

Μην είμαστε, όμως, τρελοί. Οι στιγμές που ανέφερα παραπάνω θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Το μπάσκετ είναι άθλημα απλό. Το ίδιο απλά, ένας αγώνας μπορεί να κριθεί από ένα λάθος «φρου», που λέμε και στο χωριό μου. Πόσο μάλλον δηλαδή, όταν το λάθος δεν είναι… ένα. Τρία (μη) σφυρίγματα της διαιτητικής τριάδας, αλλάζουν την ροή του αγώνα.

⦁ Με τον Παναθηναϊκό στο +4, ο Κώστας Παπανικολάου, φορτωμένος με 4 φάουλ, «τρώει» την προσποίηση από τον Μάικ Τζέιμς και του κάνει φάουλ με το χέρι. Τι έπρεπε να γίνει; Βολές για τον «πράσινο», πάγκος για τον «ερυθρόλευκο». Τι έγινε; Αντεπίθεση του Ολυμπιακού, βήματα του Σπανούλη και τρίποντο που μειώνει τη διαφορά στον 1.

⦁ 31 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, ο Παναθηναϊκός προηγείται με 61-62. Η μπάλα πάει στον Μιλουτίνοφ και ο Μάικ Τζέιμς, ως από μηχανής θεός, πετάγεται, αρπάζει την μπάλα και φεύγει στον αιφνιδιασμό. Ως άλλοι… Χριστόφοροι Κολόμβοι, όμως, οι διαιτητές ανακαλύπτουν φάουλ και ο Ολυμπιακός προσπερνά. Από το +1 που λογικά θα γινόταν +3, στο -1. 31 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, επαναλαμβάνω.

⦁ Και φτάνουμε στο τέλος. Ο Τζέιμς το παίρνει πάνω του, σουτάρει, αστοχεί και στη διεκδίκηση του ριμπάουντ, ο Γιώργος Πρίντεζης κατεδαφίζει τον Κρις Σίνγκλετον. Φάουλ που δεν δόθηκε ποτέ και βολές που θα έδιναν το δικαίωμα στον Παναθηναϊκό να στείλει το ματς στην παράταση.

Πρόχειρα, δίχως να παρακολουθήσω ξανά την αναμέτρηση, είναι πασιφανές ότι μόνο οι φάσεις που ανέφερα σαφέστατα κρίνουν την έκβαση και το αποτέλεσμα του τελικού. Ποτέ, μα ποτέ μου δε στάθηκα στη διαιτησία, αλλά από τη στιγμή που τα τελευταία χρόνια κυρίως έχει αρχίσει το «γαϊτανάκι» αυτό και μαζί του ένας ανήθικος πόλεμος, καλό είναι πλέον να γράφονται όλα. Όχι πως σε άλλες συνθήκες δεν θα αναφέρονταν, αλλά είναι τουλάχιστον τραγικό να μην τους δίνεται η σημασία που τους αρμόζει, όταν τρεις μέρες τώρα ακούγαμε 24 ώρες την γνωστή «καραμέλα» για τις βολές. Αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων πριν κάνουμε «ταμείο».

Η αλήθεια βρίσκεται στη μέση

Ποια είναι η αλήθεια και τι έκρινε τελικά τον τέταρτο τελικό; Η κακή διαχείριση στο τέλος ή η διαιτησία; Κατά τη γνώμη μου, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Σαφώς και ο Παναθηναϊκός στερείται ενός… «Διαμαντίδη» (σε πολλά εισαγωγικά γιατί Μήτσος δεν θα ξαναβγεί). Ενός παίκτη με υψηλό μπασκετικό IQ που ξέρει τι να κάνει, πότε να το κάνει, γιατί να το κάνει, που να πασάρει, πότε να σουτάρει, πότε να χρησιμοποιήσει το ένστικτο και πότε το μυαλό.

Πότε να το πάρει πάνω του και πότε να κάνει – ή έστω να προσπαθήσει – «μάγκα» κάποιον συμπαίκτη του. Αν ο Παναθηναϊκός είχε απόψε (σ.σ. χθες) τον Διαμαντίδη, δεν θα έχανε. Όσες «ανακαλύψεις» κι αν έβλεπαν τα μάτια μας, όσα κωμικοτραγικά συνέβαιναν, όσα κλεψίματα δίνονταν βολές κι όσες βολές δεν δίνονταν ποτέ, ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε. Θα κέρδιζε γιατί θα είχε στο παρκέ έναν άνθρωπο ικανό να διαχειριστεί οποιαδήποτε κατάσταση και με την μπασκετική του ευφυΐα, να αποζημιωθεί έμμεσα από όσα θα του είχε στερήσει η διαιτητική τριάδα.

Από την άλλη, έστω και χωρίς τον Διαμαντίδη, έστω και αν έβγαλε τα ματάκια του και είδε τον Ολυμπιακό να ανατρέπει διαφορά 10 πόντων σε μισή περίοδο, οι «πράσινοι» έχουν κάθε λόγο να φωνάζουν. Όσο κακός κι αν είσαι, έχεις δικαίωμα να μιλάς, όταν ο θάνατός σου, κατά το ήμισυ, ίσως και παραπάνω, δεν οφείλεται τελικά σε «αυτοκτονία», αλλά σε «δολοφονία». Ειδικότερα απέναντι σε μια ομάδα που ανέκαθεν είχε σημαία της τις φωνές, τις ενστάσεις και τα άνευ λόγου παραληρήματα, οι διαμαρτυρίες για συγκεκριμένες φάσεις (κι όχι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε) πρέπει να είναι αυτονόητες ενέργειες.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

ΥΓ: Τελικά όντως, όλοι ξέρουμε τι γίνεται στην Ελλάδα…

ΥΓ1: Απέραντη αγάπη και αμέριστη στήριξη στο «Τριφύλλι». Πέμπτη όλοι ΟΑΚΑ!

YΓ2: Μπορεί στο γήπεδο να μη βλέπεστε, αλλά παρασκηνιακά σάς παραδέχομαι. Στην υγειά των non papers!

ΥΓ3: Να τελειώσει η σεζόν και όλοι θα κριθούν όπως πρέπει. Ψύχραιμα, στον βαθμό που αναλογεί στον καθένα.

ΥΓ4: Το πρωτάθλημα δεν έχει τελειώσει ακόμα, ούτε θα τελειώσει την Πέμπτη. Θα το επαναλάβω: ΟΛΟΙ ΓΗΠΕΔΟ!